شبنم ِ عشق

ای دل چرا غمینی  از بهر هجر یاران ؟

طی  میشود  دوباره   افسانه  بهاران

در  مرز  بیقراری  ما   انتظار  صُبحیم

چون شبنمی که افتدبرقلبِ لاله زاران

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ من

رنگِ تو کز چه سبب زرد و غَمین است گُلِ من؟

دِلِ من چون رُخَت اندوه و حَزین است گُلِ من

من  و  تو  عاشق  و   معشوقِ   رُخ  یکدگریم

دوریَت طی شده و  وقت  قَرین است گُلِ  من

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دردِدلِ من

هجر و فغانِ روی تو خیمه زده به جانِ من

شعله کشید ه بر دل و برده همه توانِ من

نای  ندارم  که  کنم  ناله  ز  بهرِ  دردِ خود

تا  که  هویدا  شود  این دردِ دلِ  نهانِ من

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آرِمونِ دِلِ مو

 سی دِلِ زهرا

 

آرِمونِ دِلِ مو تیایِ زهرا

تَش نَهاد مِنِه دلُم میایِ زهرا

هیچ بُنگی بهتر وهِ او بُنگِش نیایهِ

قُربونهِ صداش برُم ، صدایِ زهرا

هیچ وقت دِل وِش نیکَنوم ایرُم سُراغِش

تا  مِنهِ دَسُم بیا ،پَلایِ زهرا

بِهلین تا بوگوم مو از وفا وو خووِیش

بهترین وفا ایگوی ، وفایِ زهرا

هر چی که گُلِ سُهرهِ سیش وا بچینوم

اَر مِنهِ دلِ تی نام ، بیایِ زهرا

جونومهِ اَیَر بخوا ای دُدَرِ مال

جونومهِ مو وا کونوم فدایِ زهرا

هر فَی که مِن فِرگِشوم شَو خَو نَداروم

ایزَنهِ سَرُم هَمَش هوایِ زهرا

مَندیرِش که ایمَهنوم وُ  تی وهِ رَهشُم

نونُم که دی  کَی  وهِ تَیم ایایِ زهرا؟

اَر یِه روز بِخوا وداع کُنه وابا  مو

ایمیرُم  وا رَهدَنو  ودایِ زهرا   .

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چی شَونَمِ بُهاری ( مثل شبنم بهاری )

اِوی وهِ  رَه  رسیده  یِه  گُلِ  هفت و چاری

کاشکی بیا دِیاری   چی  گُل  وهِ مَرغزاری

ای   دُدَره   خیالُم   نَهل   مَندیرت   بِمَهنُم

بیَو  بیوفت  ری  بَلگُم  جُور  شَونَمِ   بُهاری

مو  هی  وِت  اینیَهرُم  تا  که   تونهِ   بِوینُم

زیتر  بیو  وهِ  بالُم ،  پَه سیچه دَنگ دِراری؟

هر فَی یوفتوم وهِ دِینِت زِ  دَسُم ایگُروسی

مونِه   هی   ایکِشونی   تا   مرزِ   بیقراری

دِلُمِ     ایدِراری     چی    آرد  وِ  مِنِه   تاپو

تاووم  ایدی نیای  تَیم  وُ  هی  بَهونهِ یاری

رنگِ تیات ، ایگوی  ، چی قوسِن بعدِ بارون

چی    تیَلِت    ندیدُم   مِن   ایلِ   بختیاری

زِمِسون  رَه   بُهار  وَی  هَنی  مو  بیقراروم

پَه دی کی وا وهِ  تَه دل ، آرمونُمِ  ووراری ؟

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زه دَسهِ روزِگار

ای  خدا  مونه   بِکُش  تا  صُحو نَمَهنُم

نَتَرُم   که   زه   گُلُم   مو   دل   بِکَهنُم

خوام بِرُم وه مال وه دَر مِن مال نَواسُم

که   زه   دَسه   روزِگار   اوچو   بِمَهنُم

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

سی دُدَرِ مالِمون

تَش   نهاد   مِنِه   دِلُم   دُنگُل  تی   کال

هَمسو   که  دِرُم   ایدهِ   ایبال   و   اوبال

چی سَوزی تیاس ایگوی هیشکی نَدیدهِ

جاهِلون    تَو    ایکُنن    سی   دُدَرِ   مال

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

جدایی

هر شَو هی وه ویرِتُم سیچه نیایی؟

تَش  نهادی  وه  دِلُم  وا ای جدایی

اَر  نَیای  چی  آساره   وه  آسِمونُم

دیه   باورُم   ایبو   که   بی   بفایی

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ بی وفای مو

وا  اَمشو چارده  شَووه  که  خَو  ندارُم  ای دُدَر

زِمِسون  ره  وو  هَنی  مو  بی  بَهارُم  ای  دُدَر

دی   بیو   مِنِه  دلُم   که   ای  دلُم  وه  نازُکی

سیت   بَهونه    ایگِره   طاقت   ندارُم   ای دُدَر

توگودی تا جون دارُم زه تَیت نیرُم ای عشق مو

تو   که   از  تی  مو  رَهدی مو بیقرارُم ای  دُدَر

اَر  ایخوای  ترکُم  کنی  مونهِ  بِکُش خینُم  بریز

چی  گُل  پژمرده ای   وه   لاله  زارُم   ای  دُدَر

هردَم هی تاووم ایدی وو تَیم نیواسی چه کُنُم؟

اَر  بری  زه  مِن  دِلُم  چاره  چه  دارُم  ای دُدَر

دونُم     که    اِوَرگَردی   ایای  سُراغُم   اِگِری

مِنِه    مال    مَندیرِتُم   گُل   هَمتبارُم   ای دُدَر

اَر  بِری  زه  مِن   دِلُم  اَمشو   ایمیرُم  وهِ  خدا

روزگارُم   تَهل   ایبو   جون    ایسپارُم   ای دُدَر

پَه   بِیو   زیتر   بِوَر    تاریکینه    وهِ   بختِ   مو

چی  مَهی  وه  دَر  بیو  مِن شَووه تارُم ای دُدَر

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

پَه سیچه هی ناز اِکونی؟

مِنهِ   مال   گُم   زیدَنِن   چی   کوگِ  تاراز  اِکُونی

یَقَتهِ   سی   دلِ   مو   پَه  دیه  کی  واز  اِکُونی؟

هَمقو  دی  تاووم  نده  وُ  نَکشوم  وه   دینِ خوت

اَر اِخوای وا با مو بووی پَه سیچه هی ناز اِکونی ؟

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

گُلِ همتبارِ من

گُلِ همتبار من

 

عاشقِ  چشمانِ  تو  ام  ، ای گُلِ همتبارِ من

محوِ  جمالِ   تو   منم   ،  عاشقِ  بیقرارِ  من

خیمه  زدی تو  در  دلم  ، در شبِ آشنایی ام

در  دلِ  سرنوشتِ  من ،   نوگلی  از  دیارِ من

صُبحدم  از  ابر  بهار  راهی  کوی  من  شدی

چون  نَمِ  شبنمی  شدی ، بر گُلِ لاله زارِ من

شَهدِ  لبانِ  نازِ   تو  ، طعم  گذاشت  بر   لبم

پُر  ز  شکوفه شد کنون ، موسمِ بی بهارِ  من

خوش آمدی به بزمِ من ، در شبِ تنهاییِ  من

ای گُلِ  بختیاری ام  ، ای گُلِ هفت و چارِ  من

ثبت شد این حدیث عشق به  دفترِ خیالِ  من

خاطره ای بجا گذاشت ،به عهد  و روزگارِ  من

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

شوقِ نگاه

چون عاشق  و  بیقرار  گشتم

مشتاقِ    نگاهِ    یار    گشتم

عشقش همه خیمه زد بجانم

سر گشته به  هر دیار گشتم

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

سی دیدنِ گُل

اَفتو   رَه   شَوگار   اِوی   گُلُم   نَویدهِ

وا اَمشو  چارده  شَووهِ  وِم سَر نزیده

هرشَو هی سی دیدَنِس رَهنهِ اِپاهُم

پَه   دیه   کَی   ایبینُم   گُلُم   اِویدهِ ؟

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سرابِ عشق

کاش   قلبم  دردِ  و حیرانی   نداشت

لحظه ای  در  خود  پریشانی نداشت

عشق را در دل سرابی بیش  نیست

در  سرابش ،  کاش  ویرانی  نداشت

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

کامِ دل

با   نگاهت  دلم  آرام   گرفت

لحظه ای از لبِ تو کام گرفت

میل هر میکده را نیست دلم

که فقط از میِ تو جام  گرفت

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شهید اسلام ، افتخار ایران

برای سردار رشید اسلام ، پدر موشکی ایران ، سردارحسن تهرانی مقدم که در حین انجام مأموریت غریبانه و عاشقانه دعوت حق را لبیک گفت و به جمع شهیدان اسلام در وادی بهشت  پیوست ، روحش شاد و یادش گرامی باد .

فرازهایی از وصیتنامه شهید تهرانی مقدم :  بر سنگ قبرم بنویسید : بزرگترین آرزوی سردار تهرانی مقدم  نابودی کامل اسراییل غاصب و ستمگر بود .

 

شهید اسلام  ،  افتخار ایران

 

ای  قهرمان  این  دیار

نام   تو   مانده  پایدار

عزمت  حدیث  بیکران

رزمت شکوه و  افتخار

سردار جنگ موشکی

در   پهنه   این  روزگار

رشادت نجوای عشق

اندیشه هایت ماندگار

تیرت رها گشته ، زده

بر چشمِ دشمنان چو خار

ما  در فراغت گشته ایم

از   بهر  هجرت  بیقرار

تو     افتخار    میهنی

نامت    شهید  جانثار

آوازه     نامت    کنون

بر  جای  مانده  یادگار .

 

فروردین ماه 1394 ---- داوود جمشیدیان ( سِتین )

من و دل

بیا  ای  دل  که  هر دو  بیقراریم

روان  سوی  دیار  و  کوی  یاریم

تو  در  فکر  من  و  من فکر یارم

که تا وصلِ رُخش سامان نداریم

 

فروردین ماه 1394--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غمِ من و غم ِدل

عمریست  که  خو گرفته ام با غمِ دل

دل  را  غم  من باشد و من را غمِ  دل

گویند که لحظه ایست  رویایی عشق

آن لحظه که می گریست در ماتمِ  دل

 

فروردین ماه1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

برای تو

در خلوتِ دل ، دَمی صدایِ تو زدم

اوج  نَفَسم  را   به  هوایِ  تو زدم

آندم  که  بیامد به  خیالم   رُخِ  تو

جامی  ز  میِ  ناب  برایِ   تو زدم

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ابرِ بهار

ای    ابر   بهار   ،   بر    رُخِ    یار    ببار

از    جانب   او ، خبر    برایم    تو    بیار

عمریست که بی تاب شده این دلِ  من

از   بهرِ  رسیدنِ نگاهِ  ،    بر    رُخِ    یار

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ من

کاش دلت سر به هوایی نداشت

تا  به  ابد   میل  جدایی  نداشت

عاشق  اگر  شد  دل  بیتابِ  من

جز  به  دلت راه به جایی نداشت

 

فروردین ماه 1394--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

بحرِ عشق

بحریست بحرِ عشق که در آن کرانه نیست

در   بزمِ    آن   جز  بزمِ     شاعرانه  نیست

به ساحلش رسیدن بوَد  آرزوی  هر  کسی

مطربا     بنواز   که   جز   آن   ترانه  نیست

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

گُلِ آسِماری

همه  وا یَک جَم اُووین ،  بیاین  دی وا دیاری

ایخوایم بریم  وه سیله گُل مِنِه کوهِ آسِماری

چی اَفتو هی برچ ایزنه یهِ گُل هفت و چاری

چی اَنگِشتی ایمَنه  که ، مِنهِ  چالهِ ایدراری

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با برگِ زردِ پاییز

دنیا چقدر قشنگ است ! ، با  برگِ  زردِ  پاییز

آخرِ   هر چه رنگ است ،  با   برگِ  زردِ  پاییز

خزان دوباره سرزد به کوه  و دشت  و   صحرا

اما  دلِ  من  تنگ است ، با  برگِ   زردِ   پاییز

 

مهرماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بهار بختیاری

 

.دورگَله بگوین کِل  بزنِن بیان دی وا دیاری

دوارته وی  وه   ره  رسی  بهار   بختیاری

مَندیرو  بی  قرار ه  یه گُل هفت و   چاری

بیاین بریم وه سَیلِ گُل مِن دلِ وارگه پاری

 

فروردین ماه 1394 ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

دیو ا نه ی عشقِ تو

ز هجر خود  مرا بی خانه کردی

روان  سوی  ره   میخانه  کردی

شکوه عشق را  از  من  گرفتی

تو مأنوسم به هر  پیمانه کردی

 

فروردین ماه 1394--- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

تا بیکرانه ی عشق

کاش  که  شبی  بیایی  به  بزم  شاعرانه ام

برایم از عشق بنوازی ،که من عاشق ترانه ام

عمریست   که   در   هَوَس  دیدن  روی  توام

به  دنبال  تو ، از  این  کرانه تا  به آن کرانه ام

 

فروردین ماه 1394--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

برای استادم مصطفی رحماندوست شاعر نامی ایران

برای استادم مصطفی رحماندوست ( پدر شعر کودک ) که تخصص هنری ادبی ام را در شعر کودک  مدیون او میدانم .

 

برای استادم

 

در  نظرم  نقش  بست  نغمه و   آواز تو

عاشق شعرم نمود بانگ خوش الفاظ تو

خاطره ی  نام  تو  شوق  مرا   تازه  کرد

در دل من زنده  شد ،  نام  غزلساز   تو

 

فروردین ماه 1394 === داوود جمشیدیان ( سِتین )

وولاتِ عاشِقون

ای دودَره خیالُم تو گُل دودَرونی

تَش ایوَنی وه جونُم وا بُرگَل کمونی

هر دَم ایای وه ویروم ایوفتی مِن خیالُم

هرجا ایخوای وابا خوت مونه هی ایکشونی

تو چی مُشک ایگروسی مو چی گُلو وه دینت

کَدُم بُری ایوفتُم ، وَنیم وه پا وو زونی

پَه سیچه هی دِروم دی نیای وه مِن دلُم دی

مو عاشق تیاتُم ، مَیَر یونهِ نَدونی ؟

هر شَو وه یادت تا صُحو آساره ایشُماروم

جمشون که ایکُنُم مو ،  ایبون چی کهکشونی

دی ناز نکن ای دودَر بیو وه مِن دِلُم دی

ایخوایم بریم وه جایی که جاشه خوت ایدونی

 

فروردین ماه  1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

غم دیری تو

زه   غمِ   دیری   تو  شَو  خوَ  نَداروم

بنیَهر  وو  اَرس  بریز  وه   حالِ  زاروم

اَر بیای چی گُل سُهر وه دشتِ جونُم

چی  اوره  بهار  وه  ری  برگِت ایواروم

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

وه دینِ دودَرِ مال

دودَری وَس مِن دلُم کسی نَدونهِ

نرخ بوسِ  لووَلِش چی زعفرونه

هی گروسه زه بَرُم ای دودَره مال

چی نِسَه مونه وه هر جا ایکشونهِ

هرفَی که چی کموتر شینُم وهِ بامِش

مونه زِ کِلِش هَمَش هی ایپرونه

هردم هی ناز سیم کُنه ای دُنگُل مو

نونین که ناز کِردَنش چندی گرونه!

وقتی که وا با تیاش وم اینیَهره

تیرِ مرزنگ تیاش گِروم نشونه

لُفِشه وه من عمرُم هرگز نَدیدُم

هو قشنگ ترین دودَر مِن دودَرونه

 

فروردین ماه 1394 ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

کوگِ کو ه دنا وو شیر زرد کوه

چه دنیای قشنگی ! دنیای بیقرارون

زی تر بیو ای دودَر تا ریم وه کوه قارون

دَسِت بنه مِن دِسُم ای سَول کهگلویه

تا که بریم وری کوه مِن موسمِ بهارون

نَهل دی مندیر بِمَهنُم سی دیدنِ گُل ریت

هَمَش مو بیقراروم مندیر وه زیر بارون

ای بارون بهاری  نم نم تو وا بواری

تا که برُم وا با گُل مِن دل کوهسارون

ایخوام سی خاطر ریش قارچ و کلوس بچینُم

تا مِن ویرش بِمَهنه هَمَش وه یادگارون

کاری بکن خدایا تا برسُم وه عشقُم

که آرمونُم ووراهه وه عهد و  روزگارون

ای کوگِ کوه دنایی مو شیر زرد کوهم

بیو بریم وا با یک  وه بالِ چَشمه سارون

 

فروردین ماه  1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وه یادِ گُل

دوش پسین وه یاد تو مِن مال ایگَشتُم

هر جا  که جا پا تو بی  وش  اینیشتمُ

سر  اینادُم  جا  پُهاتِ   بوس   ا یکردُم

چی غزالی بیدی که ویدی  وه  دشتُم

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ هفت و چار

دودَرِ خیالِ مو بیو دِیاری

عاشِقِت اوویدومه خَوَر نداری

عُمریه که دِلُمهِ بردی اسیری

هردَم هی وِلُم کُنی وا بیقراری

وا تیات تَش ایوَنی وه مِنهِ جُونُم

تِیهِ کالِ عاشِقُم گُلِ بختیاری

بُرگَلِت هَمَش ایا وه مِن خیالُم

چی مَهی که ایدِرا وهِ شَووهِ تاری

لووَلِت وهِ نازُکی چی بَرگِ بیدِن

بیدی که سوز کِردهِ مِن جا وارگه پاری

پَلاتِ هَرفَی وَنی ری بالِ می نات

وه قشنگی چی گُلی وهِ سوزِماری

پَه سیچه وهِ تیلِت هی اَرس دِراری ؟

نَکُنهِ رَهدی وهِ کو  اَندَش بیاری ؟

وا اِمشو چارده شَووهِ سیت خَو نَدارُم

اَر نیای خومهِ وَنُم وهِ آسِماری

مَندیرِت مَندُم بیو گُلِ هفت و چارُم

دی بیو پَه سیچه هی دَنگ ایدِراری؟

هر گُلی که تو بخوای مو سیت ایچینُم

وه گُلِ بو سونی تا گُلِ بُهاری   .

 

                            فروردین ماه  1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )

دلِ پُر خینِ مو

بزن نی زن که  دل غم  داره  امشو

عذاوو   درد  و  ماتم   داره    امشو

بزن  سی  ای  دلِ  پر خینُم  امشو

گِلهِ   از  مو   وهِ  عالم  داره  امشو

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

کوگِ بی لُف

شَو وُ  روزوم  تارهِ   وو   دلِ  مو  سرده

زنده ایم    تَهلو     دلُم    دنیای   درده

چی کَوگی که بی لُفش تی نا  ایمَهنهِ

هَمَش هی سی دیدنت دیندات ایگرده

 

فروردین ماه 1394--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

شَو نمِ صُحو

دلُم  هی   پَر   ایزنه  سی  دیدنِ تو

آرمونی  اووی  سی  مو  بوسیدنِ تو

بِل بیام چی شَونمِ صُحوی ری برگِت

موسمِ   گُل   دادن    و   روییدنِ   تو

 

فروردین ماه 1394  --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

بلازه ( شعله )

دوارتهِ  ماتم  و  غم   وی  سُراغُم

بیو  چی  شَو نَمی  ری  گُلِ باغُم

غمه دیریت زَنه هی تَش وه جونُم

بِلازه   ایکشه    وو    کِردهِ   داغُم

 

فروردین ماه1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عَطَش

یا   علی  من   عاشق  نام تو ام

خادمی    افتاده    در   بام  تو ام

سوخته ام  در  عطش وصل رُخت

تشنه ی  یک  جُرعه  از جامِ تو ام

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شعرِ من

شعر  من  درد  دل  تنهایی است

آن  دلی  که عاشق زیبایی است

هر  که   خواند   دفتر   شعر  مرا

از نگاهش شعر من رویایی است

 

فروردین ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )