از ساغرِ عشق

  به بَزمِ شاعرانه ام بیا ،

 

  تا در این بَزمِ غریب ،

 

  از ساغر ِعشق ، برایت شراب بیاورم ،

 

 شرابِ نابی ، که با تَبِ مستی اش ،

 

 ناب ترین غزل را با هم بِسُراییم ،

 

 و با نوشیدنِ هر پیکِ آن ،

 

 قافیه ای برای هر بیت از آن غزل بسازیم ،

 

 دلواپَسِ تنگ شدنِ قافیه ها مباش ،

 

  اگر برایِ سرودنِ آن غزل ، قافیه کم آوردیم ،

 

خودم  ، با چَشمانِ اهورایی ات ،

 

  قافیه ای برایِ شاه بیتِ غزل خواهم ساخت .

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                       مرداد ماه 1400