رویایِ وَصل

  غم  به  دلم   باز  پدیدار  شد

  گفت دلم  :   وعدهٔ دیدار  شد

  رفت به خوابِ تو دَمی چشمِ من

  حیف که ازخوابِ توبیدار شد

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                   آذرماه ۱۳۹۶

زِمِسونِ کلاری

  خَزون که رَه گُروسِس ، زِمِسون وَی رسیده

  دلِ   مو   بیقراره     ،    کوهِ   کلار    دَمیدِه

   جا نیگِروم  دوارتِه  ، که دِی  ایلاق  بِمَهنُم

  سی هَمو هو که چَن وقت، تِیام ریشِ ندیده

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

چی شونَمی وِه گُلزار

  هر شَو مو  خَو  ایبینُم ، که گُل کَدِه مو بَسِه

  چی شَونَمی وِه گُلزار، اَرساش رِی تُرنِه وَسِه

  شَووِه مَهِ  وا با  گُل  ،  پا  تَشِ تُنگ  نِشَسیم

  لَووا  گُل  مِن   لَووامه  ،   پَلا  گُل   مِنِه  دَسِه

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

آسارهٔ عشق

  اَفتَو دَهرَس  دُوارتِه  ، آساره ای دِرَیدِه

  گُلُم هَنی وابا ایل  ،  زِه سردسیر  نَویده

  اَی وای خدا پَه دِی کَی آرمونُمِه وُراری؟

  وا اِمشَو چارده شَووِه  که گُلِ مو  نَویدِه

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

گُلِ مَی نا سُهر

  کوه گِرِهدِه اِی دِلُم  سی گُلِ لالی

  سی  گُلِ  مَی نا  سُهرِ  مالِ  زُوالی

  زِه پِسین تا وِه سَوَق  تِیم خَو نداره

  گُل نَونِه که روزِ موکِشی وِه سالی

 

   آذرماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غرقِ در عَطَش

   شبی را تا سحر  بیدار ماندم

   به شوقِ  دیدنِ آن یار ماندم

   شدم غرقِ عَطَش ازبهرِرویَش

   چوبرگِ تشنه در گُلزارماندم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         آذرماه ۱۳۹۶

جُرعْه شرابِ نابِ عشق

  من  در عَطشِ  جُرعْه شرابم  امشب

  یک جُرعْه از آن  شرابِ  نابم امشب

  درخوابِ من آی تو با تَبِ ساغرومَی

  تا صُبح بمان  به شَهدِ  خوابم امشب

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                      آذر ماه ۱۳۹۶

خوابِ آشفته

  شبی لیلی  رُخم  آمد  به خوابم

  رُبود از چشمِ من آن خوابِ نابم

  به  او  گفتم  غمِ عشقِ  تو  دارم

  ز    دوریِ   رُخت    بَحرِ   عذابم

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                       آذرماه ۱۳۹۶

 

 

خیالِ عاشق

  دلِ  عاشق    همیشه   بیقرار  است

  خیالش   دیدنِ   رُخسارِ  یار   است

  اگر   کامی   ز   معشوقش     نگیرد

  به چشمش هرکجا تاریک وتاراست

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                       آذرماه ۱۳۹۶

یک نگاهِ ساده

  خُمارم من ، عَطَش بر باده دارم

  نظر  بر  یک  نگاهِ  ساده   دارم

  بیا   از دل  ببر  بیرون  غمم  را

  که بر دل من غمی  افتاده دارم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           آذرماه ۱۳۹۶

دُخترکِ خیالِ من

  دُختَرکِ  خیالِ  من  ،   عِشوه و  ناز  می کند

  این  دلِ  عاشقِ   مرا  ،   غَرقِ  نیاز  می کند

  می بَرَدَم  به  اوج   با   ،  نگاهِ   آتشینِ  خود

  به شوقِ وصلِ عشقِ من ، تاخت و تازمی کند

 

                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                               آذرماه ۱۳۹۶

لیلیِ بیقرارِ من

  خواب  ربوده  از  سرم  ، لیلیِ  بیقرار  من

  نیست به چشمِ من رُخی، جز رُخ نازِ یار من

  در  نِگهم  فتاده  و ،  جای   گرفته   در  دلم

  چون نمِ  شبنمِ سحر  ،  در دلِ  لاله زار  من

 

                                        شاعر مُعاصر : داوود جمشیدیان

                                                   آذرماه ۱۳۹۶

غمِ دوریِ تو

  چه خوش است آندَمی که ، غَمَت از دلم بر آید

  تَبِ  آن  غُبارِ   غم   را  ،  ز  درونِ  دل  زداید

  بِشَود   خیال و  فکرم ، پُر از آن  شرارِ عشقت

  که  دگر  سراغِ  من  آن   ،   غمِ  دوریَت  نیاید

 

                                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     آذرماه ۱۳۹۶

در یک شبِ سردِ زمستانی

  شدم مجنونِ رُخسارت ،  در این شامِ زمستانی

  بگو ای گُلرخِ زیبا ،  از این حالم  چه میدانی ؟

  رُخَت  افتاد  در  یادم   ،   نگاهت  کرده  بیتابم

  مرا راهِ گریزی  نیست ، از این سردر گریبانی

 

                                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                    آذر ماه ۱۳۹۶

                                         

از شَرَرِعشق

  در  نِگَهم ، جز رُخَت ای یار  نیست

  چون شبِ من ، شام کسی تار نیست

  کرده   دلم    باز   هوایِ     تو    را

  آه   که  دگر   فرصت  دیدار   نیست

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         آذرماه ۱۳۹۶

در انتظارِ وصل

  مرا بر دل ،غمی از هجرِ یار است

  غمش بر این دلِ من ماندگار است

  به  من  گفتا : بمان   تا  که  بیایم

  دلم  از بهرِ وصلش  بیقرار  است

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           آذرماه ۱۳۹۶

عشقِ ویرانگر

  شدم عاشق ، پریشانم  تو کردی

  چنین  سر در  گریبانم  تو کردی

  زدی  آتش    بجانم   با   نگاهت

  به جرمِ عشق ، ویرانم تو کردی

 

                         شاعرمعاصر : داوود جمشیدیان

                                    آذر ماه ۱۳۹۶

DELSHEKASTE

 

                  دلْ شکسته

 

  به مَحفلِ غریبِ من ، کسی گُذر نمی کند

   بر این دلِ شکسته ام ، دَمی نظر نمی کند

   غم آمده سراغِ من ، شکسته قامتِ مرا

   کسی غم مرا دگر ، ز سر به در نمی کند

  مزن تو مَرهَمِ شفا ، به زخمِ کُهنه ی دلم

  که مَرهَمَت بر این دلم ، دگر اثر نمی کند

   شدم من عاشقِ رُخی ، که هوش برده از سرم

   ولی گُلَش به باغِ من ، دگر ثمر نمی کند

   دَمی که مست میشوم ، به شوقِ وَصل رویِ او

   دلم هَوَس بجز به او ، به کس دگر نمی کند

    اگر بیاید او ز رَه ، رسد به دادِ این دلم

    دلم دِگر بهانهٔ ، سفر به سر نمی کند

    تَحَمُلی نَما سِتین !  ،  در این گُذرگهِ زمان

    که غم زِ رَه چو می رسد ، تو را خبر نمی کند .

 

                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                            پاییز ۱۳۹۶

yoozone parsi bakhtiyari

 یوزونِ پارسیْ بختیاری

 

  مواویوزوم که نوموم بختیاره

  سِجلدُم کِلْ کوهِ آنزان دیاره

  لَقَو دارُم زِ ایلِ بختیاری

  زِ شیرونِ دلیرِ هفت و چاری

  مو هومدای گَپِ ایرون زمینُم

  مُسلمونُم ،علی(ع) مولایِ دینُم

  غُرورُم زردکوه و آسِماری

  ندارُم بهتر از یو افتخاری

  مو گَو سردار اسد سردارِ جنگُم

  زِ اوّل زادهٔ اسب و تُفنگُم

  کوچیر بیدُم تُفَنگ دادِن وِه دَسُم

  وَه پاسِ حُرمَتِش ، عهدی مو بَسُم

  وِه مو گُدِن که دِشمِن هر زمونه

  اِوید و حمله کِرد وِ ایل و حونه

  نَزَن وا تیرِ و تَش پُشتِ گوونِه

  بِگِر رِی سینه نامردِن نِشونه

  کسی زَهلهٔ جنگ وا مو نداره

  گَپوم مو ، سِن و سالُم شیش هزاره

  اَیَر دِشمِن بِنِه پاشِه وِه ایرون

  وولاتِش ایکُنُم وا خاک یِکسون .

 

                                شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                         پاییز ۱۳۹۶

 

 

خوابِ معشوق

  آه ازغمی که امشب ، بر دل نشسته باشد

  با تیرِ  کینَت خود ،  دل را شکسته  باشد

  عاشق  کُند هوایِ ، لب  بر لبانِ  معشوق

  چشمانِ نازِ معشوق ، تا صُبح بسته باشد

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                          آذرماه ۱۳۹۶

I2

معشوقِ آسمانیِ من

  دردی است مرا که هرگز، برآن دوا نباشد

  گر  هم   دوای  باشد  ،   از  مدعا   نباشد

  خو کرده ام همیشه ،  با این هوایِ تازه  :

  معشوقِ  بی بدیلم  ،   غیر  از  خدا  نباشد

 

                                        شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                                   آذرماه ۱۳۹۶

SETIN

 

  شاهکاری دیگر در ادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان :

 

                         سِتین

 

  مو چی کویرِ حُشکُم ، تو چی اَورِ بهاری

  سُخ کِردُمه پَه دِی کی ایایی وا دیاری ؟

  دلِ مو کوه گِرِهدِه سی دیدَنِت که یایی

  زِ حالِ زارُم اَمشَو ، مَیَر خَوَر نَداری ؟

  دوارتِه غم اِویدِه ، نِشَسه مِن دلِ مو

  اُویدِه هُمنِشینِ ماتم و بیقراری

  اِی دلِ نازُکِ مو چی کاردیمه تَریه

  نَیَنجِنِش اَی دوحدَر  ، دُنگُلِ هفت و چاری

  پَلان که ایدِراری ایوَنیشون رِی مَی نا

  دِلُمِ زَنی چی آردِی مِن تاپو ایدِراری

  لَووای بَرگِ بیدِیت تَش ایوَنِن وِ جونُم

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم بریم مِن وارگِه پاری

  مو  زِ پِسین تا سَوَق تِی وِه رَهِ تو مَندُم

   بِیو مِنِه دِلُم دِی  ،  ای گُلِ بختیاری  .

 

                                     شاعر معاصر :

                                              داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                          پاییز ۱۳۹۶