مجنونِ وِصال

   من تا به سحر  در  انتظارم

   مجنونِ  وِصالِ  رویِ   یارم

   با این  دلِ  عاشقِ  شکسته

   آواره    میانِ    شامِ    تارم

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

GOOLE MO

   شاهکاری جدید در ادبیاتِ بختیاریهایِ زاگرُس نشین   :

 

 

  

                       گُلِ مو

 

   یَو بِریم زِ مال وِ دَر  ، یِه چی بِگُم سیت

   جا همه دُرگل نیدوم ، یِه تارِه از میت

   چی نِسَه هر شَو اِیای ، وِ مِن خیالوم

   خَو پِلا زَنِه سَرُم  ، مِن خَو کُنُم پیت

   وا اَمشَو چارده شَووِه ، تِیم خَو نداره

   لاشِم اُووِی چی پوسی ، هیچ نیخورُم قیت

   وِریسِن وَنُم کُلمات ، خِفتِش کُنُم نام

    اَر نَیای مِن جوشیره ، تا بِوینُم ریت

   یادِته که وِم گودِی ، تو زِندِه ایمی ؟

   چَن وَخ پیش که تَیم بِیدی ، زیرِ دِرَه تیت

   هرفَی که چی نِسَهی ، یُفتُم وِه دِینِت

   هی گُروسی زِه بَرُم ، مونِه کُنی خیت

   عاشقی تَش بِگِرِه ، دَرمون نَدارِه

   عاشِقُم کِردِه هَمو  تِیایِ رَنگیت

   تا وِه کی پَه دِی اِیای وِه مِن دِلِ مو ؟

   اِویدِه زِه رَه رسیدِه موسمِ شیت  .

 

                                                       شاعر مُعاصر :

                                                             داوود جمشیدیان ، مُتِخَلّص به سِتین

 

خونِ رَزان ، خونِ رَگان

   عاشقی درد و بلاییست که جان می گیرد

   در گذرگاهِ  زمان ،  روح و  روان  می گیرد

   میزند  تیرِ غَمش را   ،  به دلِ  عاشقِ  زار

   میدهد خونِ رَزان  ، خونِ رَگان  می گیرد

 

                                                    شاعر معاصر :

                                                             داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

در دامِ هیزان

   از  باغِ   نگاهِ  من   ،   گریزان   شده ای

   چون برگِ شَجَر ، ز ساق ریزان شده ای

   رفتی و   رها  شدی   از   این    بندِ  دلم

    افتاده   میانِ    دامِ    هیزان    شده ای

 

                                                       شاعر معاصر :

                                                               داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

مَعشوقِ بی بدیلِ من : ( مولایم حسین ( ع ) )

    آمده ام   تا  جَبین   ،   را    بِنهم    به   خاکت

    من عاشقم حسین جان  ، عاشقِ سینه چاکت

    از چشم  من رُبودی  هوش و  حواس و  خوابم

    معشوق من شدی تو    ،   قسم  به  نامِ  پاکت

 

                                                        شاعر معاصر :

                                                                  داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

مادر

   برای مادرم ( فرشته ای از نسلِ فرشتگان )  :

 

   مادر  !  تو   نگاهِ  مهربانی

   زیبایِ ترین   گُلِ   جهانی

   معشوقه ی من شدی تو روزی

    تا  در دلِ  عاشقم  بمانی

                                    شاعر معاصر :

                                   داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

به قدرِ دلم

   تو را  دوست  دارم  ،  به قدرِ دلم

   تو فانوسِ عشقی ، در این محفلم

   بمان تا که یادت  شود حَک همی

   در  این   دفتر و   این دلِ   غافلم

 

                                        شاعر معاصر :

                                               داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

دلِ شیدا ، چشمِ اهورا

   چیست در آن چشمِ َاهوراییت ؟

   که من  شدم   مَحوِ    تماشاییت

   بخوان  مرا  که  آیَم   اندر   دلت

   فدایِ      نازُک   دلِ    شیداییت

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

سردارِ عشق

   در مَسجدِ عشق ، عابدان را نکُشید

   سردارِ  بزرگِ   عاشقان  را   نکُشید

   مَستَند همه زِ کامی از جُرعه ی مَی

   روکرده  به قِبله زاهدان را   نکُشید

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

دفترِ عشق

   با خنده ی تو ، دلم بهاری شده بود

   گویی که  طنینِ  بیقراری  شده بود

   رفتی ز بَرَم شبی و  یادت  ای کاش

   در دفترِ عشق ، ماندگاری شده بود

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تاراجِ

    زبان گشا ، به من بگو  ، شبانه با که بوده ای؟

    که تا سحر تَبِ غمت ،به رویِ من گشوده ای

    مرا   رها   کن و  برو   ،   که  تا  دِگر  نبینَمت

    تو آن جفا نموده ای  ، که  دل  ز ما ربوده ای

 

                                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

  

دلِ آشفته ی من

   آشُفته  دلم   ،  بهانه   دارد

   صدشِکوه از این زمانه دارد

   مجنون شده از فِراقِ رویَت

   درد و   غم ِ  بیکرانه   دارد

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

توصیف

   وَصفِ تو را  نمودم  ،  در بیتی  از  قصیده

   در آن قصیده ای که ، مِثلش کسی ندیده

   تابِ رُخ و دوچَشمت، از سر رُبوده هوشم

   خمیه زدی  به خوابم  ،   با قامتی کشیده

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

لافتیِ ذوالفقاری

   علی    ای   لافِتیِ    ذوالفقاری !

   تو آن شاهی  که همتایی نداری

   نباشد چون تو شَه در قلبِ گیتی

   تبِ خوشبوی و  عِطرِ  گُلعُذاری

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به ستین

 

یار

   نهادم سر  به رویِ  دوش یارم

   که تا بانگم رسد بر گوش یارم

   بُوَد خوشتر از این احوالم امشب

   که  اُفتَم   در دلِ  آغوش  یارم

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غُبارِ تنهایی

    زود بیا ز  رَه  دگر  ،  تا برسی به داد من

     لب بِنه بر لبانِ من ،که غم رَوَد زِ یاد من

    دیرگهیست که خسته ام ، از این غُبارِ بی کسی

     بیا و در دلم بمان ، ای گُلِ رنگ شاد من

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به ستین

غروبِ غم

   شبی عاشق شدم ،  اشکم روان شد

   تبِ   دردِ    دلِ    زارم     عیان   شد

   غروبِ  غم   ز  دل   چون  بار  بربست

    اُفولِ   موسم   و   فصلِ  خزان   شد

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غریب و غربت

   درغمِ تو    سربه گریبان  شدم

   شعله ورِ  آتش و    ویران شدم

   دور شدم  از رَهِ  مأوایِ  خویش

    گُمشده در شهرِ غریبان  شدم

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

در فِراقِ خورشیدِ وِلایت

   غم  به دلم   باز  فراوان  شده

   چو ریزش از ابر که باران شده

   باز  دلم   در  گذر از  لحظه ها

   عاشقِ آن  پیرِ  جماران  شده

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

شرابِ نابِ عشق

   باز دلم  کرده  هوایِ  شراب

   در عَطشم  بهرِ مَیِ نابِ ناب

   پر کُن از آن ساغرِ خود جامِ من

   تا نَبَرد چشم ِمرا  باز خواب

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمِ من ، غمِ دل

   ای دل بگو که امشب  ، داغِ غمِ که داری ؟

   چون  بَحرِ  پر طلاطُم   ،   موّاج و  بیقراری

   غم لانه کرده در تو  ، آواره ای چو مجنون

   کارَت شده  گریز و  ،   اندوه و  گریه زاری

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

مو وُ دلِ عاشِقُم

   ای دل بوگو که سیچه ، اِمشو تو بیقراری ؟

   مو  ماتَمِ  تو  دارُم   ،   تو هم  غمِ  مو داری

   کِی تونِه عاشِق کِردِه ، وِلِت کِردِه گُرُهدِه ؟

   که  دَردِ  هر دوموُنِه    ،   اِوِردِه   وا  دِیاری

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                         شهریورماه 1397

یا مولایم مهدی ( وِصالِ عشق )

   بَه چه وِصالیست ! که جان میرسد

   بویِ خوشش  ،  به عاشقان میرسد

   سُفره ی عدلش ، به درازایِ عشق

   از این کران  ،  به هر کران  میرسد

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                               شهریورماه 1397

در بندِ غم

   ما را غمیست بر دل ، از جورِ این زمانه

   از بَزممان گرفتند ، هم شعر و هم ترانه

   عمری به نزدِ استاد ، شاگردِ عشق بودیم

   در بندِ غم  فِتادیم  ،  تنها  به این بهانه

 

                                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                شهریور ماه 1397

حالِ دلم

   بیچاره  دلم    ،    باز   غمِ   یار  گرفته

   چون غُنچه عَطَش در دلِ گُلزار گرفته

   مجنون شده و  ، باز مرا کرده پریشان

   عاشق شده و   ،  راهِ  شبِ  تار  گرفته

 

                                                 شاعر معاصر :

                                                           داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                            مرداد ماه 1397

TIGHE FALAQ

                         تیغِ فَلَق

 

  مارا نِگر که چون شیر ، بر بامِ بیشه زاریم

   هر لحظه  مردِ جنگیم ،  باکی ز کس  نداریم

      تیرِ   کمانِ   آرش   ،    از  نسلِ   آریاییم

         تیغِ   فَلَق   کشیده  ،   بر قلبِ  شامِ   تاریم

 

                                         شاعر معاصر :

                                                    داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                     مرداد ماه 1397

در بسترِ عشق

   گشتم عاشق ، با تو همبستر شدم

   از شرارِ  عشق   ،    خاکستر  شدم

   خواستم   تا   در   کنارت    بِشکُفم

    از   طنینِ  اوجِ   غمها     تر   شدم

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                   مرداد ماه 1397

بخاطرِ دلم

   ای دل  پریشانی چرا ؟   ،   سر در گریبانی چرا؟

   ما را غمیست از بهرِ تو   ،   این را نمیدانی چرا ؟

   تو  مونس و   یارِ   منی   ،   همواره  همراهِ   منی

   من با توام ، ای دل بگو ، مبهوت و حیرانی چرا ؟

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                             مرداد ماه 1397

چون مهرِ تو

   مادر! تو رفتی اما ، من ماندم و غم تو

   خم گشته قامتم بس ، از داغ ماتم تو

   هرگز به خود ندیدم ، چون مهرِتو بر این دل

   رفتی و مانده در یاد ، آن نامِ اعظم تو

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                    مرداد ماه 1397

در غمِ تو

    در  غمِ تو  ، تا  به ابد سوختن

       شعله ی آتش به تن افروختن

           بهرِ وِصالت همه شب تا سحر

                چشم به تاریکیِ شب دوختن

 

                       شاعر معاصر :

                                داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                    تیرماه 1397

 

                                                            

بوسه ی ناب

   لبانم  بوسه میخواهد  ،  بِنِه لب  بر لبان من

   که تا بیرون کنی از دل ، غم و دردِ نهان من

   من از داغِ فِراقِ تو   ،   بسی سر در گریبانم

   زده آتش  فِراقِ تو   ،  بجان تا استخوان من

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                            تیرماه 1397

جز تو

   حلقه بر در زدم و   ، در به رُخم  باز  نشد

   طبعِ من تا به سحر  ،  بی تو غزلساز نشد

   رویِ هر کس که گشودم  به دَمی رازِ دلم

   چون تو معشوقِ دگر ، مَحرمِ این راز نشد

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      تیرماه 1397

لاله زارِ عشق

   ای غم چرا بر جانِ من ، داغِ فراوان کرده ای ؟

   بر چشمِ من اشکی ز خون ، جاری چو باران کرده ای

   من خود سرایِ غم بُدم ، بردی مرا در کامِ خود

   خاکِ مرا گلگون و تر ، از خونِ  یاران کرده ای

 

                                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                     تیرماه 1397

درشبِ عشق

   تا به سحر  در تبِ تو  سوختم

   بر  دلِ  خود  آتشی   افروختم

   بهرِ    هویدایِ    رُخِ    نازِ    تو

   چشم  به تاریکیِ شب  دوختم

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                 خرداد ماه 1397

واقعه ی غدیر خم بهترین و زیباترین اتفاق تاریخ است .

            

فردوسی

شَونَم

   بِیَو زِیتَر وِ زیرِ لِشکِ دیدار

        بِیوف چی شونَمی وِ مِنِه  گُلزار

              دلِ  مو    نازُکه   طاقت   نداره

                    وِ عشقِت کوه گِرِهدِه مِن شَووِه تار

 

                                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                      اردیبهشت ماه 1397

برای ظهور مولایم مهدی ( عج )

   یک عمر دل ببستم ،  از بهر دیدن تو

   ای کاش سر رسد آن ، گاه رسیدن تو

   مویم سپید گشته ، چشمم شده پر از اشک

    در انتظارِ  وصل و   ،  فصلِ  دمیدن تو

 

                                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                           اردیبهشت ماه 1397

بیتاب و بیقرار

   شب شد دوباره این دل ، بیتاب و بیقرار است

   آشفته و  پریشان   ،   از بهرِ   وصلِ  یار  است

   از سر رُبوده هوش و   ،   ازدیده   بُرده  خوابم

   بی صبر و بی تحمُل   ،   هردَم  در انتظار است

 

                                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تِیا گُل

   دُحدَری وِ ایلِمون تَش نا وِ لاشُم

         عُمریه  که عاشقِ  دوتا  تِیاشُم

             چی مَهی ایرِه پَسِ اَور ایگُروسِه

                  نَونِه که  هرجا  بِرِه مو هم وا باشُم

 

                                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                 اردیبهشت ماه 1397

توسَن عشق

  ز کنارِ من که رفتی ، غمِ دل سراغم آمد

     تَبِ  توسَنِ  بهاری  ،  به سراغِ  باغم آمد

         بشکست  شاخ و  برگم ز  طنینِ  بیوفایی

              به سرایِ  روح و جانم ، تَبِ داغِ داغم آمد

 

                                                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                                                     اردیبهشت 1397

باغِ رویایی

   رهایم کن مرا امشب ، از این سردر گریبانی

       چرا عاشق دل مارا   ،  زبزم خود  تو  می رانی؟

            ببر دست مرا  یک دَم  ،  به آن  بُستانِ  رویایی

                همانجا که  نشانش  را   ،  فقط  جانا  تو میدانی

 

                                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                   اردیبهشت ماه 1397

داغِ دِیریِ گُل

   داغِ دِیریهِ گُلُم تَش نا وِه لاشُم

        نَونِه که  موعاشقِ   دوتا  تِیاشُم

           کوه گِرِهدِه اِی دِلُم وَسُم وِه دِینِش

                   چی نِسَه هر جا بِرِه هَمَش وا باشُم

 

                                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                     اردیبهشت ماه 1379

FERESHTEYE MEHRABANI

    برای عشق بی بدیلم  ( مادر )  :

 

     فرشته ی مهربانی

 

    نیست مرا جز غمِ دل در برم

   دیرگهی غم شده همبسترم

   سر به گریبان شده ام تا ابد

   در  غمِ   آن   ناز گُلِ   پرپرم

   کرده خمیده قامتم یک شبی

   داغِ  فراق  و   رفتنِ  مادرم

   در گُذر از  فصلِ  خزانِ  دلم

   زود شکست قامت و بال و پرم

   کاش به خوابِ من بیامد دَمی

   تا بِنَهَم خاکِ رَهش بر سرم

   حَک شده در دفترِمن یادِ او

   ناب ترین   قافیه شعرِ ترم

   رفت زپیشم سفر آغاز کرد

   نیست دگر بودنِ او باورم  .

 

                                        شاعر معاصر :

                                               داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

ز جفایِ بی وفایی

   شده فکر و آن خیالم ، تَبِ روزِ آشنایی

   بشکست قامتم بس  ،  زشرارَتِ جدایی

   بگرفت خو دلِ من  ،  به شبانِ انتظاری

   چو جفایِ تو ندیم   ،  که تو یارِ بیوفایی

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      بهار 1397

روزِ جَزا

   در روزِ جَزا  ،   مقصدِ  مومن  به  بهشت  است

   بر  صورتِ  هر  عاصی و بد سیرَت زشت است

   هر کس  به سِزای خود  بَرَد  سهم  از این مِلک

   در توشه ی او حاصلِ بَذریست که کشت است

 

                                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                              بهار 1397

فقط بخاطرِ دل

   ای دل به بیراهه مرو ،که این عشق حیرانت کند

   آتش  زَنَد  بر  جانِ  تو   ،   سر در  گریبانت  کند

   گه  بیقرارت میکند  ،  گه خوار و  زارت  می کند

   با من بمان  ،  تنها مَرو   ،  ترسم  که ویرانت کند

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                بهار 1397

 

بویِ زُلفِ تو

  ای خوشا آندم که بویِ زُلفِ تو  مستم کند

  از مَیِ  عِطرِ  رُخَت  پیمانه  در  دستم  کند

  سر کِشم پیمانه را سرمست گردم تا سحر

  عشق آید سر رسد   از بندِ غم  رَستم کند

 

                                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                                        نوروز 1397

 

فِراقِ تو

  فِراقَت   غمی   در  نَهانِ   دل   است

  چو  گاهِ خَموشی  که در محفل است

  گرفتم    بدستم     دو     زانویِ   غم

  چو کشتی که در کامِ لای و گِل است

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                 نوروز 1397

یاس هایِ وحشی

  امشب دوباره مستم از میِ نابِ ساقی

  ای کاش  مَستیِ آن مانَد همیشه باقی

  هرچه گُلِ قشنگ است ریزم به رویِ پایَت

    از یاس و رُز گرفته  تا  نرگس و اَقاقی

 

                                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                            نوروز 1397

اشک هایِ عاشق

  دلِ عاشق  همیشه بیقرار است

      تَبَش بیداری است و انتظار است

           دوچشمِ آن  به گاهِ  گریه کردن

                بسانِ     ابرِ    بارانِ    بهار    است

 

                                              فروردین ماه 1397 --- داوود جمشیدیان

BIMARE ESHGH

 

             بیمارِ عشق

 

  در مسلخِ عشق ، عاشقِ زار تو ام

  تا گاهِ سحر ، دوباره بیدار تو ام

  از سوزِ عطش سوخت لبِ تشنهٔ من

  عمریست طبیب من ، که بیمار توام

  ای غُنچهٔ نو شکُفتهٔ باغِ نگاه

  آن شبنمِ افتاده به گُلزار توام

  آمد همه جانِ من به لب ای مَهِ من

  در حَسرتِ آن لحظهٔ دیدار توام

  خوشبوی تری تو از گُلِ نرگس و ناز

  تو نِکهتِ عشقی و من آن خار تو ام

  لیلی رُخِ من ! نِگر تو ما را به دَمی

  آواره چو مجنون که در انظار تو ام

  ای دخترِ ناز ! بیا تو در عمق دلم

  دریاب مرا ، که من گرفتار تو ام  .

 

                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

 

                             اسفندماه ۱۳۹۶

من و تو و اشک

  دیشب رُخَت باز  ، آمد به خوابم

  ناگه   پریدم   ،   از  خوابِ  نابم

  اشکی روان شد ،  از گونه هایم

  من بودم و تو  ،  اشک و عذابم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                  بهمن ماه ۱۳۹۶

هَوَسِ عشق

  عاشقْ دلِ من تا به سحر در تب و تاب است

  افسوس که آن دلبرِ من  رفته به خواب است

  ای کاش  پَرَد   خواب  دَمی  از  تبِ چشمش

  دل  در  هَوَس  حادثِ  آن   لحظهٔ  ناب  است

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                   بهمن ماه ۱۳۹۶

قبلهٔ عشق

  بِنگر به رُخَم که بس غمین است هنوز

  از  دوریِ  تو   دلم  حزین  است  هنوز

  جز   درگه   تو   مرا   نبود  قبله گهی

  خاکِ  تو  نیایشِ   جبین   است   هنوز

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           بهمن ماه ۱۳۹۶

من و عشق

  یادِ  آندم   که  بهارم عشق  بود

  گشتم عاشق در کنارم عشق بود

  در شبِ  تنهایی ام   تا  به  سحر

  همدمِ  آن  حالِ زارم  عشق  بود

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                    بهمن ۱۳۹۶

معشوقِ سفر کرده

  رفت از کنارِ من  او   ،  از او  نشان ندارم

  غم لانه کرده  در دل ، دیگر  توان ندارم

  با کاروان  سفر کرد  ،  معشوقِ  جانیِ  ما

  افسوس که من خبر از ،آن کاروان ندارم

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                 زمستان ۱۳۹۶

                             

دردِ نَهان

  داغِ فِراقَت  امشب  ،  آتش  زده  بجانم

  می سوزد این تنِ من ، تا مغزِاستخوانم

  بُرد از کفم غمِ تو ، سر رفته در گریبان

  ماندم که تا چه گویم  ، از دردِ آن نهانم

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           زمستان ۱۳۹۶

سرایِ خاموش

  بارِ  غمِ  تو امشب  ،  افتاده  بر دل من

  تاریک و  تار  کرده ، مأوا و محفل من

  خَم گشت قامتم از  ،  داغِ  فِراقِ  رویَت

  درنای مانده خاموش ، این آه باطل من

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           دی ماه ۱۳۹۶

غارتگرانِ بی شَرم

  دیشب که مست بودم ، جام مَی ام ربودند

  بردند  ساغرم  را  ،  خُنیاگران   شهودند

  غارتگرانِ  بی شَرم  ، در  آستانِ  مستی

  بر چشمِ  ما  دری از ،  یغماگری  گشودند

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                   زمستان ۱۳۹۶

از عطرِ گیسوانت

  پُر کن تو ساغرم را ، از پیکِ ناب جانت

  مستم نما تو امشب  ،   با عَطرِ گیسوانت

  میسوزد ازعَطش لب ، مارارها کن ازغم

   بگذار تا  بگیرم  ،  کامی  از  آن  لبانت

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           زمستان ۱۳۹۶

من و دل ، دل و من

  ای  دلِ عاشق ، غمت از بهرِ چیست ؟

  در  نظرم   مثلِ   غمت   هیچ   نیست

  چون  شَبَحی    در  پی  و   همراهمی

  جز تو  مرا مونس و غمخوار کیست ؟

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                             دی ماه ۱۳۹۶

 

MAHE MAN

 

 روایتی از عشق در یک غروبِ سرد و غم انگیزِ پاییزی :

 

                     ماهِ من

 

 ای ماهِ من کجایی ؟ امشب غمِ تو دارم

  در حَسرتِ نگاهت ، بیتاب و بیقرارم

  ما را رها نمودی ، با این غم فراوان

  سرگشته و پریشان ، افتاده در غبارم

  هوش از سرم رُبوده ، تابِ نگاهِ مَستَت

  کی میرود زمستان ، سر میرسد بهارم ؟

  میسوزدازعَطش لب،ازبهرِ بوسه ای ناب

  تا کی غمِ تو را من ، بر این دلم گذارم ؟

  از پیکِ آن لبانت ، پُر کُن تو ساغرم را

  در اِمتدادِ مَستی ، بی آن مَی ات خمارم

  عاشق شدم  دوباره بشکست این دلِ من

  جز دیدن رُخَت من ، دیگر غمی ندارم

  من ماندم و غمِ تو ، با خاطراتِ عشقت

  آواره و گریزان ، در شامِ سردِ تارم .

  

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                زمستان ۱۳۹۶

 

KHABE ROKHE NAZE TO

 

   خوابِ رُخِ نازِ تو

 

  دیشب رُخَت باز ، آمد به خوابم

  دل را به کامِ ، عشقِ تو دادم

  رویَم به شوقَت ، آغوش بُگشود

  هر دو لبانم ، رویِ لبت بود

  تا صُبح باتو ، من مست بودم

  زُلفِ تو را من ، در دست بودم

  بُرد آن خیالت ، هوش از سر من

  عِطر تو پیچید ، در بستر من

  رفتی زخوابم ، دیوانه گشتم

  بی تو اسیرِ ، پیمانه گشتم

  از من گرفتی ، عِطرِ تنت را

  بر دل نَهادی  ، اوجِ غمت را

  از خوابِ نازم ، ناگه پریدم

  اشکِ غمت را ، بر گونه دیدم

  از وَصلِ عشقَت ، من دل بُریدم

   مانندِ این خواب ، هرگز ندیدم .

  

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           شب یلدای ۱۳۹۶

 

 

SHARABE ESHGH KHARABE ESHGHG

 

  شاهکاری جدید در شعر و ادبیاتِ پارسیْ زبانان :

 

   تقدیم به روحِ شاد و مُطهرِ حافظ ، اُسطورهٔ بی بَدیلِ شعرِ پارسیِ جهان  :

 

     

        شرابِ عشق ،

 

               خرابِ عشق

                            

 پُر کن تو ساغرم را ، امشب خراب عشقم

  باز است هر دو چشمم ، اما به خواب عشقم

  آمد رُخَش به یادم ، مجنون شدم دوباره

  در امتدادِ مَستی ، دادم جواب عشقم

  گشتم دَمی پریشان ، سر رفته در گریبان

  در باغِ آن نگاهش ، اندر سراب عشقم

  در بزمِ یار رفتم ، دستی زدم به زُلفش

  دریافتم که با او ، در آب و تاب عشقم

  در این تَبِ خُماری ، از دردِ بیقراری

  در حَسرتم که نوشم ، جُرعهْ شراب عشقم

  عابد شدم در آندم ، رو کردْه قبلهٔ عشق

  خوکرده با نیایش ، بهرِ تراب عشقم

  دردی کشیده ام  بس ، من از فِراق رویَش

  بر خود غمی بدیدم ، از اِضطراب عشقم

  رفت و هنوز یادش ، در خاطرم بجا ماند

  تا جاودانه ماَند ، در این کتاب عشقم

  غم آمده سُراغم ، از دیده بُرده خوابم

  کی میشوم رها من ، از این عذاب عشقم ؟.

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      زمستان ۱۳۹۶

                                          

لاله هایِ عاشق

  شهیدان شمع های شامِ تارند

   به شوقِ  دعوتِ حق  بیقرارند

   میانِ    لاله زارِ   خطهٔ   عشق

   طنینِ    نِکهتِ    عِطرِ   بهارند

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                   زمستان ۱۳۹۶

عاشقِ سر در گریبان

  با نِگَهَت عاشق و حیران شدم

  بهرِ  وِصالِ  تو   پریشان  شدم

  تابِ رُخَت هوش  ربود  از سرم

  تا  به  ابد  سر به  گریبان شدم

 

                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                زمستان ۱۳۹۶

وداع

  برفتی و  از  پیشِ من   دل بریدی

  تَبِ اشکِ غم را  به چشمم  ندیدی

  ندارم  دگر شوقِ  وَصلِ  تو را من

  که  یک   دلبرِ   دیگری  برگزیدی

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                 زمستان ۱۳۹۶

 

 

قرارِ عشق

  قراری   داشتم   با  دلربایی

  که با او  کرده بودم  آشنایی

  شدم عاشق ولی ترسیدم از آن

  که آید سر رسد  روزِ جدایی

 

                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                    زمستان ۱۳۹۶

در انتظارِ یار

  امشب  دلم گرفته  ،  در  انتظارِ  یارم

  از بهرِوَصلِ رویَش ،  بیتاب و  بیقرارم

  خو کرده این دلِ من ، با غم دوباره امشب

  تا کی غمِ فِراقَش ، بر این دلم گذارم؟

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                   دی ماه ۱۳۹۶

عِطر تنِ تو

  غمت را نهادی تو برجان من

  که تا  غم  بگیرد  گریبان من

  برفتی  و   پیچید   بویِ  تَنَت

  میانِ   کُهن کُلبهْ  ویران  من

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                             زمستان ۱۳۹۶

قِساوت

  دلِ عاشقم شکسته ، ز طنینِ آن جفایت

  همه دَم سکوت کردم ، ز شَرارَت صدایت

  به دلم  غمی نَهادی   ،  غمِ  بَحرِ   بیکرانه

  به قِساوت و به کینَت ، که فِتاد از نگاهت

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      دی ماه ۱۳۹۶

دِلبری دگر

  روان شده ست اشکِ غم ، به کُنجِ هر دو دیده ام

  نبودی  و    ندیده ای   ،    چه   دردها   کشیده ام

  به ضربِ   تیرِ   غم  مرا   ،  برون  نمودی   از  دلت

  برو  ز  پیشِ   من   دگر   ،   که   دلبری   گُزیده ام

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                         دی ماه ۱۳۹۶

بر تُربتِ من

  مُردَم اگر  ، مرا جهانی کنید

  قبرِ مرا  ،  نور  فشانی  کنید

  شور   بپا  کنید   بر    تُربَتم

  یادی ازآن عَهدِ جوانی کنید

 

                             شاعر معاصر :

                                      داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                        دی ماه 1396

غمِ فِراقِ تو

  دیشب  غمِ  فِراقَت  ،   افتاد در  دل من

  آتش نهاد تا صُبح ، بر جان و محفل من

  از سر ربود هوش و ، از دیده بُرد خوابم

  تا عرش  شد  روانه  ،  آن  آهِ  باطل من

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                 دی ماه ۱۳۹۶

شوقِ وِصال

  امشب  دلم گرفته  ،  شوقِ رُخِ  تو دارد

  جز تو غمِ کسی را  ،   بردل  نمی گذارد

  سر رفته در گریبان  ،  در انتظارِ  وَصلم

  ای کاش وِصال رویَت ،  ازدل غمم برآرد

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                          دی ماه ۱۳۹۶

چون نیلِ پُر خروش

  تقدیم به روح بلند و پرفتوح امام عزیزمان خمینی کبیر ( ر ه ) :

 

  در جوشش و شهامت ، همچون خُروشِ نیلی

  در    کارزارِ     بُت ها     ،     ابراهیمِ  خلیلی

  جز  تو  دلم  ندارد  ،   شوقِ  وِصالِ  کس  را

  در  قلبِ  عاشقِ  من   ،   معشوقِ   بی بدیلی

 

                                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     دی ماه ۱۳۹۶

BAHARAN

  به بهانه و پیشوازِ سالروز ورودِ امام خمینی ( ر ه ) به میهنِ اسلامی

   و پیروزیِ شکوهمندِ انقلابِ اسلامیِ ایران  :

 

                      بهاران

 

  مُژده که ای عاشقان ، باز بهار آمده

  غنچهٔ شادی شکُفت ، شوُر ببار آمده

  بُلبُل مستیْ ز شوق ، نغمه چنین داد سر:

  عمرِ زمستان گذشت ، گُل به شمار آمده

  نرگس نو خاسته ، ناز ز خود کاسته

  بهرِ تماشای این وَصلِ نگار آمده

  تیغِ فَلق شد رها ، شد ز کمانش جدا

  بر دلِ تاریکی و ، بر شبِ تار آمده

  پنجره ها باز شد ، موسمِ آواز شد

  روحِ خدا را ببین ، سویِ دیار آمده

  آمده از سویِ نور ، بُت شکنِ پیر ما

  که از قدمش بارِقی بر دلِ زار آمده

  حُسنِ جمالش نِگر ، نقش و نِگارش نِگر

  مَظهرِ آرامش و گاهِ قرار آمده

  شاعرِ این وَصف را ، فُرصَتِ دیگر رسید

  نغمهٔ جمشیدیان ، باز بکار آمده .

 

                                شاعر مُعاصر :

                                 داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

عاصی

  آنشب  که مَست بودم  ،   باده بدست  بودم

  توغرقِ عشق بودی ، من مَستِ مَست بودم

  غافل شدم  ز معبود  ،  در آن  هوایِ مستی

  عاصی بُدم درآندم  ،  چون مَی پرست بودم

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                              زمستان ۱۳۹۶

رویایِ وَصل

  غم  به  دلم   باز  پدیدار  شد

  گفت دلم  :   وعدهٔ دیدار  شد

  رفت به خوابِ تو دَمی چشمِ من

  حیف که ازخوابِ توبیدار شد

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                   آذرماه ۱۳۹۶

زِمِسونِ کلاری

  خَزون که رَه گُروسِس ، زِمِسون وَی رسیده

  دلِ   مو   بیقراره     ،    کوهِ   کلار    دَمیدِه

   جا نیگِروم  دوارتِه  ، که دِی  ایلاق  بِمَهنُم

  سی هَمو هو که چَن وقت، تِیام ریشِ ندیده

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

چی شونَمی وِه گُلزار

  هر شَو مو  خَو  ایبینُم ، که گُل کَدِه مو بَسِه

  چی شَونَمی وِه گُلزار، اَرساش رِی تُرنِه وَسِه

  شَووِه مَهِ  وا با  گُل  ،  پا  تَشِ تُنگ  نِشَسیم

  لَووا  گُل  مِن   لَووامه  ،   پَلا  گُل   مِنِه  دَسِه

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

آسارهٔ عشق

  اَفتَو دَهرَس  دُوارتِه  ، آساره ای دِرَیدِه

  گُلُم هَنی وابا ایل  ،  زِه سردسیر  نَویده

  اَی وای خدا پَه دِی کَی آرمونُمِه وُراری؟

  وا اِمشَو چارده شَووِه  که گُلِ مو  نَویدِه

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

گُلِ مَی نا سُهر

  کوه گِرِهدِه اِی دِلُم  سی گُلِ لالی

  سی  گُلِ  مَی نا  سُهرِ  مالِ  زُوالی

  زِه پِسین تا وِه سَوَق  تِیم خَو نداره

  گُل نَونِه که روزِ موکِشی وِه سالی

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غرقِ در عَطَش

   شبی را تا سحر  بیدار ماندم

   به شوقِ  دیدنِ آن یار ماندم

   شدم غرقِ عَطَش ازبهرِرویَش

   چوبرگِ تشنه در گُلزارماندم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         آذرماه ۱۳۹۶

جُرعْه شرابِ نابِ عشق

  من  در عَطشِ  جُرعْه شرابم  امشب

  یک جُرعْه از آن  شرابِ  نابم امشب

  درخوابِ من آی تو با تَبِ ساغرومَی

  تا صُبح بمان  به شَهدِ  خوابم امشب

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                      آذر ماه ۱۳۹۶

خوابِ آشفته

  شبی لیلی  رُخم  آمد  به خوابم

  رُبود از چشمِ من آن خوابِ نابم

  به  او  گفتم  غمِ عشقِ  تو  دارم

  ز    دوریِ   رُخت    بَحرِ   عذابم

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                       آذرماه ۱۳۹۶

 

 

خیالِ عاشق

  دلِ  عاشق    همیشه   بیقرار  است

  خیالش   دیدنِ   رُخسارِ  یار   است

  اگر   کامی   ز   معشوقش     نگیرد

  به چشمش هرکجا تاریک وتاراست

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                       آذرماه ۱۳۹۶

یک نگاهِ ساده

  خُمارم من ، عَطَش بر باده دارم

  نظر  بر  یک  نگاهِ  ساده   دارم

  بیا   از دل  ببر  بیرون  غمم  را

  که بر دل من غمی  افتاده دارم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           آذرماه ۱۳۹۶

دُخترکِ خیالِ من

  دُختَرکِ  خیالِ  من  ،   عِشوه و  ناز  می کند

  این  دلِ  عاشقِ   مرا  ،   غَرقِ  نیاز  می کند

  می بَرَدَم  به  اوج   با   ،  نگاهِ   آتشینِ  خود

  به شوقِ وصلِ عشقِ من ، تاخت و تازمی کند

 

                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                               آذرماه ۱۳۹۶

لیلیِ بیقرارِ من

  خواب  ربوده  از  سرم  ، لیلیِ  بیقرار  من

  نیست به چشمِ من رُخی، جز رُخ نازِ یار من

  در  نِگهم  فتاده  و ،  جای   گرفته   در  دلم

  چون نمِ  شبنمِ سحر  ،  در دلِ  لاله زار  من

 

                                        شاعر مُعاصر : داوود جمشیدیان

                                                   آذرماه ۱۳۹۶

غمِ دوریِ تو

  چه خوش است آندَمی که ، غَمَت از دلم بر آید

  تَبِ  آن  غُبارِ   غم   را  ،  ز  درونِ  دل  زداید

  بِشَود   خیال و  فکرم ، پُر از آن  شرارِ عشقت

  که  دگر  سراغِ  من  آن   ،   غمِ  دوریَت  نیاید

 

                                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     آذرماه ۱۳۹۶

در یک شبِ سردِ زمستانی

  شدم مجنونِ رُخسارت ،  در این شامِ زمستانی

  بگو ای گُلرخِ زیبا ،  از این حالم  چه میدانی ؟

  رُخَت  افتاد  در  یادم   ،   نگاهت  کرده  بیتابم

  مرا راهِ گریزی  نیست ، از این سردر گریبانی

 

                                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                    آذر ماه ۱۳۹۶

                                         

از شَرَرِعشق

  در  نِگَهم ، جز رُخَت ای یار  نیست

  چون شبِ من ، شام کسی تار نیست

  کرده   دلم    باز   هوایِ     تو    را

  آه   که  دگر   فرصت  دیدار   نیست

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         آذرماه ۱۳۹۶

در انتظارِ وصل

  مرا بر دل ،غمی از هجرِ یار است

  غمش بر این دلِ من ماندگار است

  به  من  گفتا : بمان   تا  که  بیایم

  دلم  از بهرِ وصلش  بیقرار  است

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           آذرماه ۱۳۹۶

عشقِ ویرانگر

  شدم عاشق ، پریشانم  تو کردی

  چنین  سر در  گریبانم  تو کردی

  زدی  آتش    بجانم   با   نگاهت

  به جرمِ عشق ، ویرانم تو کردی

 

                         شاعرمعاصر : داوود جمشیدیان

                                    آذر ماه ۱۳۹۶

DELSHEKASTE

 

                  دلْ شکسته

 

  به مَحفلِ غریبِ من ، کسی گُذر نمی کند

   بر این دلِ شکسته ام ، دَمی نظر نمی کند

   غم آمده سراغِ من ، شکسته قامتِ مرا

   کسی غم مرا دگر ، ز سر به در نمی کند

  مزن تو مَرهَمِ شفا ، به زخمِ کُهنه ی دلم

  که مَرهَمَت بر این دلم ، دگر اثر نمی کند

   شدم من عاشقِ رُخی ، که هوش برده از سرم

   ولی گُلَش به باغِ من ، دگر ثمر نمی کند

   دَمی که مست میشوم ، به شوقِ وَصل رویِ او

   دلم هَوَس بجز به او ، به کس دگر نمی کند

    اگر بیاید او ز رَه ، رسد به دادِ این دلم

    دلم دِگر بهانهٔ ، سفر به سر نمی کند

    تَحَمُلی نَما سِتین !  ،  در این گُذرگهِ زمان

    که غم زِ رَه چو می رسد ، تو را خبر نمی کند .

 

                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                            پاییز ۱۳۹۶

yoozone parsi bakhtiyari

 یوزونِ پارسیْ بختیاری

 

  مواویوزوم که نوموم بختیاره

  سِجلدُم کِلْ کوهِ آنزان دیاره

  لَقَو دارُم زِ ایلِ بختیاری

  زِ شیرونِ دلیرِ هفت و چاری

  مو هومدای گَپِ ایرون زمینُم

  مُسلمونُم ،علی(ع) مولایِ دینُم

  غُرورُم زردکوه و آسِماری

  ندارُم بهتر از یو افتخاری

  مو گَو سردار اسد سردارِ جنگُم

  زِ اوّل زادهٔ اسب و تُفنگُم

  کوچیر بیدُم تُفَنگ دادِن وِه دَسُم

  وَه پاسِ حُرمَتِش ، عهدی مو بَسُم

  وِه مو گُدِن که دِشمِن هر زمونه

  اِوید و حمله کِرد وِ ایل و حونه

  نَزَن وا تیرِ و تَش پُشتِ گوونِه

  بِگِر رِی سینه نامردِن نِشونه

  کسی زَهلهٔ جنگ وا مو نداره

  گَپوم مو ، سِن و سالُم شیش هزاره

  اَیَر دِشمِن بِنِه پاشِه وِه ایرون

  وولاتِش ایکُنُم وا خاک یِکسون .

 

                                شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                         پاییز ۱۳۹۶

 

 

خوابِ معشوق

  آه ازغمی که امشب ، بر دل نشسته باشد

  با تیرِ  کینَت خود ،  دل را شکسته  باشد

  عاشق  کُند هوایِ ، لب  بر لبانِ  معشوق

  چشمانِ نازِ معشوق ، تا صُبح بسته باشد

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                          آذرماه ۱۳۹۶

I2

معشوقِ آسمانیِ من

  دردی است مرا که هرگز، برآن دوا نباشد

  گر  هم   دوای  باشد  ،   از  مدعا   نباشد

  خو کرده ام همیشه ،  با این هوایِ تازه  :

  معشوقِ  بی بدیلم  ،   غیر  از  خدا  نباشد

 

                                        شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                                   آذرماه ۱۳۹۶

SETIN

 

  شاهکاری دیگر در ادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان :

 

                         سِتین

 

  مو چی کویرِ حُشکُم ، تو چی اَورِ بهاری

  سُخ کِردُمه پَه دِی کی ایایی وا دیاری ؟

  دلِ مو کوه گِرِهدِه سی دیدَنِت که یایی

  زِ حالِ زارُم اَمشَو ، مَیَر خَوَر نَداری ؟

  دوارتِه غم اِویدِه ، نِشَسه مِن دلِ مو

  اُویدِه هُمنِشینِ ماتم و بیقراری

  اِی دلِ نازُکِ مو چی کاردیمه تَریه

  نَیَنجِنِش اَی دوحدَر  ، دُنگُلِ هفت و چاری

  پَلان که ایدِراری ایوَنیشون رِی مَی نا

  دِلُمِ زَنی چی آردِی مِن تاپو ایدِراری

  لَووای بَرگِ بیدِیت تَش ایوَنِن وِ جونُم

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم بریم مِن وارگِه پاری

  مو  زِ پِسین تا سَوَق تِی وِه رَهِ تو مَندُم

   بِیو مِنِه دِلُم دِی  ،  ای گُلِ بختیاری  .

 

                                     شاعر معاصر :

                                              داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                          پاییز ۱۳۹۶

 

نوگُلِ بهاری

  شاداب  چو  نوگُلِ  بهاری  گُلِ  من

  در مَسلخِ عشق ،  بیقراری گُلِ من

  من عاشقم و  غمِ  تو  در دل  دارم

  با من تو بگوغمِ که داری گُلِ من ؟

 

                        آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان

اوجِ غم

  ای  شبنمِ   موسمِ   بهاری

  از  حالِ   دلم   خبر  نداری

  باقطره نَمَت بشین به برگم

  تا  اوجِ  غم  از دلم دراری

 

             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                          پاییز ۱۳۹۶

پِسینی زِه خزون

  یِه  پِسینی  وِه  خَزون ،  گُلُم  وِلُم  کِرد

  هر چی غمِ مِن دنیا  بی ، مِنِه  دلُم  کِرد

  رَه زِه تَیم وا رَهدَنِش ، تَش نا وِه لاشُم

  چی انگِشتِ چالِه ای ، سُحد و حُلُم کِرد

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

BELAZE

             بِلازه 

 

  وِه بِلازه عاشقی ، یِه تَشی وَس مِنِه دلُم

  دلِ مو کم طاقته ، گُلِن بیارین وِه کِلُم

  روزا هَی وِه شوقِ گُل ، تِی وِه رَهُم تا وِه پِسین

  شَووا هَی آساره اِشمارُم وِ خاطرِ گُلُم

  هر فَی که وِه ویر اِیارُم بُرگایِ کَمونیشِه

  هر کِی بینُم فِرگ کُنه مو لیوِیوم ، یا که خُلُم

  کاشکی که تَی گُل بیدُم ، دَس ایوَندُم کُلماتِ گُل

  وِه تِیام ایدیدُم که مِنِه خیالِ گُل وِلُم

  خالَکِش وِه کِلِ نُفت ، چی اَفتویی بِرچ ایزَنه

  نَونوم که چه وا کُنُم  مو وا اِی دِلِ غافِلُم ؟

  پَلانِ که ایوَنِه وِه رِی مَی نا اِی گُلِ مو

  هَی بَرُم وِه مِنِه اوج ، لَو بَرگِ بیدِ دُنگُلُم

  اِی دِلِ عاشقِ مو چی نونِ تیری نازُکه

  روزگار هرچی غَمِن اِوِردِه نادِه مِن دِلُم

  اَی خدا رَحمی بُکُن وِه حالِ زارِ عاشِقُم

  دلِ مو کوه گِرِهدِه ، سی تِیِه کالِ خُشگلُم .

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      پاییز ۱۳۹۶                                                       

غُنچْه لبِ نازِ تو

  به رویَم باز کن  آن غُنچْه لب  را

  چو شمعی که شِکافَد قلبِ شب را

  تَب و شَهدِ لبانِ داغت ازچیست ؟

  ندانستم  من  آخَر   این  سبب  را

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                  آبان ۱۳۹۶

وِه بَندِه بُرگاِیِ گُل

  هرچی رُم وِه دینِ گُل، گُل وِه مو دیرِه

  دِلُم   عاشق  اَوویدِ ،  تَی گُل وِه گیرِه

  اُویدُم    زونی   بغل    وا   غمِ    دُنیا

  وِه   بَندِه    بُرگِایِ   گُل    دلُم  اسیره

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

کاش که می گفتمت

  از   غمِ   دوریِ  تو  ،  ابرِ  بهاری  گریست

  کاش که می گفتمت ، دردِ من از بهرِ چیست

  از سرِ شب  تا  سحر ،  چشم  به راهِ  تو ام

  این دلم عاشق شده ،جز تو به آن راه نیست

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

شمعِ مأوایِ عشق

  بیا پُر کن  ز مَی پیمانه ام را

  بِنِه  مَرهَم  دلِ  دیوانه ام  را

  بیا با خود  بیاور  در شبِ تار

  تو شمعِ  روشنیِ  خانه ام  را

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

GHAME DEL

            

                غمِ دل

 

  بار دیگر این دلم را غم گرفت

  در فِراقت تا ابد ماتم گرفت

  گونه هایم بهرِ دوریِ رُخَت

  قطره هایی چون نَمِ شبنم گرفت

  سر  که دادم ناله تا عرشِ خدا

  اوجِ پژواکِ صدایم بَم گرفت

  تیرِ فرجامِ غَمت کردم نشان

  قامتِ افتاده ام را خَم گرفت

  از طنین و حادثِ این اتفاق

  داغِ آن را عالم و آدم گرفت

  مانده ام تنها من و این خستهْ دلْ

  آه که مارا دهر دستِ کم گرفت

  اشکِ خون جاری شد اندر دیده ام

  جانم آمد تا به لب ، قلبم گرفت  .

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                        پاییز۱۳۹۶

چشمِ بیمارِ تو

  شدم عاشق ،گرفتار تو گشتم

  چو نَم  راهیِ  گُلزار تو گشتم

  فِتادم  من  به دام ِ آن  نگاهت

  اسیرِ  چشمِ  بیمار  تو  گشتم

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

نازِ معشوق

  خوشا آن دل که حیرانی ندارد

  غم  و   سردر گریبانی   ندارد

  به نازیْ گر دهد معشوقه کامی

  دلِ  عاشق    پریشانی   ندارد

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

سَوَق

  شَوگارِ  عاشقی  رَه  ،  سَوَق  اِوَی  رسیده

  اَفتَو  وِه  پَسِ  مُنگَشت  ،  کَدِن  بالا کشیده

  گُلِ   مَی نا  بِنوشُم   ،   وا  با   اَفتو  دِریدِه

  چی رنگ و رِی گُل موهیشکی وِه تِی ندیده

 

    آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

H8

بهترین قافیهٔ شعرِ من

  تابِ  رُخِ  نازِ تو ، هوش ربود از سرم

  ناز  کنی  با  دلم  ،  نازِ  تو  را میخرم

  ای که شدی  بهترین  قافیهٔ  شعرِ  من

  نامِ تو گُلواژه ایست حَک شده بردفترم

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           پاییز ۱۳۹۶

گریز از بندِ عشق

  خوشا آندم که ازچشمم پَرَد خوابِ زمستانی

  مرا راهِ گریزی نیست ،ازاین سردر گریبانی

  فتادم  من  به دامِ تو ،  بجُرمِ  عاشقی امشب

  رها کن این دلِ ما را ، از این آشُفتهْ حیرانیْ

 

                                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                                  پاییز ۱۳۹۶

تابِ رُخِ تو

  از سرِ شب تا سحر ، در تبِ تو سوختم

  بر  دلِ  بیتابِ  خود  ،  آتشی  افروختم

  تابِ  رُخِ  نازِ  تو ،  بُرد  مرا در عَطَش

  بهرِ وِصالِ تو، من ، چشم به رَه دوختم

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

چون بحرِ بیکرانه

  خم کرد  قامتم  را   ،   داغِ   غمِ  زمانه

  بردل غمیست اکنون ، چون بحرِبیکرانه

  دروصَفِ تو سرودم، من آخرین غزل را

  تا  جاودان  بماند  ،  آن  شعرِ  عاشقانه

 

   آبان ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

                                   ------------

 

  دلم  کرده امشب  هوایِ  شراب

   شرابی که دل را  بَرَد در سراب

   خُمارم  کند  با  تَبِ  مستی اش

   بیارَد به چشمم دَمی خوابِ ناب

 

                      آبان ماه ۱۳۹۶ ---  داوود جمشیدیان

دُحدَرِ لُر وُ کُرِ بختیاری

  شاهکاری جدید در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

      به افتخارِ قومِ بزرگِ لُر( اصلِ نژادِ آریایی و پارسی ) :

 

  ( شمال خوزستان ، چهارمحال و بختیاری ، غربِ اصفهان ،

     لُرستان ، کُهگِلویه و بویر احمد ) .

 

 مَصافِ دُخترِ لُر و پسرِ بختیاری در آوردگاهِ عشق  :

 

     گُلِ دِنایی

 

 تو دُحدَرِ دِنایی ، مو کُرِ بختیاری

  تو کوگِ بویر احمد ، مو شیرِ آسِماری

  مو مَندیرِ کِلوسُم ، تو بو عَطرِ چویلی

  مو عاشقِ تیاتُم ، مَیَر خَوَر نَداری ؟

  تو سَولِ کُهگلویه ، مو عشقِ هفت و چاری

  تو چی اَفتَو ایمَهنی ، که وَیدِه وا دِیاری

  مو بیقرارِت مَندُم ، که یایی مِن خیالُم

  مو دشتِ سَوزِ عِشقِت ، تو گُل وِه مَرغزاری

  مو دل بَستُم وِه عِشقِت ، که مِن دِلُم بِمَهنی

  هَمَش وِه ویرِتُم مو ، پَه سیچِه دَنگ دِراری ؟

  بِل تا بِیام بِیوفتُم وِه رِی بَرگِت بِشینُم

  تو بَرگِ گُل آوُِی وُ مو شُونَمِ بهاری

 مو بیت ایگوم سی دلْ تو،تو هم خوشی وا بامو

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم ، بِریم مِن وارگِه پاری

  وا با کمونِ بُرگات ، وا خَندِه کِرِ لَووات

  دِلُمه زَنی چی آردِی مِن تاپو ایدِرارِی

  گُلِ تِیا یِه چَنگی ! ، اَی لَوِه بَرگِ بیدی !

  تَش وَندِی مِنهِ جونُم ، وَندیمْ مِن بیقراری

  هَرفَی پَلان دِراری ، ایوَنیشون وِه رِی شون

  هی ناز کُنی سی دلْ مو ، تِیان بَری اِیاری

   تو سِتینِ دُلمی ، ایخوام دورِت بگردُم

  وا سی دِلِت بچینُم ، هِزار گُلِ بهاری

   خَش وَیدِی مِن دِلِ مو ، دُنیامِه تازه کِردی

   چه دُنیایِ قشنگی !!! وا گُل وِه لاله زاری  .

 

     شاعر مُعاصر :

             داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                     پاییز ۱۳۹۶

هوایِ کوچ

  تبِ عشقت  مرا  در بر گرفته

  هوایِ  کوچ  را بر سر گرفته

  دلِ مجنونِ من از بهرِ وَصلت

  سراغ   از  لالهٔ  پَرپَر  گرفته

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان

شبِ پریشانی

  چرا ای دل ، پریشانی تو امشب ؟

  چو من ، سردرگریبانی تو امشب

  مکن  ما را رها  با  این غمِ  خود

  چرا  پیشم  نمی مانی  تو امشب ؟

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلبانگِ پیروزی

  رسیده  مژدهٔ  شادی  ،   که  هنگامِ  ظفر  آمد

    بِگُستر فرشِ گُل را چون  ،  سفیرِ خوش خبر آمد

       زمستان رَخت بر بست و ، زمین بس نور باران شد

            بیا  روحِ  خدا  را  بین  ،  که  اکنون  از سفر  آمد

 

                                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                                   بهمن ماه ۱۳۶۶

رها از بندِ غیر

  اگر ز غم رها شدی ،  ز عاشقی جدا مشو

  بجز بپایِ عشقِ خود  ، بپایِ کس فدا مشو

  به گاهِ نا امیدی ات ، جَبین به خاکِ کس مَنه

  موَسلی به درگه ای  ،  بجز خودِ خدا مشو

 

                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                    مهرماه ۱۳۹۶

تَبِ داغِ پریشانی

  دلا! امشب ز بهرِ کیست چنین آشفته حیرانی ؟

  از این سر در گریبانی ، بگو جانا! چه میدانی؟

  غمت  افتاده  بر جانم  ،   به یغما  بُرد  سامانم

  شکسته   قامتِ   ما را   ،   تَبِ  داغِ  پریشانی

 

       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

ختمِ عُسرت

  به میمَنَّتِ فرا رسیدنِ دههٔ فجرِ انقلابِ اسلامیمان :

  حالِ دلم  ، باز  بهاری  شده

  مستِ   طنینِ  بیقراری  شده

  تیغِ فَلَق ، سینهٔ شب را شکافت

  ختمِ زمانِ  غمگُساری  شده

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ سردِ زمستانی

  گرفتارِ  رُخی  گشتم  ،  به یک  شامِ  زمستانی

  دلِ   تنهاییِ   ما  را    ،   بدامش  کرد  قربانی

  نگاهش  کرد  بیتابم ، رُبود از سر همه  خوابم

  شدم  مَحوِ  جمالش  من ،  در آن حالِ پریشانی

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تقدیم به روحِ بلند و پرفتوحِ سردارِ رشیدِ اسلام ، شهید محسن حججیِ عزیز :

  ببار  ای دیده ام  ،   اشکِ  فراوان

  تو  از  بهرِ  من و  ،  من بهرِ  یاران

  ببار  بر  دشتِ  سُرخِ  تشنهٔ عشق

  که  از  خاکش  برویَد   لاله زاران

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                          مهرماه ۱۳۹۶

فرشِ گُل

  در  وادیِ عشق   ،   خانه ای ساخته ام

  بر بسترِ   آن  ،  فرشِ  گُل  انداخته ام

  دریاب مرا   ،  به  بَزمِ  من  آی که  من

  عمریست که در پی ات بسی تاخته ام

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

دشتِ خون

  غمت  فِتاده  بر  دلم  ،  ز دل  بُرون  نمی رود

  دگر   به  شوقِ   لاله هایِ  واژگون  نمی رود

  به بندِ غم  فتاده ام  ،  مرا  رها  کن  از  غمت

  به قامتی نگر که جُز ، به دشتِ خون نمی رود

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

طاعتِ عشق

  داغِ  فِراقِ  و  هِجرِ  تو   ،  خمیده  کرده  قامتم

  ز بهرِ  وصلِ   رویِ  تو  ،  به سر رسیده  طاقتم

  بیا  و   مَرهَمی   بِنِه   ،   به   زخم    کُهنهٔ   دلم

  بجز تو نیست قبله ای  قسم به عشق و طاعتم

 

   مهرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از این حالم چه میدانی ؟

  به لب آمد همه جانم  ،  از این سر در گریبانی

  خرابم کرده عشقِ تو ، تو از حالم چه میدانی ؟

  به شوقِ  وصلِ  رویِ تو  ،  پریشانم منِ عاشق

  نگاهت میکنم    اما   ،   نگاهم  را  نمی خوانی

 

   شهریورماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

من ماندم و غمِ تو

  عاشق شدم  دوباره  ، سر رفته در گریبان

  من ماندم  و  غمِ تو  ،  با  این  دل پریشان

  میسوزد ازعَطَش لب ، از بهرِ بوسه ای ناب

  بر لب رسیده جانم ،  در این  سرایِ ویران

 

   شهریورماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

زانویِ غم

  همه عمرم  ،  پریشان تو بودم

   ندانستی ، که حیران  تو بودم

  گرفتم دست  ، زانویِ  غمت را

  به جُرم عشق ، ویران تو بودم

 

   شهریورماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُدار

  وِه   گُدار   زِه    تیَلِت   ،   بِل  بگُدردُم

  بِنیَهر   وِه   رنگِ  ریم  ،  دُنیای  دردُم

  عاشقُم  کِرده تِیات ،  سیت  کوه گِرِهدُم

  تو    سِتینِ   دِلُمی   ،   دورِت   بِگَردُم

 

   شهریورماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شیشهٔ دل

  از  پرتوِ عشق ،  جانِ ما می سوزد

  چون شید، که در دلِ سما می سوزد

  گر کس شِکند  شیشهْ دلِْ عاشقِ زار 

  از تَرکش آن ، عرشِ خدا می سوزد

 

     شهریورماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان

خیالِ هر دو چشمت

  دراین سرایِ خلوت ، مستِ شرابِ نابم

  خیالِ چشم و زُلفَت، ربوده است خوابم

  بیا دَمی گُذر کن  ، از این گذرگَهِ عشق

  مرا رها کن از غم ، که من ز مَی خرابم

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

رَهِ حق

  خونِ رَزان نَنوش، که مستت کند

  تا   به   ابد    باده    بدستت  کند

  به راه حق برو،که حق ماندنیست

  مرو  رَهی ،  که مَی پرستت  کند

 

                               شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

تَبِ آغوش

  ای خوش بُوَد دَمی که ، رُخسارِ یار دیدن

     دستِ نوازشِ عشق ، بر زُلفِ آن کشیدن

      از بهرِ بوسه ای ناب ،  لب بر لبش نهادن

        بر  رویِ   سینهٔ  آن   ،   تا  صُبح  آرمیدن

 

                                  شاعر معاصر :

                                          داوود جمشیدیان

عاشقْ دلِْ پریشان

  طی شد  تمامِ عُمرم   :   سر  رفتهْ  در  گریبانْ

  من بودم ، عشق بود و  ،  عاشق دلی  پریشان

  بر جای مانده  از من  ،  در این سرایِ خاموش

  یک روحِ پُر طلاطُم ،یک جسمِ سرد و بی جان

 

                             شاعر معاصر :

                                         داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                 

چشم به رَه

  در شبِ تنهایی ام ،  در تبِ تو سوختم

  بر  دلِ  بیتابِ  خود  ، آتشی  افروختم

  بُرد مرا در عَطَش ،  شوقِ  وِصالِ رُخَت

  چشم به را و رَهَت ، تا به سحر دوختم

 

    مردادماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قصهُ عشق

  سوخت لبم از عَطَش ، از مَیِ نابت بده

  لحظهٔ نوشینِ عشق ، از دلِ خوابت بده

  حَسرتِ دیدارِ تو ، هوش ربود از سرم

  حالِ خوشِ وَصل را ، ازتَب و تابت بده

 

         شاعرِ مُعاصر :

                داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

در حَسرَتِ مَی

   از شوقِ رُخَت  ،  دوباره سرمست شدم

   در حَسرَتِ مَی  ،   پیاله در دست  شدم

   پُر  کن   تو پیاله را  که  مُردَم  ز  عَطَش

   من نیست بُدَم ، ز عشق تو هست شدم

 

                                                      شاعر معاصر :

                                                     داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                     مرداد ماه 1396

بَحرِ اشک

  بَحرِ  اشکم   ز  سرِ   گونه   سرازیر   شده

  به  سراغم  آمدی  زود   ،   ولی  دیر شده

  گرچه تابِ رُخِ من شاد وجوان است هنوز

  بِنِگر بر این دلم ، که تا چه حد  پیر  شده

 

                                                           شاعرِ مُعاصر :

                                                         داوودِ جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                                           مُردادِ ۱۳۹۶

گنجینهٔ غم

  دلم     گنجینهٔ    غمهای    دنیاست

  فقط عشقِ تو در این دل هویداست

  بخوان   ما  را   به  بزمِ   آن   نگاهت

  که این  عاشقْ دلمْ   تنهای تنهاست

 

                                 شاعر معاصر : 

                                              داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                              مرداد ماه 1396

 

ASHEGHE ZAMINI VA MASHOGHE ASEMANI

 

   عاشقِ زمینی ، معشوقِ آسمانی

 

  خدایا !  تو پَروَردِگارِ منی

  نگهدارِ من ، در جوارِ منی

  ندارم بجز تو پناهی دگر

  تو سامان و اوجِ قرارِ منی

  خزان را بُرون کرده ای از دلم

  طَنینِ شکوهِ بهارِ منی

  مرا دور کن از سیاهیِ دَهر

  طلوعِ فروغِ نهارِ منی

  بجز شوقِ وَصلَت ندارم هَوَس

  شَفیقِ عظیم ، عشق و یارِ منی

  تمامِ وجودم  پر از مِهرِ توست

  چراغِ شب و شامِ تارِ منی

  رهایم مَنِ عاشق از بندِ غیر

   توآن صاحِبِ اختیارِ منی

  همه کاینات سر به تعظیمِ توست

  به نامَت قسمْ ، افتخارِ منی

  من آن عاشق بیقرارِ تو أم

  تو معشوقِ من ، در کنارِ منی .

 

                             شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                     تابستانِ ۱۳۹۶

 

 

آی سو

  خستهْ دلِْ  عاشقم   ،  باز  گرفتار  شد

  در  هَوَسِ   دیدنِ ، رویِ  مَهِ  یار  شد

  درتب و تابِ رُخَش، تا به سحرسوختم

   شوقِ وِصالَش به دل ، باز پدیدار شد

 

   مرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غُبارِ انتظار

  من از غُبار خسته ام ،

 

            به بندِ عشق بسته ام .

 

                        در این سرایِ بی کسی

 

                                      به شوقِ تو نشسته ام .

 

                                                    بجز تو نیست در سرم ،

 

                                            هوایِ وصلِ دیگری .

 

                        قسم به عشق ، به نامِ تو ،

 

   به ساغرِ شکسته ام .

 

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                         

                       

اشکِ غم

  باز  هم  دل  ، بیقراری   می کند

  در  فِراقَت   گریه زاری   می کند

 می نَهَد  بر  جانِ  من  داغِ  تو را

  اشکِ غم  بر گونه جاری می کند

 

   مرداد ماه ۱۳۹۶ -- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

در بَزمِ معشوق

  من مَستِ مَی ام ،  خرابم امشب

     عشقِ  تو  رُبوده  خوابم  امشب

         یا اینکه   بخوان مرا به  بَزمَت

             یا  اینکه   بده   جوابم  امشب

 

      تیرماه ۱۳۹۶ ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

من و ساغر و مَی

  درآن شب ، درهوا و حالِ مستی

  برفتی  و   دلِ  ما  را   شکستی

  رها کردی  مرا  با  ساغر و مَی

  نماندی  بر سرِ عهدی که بستی

 

   تیرماه ۱۳۹۶ ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

تابِ رُخ

  عشقِ  معشوقی   گرفتارم  نمود

  بُرد خواب ازچشم و،بیدارم نمود

  بیقرارم   کرد    با    تابِ   رُخَش

  مَرهَمی  بر   این  دلِ  زارم   نمود

 

   تیرماه ۱۳۹۶ ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

به عشقِ معبود

  دارم   هوایِ  پرواز  ،  با   بالهایِ  خسته

  عاشق شد این دلِ  من ، از  بندِ غیر رسته

  شوقیست در وجودم ، از بهرِ وصلِ  معبود

  از این سرایِ فانی  ،  دیریست  دل گُسسته

 

   تیرماه ۱۳۹۶ ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

H7

H6

دریایِ غم

  شدم عاشق ، که حیرانم تو کردی

  چنین  سر در  گریبانم   تو  کردی

  رها  کردی  مرا  در بَحری  از غم

  ز عشقِ  خود  گریزانم  تو  کردی

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تَب و تابِ عشق

  شبی را تا سحر ،  بیدار بودم

  به شوقِ وَصلِ رویِ یار بودم

  تَبِ عشقَش  بِزَد  آتش  بجانم

  زِ  تابِ  زُلفِ  او  بیمار  بودم

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شیرین و فرهاد

  شدم عاشق ، که فرهاد  تو باشم

  تمامِ   عُمر  ،  در   یاد  تو  باشم

  بیا   در  بندِ  من  شیرینِ   عشقم

  غزالم  شو    ، که صیاد تو باشم

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

اشرفِ پُر ادعا

 آنان که خود را اشرفِ مخلوقات میدانند و در جَوارِ خانهٔ خدا ، ادِّعای مسلمانی

   می کنند و خود را خادمانِ حَرمینِ شَریفَین می دانند  ،  نیمه هایِ شب بر سرِ

      کودکانِ یَمَنی  بُمب و موشک  میریزند  ،  و  خواب  را  از چشمانِ این

         کودکانِ معصوم میگیرند .

 

  خدایا !    چرا   آفریدی  مرا ؟

  به هرمَحضَرت خوار دیدی مرا

  ندانستی ام    بحر   مَعصیتم  ؟

  چرا   اشرفت   برگزیدی   مرا؟

 

  تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قافیهْ شعرِ من

  تابِ رُخَت ، هوش ربود ازسرم

  وَصفِ تو شد  ، قافیهْ شعرِ تَرَم

  ناز  کنی   با  دلِ   بیتابِ   من ؟

  با دل و جان  نازِ  تو را میخرم

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تَبِ تو

  بر  دلِ   خود   آتشی  افروختم

  شمع شدم  در تَبِ  تو  سوختم

  از سرِ شب تا به سحر بی امان

  چشم  به  راه و  رَهِ تو  دوختم

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

H4

آواهٔ غُبارِ غم

  مرا دردیست اندر دل ، از این حالم چه میدانی؟

  چرا بُردی  مرا  امشب ،  در این سردرگریبانی؟

  به دامِ   این  غُبارِ  غم  ،  گرفتارم  منِ  عاشق

  نگاهت  میکنم   اما   ،  نگاهم  را  نمی خوانی

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

جزعشقِ تو

  منم عاشق ، که با غم سازگارم

  بجزعشقَت هَوَس بر کس ندارم

  تویی  آن  غُنچهٔ تشنه به گُلزار

  چو  شبنم  شوقِ  دیدارِ  تو  دارم

 

   تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تامرزِ آشنایی

  ما را  رها کن  از غم  ،  تا  مرزِ آشنایی

  بر دل  فِتاده  داغی   ،   از  ماتمِ  جدایی

  عمریست در فِراقت ، سر رفته درگریبان

  شوقِ  رُخِ  تو  دارم  ،  با  آنکه بیوفایی

 

      تیرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

H2

F3

F2

F1

E9

E4

E3

E1

D9

D8

D7

D5

D4

D3

D2

D1

SHABNAM VA GOL

         شَبنَم و گُل

 

  سحر ، یک شَبنمِ صُبحِ بهاری

  روان شد سویِ دشتِ لاله زاری

  چنین گفت با عَطَش آن گُلِ به شَبنَم

  خبر از حالِ زارِ من نداری

  مرا داغیست ز هِجرِ غُنچه ای ناز

  که میسوزد چو من در هَمجواری

  ندارم شوقِ وَصل از بهرِ رویَت

  که نَم بر بَرگِ خُشکِ من بِیاری

  برو ما را رها کن با غمِ خود

  به دیدارت ندارم چشمِ یاری

  عَطَش دارم ولی از نَم گذشتم

  دلم خو کرده با این غَمگُساری

  گُلی پژمُرده ام در دشتِ تِشنه

  شِگردَم طاقت است و پایداری

  ستایِش مُختَصِ پروردگاریست

  که دارد حِکمَتی در هر دیاری .

 

                      شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                              بهارِ ۱۳۹۶

 

 

C8

C7

C6

وِصالِ عشق

  مَستِ مَستَم  ، از طَنینِ بوی تو

  عاشقم  کرده ،  خَمِ  ابروی  تو

  آرزویم   گشته   بر  دل  تا زنم

  یکدَمی دستی بر آن گیسوی تو

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به ضیافتِ بزمِ من

  خوش بوَد آندم ،که حیرانم شوی

  همدمِ      حالِ    پریشانم    شوی 

  تا که خوانم من تو را دربزمِ خود

  با تَبِ  عشقَت  تو  مهمانم  شوی

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

غمِ تو

  روان شده ست بَحرِ خون، به رویِ هر دو دیده ام

  به عمر خود  چنین  غمی ،  به  این  دلم  ندیده ام

  نبودی   و    ندیده ای    ،    فغان   و   نالهٔ   مرا

  که  از   فِراقِ  دوری ات  ،  چه  دردها   کشیده ام

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه سَیلِ مُنگَشت و قارون

  دووارته     وَی      رسیده ،    بهارِ    بختیاری

  کِلوس   سَوز   و   اَندش  ،   اِویدِن   وا  دیاری

  دلِ مو کوه گِرِهدِه  ،  سی مُنگشت و سی قارون

  بیَو  بریم  وِه ناشون   ،   ای گُلِ  هفت و  چاری

 

     خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عاشقْ دلْ

  یک شبیْ عاشق دلمْ بیتاب شد

  بیقرارِ    لحظه های    ناب   شد

  لَبْ نهادم  بر  لَبِ  معشوقِ  خود

  تا  لَبم  از بوسه ها  سیراب  شد

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

C5

C4

C3

C1

B9

B8

B7

B4

B3

B2