غُبارِ تنهایی

    زود بیا ز  رَه  دگر  ،  تا برسی به داد من

     لب بِنه بر لبانِ من ،که غم رَوَد زِ یاد من

    دیرگهیست که خسته ام ، از این غُبارِ بی کسی

     بیا و در دلم بمان ، ای گُلِ رنگ شاد من

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به ستین