به بَزمِ شاعرانه ام بیا ،
تا در این بَزمِ غریب ،
از ساغر ِعشق ، برایت شراب بیاورم ،
شرابِ نابی ، که با تَبِ مستی اش ،
ناب ترین غزل را با هم بِسُراییم ،
و با نوشیدنِ هر پیکِ آن ،
قافیه ای برای هر بیت از آن غزل بسازیم ،
دلواپَسِ تنگ شدنِ قافیه ها مباش ،
اگر برایِ سرودنِ آن غزل ، قافیه کم آوردیم ،
خودم ، با چَشمانِ اهورایی ات ،
قافیه ای برایِ شاه بیتِ غزل خواهم ساخت .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1400
