چشم به شب

   در غمِ  هِجرانِ  تو  من سوختم

   داغِ    فِراقَت   به  دل  افروختم

   بهرِ   وِصالَت   منِ   آشُفته  حال

   تا به سحر چشم به شب دوختم

 

                                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

کامِ عاشق

   رُخِ  نازت ربوده  هوش و خوابم

   گرفته  از دو چشمم خوابِ نابم

   بگو با من که کی کامم  بر آید ؟

   بده  بر  این  دلِ  عاشق  جوابم

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

DAR BAZME SHAERANEYE MAN

   در یک شبِ سردِ زمستانی این اتفاق حادث شد ، و من تا سپیده دَم آشفته بودم . 

 

         در بَزمِ شاعرانه ی من

 

   امشب غمیست بر دل ، چون بَحرِ بیکرانه

   سر رفته در گریبان  ،  تنها به این بهانه

    گفتم  که بیقرارم  ،  از  بَهرِ وَصلِ رویَت

   گفتا که در دلِ من  ،  هرگز  مَشو روانه

   گفتم که شاعرم من ، در بَزمِ شعرِ من آی

   گفتا بخوان برایم   ،  یک شعرِ عاشقانه

   گفتم که این لبانم ، میسوزد از تَبِ عشق

   گفتا بگیر از این لب  ،  یک کامِ نوبرانه

   گفتم نَما دَمی  رُخ  ،   در  مَنظَرِ نگاهم

   گفتا  فِتاده  نقشم    ،   در   باورِ   زمانه

   گفتم بده نشانی ، از جای و آن سرایت

   گفتا حَذر کن از ما ، این وقت از شبانه

   گفتم تَرَحُمی کن  ، بر حالِ زارم امشب

   گفتا بگیر جانا !  ،  این هم ز ما  نشانه

   گفتم که عاشقم من ، رُخصت بده بیایم

   گفتا بیا و  پُر کن   ،  با عشقَت آشیانه

   این اتفاق افتاد ، در یکشب از زمستان

   در باورِ خیالم  ،  شد جا و جاودانه .

                                        شاعر معاصر :

                                             داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

شَرَر

  در گذر از خاطرات ، نامِ تو را یافتم

        بر دلِ بیتابِ خود ، من شَرَر انداختم

            طبعِ  غزلسازِ من  ،   با غمِ تو گُل نمود

                کاش که این شعر را   ،  کاش نمی ساختم

 

                                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

چی مَه

  یِه گُلی مِن مالِمون چی تَش ایسوسِه

   آرمونُم رِی  گُلُپِش  ،  تَی نا  یِه بوسه

   وِه گُدار   زِه   تِیَلُم  غَیوِش   زَنِه  هی

   چی مَهی مَهنِه که  پَس اَور  ایگُروسه

 

                                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

گُدازه ی تَب

   ساقی بده به من مَی ، میسوزد از عَطش لب

   گشتم  اسیرِ زُلفی   ،  در این   سیاهیِ  شب

   پُرکن  تو  پیکِ  ما را  ،  از  جُرعه هایِ  نابت

   تا که   رها  شوم من  ،  از این  گُدازه ی  تب

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین