شاهکاری جدید در ادبیاتِ زاگرس نشینان :
به افتخارِ قومِ بزرگِ لُر( اصلِ نژادِ آریایی و پارسی ) :
( شمال خوزستان ، چهارمحال و بختیاری ، غربِ اصفهان ،
لُرستان ، کُهگِلویه و بویر احمد ) .
مَصافِ دُخترِ لُر و پسرِ بختیاری در آوردگاهِ عشق :
گُلِ دِنایی
تو دُحدَرِ دِنایی ، مو کُرِ بختیاری
تو کوگِ بویر احمد ، مو شیرِ آسِماری
مو مَندیرِ کِلوسُم ، تو بو عَطرِ چویلی
مو عاشقِ تیاتُم ، مَیَر خَوَر نَداری ؟
تو سَولِ کُهگلویه ، مو عشقِ هفت و چاری
تو چی اَفتَو ایمَهنی ، که وَیدِه وا دِیاری
مو بیقرارِت مَندُم ، که یایی مِن خیالُم
مو دشتِ سَوزِ عِشقِت ، تو گُل وِه مَرغزاری
مو دل بَستُم وِه عِشقِت ، که مِن دِلُم بِمَهنی
هَمَش وِه ویرِتُم مو ، پَه سیچِه دَنگ دِراری ؟
بِل تا بِیام بِیوفتُم وِه رِی بَرگِت بِشینُم
تو بَرگِ گُل آوُِی وُ مو شُونَمِ بهاری
مو بیت ایگوم سی دلْ تو،تو هم خوشی وا بامو
دَسِت بِنِه مِن دَسُم ، بِریم مِن وارگِه پاری
وا با کمونِ بُرگات ، وا خَندِه کِرِ لَووات
دِلُمه زَنی چی آردِی مِن تاپو ایدِرارِی
گُلِ تِیا یِه چَنگی ! ، اَی لَوِه بَرگِ بیدی !
تَش وَندِی مِنهِ جونُم ، وَندیمْ مِن بیقراری
هَرفَی پَلان دِراری ، ایوَنیشون وِه رِی شون
هی ناز کُنی سی دلْ مو ، تِیان بَری اِیاری
تو سِتینِ دُلمی ، ایخوام دورِت بگردُم
وا سی دِلِت بچینُم ، هِزار گُلِ بهاری
خَش وَیدِی مِن دِلِ مو ، دُنیامِه تازه کِردی
چه دُنیایِ قشنگی !!! وا گُل وِه لاله زاری .
