زِمِستون رسید و زردِکوه سفید پوش اووی ، سرما بختیــــاری وو دیارِ بختیارینهِ گِـــــرِد ، پا یِه تَشِ تُنگی نِشَسمُهِ وُ یِهـو فِـــرگِ دیدنِ دودَرِ خیـــالُم (گُلی) زَی وِ سَرُم ، تَــــش و چـــالَنِ وِل کِردُم وُ رهَدُم دیندا گُلی ، دودَری که یِه چــــن وقتهِ وَسهِ مِنِ خیـــالُم،خوم ایدونُم که عشــــــــقِ گُلی عــــاقِوَت یا کِلوُم ایکُنهِ یا آوارَم ایکنُـــهِ ، وِ پــا تَش وریسادُم و بُنگِش کِردُم ، ایقــــد بلند بُنِگش کِــردُم که صِدام مِنهِ زَردِکــــوه پیچید.گلی یی یی یی یی یی یی یی یی یی ، گلی یی یی یی یی یی یی یی یی یی ، گلی یی یی یی یی یی یی یی یی یی کوجنی بیو وادیاری.
مِن هــوایِ کِرومِنج دیندات ایگــــــــــــــــــردُم ای گُلی
همقو دی تاووم نده وِت دل نَکُنــــــــــــــــــــدُم ای گُلی
یو دو سالِ که مونه عـــــاشقِ خوت کردی دودَر
تا وِ کی هی وا مو وِجُسِت بِگـَـــــــــردُم ای گُلی
عاشِقُم کِردی وا او پَلات، وا بارنگِ تیــــــــــات
حــــــــــــال نَمَندهِ وِمو هیچ ، دنیایِ دَردُم ای گُلی
سیل بکُن وِ رنگ و ریم چی تشی که هی ایسوسُم
تَو کِردُم سی دیدَنِت هیچ قیت نَخَــــــردُم ای گُلی
دی بِزن وِدر چی اَفتویی که رَهـــــــــــــــدِ پَسِ اُور
وِ گُدار از تَیلِت بِل بگُـــــــــــــــــــــدَردُم ای گُلی
وِ ویرِت بیـــــــــــــار هَمو روزی که قول دادی وِ مو
نِهِنگِ مال اووَری کِلِ مالِ مـــــــــــــــــردُم ای گُلی
پَه بِمَن وِ ری قولِـــــــــــــــــــــت ای دودَرِ خیالِ مو
تیه کالِ عاشقُم دورِت بگـــــــــــــــــــــردُم ای گُلی
دی بیو بوینُمِـت ای عزیزِ مِنِ دِلُــــــــــــــــــــــــــم
مو اسیرِ عشقِتُم ، گُــــــــــــــــــلِ می نازردُم ای گُلی
شهریور 1393- داوود جمشیدیان
