به بهانهٔ فرا رسیدنِ نوروزِ ۱۳۹۶

   توصیفِ بهار به زبانِ بختیاری :

 

  ای  پارسیون وِریسین ، بیایین وا دِیاری

  دووارتِه   وَی   رسیده  ،  بهارِ بختیاری

  وِه  افتخارِ ایران ،  جَم اَوویم  وِه کِلِ یَک

   دَستان گِرِه کنیم و ،  زَنیم  بَنگِ  هَیاری

 

                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

                                            اسفند ماه ۱۳۹۵

شَرارهٔ عشق

  به دلم  غمی  فِتاده   ،  ز شَرارّتِ جدایی

  همه جایِ را بِگشتم  ، که  بدانمت کجایی

  ز میانِ  بند  رَستم  ، به خدا و خلق  گفتم

  که شکست قامتِ من  ،  ز جفایِ بیوفایی

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

 

 

خالِ لبِ تو

  در گُذر از بَحرِ عشق ، مَحو جمالت شدم

  با  نگهِ  زیرِ  لب   ،   عاشقِ  خالت شدم

  تابِ رُخ  نازِ تو  ،  خوابِ  ز چشمم ربود

  در  عَطَشِ   حادثِ   گاهِ    وصالت   شدم

 

                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                          اسفند ۱۳۹۵

گُلهایِ بهشتی

  شبی جبریل  ، محمّد را  بر آشفت

  بدستش نو گُلی داد و چنین گفت :

  نشانی   از   علی   دارد   رُخ   آن

  ولی  از بویِ  اَنفاسِ   تو  بشکفت

 

    اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

ضیافتِ آسمانی

 درتنها ضیافتِ آسمانی بجز خدا ورسولش، مولایِ من ،علی(ع) هم آنجا بود.

 

   در  بزمِ   قُدسیِ عشق  ،  امامِ اوّلی بود

   از مَنظرِ  خداوند   ،  علیِ من  ولی  بود

   بعد سفربه معراج ،جبریل اینچنین گفت :

   همراه  با  محمّد  ،   مولایِ من  علی بود

 

                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

دردِ من

  دردی است مرا، که کس دوایش نکند

  جز  دیدهٔ  من  ،   گریه  برایش  نکند

  از    بینِ    همه   مدعیانِ    دلِ   من

  جز طالعِ من  ،   کسی   جفایش  نکند

 

                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                               اسفند ۱۳۹۵

در بندِ عشق

  آشفتهْ  دلم     هوس   ندارد

  شوقی  به وِصالِ  کس ندارد

  خو کرده  به کُنجِ  بندِ عشقت

  میلِ   حَذَر  از   قفس   ندارد

 

                      شاعرمعاصر : داوود جمشیدیان

                               اسفند ۱۳۹۵

بحرِ غم

  دلِ  عاشق   همیشه  بیقرار  است

  به   شوقِ  دیدنِ  رُخسارِ یار است

  ندارد  بر دو چشمش خواب  هرگز

  تَبَش   با  حادثِ غم  سازگار  است

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

نو غنچه

  شبی  مجنونِ  رُخسار  تو  گشتم

  نخوابیدم  ،   که  بیدار  تو  گشتم

  درونِ   خاطر  و    یادم   شکُفتی

  کنارت  ماندم  و   خارِ  تو   گشتم

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

الههٔ ناز

  ای یار بگو با دلِ من باز چه کردی

  با عاشقِ مجنونِ غزلساز چه کردی

  گفتی تو به من ، الههٔ نازِ تو هستم

  با محرمِ  اسرارِ  دلِ  ناز  چه کردی

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

رُخِ تو = قشنگ ترین قافیهٔ شعرِ من

  در وادیِ عشق ، خانه ای ساخت دلم

  با شعر و غزل ، ترانه ای ساخت دلم

  گفتی تو به من ، که بهترین قافیه ای

  عاشق شدم و  ،  بهانه ای ساخت دلم

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، با تخلص ادبیِ سِتین

تدبیرِ

  اندر فِراقت امشب ، سر رفته در گریبان

  من ماندم و غمِ تو  ،  با این دلِ پریشان

  از بهرِ وَصلِ رویَت ، هر دَم  در انتظارم

  تدبیرِ دیگری نیست،دراین سرایِ ویران

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

کامی به لبهایِ تو

  به  بزمِ آن  نگاهت پا  نهادن

  به رویت چترِ آغوشی گشادن

  نباشد  بر  دلِ   من   آرزویی

  بجز کامی  به  لبهایِ تو دادن

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین