شعرِ نوِ بختیاری : ( غُوارِ عشق )
ابتکار و خلاقیتی نو در شعر و ادبیاتِ مُعاصرِ بختیاری ،
( شعرِ نوِ بختیاری) برای اوّلین بار در تاریخِِ شعرِبختیاری
غُوارِ عشق
بازم شَو اُوِی
همه جا تاریک و تاره
دسام وِ سرما رِچ کِردِنِ،
مِنهِ یکی از کِراقه ها هَوشِمون
کِز کِردُمهِ،
نونُم که سیچه خونیبَرُم،
رنگِ تیات هَمش ایا مِنِ خیالُم،
هرچی که فِرگ ایکُنم
نونُم که سیچه؟ هَمقو بیقرارِتُم
فِرگ و خیالِت مونِه کُشتهِ
پَه بیو دِیه
هرچه منِ کِرومِنج دیندات ایگردم
هیچ نیبینُمِت،
رنگِ رُخسارِت هَرفَی که اِیا
مِنِ خیالُم لیوه ایبوم،
رَهدی کُجهِ گروسِسی
دی بیو بِوینُمِت،
مونهِ آمُخته خوت کِردی وُ وِلُم کِردی ،
تا کی دی وا مِنِ غُوارِ عشقت بمَهنُم
ای شونَمِ گُلِ تَی ناییِ مو
بیو وِ رِی برگِ گُلِ تَیناییُم بِشین
دی بیو مِنِ دلُم
که خیلی وَقتِ مَندیرتُم،
ای مَی نا سُهرِ عاشقُم
ای دودَرِه خیالِ مو ،
ای عشقِ بختیاریه مو .
داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین
شهریورماه یکهزارو سیصد و شصت و چهار ( ۱۳۶۴ )
شهرستان ایذه --- استان خوزستان
