نَم شبنمِ لاله زارِ من

  تو  گفتی  که   آن  بیقرار  منی

  من آن  نوگُلم   ،   تو بهار منی

  رها می کنم من تو را از عَطَش

  نَمِ      شبنمِ      لاله زار    منی

 

 شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

 

مِن جوشیرِه مالِ زووالی

  تو گُلِ  نازِ  مُنی  ،   دردت  وِه جونُم

  عشقِ تو زَی وِه سَرُم ، اُی مِهرَوونُم

  یَو بِریم   مِن جوشیرِه   مالِ  زووالی

  تا  که  بیتِ عاشقی   مو سیت  بُخُونُم

 

   شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

شبِ بیقراری

  به نگاهِ به زُلفَت  امشب ،  دلِ من قرار دارد

  چه کُنَم  که دل  عَطَش بر  رُخِ نازِ یار دارد ؟

  همه دَم  در این خیالم   که  ز بندِ غم  گریزم

  دلِ عاشقم   هَوَس  بر   گُذر  از   بهار  دارد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

بُن بست

  بیا  دلبر   دَمی   امشب   به بالم

  که بس  سرگشته و  آشفته  حالم

  رهایم کن  از این  تنهاییِ  محض

  مرا   نگذار   با   این  غم    بنالم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

وِه نا گُلُم

  کوجِنی  تا که  بیام  وِه نا  وُ  دینِت ( دنبال ) ؟

  سُهر   اُویده    اِی  دِلُم   چی   رنگِ   خینت

  کاشکی   که   هرگز   نبینُم   خار   وِه   پاتِه

  تا اَوَد سِتینُمی وِه پیر و دینِت ( آیین و اعتقاد)

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

روزگارِ نافِرِنگ

  زِه بختِ بَدُم  ایگوی  شوگار درازه

  تَش وِه کارِ روزگار که وام نیسازه

  بیخیال دنیا ،  دودَره  زِیتَر بیَو  که

  بقَلُم  تا  وِه  اَوَد  وِه  رِی تو  وازه

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

چی زَعفِرون

  عاشقی     بد   دردیه      دلُم     نَدونه

  اِی  دلِ    صافِ  مونِه   هر جا   کِشونه

  کاشکی که هرگز  اِی دل عاشق  نیووِی

  چونکه نرخِ عشق ایگوی چی زَعفرونه

 

  شهریورماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ ناز ری تُرنِه هات

  وا بِنُم  رِی  تُرنِه هات  یِه  گُلِ  نازی

  تا  بیای    مِنِه   دِلُم   وابام   بِسازی

  پَه سیچه  اِی دِلُمه  هَی تاو ایدی تو ؟

  دَینُم  نات  اَر   بِگِری   دلُم  وِه  بازی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

دلِ عاشقِ مو

  نونُم که  چه وا کُنُم  وا دلِ  زارُم ؟

  دلُم  عاشق   اُویده   طاقت  نَدارُم

  غم مخور ای دلِ عاشقِ مو اَمشَو

  وا که  داغِ  تونِه  وِه  دُنیا  دِرارُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

برفِ غم

 برفی  بِست   و   پوشیده    کوهِ   سفیده

  چی اِی برف وِه مِنِه عُمر هیشکی نَدیده

  آهِ   سَردُم    بِگِره    برفین    که   وَنده

  که زِه بی رَحمی   اِوَی  گُل مونِه   چیده

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زِه داغِ گُل

  داغِ تو  وَسِ  مِنِه دلُم

  زِه عشقِ تو گُر ایگِرُم

  تا  وِه  اَوَد   او  نومِتِه

  زِه  مِن   خیالُم   نیبَرُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ویر

  غمِ تو  وَس  مِن دِلُم  ،   وُ کِرده  پیرُم

  چه کُنُم  که عُمریه ،  مو وِه تو  دیرُم ؟

  دل وِه عشقِت  نیکَنُم  وِه  شاهِ مُنگَشت

  نومِه تو   تا وِه اَوَد  ،   نیرِه  زِه  ویرُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

مَی نا بِنوشِ مالِ زووالی

  دودَره مَی نا بِنوش مالِ زووالی !

  دِی بیو تا که بریم ، وِه دشتِ لالی

  سو نَمَنده وِه تیام ،  سی  دیدَنِ تو

  یه روزه اِویدَنِت ،  کشی وِه سالی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

AZ NASLE SHIRON

 مو زِ نَسلِ شیرونُم ، زیرِ بارِه هیچ زوری هم نیرُم ، تُفنگ که وِه دَسُم دادِن ،

     حُرمَتِشه هم وِم یاد دادِن ، وِه کوچیری وِم یاد دادِن که سینهٔ نامَرده

  نِشونه بِگِرُم ، نه پُشتِ مَردِه ،  بووم لُر بختیاریه  ،  دامم تُرکِ قشقاییه ،

  وه هَر دو نِژادُم زِه هَمزادانِ بزرگِ تاریخِ ایران زمینُم .

 

 

 

           زِ نسلِ شیرون

 

 

   یَل و  مَردِ جَنگُم  ، تَک و تی نایی

   دِلُم صافِ وو  ،  بُردُمه  وا  دویی

   نِژادُم   زِ   شیرونِ    بی پروایی :

   زِه لُر بختیاری  وُ ،  تُرکْ  قشقایی

 

     شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

من و معشوق و ساغر و می

  ساقی عَطَش بر این دل ،  از بهرِ یار دارم

  پُر کن  تو ساغرم  را  ،  امشب  قرار دارم

  من بیقرار عشقم  ،   مست و خرابِ عشقم

  جز لب به نایِ معشوق، با تو چه کاردارم ؟

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بهارِ غمِ ، خزانِ عشق

  بر  کُلبهٔ   احزانِ  ما    ،     بادِ   خزانی   می وزد

  ساغی  زبهرِ  مَستیان  ،   مَی را  زِ تاکی   می پزد

  شاخِ  درختِ  عُمرِ ما  ،  می لرزد  از  تقدیرِ  دَهر

  سودایِ غم بر جانِ ما ، چون مارِ مشکین می خزد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در گُلزارِ عشقِ تو

  غمِ هِجرِ  تو را  دارم  ،  دلِ من یار می خواهد

  به  بستانِ  نگاهِ تو   ،  گُلِ بی خار  می خواهد

  عَطَش دارد  دلم امشب  ،  به شوقِ بوسهٔ نابی

  لبم  چون غُنچهٔ تشنه  ،   نَمِ گُلزار  می خواهد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

ESHGHE ASEMANI

                         عشقِ آسمانی

 

 

  دلِ من ،

 

             عشق می خواهد ،

 

                          نه عشقِ بندهٔ عاصی ،

 

                                           همانا بهترین عشقی ،

 

                                                  که می بخشاید عاصی را .

 

 

                                 شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان 

                                         شهریور ماه ۱۳۹۵

 

                                                                                          

سردیارون

  زِمِسون رَه بهار وَی ، وِمِلکِ هَفت و چاری

  دَر وَیدِن لاله ها سُهر   ،   وَیدِنه  وا  دیاری

  هر  لالهُ  قشنگی     ،    جاوارِ   هر  شهیده

   سردارونِ  شهیدْمون   ،    زِ  ایلِ  بختیاری

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

نُقل و نَوات

  وِ رِی سَرِ بَهیگِمون ، نُقل و شُواش بریزین

  زِ مِن گُلال و تُرنَش ،  تا رِی پُهاش  بریزین

  بِپاشین  رِی هَمیشون  ،  گُلاوِه  ناوِه  قَمصر

  اول وِه سَر بَهوشو ،  بعد سَرِ داش  بریزین

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

وِه نا بَهیگ

 چَندی  خو  وُ  قشنگِه   ،     بهارِ  بختیاری  !

  اَی   گَویَل و     دَدِییَل    همه    بیاین    دیاری

  جم اووُین همه وا یَک ، زِه چالنگ و زِهَف لَنگ

   بِریم   وِه  نا    بَهیگمون ،   وِه   کِلِ  آسِماری

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

کِل و گالِه

  دورگَل  بِگوین   کِل بِزَنِن  که موسَمِ  بهاره

  کُرگَل بِگوین گالِه زَنِن که عیدِ هفت و چاره

  اِوَیدِه وُ   زِه رَه   رِسی   ،   بهارِ  بختیاری

   دِلُم  سی بو  کِلوسِ کوه  دووارتِه  بیقراره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( مَجنونِ بختیاری )

DODARE KHIALE MO

                دودَرِه خیالِ مو

 

 چَن شَووِه وِه عشقِ تو  ،   تِیم خَو نَدارِه

  اَوسارِش زِه دَسُم رَه  ،   وام ساز نِیاره

 هَی  وِه شوقِ  سَیل  وِه تو   گِرِه   بَهونِه

 هر دَم هَی سی مو ایگوی  دَنگ  ایدِرارِه

  یه دَم هَی  زِی زِی زَنِه  ،  یِه دَم  اِیلرزِه

  چی کَوگِ بی لُف  ،  ایگوی  که بیقرارِه

  اَوویدَم عاشق  ،   دلِ مو   کوه   گِرِهدِه

  چی شَوگَرد  مِن  شَووِه تار  سَر ایدِرارِه

  دِی بیو  دودَر  شَرِش  وِ سَر مو  وَردار

  اَر نَیای ،  وِه تِیم  اِگو   که اَرس   بِوارِه

  مو  اِویدُم  وا  دِلُم   تَیت    سی  همیشه

  اَی  گُلی  که  اَصلِ تو   وِه  ایلِ  چاره !

  موسَمِ   فَصلِ  خَزون    رَهدِه   دووارتِه  

  دُنگُلُم   بیو   که   عشقِت   سیم  بهاره!

 کاشکی  قاصِدی   بیا   از تَی گُل   اَمشو

  خَوَرِه     ویدَنِشِه     سی   مو     بیاره

  بِرِسه    وِِ  گوشِ  مو   وا   مُژدهٔ   هو

   داوود هَی !  ،  دودَر خیالِت وا  دِیارِه.

 

         شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

عشق : قربانیِ هَوَس

 

  تَبِ    آغوش     بر    دلبر   گشادم

  لَبَم  را     بر  لَبِ   داغَش    نهادم

  ببوییدم      میانِ     سینه اش    را

  ولی افسوس  که از چشمش  فتادم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

تَش وِه دل

  وِ تیام هیچ خَو نِیا ، سیت بیقرارُم

  شوقِ  دیدِن   پَل و    تِیاتِه   دارُم

  تَش نَها  وِ مِن دِلُم   بُرگا  کَمونیت

  بِل   تا   داغِ   دِلُمه    وِت  بِدِرارُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

گُل دودَرِه خیالِ مو

  هر چی که سیل ایکُنُم ، گُل وام دِیاره

  یِه گُلی   مِن اِی گُلا   ،   دل  بیقراره

  خوام بِرُم  تا که  رِسُم   زیتَر  کِلِ  گُل

  دلِ مو   کم طاقَته   ،    طاقت   نَداره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

وِه کِلِ گُل

  وا اَمشو چارده شَووِه دل بیقراره

  دِلُم عاشق اوویده  هَمباز دوواره

  کاشکی که زیتَر بیا  گُل وِه کِلِ مو

  دلِ مو  سی دیدَنِش   طاقت  نداره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلی از باغِ تو

  دردِ من از هِجر و فِراغ  تو بود

  از تَبِ آن   ماتم و   داغ  تو بود

  مست  نکرد این دلِ من را  گُلی

  جز گُلِ نازی  که به باغ  تو بود

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بالِ شکسته

  داغِ تو بر این دلِ زارم نشست

  بالِ من از داغِ فِراغَت شکست

  خواست دلم پَر بکِشَد سویِ تو

  بالِ شکستهٔ مرا ،  کَس نبست

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در فِراغِ معشوق

  از سَرِ شب  تا سحر ،  در تَبِ تو سوختم

  بهرِ  دلِ عاشقم    ،    شُعله  بر افروختم

  داغِ  فِراغَت  مرا  ،  سر به گریبان  نمود

  با غم و اندوه و آه ، چشم به شب دوختم

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

GOLE LILIROKHE MAN

                  گُلِ لیلی رُخِ من

 

  ای  گُلِ  لیلی رُخِ من ، که این همه  ناز میکنی

  به جرمِ عشق  مرا چنین   غَرقِ  نیاز   میکنی

  می کِشی ام تو درعَطَش،می بری ام توتا جُنون

  بگو به من  که غُنچه لب ،  بهرِ که باز میکنی؟

  در  شبِ  بیقراری ام    ،    دامِ  نیاز   می نَهی

  به ناز و عِشوه ات   مرا   ،  بنده  نواز میکنی

  گَه  به نگاهِ  مَستِ خود  ،   تیرِ غَمَم  تو میزَنی

  گَه به سرایِ عشقِ  من  ،  تاخت و تاز  میکنی

  بانگِ جَرَس  که میزنی  ، خوف  فَواره  می کند

  خَنجَرِ کین  به قلبم  از   اوجِ  و   فراز    میزنی

  داغ و  شَرَر که  می نَهی ،  بر تنِ نیمه جانِ من

  بَذر  کُدورَتَت  به  دل   ،  یک  شبه  یاز  میکنی

  فکرِ من این شده  همه  ،  تا که رِسَم  بسویِ تو

 بر سرِ راهِ   عشقِ  من   ،    راه  به ماز  میکنی

  آمده ام  به تنگ  از  ،   خونِ دلی  که خورده ام

  از دلِ عاشقم  چرا    ،   سَلبِ   جواز  میکنی ؟.

 

  شاعرِ مُعاصر:  داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

 

رُژِ لبانِ تو

  رنگِ رُژَت خیمه بجان می زند

  حرفِ دل از  رازِ نَهان می زند

  نیست اَمَل  جز  نِگهی  بر لبت

  من  نزنم حرف ، زبان می زند

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آوردگاهِ عشق

  بر  دل و جانم   شَرَر انداختی

  سایه شدی ، در پیِ من تاختی

  جور و جفا  کرد  دلَت  بر  دلم

   تو  به  دلِ  عاشقِ من  باختی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

یادِ خوبان

  خدایا  !   مَبَر  نامِ  خوبان  ز یاد

  که با یادشان  دل شود  شادِ  شاد

  ببستند   بارِ   سفر   زین   جهان

  دل از بهرِشان شد شتابان چو باد

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از جورِ شب

  در گذر از عشق ، شب از راه رسید

  جامه سیاه   بر   همه  جایی   کشید

  عاشق و معشوق ز جورش بسوخت

  روزِ خوشی  عشق  به چشمش ندید

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

نازُک چی نونِ تیری

  گُلِ   لَو  بَرگ  بیدِه   مالِمیری  !

  مو از تو دیرُمو ، تو از مو دیری

  اوویدُم عاشق و، سیت کوه گِرِدُم

  دِلِ  مو   نازُکِ  چی   نونِ  تیری

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

TORNE BOORE IIL

   شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

                  تُرنِه بورِه ایل

 

   لَو  بَرگِ  بیدِه  چالَنگ   زِه    ایلِ   بختیاری !

   دِلُم   سیت    کوه گِرِده   ،   زیتَر   بیو  دیاری

   تَش وَندی  مِن   دلِ  مو  ،  وا خالَکِ  وِه نُفتِت

   دونُم  که تَم   سی دل  مو ،  عاشق و  بیقراری

   بیو بِریم  شاه مُنگَشت ، وا یَک عَهدی  بِوَندیم

   لَووامون  مِن لَووه  یَک ،  وِه  سیرِ دل بخندیم

   دَس  بِوَرُم  زِر  مَی نات  ،  تا  لیمویی    بچینُم

   هَی بو بِنُم زِر تِشنیت ، اَی عشقِ  تِی یِه چنگیم

   بیو   وِه مِن   دلُم دِی   ،    تا دَس  کِشُم  میاتِه

   بِرُم  مِن اوج  وا بُرگات  ،  هَی  سیل کُنُم  تیاتِه

   تو   سِتینِ    دِلُمی    ،      گُلِ     لَچَک   رِیالیم

   جا   دنیا   نیدُهُم   مو   ،   یه  تارِ  وِه او  پَلاته

   اَفتَو  رَه وو پِسین وَی ،  پَه سیچه  دِی  نیایی ؟

   مَی قول  وِ مو  نَدادی   ،  که  وا   نِسَه  اِیایی ؟

   تو کَوگِ لاسِ عشقی   ،   مو شیرِ   کوه   زَردُم

   اَی   گُل هَفت و چارُم  ،  پَه سیچه  بی وفایی  ؟

   خدایا   پَه   بُکُش   دِی  ،   مَجنونِنِه  تو  اَمشو

   سی دیدَنِ رِی  لیلی   ،    تا صُحو    نیبَرُم   خَو

   دِلُم   سی   دیدَنِ   گُل    ،    دیِه   طاقت   نداره

   وِه یادِش   ایشُمارُم   ،    آساره هانِه  هَر  شَو .

 

                          شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

                                          شهریورماه ۱۳۹۵

LALI

  شهرستانِ لالی یکی از شهرهایِ استانِ خوزستان است که در ۱۲۰کیلومتری

  اهواز( مرکزِ استانِ خوزستان) واقع شده ، مردمانش اصالتا بختیاری هستند

   و  به گویِشِ بختیاری   تَکَلُم می کنند   ،    جاذبه های طبیعی  و  خدادادی

  موجب شده  که  این شهر  یکی از  مراکزِ  گردشگری  در استانِ خوزستان ،

  خصوصا در فصلِ بهار محسوب شود  و  به همین بهانه  پایِ  توریست ها و

   گردشگرانِ زیادی را به این دیار بکشاند ، مردمِ لالی ولایتمدار و مهربانند .

 

 

                   لالی :  دِیارِ مهربانی

 

 

  عَجَو  فَصلِ  بهاری  داره   لالی !

  وه مِن دل  لاله زاری  داره  لالی

  بیاین تا که  بِریم  وِه نا  وُ سَیلِش

  سی ایلمون  افتخاری  داره  لالی

  کِلِ  شهرِش  مَزارِ  هَف  شَهیدون

  شکوه  از هر  دِیاری   داره  لالی

  پیایَل  ،  زَنگَلِش ، شیرونِ  جنگِن

  دیارِ     مَندِگاری      داره     لالی

  زلال اَو داره  چی  اَو  چَشمه دیمه

  وِه پاکی  چَشمِه ساری  داره  لالی

  سرایِ   مِهرَوونِه    هفت و  چاره

  جوار   از   آسِماری    داره   لالی

  دیارِ    لاله هایِ     پَر  پَرِ   جنگ

  نشونِ  هفت و چاری   داره   لالی

  نِژادِ       مَردُمِش      از     آریایِه

  سی یو که :  بختیاری داره  لالی .

 

   شاعرِ معاصر : داوودِ جمشیدیان ( مُتِخَلِص به سِتین )

                              شهریورماه ۱۳۹۵

 

کینهٔ من و عشق

  عشق  بجانم   شَرَر  انداخته

  در پیِ من  با غمِ خود  تاخته

  بُرد مرا  بر  لبِ  مرزِ  جنون

  نِفرت و کین بر دلِ من ساخته

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

بر درِ میخانه

  خسته دلِ خُمارِ من  !   بر درِ  میخانه مرو

  مستِ مَی ام دلا !  تو با این منِ دیوانه مرو

  عشقِ رسیده  از ره و  خیمه زده  بجانِ من

  ز خیمه گاهِ عشقِ من ، چنین تو ویرانه مرو

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ خیالی

  غمینم من  که غمخواری ندارم

  چراغی  در شبِ   تاری  ندارم

  شده عاشق  دلِ  مجنونم امشب

  ولی  تنها  و   دلداری    ندارم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گریز از غم

  به جرمِ عشقِ تو امشب ، اسیرِ دستِ غمهایم

  در این ماتمسرا و غم ، غریب و زار و تنهایم

  زدی  خیمه  بجانِ  عاشقم  ، ای   نازنینِ  من

  مرا  راه گریزی  نیست در این آشفته شبهایم

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چشمانِ مستِ تو

  ز  بهرِ  دیدنِ   رویَت    ،    دلم   بیتاب  میگردد

  دو چشمِ مستِ من امشب ،  دَمی بیخواب میگردد

  لبانم  بوسه  می خواهد  ،  بده  کامی  ز لب هایت

  خوشا  آندم  که از  بوسه  ،  لبم  سیراب میگردد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در امتدادِ غم

  مَبَر در امتدادِ غم  ،  تو امشب  این دلِ  ما را

  که با  نازت  دهی  تغییر ،  آن  تقدیرِ  فردا را

  بیا جا خوش نما جانا! در این شیدا دلِ مجنون

  که  از دل  بار بندی  با نگاهت  اوجِ  غمها را

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غریبِ وادیِ عشق

  دردیست  بر دلِ  من   ،  جز تو  دوا  ندارد

  معشوقِ جانیِ  عشق  ،    دیگر  وفا  ندارد

  دَهریست دَهرِ غُربَت ، با من همه غریب اند

  افسوس و آه که این مِلک ،  یک آشنا ندارد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ خیالِ من

  ای گُلِ زیبا رُخِ من ، کین همه ناز میکنی!

   این دلِ عاشقِ   مرا  ،   غَرقِ نیاز  میکنی

    میزنی ام  با مُژه ات   ،   تیرِ خَلاص بر دلم

     در عَجَبَم که غُنچه لب ،  بهرِ که  باز میکنی ؟

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

BALITE LESHKE HOSHK

    شاهکاری دیگر در ادبیاتِ بختیاری :

 

                   بَلیتِ لِشکِ حُشک

 

  بَلیتِ  لِشکِ حُشکِی    ،    وِه   کِلِ   کوِه  زَردُم

  که سُهدُمِ   وُ  بِرِشتُم  ،  چَن   وَقتِه   اَو  نَخَردُم

  وِه ضَربِ تَش و بَرقی ،  گُر گِرِه  لِشک و ریشَم

  چی ماری  هَی  ایسُهرُم  ، وِه دورِه خوم ایگَردُم

  تَی نا  وُ  بی کَسُم   مو    ،     کَدُم   بریده   اُوِی

  وا    بادِ    تُندِ    پوییز    ،    اَنجیده    وُ  لِوَردُم

  زِه بَس که    وِه  غَریوِی  ،   زونی  بَقَل  گِرِهدُم

  ایگوی   تاپویِ   فِرگ   و  غَم   و   دُنیایِ  دَردُم

  هَر  کِی  زِه تَیم  گُدَرده   ،    لاشُم   گِره   نِشونِه

  وِه بختِ بد  مو  هردَم   ،    زیرِ کُچُک   وُ  بَردُم

  پیر   اَوویدُم  وا  ایکِه   وِ   سِن و  سال  جَوونُم

  مو دِی طاقَت نَدارُم  ،  وِه حَرف  و  طعنِه  مَردُم

  زِمِسون  وَی دُوارتِه  ،  وا باد  و  برف و بارون

  ذُغال و  چووه  حُشک  و   هیمهٔ    فَصلِ  سَردُم

  تَش ایوَنِن  وِه لاشُم   ،   اَنگِشت ایبوم   وِه چالِه

  وِه دَردِ  خوم  ایسوسُم   ،  وِ  جُونِ خوم  گُدَردُم .

 

       شاعرِ معاصر :

 

        داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

 

                      (  شهریورِ ماه ۱۳۹۵)

 

 

برگِ قشنگِ تاریخ

  برایِ رهبرِ عزیزمان ، حضرتِ امام خامنه ای که امنیت و آرامشمان را

   مدیونِ شهامت و دلیری اش میدانیم ، :

   ای رهبرِ عزیز! ، ما اهلِ کوفه نیستیم و لحظه ای تنهایت نمی گذاریم ،

    ما یوزهایِ پارسی ، عاشقِ توایم ، و خاکِ پایِ تو ،  جانِ ما فدایت ،

     توفقط فرمان بده  تا اسراییل و رژیمِ صهیونیستی را از رویِ نقشهٔ

      کُرهٔ  زمین  محو کنیم .

                                 شاعرِ بسیجی :

                                  (  داوود جمشیدیان ، مُتِخَلِص به مجنونِ بختیاری)

 

 

             جانم فدایِ رهبر

 

 

 آیینهٔ زمان

          

  تو   آیتِ   خدایی   ،   ای   مردِ  آسمانی

  چون اختری درخشان، درقلبِ این جهانی

  ولیِ   امرِ   مایی   ،   ای   نایبِ  خمینی

  از عشق و مهربانی ، سرشار و بیکرانی

  نامت   امامِ   عصر و   ،  جانبازِ  انقلابی

  پیروزِ   عرصه ها   و   ،   امیرِ  فاتحانی

  جز عشقِ تو نباشد ،   در سر هوایِ دیگر

  ای   رهبرِ   آزاده     ،    امامِ   عاشقانی

  دلیر و  سر فرازی   ،  هم نامِ  حیدری تو

  برگِ  قشنگِ  تاریخ   ،    علیِ  قهرمانی

  رو به خداست هر دم  ،  دستِ دعای ملّت

  تا  انقلابِ  مهدی   ،    باید  که تو  بمانی

  ما اهلِ  کوفه  نیستیم  ،    از نسلِ  آریاییم

  این جانِ ما  فدایت  ،    فدایِ تو  که جانی

  لرزد جهان   ز فکر و  اندیشه هایِ   نابت

  تو  وارثِ  محمد ( ص )  ،   آیینهٔ زمانی .

 

     شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان(سِتین )

 

KELAR

   تراژدیِ عشق در گُذر از کِلار ( کِلار نامِ کوهیست در چهارمحال و بختیاری )

 

                            عشقِ کِلاری

 

   اَی    دُدَرِ    خیالُم    ،    زِه     ایلِ   بختیاری

   مو   عاشقِ   تیاتُم   ،    خوتَم   خَوَر   نداری

   تو چی مَه ایگُروسی ،  مو چی نِسه وِه دینِت

   تو  سِتینِ  دِلُمی   ،  اَی  گُلِ   هَفت و  چاری!

   دِلُمه    ایدِراری   ،    جور   آردِ    مِنِه   تاپو

   خین  وِه دِلِ  مو کِردی  ،  پَه کَی اِیای دِیاری؟

   بیو بِریم   وا با  یَک   وِه  دشتِ   سُهرِ  لالی

   پَه  مَندیرِ  چه مَندی ؟ ،  بُکُن  دِی  گِردِواری

   بنیّر وِه رنگِ زَردُم ، چه کِرده  وا مو عشقِت

   اَرس ایریزُم سی بختُم ،  مو چی اَوره بهاری

   سی دِلِت  وا  بِچینُم    ،   هِزار  گُلِ  بوسونی

   وِه دشتِ  سَوزه  شیمبار  ،   یا کوه  آسِماری

   سی   دیدَن    رُخِ  تو   دلِ  مو     کوه   گِرِده

   دَسِت بِنِه  مِن دَسُم  ،  بِریم مِن   وارگه پاری

   دِلُم هوایی اَووید  ،   سی  پَل و  تِی وُ  بُرگات

   لَووامون مِن لَووه یَک ،  مِن  دِلِ  سوزِماری

   خدایا  یا  بیار دِی   ،    اِی گُلِنه  وِه  کِل  مو!

   یا که بُکُش مونه دِی ، مِن اِی شَووه غُواری.

 

         شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( باتَخَلُصِ ادبیِ : ( سِتین )

                                      شهریورماه ۱۳۹۵

 

*

  شاهکاری دیگر در شعرِ پارسیِ جهان :

 

        عَطَشِ عشق

 

  سوخت دلم از عَطَش ، در هَوَسِ روی یار

  کاش زنم دست بر  ،   تارَکِ  آن موی  یار

 هوش رُبود از سرم  ،  گُل رُخِ   زیبایِ من

  کی به مشامم رسد ، نِکهَتی از  بوی یار ؟

  عاشق و مجنون شدم  ، گشت  دلم  بیقرار

  در  تبِ   داغِ  رُخ  و  ، آن  خمِ  ابروی یار

  نیست مرا  حالِ خوش  تا که  کِشَم  انتظار

  در پیِ  دیدارِ  او   ،   در گُذر  از  کوی یار

  ای که تو می آیی از   وادیِ   لیلی رُخان !

  بر دلِ من مژده آر  ،  از طرف و سوی یار

  آمده  جانم  به لب   ،  سوخت   دلِ عاشقم

  مانده به دل حَسرتِ :  دست به لیموی یار

  نیست  جز این  آرزو  بر دلِ  جمشیدیان :

  لب به لبش  تا سحر ، بر سرِ  بازوی یار .

 

  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                       شهریور ماه  ۱۳۹۵

SHOGARE ASHEGHY

                           شَوگارِ عاشقی

 

  سی  دیدنِ   تیا  گُل   ،    اَمشو  مو  خَو  ندارُم

  نونم   گُلُم  ایدونه   که  مو  سیش    بیقرارُم   ؟

  پیت ایکُنم چی ماری که تاو خوره وِ دور خوش

  دس  ایکُنم   مِنِه  جیو   ،   عسکشِه    ایدرارُم

  تَش ایوفته  وِه لاشُم   ،   ارسام اِیان  وِ تی   لَم

  بختِ   بَدُم   رِی  ایبو   ،    و مِنِه  شَووه  تارُم

  یدَم   یوفتُم   رِی  پَهلی   ،    یدم  ایبوم   دل بالا

  وِ  غیرِ  اَرس و  آهُم    ،    کاری   دیه    ندارُم

  اَیر    یه   دَم    وِ   تیام    چُرتی    ایا    اِخوسُم

  شلکِش  ایا  وِ  ویروم   ،  غمِ  هونِه   مو  دارُم

  نونُم  چه وا کُنُم دِی  وا عشقِ  گُل   مو  امشو ؟

  عشقِش کردُم وِه زنجیر  ،  اِی گُلِ  هفت و چارُم

  ای    دودُرِ     خیالُم    زیتر    بیو    که    مُردُم

  هرچی غم بی  مِن دنیا  ،  همن کِردی   وِه  بارُم

  تنگ اوویده  دلُم سیت   ، مو دِی   طاقت  نَدارُم

  یا که   بیو   سراغُم   ،    یا  که   بِکَن   مزارُم .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

DAR DAME ESHGH

  

              در دامِ عشق

 

  عشق  چه میکِشد  مرا  ،  تا به  فرازِ  بامِ  تو !

  نیست مرا  رَهی دگر   ،  جز که شَوَم  به کام  تو

  در عَطَشم تو بُرده ای  ،  سوخت  لبانِ  تشنه ام

  کَی رسد آندمی  که من  ،  لب بنَهم   به  جامِ  تو

  عِشوه و   ناز  میکنی    ،   با   دلِ   بیقرارِ  من

  طعمِ    کِرشمِه    میدهد    آن    نمکِ   طعام   تو

  در یَدِ  تقدیرِ  تو نیست   کس به  قضایِ این  گُذر

  جز منِ  عاشق  که شدم  ،   اهلیِ   تازه   رام تو

  در  اَمَلم   تا  که   رسم   سر  بزنم   به  کویِ  تو

  بَه چه خوش آندمی که دل بسته شود  به دام تو!

  پای   بِنِه   تو  در  رَهی   که  میرسد  به  میکده

  تا  که  کند  ساغرِ مَی   چاره   به حالِ    شام  تو

  تیرِ   مُژه   مَزَن   به این   خسته دلِ   شکسته ام

  تا  که   نشان   نَگیردم   ،   چشمِ   سیاه  فام  تو

  به بزمِ شعرِ من  بیا    ،   خوش آمدی  به مَحفِلم

  خوش آندمی  که بوسه ای   زنم  بجایِ  گام   تو

  عشقِ تو جَنت است مرا ، ای گُلِ خوش نگارِ من

  کاش   بماند  این خیالِ خوش به  انضمام    تو  .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

SHIRE SANGY

    شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ بختیاری :

 

   در فرهنگ و آداب و رسومِ ایلِ بختیاری ، شیرِ سنگی نِمادی از

   شهامت و دلیریست که بختیاریها بر رویِ آرامگاه مردانِ بزرگِ

   و دلیرِ ایل میگذارند.

 

                                   شیرِ سنگی

 

  ای گُلِ مَی نا سُهری که از تو دیرُم!

  عُمریه که مو  وِه عشقِ تو   اسیرُم

   دودَرِ   چالنگی که وِه  سردِسیری!

  مو  کُرِ   هَف لَنگِ   مِلکِ   مالِمیرُم

  دِی بیو مِنِه دِلُم ،  کم ناز بِکُن  سیم

  ایدونی اَر تَیم نیای تا صُحو ایمیرُم ؟

  وا کَدِت  هر شَو  ایای وِه مِن  خیالُم

  غمِ دیریت  وِه خدا   دِی  کرِدهِ  پیرُم

  دُنگُلِی   که  تیه کالِ    ایل  و مالی !

  دلُم  عاشق  اوویده   وا با  تو  گیرُم

  وِم گُهدی  اَمسال  مو وا  بهار  اِیاهُم

  قولی که وِه مو دادی  نیره زِه ویروم

  بِنیَهر وِه رنگ و ریم ،چه حالی دارُم

  مو  زِه  داغِ   عشقِ  تو  اینی ایمیرُم

  اَر   مُردُم   زیتر  بیو  وِه   سَرِ لاشُم

  بِنه رِی  خاکِ  مَزارُم  سنگِ  شیرُم .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان،مُتِخَلِص به سِتین

 

TA DIRMEJAL VA ESHGH

                           تا دیر مِجال وا عشق

 

  زِه مِجال  تا دیر مِجال  ، سیش بیقراری دلِ مو

  اِدونُم    کوه  گِرِدی   ،   طاقت  نداری   دلِ مو

  شَو وُ   روزُم   تَهلِ وُ   ایگوی  خَزونِ همه دَم

  وَه   گُدارِ   عاشقی   ،   مَندیر   بهاری   دلِ مو

  لاشُم هَی  گُر ایگِره  مو تِشنه یوم   سی دیدَنِش

  چی گُلِ سُخت کِردِه ای  ،   وِه لاله زاری دلِ مو

  پیت کُنی  جورماری  که  ایسُهره  وُ  دِر ایخوره

  وِه دینِ  دودَرِ  مال  ،  مِن  شَووِه تاری  دلِ  مو

  تَش  گِرِدی   واغمِ    زمونه وُ    چَم  و   خَمِش

  تا  وِه کَی  وِه  روزگار  داغُم   دِراری  دلِ مو ؟

  دیسِسِی  تو هم   وا با   عَذاوِه   دنیا   وِه    کِلُم

  وا  غَمُم   تا  وِه  اَوَد  ،  تو   موندِگاری  دلِ مو

  وِه هر جا سیل ایکُنُم ، چی شَووِه تارِه  بختِ مو

  وِ کَدِه    بختِ  بَدُم   ،   تو   وا دِیاری    دلِ  مو

  سُهری چی   دلِ شقایق  ،  پُر زِه خین و  کُرُوِی

  داغِ      نامُرادِ  مو     وِه     روزگاری    دلِ مو

  کاشکی  که   زِه  رَه  بیا    اَجَل  سراغُم   بِگِره

 بِکَنه  وِه گِل   مَزارُم  ،   که  تو  زاری   دلِ مو .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

در آرزویِ وَصل

  شدم عاشق  ،  اسیر و بیقرارم

  غمی جز دوری ات بر دل ندارم

  وِصالت گشته  عشق و  آرزویم

  چو گُل   مُشتاقِ   دیدارِ   بهارم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قرار

  دلم  امشب  دوباره  بیقرار است

  به شوقِ  دیدنِ  رُخسارِ یار است

  نمی آید به چشمم  خوابِ نوشین

  همه  فکر و خیالِ من  قرار است

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )