در آب و تابِ عشق

   گفتی که مستِ خوابی ، با جُرعه مَی خرابی

   از بهرِ  کامی  آنی  ،  هر دَم   در  آب و تابی

   از  غیر  دل  بُریدم   ،  تا که  به  تو  رسیدم

   پُر کن  تو  جامِ  ما  را  ،    از   ساغرِ  شرابی

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                            اسفندماه 1399

در غُبارِ مُمتَد

      بر لب رسیده جانم  ، از دستِ این زمانه

     غم رِخنه کرده در دل ، چون بحر بیکرانه

    رفت و مرا رها کرد  ،  در این  غُبارِ مُمتَد

      از او   نمانده برجای ،  رَدی و یک نشانه

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                            اسفندماه 1399

هنگامِ جدایی

   به من گفتی ، که هنگامِ جداییست

   خزان و  خَتمِ  عشق و  آشناییست

   خطا کردم  که دل   دادم  به کامَت

   ندانستم      مَرامَت       بیوفاییست

 

                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                              اسفندماه 1399

 

وِه دیندات

   عُمری   وَسُم    وِه   دیندات

   تا خاک  اَو وُم  ،  وِه زیر پات

   جورِه       تِیات          نَدیدُم

   وِه جوونِ بَوُت ، وِه شیر دات

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                  اسفندماه 1399

به امیدِ نگاهی

   به امیدِ  نگاهی  ،  سر رسیدم

   خطررا تا به عُمقِ جان خریدم

   نظر کردم به رویِ همچو ماهَت

   به مانند رُخَت  ،  هرگز ندیدم

 

                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                              اسفندماه 1399

 

گُلِ سُرخ

   گُلی  زیبا  ،  به  گُلزاری  گُلِ سُرخ

   زِ توسَن  ، سخت بیزاری گُلِ سُرخ

   تَبِ سُرخیِ تو ، چون رنگِ خون است

   به دل ، داغِ کِه را داری گُلِ سُرخ ؟

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                         اسفند ماه 1399

لاله هایِ انقلاب

   شهیدان  ،  لاله های انقلابند

   درخشان ، چون شرارِ آفتابند

   کتابِ عشق را تَبِ حسینیست

   شهیدان ، برگهای این کتابند

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                       اسفند ماه 1399

مَهِ زیبایِ من

   ای مَهِ زیبایِ من   !  سر در گریبانم مکن

   عاشقی آواره ام   ،  زار و  پریشانم  مکن

   سوختم اندر فِراقَت ، بی تو خاکستر شدم

   تیرِ غم بر دل مزن ، با غم تو ویرانم مکن

 

                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                               اسفندماه 1399

چشمانِ اهورایی

   نازِ  دو چشمانِ  اهورایی ات

   کرده مرا ، مَحوِ تماشایی ات

   خورده گِره این دلِ من با دلَت

   ای  به فدایِ  دلِ شیدایی ات

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                        اسفند ماه 1399

وَصفِ حالِ دل

   ای دل چرا غمینی؟ بیتابی و حزینی

   از بهرِ کامی آنی  ،  افتاده در کمینی

   با شور  بادبانی  ،  با غم گرفته جانی

   گه  آخرِ غروری  ،  گه صابر و متینی

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                               اسفند ماه 1399