تاییدِ مولایم علی ( ع ) توسط جَبریل بر بامِ عَرش :

  خوش به حالِ آنکه مولایش علی است

  نزدِ  رب مولایِ  او  شیر و  ولی است

  گفت   جَبریلِ   یَمین   بر  بامِ  عَرش :

   حیدرِ    کرار   ،    خلیفهْ   اولی  است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَعشوقْ بیمار

  شبی مجنونِ  رُخسارِ  تو  بودم

  به شوقِ  وَصلِ  دیدار تو  بودم

  طبیبِ حالِ من بودی در آن شب

  من آن  معشوقْ بیمار  تو  بودم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُل بوسه ها

  دُختری  از  بهرِ این  دل  ناز کرد

  چترِ  آغوشش  به رویم  باز  کرد

  تا فُتاد  نقشِ رُخَش  در چشمِ  من

  عشق  آمد   بوسه  را   آغاز کرد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

به زیباییِ جُرعه مَی

  برگِ زردی از درخت افتاده  بود

  مژدهٔ  فصلِ  خزان  را  داده  بود

  قِصهٔ     افتادنِ     برگِ    درخت

  چون فرودِ جُرعه مَی از باده بود

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BOHOON

  متولدِ بُهوُنم( سیاه چادرهایِ عشایرِ بختیاری) در ماهِ خُرداد ،

 

    ازتبارِ آریوبَرزَن و سرداراَسعَدِ بختیاری ام ،

 

        سردارِ جنگ ، فاتحِ تهران و قندهار،

 

                        از تبارِ بَرزَنم من ،

 

                             زادهٔ چادُر سیاه

 

 

  راد مردِ قومِ پارسی  ،  سَنبُلِ آزادی ام

  گنجهٔ درد و غَمَم من  ،   بچهٔ آبادی ام

  از تبارِ بَرزَنم من، افتخارم زردکوه ست

  زادهٔ  چادُر سیاهی   در مَهِ  خُردادی ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زِ بَختِ بدُم

  دِلُم  پُر زِه غَمِه ، اورِ بهاری!

  وِه حالِ  عاشِقُم   خَوَر  نداری

  غمِ دیریِه گُل  تَش نا وه جونُم

  زِبختُم  واکه اَرسِ خین بِواری

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فرجام

  تشنه ام ، ازآن مَی ات جامم بده

  از   لبانِ  داغِ   خود  کامم   بده

  عُمرِ ما را مُهلتِ  نازِ  تو نیست

  با  تَبِ  عشقت  تو  فرجامم  بده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با یک نگاه

  کاش  با دلبر  بهاری  داشتم

  با رُخِ نازش ،  قراری داشتم

  با نگاهی  می فِتاد   اندر  دلم

  تا ابد  معشوق و یاری داشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اِلتهاب

  مِهرَت  امشب  در دلِ  زارم  فتاد

  خوانِ عشقی بررُخ و رویَم گشاد

   داغیِ   آن   آتشینْ   لبهایِ   تو

  اِلتهابی     رویِ    لبهایم     نهاد

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

چشمِ خُمارِ معشوق

  چشمانِ یارم امشب  ، در خوابِ ناز رفته

  در خوابِ  ناز و نوشین ، تا بر فراز رفته

  از تابِ بویِ زُلفش ،  مست و ملول گشتم

  این  دل  ز بهرِ  رویَش  غرق  نیاز  رفته

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

براعت از غیر

  سجده بر خاکتْ ، عبادت می کنم

  جز تو از هرکس  براعت می کنم

  مانده   نامت   تا   ابد  در خاطرم

  ذکرِ   نامت   را   تلاوت  می کنم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اسیرِ پلایِ گُل

  زداغِ عشقِ گُل ،تَش وَس وِه لاشُم

  اسیر   و    لیوهٔ    بُرگ و   تیاشُم

  اویدُم  عاشق و سیش  کوه گِرهدُم

  هَمَش   مِن   فِرگ   بوریه   پَلاشُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

معشوقهٔ طنازِ من

  هرگز  نرو  از یادِ  من  ،  معشوقهٔ  طناز  من

  بر بامِ من بالی بزن ، ای مُرغ خوش آواز من

  گررُخ نمایی بر رُخَم ، جا خوش نمایی در دلم

  پروا ندارم  از کسی  ،  ای   نوگُلِ  دلباز  من

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبهایِ تنهاییِ من

  ای گُلِ  لیلی رُخم  ،  ای  آنکه شیدای منی

  در شبِ  تنهایی ام  ،  تَسکینِ غمهای منی

  با نگاهت میکِشی هردَم مرا چون سایه ای

  نقشِ  رویِ افتادهْ در  رویایِ  شبهای منی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نقشِ رُخَت

  باز هم   امشب   دلم   یاد   تو کرد

  در گُذر  از  عشق  فریاد   تو  کرد

  چون فُتاد  نقشِ رُخَت  در خاطرش

  یادی  از   رویِ   پریزاد   تو   کرد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تبِ داغِ بوسه

  بوسه می خواهد لبم ازرویِ لب

  بهرِ  داغیِ  لبت  دل   کرده  تب

  خوش بوَد آندم که در آغوشِ تو

  لب  گُذارم  بر لبت  تا  نیمه شب

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

جفایِ عشق

  دیر گاهی  با  تو  پیمان بسته ام

  هرگزاین پیمانِ خود نشکسته ام

  خوار  گشتم  از  جفا  در  بندِ  تو

  کاش می دیدم  ز بَندَت  رسته ام

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از خویِ تو

  من  به  چشمانِ  تو  عادت  کرده ام

  رو  به   درگاهت   عبادت   کرده ام

  عشق وَرزیدن مرام و خویِ تو است

  زین  سبب   با  تو  رفاقت   کرده ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BE RANGE AARGHAVANI

        

             به رنگِ ارغوانی

 

  نَقشَت فتاده در چشم ، با رنگِ ارغوانی

  عاشق شدم دوباره،ازحالِ من چه دانی ؟

  بُردی تو عقل و هوشم ، تا اوجِ بیقراری

  ما را به هردیاری ، با خود تومی کشانی

  هرشب به خوابم آیی، با نازوعِشوه هایت

  همراهِ خوابِ نوشین ، با شور وشادمانی

  کامی دِه از لبانت ،  تا  از  عَطش نسوزم

  در خلوتِ شبِ من ،  یا هر زمان که دانی

  بگذار  تا نَهَم دست ، بر رویِ سینه هایت

   تا که  بچینم  از آن  ،   گُل میوهٔ  جوانی

  سرخوش بَود دلِ من، ازاین وصال امشب

   اوجِ   نگاهِ  من   شد  ،  آن  اَبروِ  کمانی

  هر  لحظه در خیال و ، هر دَم  در انتظارم

   تا سر رسد  فُغانم   ،  در  موسم ِ خزانی

  غمگین مباش داوود ، اندر فراقِ مَعشوق

  سر شار از نشاط و ،  از عشقِ بیکرانی .

 

                               شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

                                                            آبان ۱۳۹۵

 

هَوسِ دیدار

  تبِ   دیدارِ  رُخسارِ  تو  دارم

  ز شوقِ وَصلِ رویت  بیقرارم

  اگر یکدَم   بیایی  در  دلِ  من

  دگر آه و غمی  بر  دل  ندارم

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آهِ دل

  ز دوریِ رُخَت ، دردی کشیدم

  به عُمرم اینچنین دردی ندیدم

  شدم آواره و  سر در  گریبان

  غم و  آهِ دلی  بر جان  خریدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ مَی نا بِنوش

  غمِ دیریِ گُل  تَش نا  وِه لاشُم

  وِه هرجایی غَمِه موهم واباشُم

 اسیرُم کِرد ،دِلُم سیش کوه گِرِدِه

 یه عُمریه  که  مو  لیوِه  تیاشُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

از جورِ تقدیر

  تنم   اندر  فراقِ  تو   ،   بسانِ   کوره  میسوزد

  برایِ دیدنِ  رویَت  ،  به  هر رَه  چشم می دوزد

  سرم بر حلقهٔ دار است ، به جرمِ عشق محکومم

  نشاید   زین سبب  تقدیر ،  بجانم   آتش  افروزد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

نسیان

  منم آن عاشقِ  سر در گریبان

  که افتادم به جرمِ عشق زندان

  اگر  اُفتد  سرم  بر تارکِ  دار

  نخواهم بُرد نامت را به نسیان

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خزانِ من

  غمت فصلِ آه و خزان من است

  اُفول تن وروح و جان من است

  ز پیشم  تو  رفتی  و  با  رفتنت

  هنوز  نامِ تو  بر زبان من است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در عَطَش رویِ تو

  ز تابِ  عَطَش  ،  سوختم در تبت

  بیا    تا  که  گیرم   لبی  از   لبت

  ز  قلبم   نرو    گر   رَوی  تا  ابد

  بسوزم چو شمعی ز داغ  و غمت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

در دفترِ شعرم

  تو برگِ  گُلی  ،   من  نَمِ شَبنَمَم

  رها  کن   مرا   از  غم و  ماتمم

  بیا   و   بِشو    قافیهْ شعرِ   من

  که نامت شود حَک بر این دفترم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقِ دلداده

  اگر عاشقی  ،  دل  به جانان بده

  به معشوقه ات ، بویِ باران  بده

  رها شد  ز بندِ اسارت  به  شوق

  تبِ شوروعشقی به این جان بده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گرفتارِ تو

  در دامِ تو من  شبی گرفتار شدم

  در تَبِ عَطَش   تشنهٔ دیدار شدم

  تا خواستمی دَمی نَهم لب به لبت

  از بختِ بدم  حیف که بیدار شدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نَمِ شَبنم و برگِ گُل

  از شوقِ  وَصلِ رویَت  ،  مجنون و بیقرارم

  جز   دوریِ   رُخ  تو   ،   غمی  دگر  ندارم

  تو شَبنمِ   بهاری  ،   من  نو گُلم   به  گُلزار

  بربرگِ من تو بنشین ، چون عَطَشِ تو دارم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

زیباترین گُل

 زیبایِ ترین  گُلِ  بهاری

  از  دامنِ   کوهِ  آسِماری

  تقدیمِ تو  بی بدیلْ عشقم

  از  ایلِ  بزرگِ  بختیاری

 

   داوود جمشیدیان ، متخلّص به ( سِتین )

به بزمِ عشقِ تو

  چرا  امشب به بزمِ خود، نگاهم را نمی خوانی ؟

  نمی دانم  از این  حالِ ،  پریشانم   چه  میدانی ؟

  به شوقِ  وَصلِ رویِ تو  ،  بسی  سر درگریبانم

  چرا از پیشِ خود هر دَم ، مرا اینگونه می رانی ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

به یغما

  به  یغما   بُرد   معشوقی  ،   دلِ   دیوانهٔ  ما  را

  که تا   از آن   کُنَد بیرون  ،  تمامِ  آه و غمها  را

  همه دَم  در عَطَش ماندم ، به شوقِ  بوسهٔ  نابی

  رها کرد عاقبت  عشقم ،  دلِ  مجنون و  تنها  را

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یِه تار وِ پَلات

  بیَو تا که بِووسُم  او لوواته

  وِه سیرِ دل  نِیَهرُم  مو تِیاته

  اَویدِه  آرمونی  مِن  دِلِ  مو

  که تا گِهرُم یِه تاری از پَلاتِه

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دُحدَرِ ایل

  یه عُمره که مو مَندیرِت نِشَسُم

  نَکن ناز و  بِنِه  دَس  مِنِه دَسُم

  زِ  بینِ   ایهمِه  دودَر  مِنِه  ایل

  مونِه عاشق  فقط دِل وِ تو بَسُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وا دلِ زارُم

  وِشوقِ رِیت ایگوی تِیم خَو نداره

  دِلُم    سی   دیدَنِت  هَی   بیقراره

  بیَو  زیتَر  که  مو  طاقت   ندارُم

 همه روز و  شَووُم  تاریک و تاره

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

کَد بلند مو

  عزیزِ    مِن    دلِ   مو    کَد   بلنده

  هَمو هو که  هَمَش  هَی سیم ایخنده

  وِه عشقِش   وا کَنوم  کوه آسِمارین

  که بینِه  عشق چِطَو  اِی کُهنِه  کَنده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در پِی معشوق

  به رویِ گونه هایم اشک جاریست

  تمامِ      لحظه هایم     بیقراریست

  دلم   بیتاب  گشته    بهرِ  معشوق

  تنم   آواره ای   در  هر   دیاریست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

راهِ میخانه

  بَنایِ  عشق  را  ویرانه  کردند

  روانم  سویِ هر  میخانه کردند

  بَساطِ      شادمانی ام     گرفتند

  مرا   آواره و   بی خانه   کردند

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

جز عشقِ تو

  مرا جز دوری ات درد و غمی نیست

  بجز  اشکم  به گُلزارت   نَمی  نیست

  اگر  ما   را    فرا خوانی   به  بَزمت

  دگر  بر   این   دلِ  ما  ماتمی  نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به رویِ شانه هایِ تو

  ندارم تکیه گاهی من ، بجز آن شانه های تو

  نمی رقصم به هر سازی، فقط ساز ونوای تو

  میانِ سینه ام  دارم  ، دلِ  تَنگی  به عشقِ تو

  به کس آن را نخواهم داد، دلِ تَنگَم برای تو

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بی من

  در  وادیِ   عشق  بیقراری  دل من

  مأنوس  به  موسمِ  بهاری  دل  من

  بی من  همه دَم  فتاده ای  در پیِ او

  جز وَصلِ رُخَش غَمی نداری دل من

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آغُشته

  رفتی و دلم غَمین و زار است هنوز

  از  بهرِ غمِ تو   بیقرار است   هنوز

  مانده است بجا  نِکهَتِ  بویِ  تنِ تو

  آغُشته ز بویَت  این دیار است هنوز

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَعبدِ عشق

  در مَعبدِ عشق  عاشقان را  نکشید

  دلداه به یار عابدان را      نکشید

  نیکو صِفَتند همه در این وادیِ مَی

  مَستان و  خُمارِ ساغران را  نکشید

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دردِ بی درمان

  گفت معشوقم به من دردِ تو چیست ؟

  که آسمان و  ابر هم   بَهرت گریست

  گفتمش   من   عاشق  و   دیوانه ام

  چاره ای   بر  این  دلِ  دیوانه نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در بحرِ غم

  گُمشده    در  این  شبِ   بارانی ام

  غَرق  در   بَحرِ  غم  و  حیرانی ام

  میروم  بهرِ  ضیافت   سویِ  عشق

  بیقرار  از  وصلِ   این   مهمانی ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در شبِ بیخوابی ام

  دختری   یک  شب  گریبانم  گرفت

  خواب را  از رویِ  چشمانم  گرفت

  چون  فتادم  من   بدامِ   عشقِ   او

  هستی و  کیش و  تن و جانم گرفت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در چشمِ اَهوراییِ تو

  چیست در آن چشمِ اهورایی ات ؟

  که  گشته ام   مَحوِ   تماشایی ات

  عشقِ تو برده ست  مرا تا جُنون

  من چه کنم  با  دلِ  شیدایی ات  ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بر فَرازِ عَرشِ خدا

  بر   فَرازِ  عَرش  مولایم علی است

  بی بدیلْ  معشوقِ تنهایم  علی است

  بر  دلم    هرگز   ندارم   آه  و  غم

  چون سِتینِ اوجِ  غمهایم علی است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بر تارکِ هفتْ آسمان

   تَشیُع گُلِ سرسَبَدِ مذاهبِ دنیاست

    و مولایم امام علی ( ع ) شناسنامهٔ اسلام است .

 

  شیعه  یعنی  بر  بلندایِ  جهان

  مَهدیِ موعودِ آن صاحب زمان

  شیعه  یعنی  سیّدَش  خونِ  خدا

  نغمهٔ  جَبریل   بر  هفتْ  آسمان

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خیمهٔ غم

  داغِ تو بس خیمه بجانم زده

  زخم به عُمقِ استخوانم زده

  بُرده مرا سر به گریبانِ غم

  شعله بر آن  دردِ  نهانم زده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در خاطرِ من

  ای که در خاطرِ من ، آن همه دنیای منی

  با تَبَسُم  به  لبت   ،  آفتِ   غمهای  منی

  رفتی از پیشِ منو ، عَطرِ تو مانده به تنم

  بی بدیلْ عشقِ منو ،  مقصدِ  فردای منی

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

داغی که بر دلم ماند

  نمی پُرسد کسی امشب  ،  از این  حالِ  پریشانم

  که از بهرِ چه کس امشب ،  چنین آشفتهْ حیرانم

  مرا دردیست ازاین ماتم ، که داغش بر دلم مانده

  غمِ  عشقِ  تو را  دارم  ، چنین  سر در  گریبانم

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سَجدهٔ عشق

  شبی  خَلوَت  نمودم  با  خدایم

  که تا بر او رسد بانگِ  رسایم

  نهادم  سر به خاکش  با جَبینم

  که با عشقش   کند   او آشنایم

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به شوقِ وَصلِ رُخَت

  چشمانِ نازت امشب خواب از سرم ربوده

  آغوشِ  گرمِ  من  را  بر  رویِ  تو  گشوده

  کرده   دلم   هوایِ    یک  بوسه  از  لبانت

  شوقش همه به عشقِ ، وصلِ  رُخِ تو بوده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ZARD KOOHE BAKHTIYARI

 افتخارِ ایل و تبارِ من بر بامِ ایران :

 

    زرد کوه بختیاری

 

  سلام     ای      زردکوهِ   بختیاری

  که  تا   کِل  آسِمون   وَیدی  دیاری

  سر افرازْ   کوه   گَپ   وِه  ایلِمونی

  که  مَنده   نومِه   تو   وِه   یادگاری

  وه  رِی بَرفِت  کِلوسِ  سَوز   دِراهه

  وِه  زیرِ  پات  ،   گُل و  لاله  دراری

  مِنهِ     خاکِت      دَلیرونِه     شهیدِه

  پُر از نَهری و  بَرم و  چَشمِه ساری

  بهار   و    مَرغِ    کوچ و مالکنونی

  خُروشِ    بی  اَموُنِ  هفت و  چاری

  وِه  تِی  هر کِی   اِیای هَر فَی  نیَهرِه

  زِه هر جا  سَیل کُنِن  وِت ، وا دیاری

  وِه  شوقِ  رِیت  اِگوی لُر  خَو  نَداره

  سی یو  که  تَم  وِه عِشقِش  بیقراری

  بِمَهن   اَی   افتخارِه   نَسلِ   شیرون

  سِتینِ  عاشِقون  ،  مِن   اِی  دیاری .

 

     آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یک عاشق و دو معشوق

  روزگاری  من  بهاری  داشتم

  با  دو معشوقم  قراری  داشتم

  بیقرارِ  هر دو  بودم  با دو دل

  بهرِ  هر  دو   بیقراری  داشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

داغِ جدایی

  تا سحرگاه  چشم بر شب دوختن

  آتشی   بر   جانِ  خود  افروختن

  بدتر از آنها  بُوَد این  دردِ  من :

  در  تَبِ    داغِ   جدایی   سوختن

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

BE KHABE DOKHTARE KHIALAM

    شاهکاری جدید در شعر و ادبیاتِ پارسی :

 

          به خوابِ دخترِ خیالم

 

  دلِ  من   دیرگهیست   عاشقِ   زار   تو   شده

  بیقرارِ    تو    و   آن    گاهِ    قرار   تو   شده

  تا  به کی  در  هَوَسَت  اینهمه   نازِ  تو   کِشم

  عاشقَت  تا   به  سحر   در  شبِ  تار  تو  شده

  همجوارم   به    کنارِ   غم   و   همراه   خزان

  در  عَطَش  بهرِ  رُخ و   وصلِ   بهار  تو  شده

  نیست جز  رویِ  تو در  مَد و  نظر شاخه  گُلی

  به کنارِ  تو  که  آمد   ،   همه   خار   تو   شده

  جز  خیالِ  تو   نیاید   به  سرش  شوقِ   کسی

  در گُذر از شبِ عشق  ،  عاشق و  یار  تو شده

  گشته مجنونِ  تو   ،  آواره  شده  در  دلِ  راغ

  در   پیِ   لیلیِ    خود    سویِ   دیار   تو  شده

  می کِشد  عشقِ تو  ما  را  به  فراسویِ  جُنون

  نازنینا  !   دلِ    من    به    اختیار    تو   شده

  از  دلِ  خوابِ  خوشَت  خیز  تو  داوود  و ببین

  این چه خوابی است که برچشم نثار تو شده! ؟ .

 

                      شاعر معاصر : داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

 

                                                      آبان ماه ۱۳۹۵

به شوقِ عشقِ تو

  به  شوقِ   دیدنت   بیتاب  گشتن

  به عشقت تا سحر بیخواب گشتن

  مرا  جز  این   نباشد   آرزویی :

  از آن  طعمِ  لبت  سیراب   گشتن

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مستِ طنینِ بویِ تو

  چیست در زیرِ  خمِ  ابروی  تو ؟

  که دلم  را  می کشاند   سوی تو

  هرشب از بهرِدو چشمت تا سحر

  می شوم  مست از  طَنینِ بوی تو

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تاییدِ آسمانیِ مولایم علی ( ع )

  از اَزل همزاده با آدم علی است

  شیر مردِ  پهنهٔ عالم  علی است

  گفت جَبریل بر فرازِ عرشِ رب :

  وارثِ   پیغمبرِ  خاتم  علی است

 

  آبان ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دلِ غافل

  داغِ  فِراغت  امشب   ،  افتاده  بر  دلِ من

  چون شامِ تار  پوشید  ، مأوا و  محفل من

  سر رفته در گریبان ، اشکم فتاده از چشم

  مانده  غریب و تنها  ،  این  دلِ  غافل  من

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به عشقِ مولایم علی ( ع )

 منم      آن     راد     مردِ   آریایی

  دلم   خو  کرده    با  دینِ   خدایی

 شدم عاشق  ، عَجین گشته  دلِ من

 به   عشقِ     آن     علیِ    لافتایی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشق و آه و غم

  باز دلِ عاشقم  ،  یاد و هوای تو کرد

  همدمِ آهم  شد و  گریه  برای تو کرد

  بُرد مرا تا به اوج درعَطَشِ بوسه ای

  بهرِ وِصالِ رُخَت،جان به فدای تو کرد

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ESHGHE KHIALY

 

                 عشقِ خیالی

 

  شبی  لیلی  رُخی   بر  ما   نظر  کرد

  تبِ  عشقش   دَمی  بر  دل   اثر کرد

  نگاه   چشمِ   او   پُر   از   شَرَر بود

  غم  و   اندوه  را   از  سر  بدر  کرد

  رُخش چون قُرصِ مَه   آتش  بپا کرد

  قَدَ    رعناییش    شوقم     بسر  کرد

  بدستم     تا    گرفتم    زلفِ    نازش

  به زلفِ او   دو چشمم  بس  نظر کرد

  هلالِ       آن       کمانِ      ابروانش

   دلِ  بیتابِ  من   را  در  به  در   کرد

   هَوَس    کردم    به   باغِ  لیمووانش

   به  دل   تابِ  عَطَش   را  بیشتر کرد

  شرارِ     بیکرانْ     لب های   داغش

  عَطَش   را    بر   لبانم    بارور   کرد

  به خوابِ خوش  که رفتم  آن صدایش

  مرا   بیدار   ز   خوابِ   مختصر  کرد

  پریدم    من   ز   خوابِ    لیلی   خود

  خیالِ   خوش   مرا    دیوانه تر   کرد.

 

                                            شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

 

                                                                آبان ماه ۱۳۹۵

 

 

بُن بست ِعشق

  الا ای لیلیِ عشقم  !  چرا سر در گریبانی ؟

  نگاهت می کنم اما ،  نگاهم را نمی خوانی

  اسیرم من به دامِ تو ، مرا راه گریزی نیست

  رها کن این دلِ ما را ،  از این حالِ پریشانی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شیرِ برَدی

  نَدونُم   چه   کُنُم   وا   دلِ  زارُم

  غمِ عشقِ تو  زَیده  کِردِه خوارُم

  اَیَر   مُردُم   زِ   داغِ   دیریِ  گُل

  بِنین شیری وِه  رِی  بَردِ  مَزارُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دلِ کم طاقته مو

 اوویدُم عاشقِت ، خَونیبَرُم سیت

  دِلُم  کم  طاقته  سی  دیدنه ریت

  بیو   تا  که   بِووسُم  رِی  لُواته

  وه  جا دنیا نیدُم  یه تارِ از  میت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

DAR POSHTE HESARE TAHRIMHA

 در پشتِ حصارِ تحریم ها

 

 

 ما از تحریم ها نمی ترسیم و مقاومت خواهیم کرد ، تمامِ دنیا این را بداند که

 ما بدنبالِ بمبِ اتم نیستیم ، بدنبالِ صلح ، آرامش و آسایش در جهان هستیم .

 

 عُمری  در آغوشِ  غم  و  ،  پشتِ  حصارِ  بسته ام

  در انتظارِ  صُبحم  و   ،   به  شوقِ   آن  نشسته ام

 هوایِ   پاکیِ  دلم    ،   شده   غُبار  و   ابر   و   مِه

 من از سکوتِ  محضِ  خود ، در این غُبار  خسته ام

 دلِ     شکستهٔ      مرا       کسی      دوا     نمی کند

 ز  دست    نابرابریست    که    اینقَدَر     شکسته ام

 رهایی  از  حصارِ غم    ،    شده ست    آرزویِ   دل

 خوشا  دَمی  که  بینی ام   ،   از این  غُبار   رسته ام

 ز  مرگِ  عدل  شاکی ام    ،    به  تیرِ   کینِ  مُلجمان

 ببین   رسایِ   بانگمو    ،   ز  دستِ    پینه  بسته ام

 چرا   قضایِ    من   شده    ،   فنا  ز  جورِ   بانیان ؟

 مگر  خدایِ من  نگفت   ،   که من  زخونِ  بسته ام ؟

 دلم  شده  هواییِ     :    سکوت  و   نان  و   عاشقی

 مکن تو باور  ای جهان  ،   که فکرِ   بمبِ هسته ام .

 

                                شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان  مُتِخَلِص به سِتین

 

DAR GOZAR AZ ESHGH

          در گُذر از عشق

 

 

  ای دلِ عاشق، چرا اینگونه خوارم کرده ای؟

  در گُذر از عشق ، مجنونْ حالِ یارم کرده ای

  خسته  و   آواره ام   در  امتدادِ   این  سَراب

  بی نشانْ گُمگشته ای، در شامِ تارم کرده ای

  میبَری  هردَم   مرا   تا  بیکرانْ  مرزِ  جنون

  شهرهُ  نامَحرمان   در   هر   دیارم  کرده ای

  سَلب کردی از منِ  مِسکین   بَساطِ  شادی ام

  ناله و  غم   را   دگر   باره   نثارم   کرده ای

  سوختم   چون   برگِ  گُل  در انتظارِ  شَبنمی

  تشنه لب  از بهرِ نَم  ،  در لاله زارم کرده ای

  میکِشی هر  دَم مرا در پی ، تو با فتراکِ خود

  با غم و  اندوه  چرا   تو همجوارم کرده ای ؟

  خواستم  تا  که  گریزم  از کمندَت  یک  شبی

  غافل از اینکه  به دامِ  خود  شکارم  کرده ای

  من نبودم   عاشق  از روزِ  اَزل   از  بهرِ  او

  این تو بودی که به عشقِ او  دچارم  کرده ای

  گرتورا تقصیر نیست دراین گُذر یک لحظه ای

  پس چرا اینگونه بی صبرو قرارم  کرده ای ؟.

 

                      شاعرِ مُعاصر: داوودِ جمشیدیان

 

                                        خزانِ ۱۳۹۵

زِمِسونه کِلاری

  پوییز رَهدِه گُرُهدِه  ،  زِمِسون وَی رِسیدِه

   وا برفی که اِویده ،  کِلار وِه خوش دمیده

  اسیر و  عاشِقوم  مو  ،  دَروِدره   غُوارُم

  دیندا گُلُم ایگَردُم  ، چی بختِ مو کِی دیدِه ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بهار و عشق

  دلِ  مو عاشقه  ،   طاقت نداره

  هَمَش    مَندیرِ    ویدَنه   بهاره

  زِمِسون رَه دووارتِه باز گُرُهدِه

  بهار  اِوَی  گُلُم   واباش  دِیاره

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( مجنون بختیاری )

معمایِ بی جواب

  شدم عاشق  ،  نداستم  سراب است

  ره عشقش همه پُر پیچ و تاب است

  چه   حاصل   از تَب و  بیتابی  آن ؟

  معمایش   سوالِ   بی جواب   است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقی ، عشق ، اشک

  دلِ  عاشق   تمامش   بیقراری   است

  میانش ماتم است و  گریه زاری  است

  نباشد     بر   دلش    صبر و   قراری

  به رویِ گونه هایش اشک جاری است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

لب هایِ داغ

  شبی   از  بهرِ  او   بیتاب  گشتم

  به شوقش تا سحر بیخواب گشتم

  نهادم  لب بر آن  لب هایِ داغش

  گرفتم  کامِ  دل   ،   سیراب گشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

همدم

  در این دنیا مرا جز توغمی نیست

  بجز  دوریِ  رویَت  ماتمی  نیست

  به  بالینم   دَمی   امشب  گُذر  کن

  که جزتو بهرِ زخمم مَرحمی نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نگاهِ معنا دار من

  غمت  را  بر  دلِ  زارم  نشاندی

  مرا هردَم  به هر سویی کشاندی

  نگاه  کردم   که تا  از دل بگویم

  ولی افسوس نگاهم را نخواندی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

به خوابِ بوسه

  میانِ سینه اش  در خواب رفتم

  پیِ  عشقش  دَمی  بیتاب  رفتم

  نهادم لب  بر آن  لبهایِ داغَش

  بخوابِ بوسه اش سیراب رفتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )