A8

تَبِ عشق

  در  گُذر  از  خاطرات ،  نامِ  تو را  یافتم

  با   دلِ   بیتابِ  خود  ،   قافیه ای   بافتم

  وَصفِ رُخَت تا سحر، داغِ  مرا تازه  کرد

  کاش که این شعر را ،  کاش نمی ساختم

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     بهار ۱۳۹۶

بویِ تنِ تو

  بُرد  مرا  در  عَطَش ،  نِکهتی از بوی تو

 نیست به دل طاقتم  ،  تا که رِسَم  سوی تو

 هوش  رُبود  از سَرَم  ، شوقِ وِصالِ رُخَت

  در هَوَسَم تا زَنَم  ،  دست  به  گیسوی  تو

 

                                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

شبِ تنهاییِ من

  نقشِ تو افتاد در  ،  چشمِ اهورایی ام

  در عَطَشَت سوختم ، ای مَهِ زیبایی ام

  باز شد از وصفِ تو، دفترِ شعرم دَمی

  یک غزلی ساختم ، در شبِ تنهایی ام

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

وِ کِلِ مو

  مِنِه اِی دِلُم  هَمَش ، شوقِ تو دارُم

  عاشقُم  رَحمی بُکُن  وِه  حالِ زارُم

  اَر  بیای  وِ  کِلِ  مو  گُلِ  مو اُووی

  چی نَمِ شَونم ، سَوَق وِه ریت اِبارم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَنظَرگه نگاهِ من

  مَنظرِ  زیبایِ   نگاهِ  منی

     خیمه به پَهنایِ دلم  میزنی

        من عَطَشِ  اوجِ  وِصالِ تو ام

           از چه سبب دل ز دلم می کنی ؟

 

                                شاعرِ مُعاصر: داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

VARGHEYE ESHGH

 شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

      وارگهٔ عشق

 

  یِه دودَرِه قشنگی ، زِه ایلِ بختیاری

  وِه زیرِ بالِ مَی نا ، پَلاش وَیدِن دِیاری

  وا او بُرگا کمونیش ، تَش ایوَنِه وِه جونُم

  چی گُلِ سُهر ایمَهنِه ، مِن دِلِ سَوزماری

  ناز که کُنِه اِی دودَر ، سی دلِ عاشقِ مو

  مونِه وَنِه دووارتِه ، وِه یادِ وارگِهْ پاری

  تِیاش یکی یِه چَنگِن ، لَوواش چی بَرگِ بیدِن

   خالکْ طِلا رِی نُفتِش ، وَنُم مِن بیقراری

   دلِ مو کوه گِرِهدِه ، سی گُلْ  لَچَک ریالیم

   چی رِی گُلِش نَدیدُم ، وِه مالِ هفت و چاری

   قِر که ایدِه وِه تومبوُن ، ایرومِه اِی دلِ مو

   بِرچ ایزَنه چی مَهی ، وِه مِنِه شَووِه تاری

   جا بیستون کنُم سیش ،  دِنا و زَردِکونه

   وا سی دِلش بِچینُم  ،  هِزار گُلِ بهاری

   تو سِتینِ دِلومِی ، ایخوام ریته بِوینُم

   تا کی مَندیر بِمَهنوم ، مِن اِی شَووِه غوواری ؟

   بِیَو وِه مِن دلُم دِی ، گُلِ مَی نا بِنَوشُم

   مو عاشقِ تیاتُم ، مَیّرر خَوَر نَداری؟.

 

          شاعرِمُعاصِر: داوودِ جمشیدیان( سِتین )

یادِ یاران

  ما را غمی است بر دل  ، اندر فِراقِ یاران

  بر گونه ها سرازیر، اشکی چو سیلِ باران

  تا عرش   پَر  گشودند   ،  افلاکیانِ عاشق

  سَرزد  ز خاکِ آنان  ،  گُلْ لالهْ  در بهاران

 

                                       شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

رِچ ( یخ )

  چُم وَندِه وِ رِی لاشُم  ، رِچ کِردِه دَسُم

  مِنِه  اِی  همه  دُدَر  ،   دیندا تو وَسُم

  تا اَوَد  وِه  عشقِ  تو ،  مو دل ایبندُم

  ایمَهنُم  وِ رِی عَهدی  که  وا تو  بَسُم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

A7

A6

A4

A3

A2

A1

BAHAR

  توصیفِ فصلِ بهار در شعرِ شاعرانِ پارسی زبان:

 

               بهار

 

  بهار آمد زِ رَه بر ما گُذر کرد

  بسویِ کوه و صحراها نظر کرد

  وقوعِ واپسین بادِ زمستان

  زمان را از وصالِ آن خبر کرد

  تَبِ داغیِ خورشیدِ طلایی

  یخ و کولاک را زیروزِبَر کرد

  زمین از بهرِ مِهمانیِ خورشید

  زخود نقش و نگاری را به در کرد

  مُهاجر عَندلیبی عاشقانه

  دَمی گُلبانگِ شادیْ باروَر کرد

  سِپیدی از زمین چون رَخت بربَست

  طبیعت جامهٔ سبزی بسر کرد

  به تکرارِ کُهن آیینِ  نوروز

  گُل و لاله به شوقِ آن ثمر کرد

  بِبال بر طبعِ شعرِخود تو داوود

  که وَصفَت بر دلِ یاران اثر کرد .

 

                                  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                                                  بهارِ ۱۳۹۶

 

یوزهای پارسی

  ما یوزهای پارسی ، از نسلِ آریاییم

  پیروِ  دینِ احمد  ،   اشرفِ  انبیاییم

  شیعهٔ  مولا علی  ،  دلدادهٔ  حسینیم

  مُنتظرانِ مهدی ،  آن  حُجتِ خداییم

 

   خرداد ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین  )

از جان گذشته

  رهایم  کن  مرا   امشب ،  از این  سردر گریبانی

  به دل داغِ  تو  را دارم  ،  نمی دانم  که  میدانی ؟

  به لب  آمد  همه  جانم  ،  مرا  راه  گریزی نیست

  بسی خو کرده ام با غم ، در این بُن بستِ حیرانی

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فقط با عشقِ تو

  ای کاش به رویِ بَرگت ای گُل،چون شبنم صُبح می نشستم

  با  حادثِ  عشق  می گرفتم  ،  آن  زُلف  تو را  میانِ  دستم

  عاشقْ دلِ من  بجز تو یک دَم ، میلی به وِصالِ کس نمیکرد

  آن عهد که با تو بست این دل  ،  هرگز به جفا نمی شکستم

 

                                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

دستِ سرنوشت

  به لب رسیده جانِ من ، غمم بسرنمی شود ؟

  از این هوایِ حالِ من ،  کسی خبر نمی شود

  خزان شده بهارِ من، در این سرایِ بی کسی

  چرا شبِ سیاهِ من  ،  دگر  سحر نمی شود ؟

 

             شاعر معاصر :

                 داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

بیادِ مردانِ خدا

  ما به شوقِ دوست  ، یاران داده ایم

  هدیه    بر    پیرِ   جَماران  داده ایم

  بهرِ    فَخر    و   سرَفَرازیِ    وطن

  ما    شهیدانِ      فراوان    داده ایم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

KHABE NOOSHIN

    

                                       کامِ دل

 

  یک شبی دلبر دلِ ما را ربود

  چترِ آغوشش به رویِ ما گشود

  چون زدم دستی به تابِ زُلفِ او

  از تبِ زُلفش برون شد بویِ عود

  خیره گشتم در میانِ سینه اش

  تُحفه ای دیدم که مثلِ آن نبود

  لب  نهادم  بر  لبانِ  نازُکش

  طَعمی از شَهدِ لبَش برلب نمود

  در گُذر از آزمونِ سختِ عشق

  خالقْ ، ایمانِ مرا می آزمود

  مرحبا! بر شاهکارِ خِلقتَش

  بر هُنرمندیِ نقاشش درود

  ناگهان از خوابِ نوشینِ سحر

  باز شد چَشمانِ مستِ من چه زود!

  دور شد از دیده ام این اتّفاق

  قصهٔ ما را بجز خوابی نبود.

 

                  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

حضور بر آرامگاه حافظ و قلمی در وصف او :

  حافظا  ! برخیز که داوود  آمده

  شاعری  با شمع و با عود آمده

  آمده  تا  گُل  نَهد   بر  خاکِ  تو

  راه او دور است، ولی زود آمده

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

ESHGHI DEGAAR

                            عشقی دگر

 

  عشقِ مرا یار خریدار نیست

  شوقِ دگر بر دلم اینبار نیست

  از شَررت تا به سحر سوختم

  طاقت و نایی به دل زار نیست

  خیمه زدی بر دلِ مجنونِ من

  عاشقم اما ، هَوَسِ یار نیست

  در گُذر از حادثِ این لحظه ها

  فکرِ مرا لحظه دیدار نیست

  ای که طبیبی  به دلِ عاشقم

  آمده جان بر لب و بیمار نیست

  در دلِ تاریکیِ مأوایِ من

  نورِ چراغی به شبِ تار نیست

  تابِ رُخَت بُرد مرا تا جُنون

  جور و جفا کردی و انکار نیست

  سوی کسی رَو که دلت میرود

  آمدنت سویِ من اجبار نیست

  پا بِنِه داوود به راهی دگر

  راهِ تو سهل است ، که دشوار نیست .

 

                                       شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

بَنگِ کِل ، بَنگِ گالِه

  زَیدِه اَفتو  زِ پَسِ کوه   ،  بِنیَهر  که وَی  دیاری

  بخت یاری کِرد   گَویَل  ،  خوش وِحالِ بختیاری

  اوویده  دِلُم  هوایی  ،  مَستِ مَستُم   که  دُوارتِه

  بَنگِ کِل  وا گالِه  اِیا ،  وِه  دِیارِ  هفت و  چاری

 

  اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶--- داوودِ جمشیدیان( سِتین )

((( )))

 شاهکاری دیگر درشعر وادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان(  بختیاری ) :

 

 (((  وَیلونِ غُوارِ عشق  )))

 

  مو بَلگِ  لِشکِ حُشکُم ،  تو بارونِ بهاری

  سُخ کِردُمه وِ تِشنی،پَه کی وِه ریم اِیباری؟

  تَو کِردُمِه  زِ دیریت ، بِوار وِه دَشتِ  جونُم

  اِخوام بِگوم  ز دردُم ،  تَرسُم  طاقت نیاری

  هر شَو گِرُم  وِه  دَسُم  ، هر دوتا  زونیامِه

  وِه حال ِ زار و  بختُم  ،  مَیَر خَوَر نداری ؟

  وا با  دل اَنجِنیدَم  ،  هَمش  رَهنِه  ایپاهوم

  وَیلون و  عاشِقُم  مِن   ،   غووارِ انتظاری

  دلِ مو کوه گِرِهدِه ،  سی پَل و تِی و بُرگات

   پَه سیچه وا دلُم هَی،ایجوری دَنگ دِراری؟

  پِسین رِسی ، شَواَووِی،مو دِی طاقت نَدارُم

  تا  کی  دِیِه  اِیایی  ،   آرمونُمِه  وورارِی ؟

  لَووایِ بَرگِ بیدیت  ، تَش ایوَنِن  وِه  جونُم

  هَی  وَنِنُم  دووارته  ،  وِ  یادِ  وارگِه  پاری

  بو هَنَفِت ایگوی که  ، عَطرِ  کِلوسِِ  سَوزِه

  چی کوگِ دَر ایمَهنی، که هَی بَنگ ایدِراری

  مُردُم  دِیه  بِیو  پَه  ،  روزُم  کِشی  وِسالی

  زِیتر  بِیو  دِیاری  ،   اَی  عشقِ بختیاری .

 

  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )                        

گنجِ بیقراری

  دلم   گنجینه ای   از  بیقراری  است

  به رویِ گونه هایم اشک جاری است

  رها    کردی    مرا     با    خاطراتت

  تمام ِ  حال  و  روزم   بیقراری  است

 

   اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ ---  داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

غُبارِ غم

  رفتی و  به  دل  غمِ  تو دارم

  آواره  و  خسته   در   غُبارم

  من ماندم و  خاطراتِ عشقت

   تا کی  غمِ تو  به دل گُذارم ؟

 

                                      شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                               بهار ۱۳۹۶

از نگاهِ معشوق

  دلْ پُر از غم شد ، پریشانش مکن

  با  نگاه  خود ،  تو حیرانش مکن

  ای که معشوقی و  دل را  می بری

  عاشقِ   سر  در   گریبانش  مکن

 

   اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

عدالت یعنی = ضَربِ شمشیرِ مولایم امام علی ( ع )

  عدالت ، ضربِ شمشیرعلی بود

  تمامِ   کُفر  ،  درگیر    علی بود

  گشایش هرچه بود در کار احمد

  ز  طراحی  و  تدبیر    علی بود

 

                                 شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

در دامِ تو ، در بندِ غم

  اسیرم من به دستِ غم ،  در این  بُن بستِ تنهایی

  مَبَر در این شبِ ظُلمت ، مرا با خود به هر جایی ؟

  ز تو دردیست  اندر دل  ،  که درمانش ندارد  کس

  مرا با تو  چه اُلفت که ؟ ، تو خود مولودِ غمهایی

 

  اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

معبودِ من ، معشوقِ من

  خدایِ من  ،  بزرگ و مهربان است

  قلم در وصفِ آن ،  عاجزْ بیانْ است

  ستایش  آن   خدایِ    هر  دو  عالم

  که ذِکرش، شادیِ روح وروان است

 

                                     شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                                  فروردینِ ۱۳۹۶

       

 

 

OSTAD

 برایِ استادم ( برادرم ) ، سلطان مُرادِ جمشیدیان ، که هُنرِ شعر و شاعری

  را از کودکی  درمَحضر و  محفلِ اُنسش  فرا گرفتم و پیروِ سبکِ او هستم ،

   بر دستانِ  پدر گونه اش  بوسه  میزنم  و بر این  بوسه  افتخار  می کنم ،

    هرموفقیت ، پیشرفت ، و افتخاری را که درعرصهٔ شعرو ادب کسب میکنم

      مدیونِ مَهارت و تسلطش بر شعرِپارسی و انتقالِ تجاربش بر خود میدانم:

 

 همیشه  در دل  و  یادم  ،  تو  بودی

   دلیلِ  اینکه   من  شادم  ،  تو  بودی

    اگر  هم   طبعِ   شعری   دارم  اکنون

     درآن شک نیست ، که استادم تو بودی

 

     هرکجا که هستی ،

 

                   شاد باشی

 

                دوستَت دارم استاد 

 

                            توعشقِ منی .

 

                                                          شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                                                 بهارِ ۱۳۹۶

  

بهار در زمستان

  با تو  در  فصلِ  زمستان  ،  من  بهاری داشتم

  شوقِ  دیدار   تو   را  ،  در هر  دیاری  داشتم

  هوش را بُرد از سرم عشقت ،  ندانستم که من

  در  دلِ  مجنون  خود   ،   هم  بیقراری  داشتم

 

   فروردین ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

یوسفِ زهرا ( س )

  یوسفِ زهرا  بیا  ،  که انتظارت می کشم

   آهِ سرد ازبهر وصل ،اندرکنارت می کشم

  کاسهٔ صبرم  به سر آمد ،  بیا  مولایِ من

  مِنّتِ هم رَزمی ات ، در کارزارت می کشم

 

                                            شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

بوسهٔ داغ

  دلم از   فِراقِ  رویَش  ،  غم ِ بی شمار  دارد

  عَطَشِ  لَبی  به  رویِ   ،  لبِ  داغِ  یار  دارد

  همه دَم در انتظارم ،  که رِسَم به آن وِصالش

  به هوایِ  دیدنش  بَس  ،   هوسِ  قرار  دارد

 

   فروردین ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

در شبِ انتظار

  امشب  دلِ  من  ،  در  انتظار است

  گُمگشته  به  دامِ   شامِ   تار  است

  خو   کرده   دلم    دوباره   با  غم

  با این غمِ من ، تو را چه کاراست ؟

 

                                 شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

حالِ دل

  باز    این    دل   بیقراری   می کند

  می کِشد  آه  ،  گریه زاری  می کند

  در  فِراقِ  دوری  از  معشوقِ   من

  از دو چَشمش  اشک جاری می کند

 

                فروردین ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان

 

کمانْ ابرو

  شبی  آمد   به  بالینم  ،  کمانْ  ابرویِ  زیبایی

  دو ابرویش هلالِ مَه ، قَدش شمشاد و رعنایی

  رُخَش  افتاد  در  یادم   ،  نگاهش  کرد  بیتابم

  به یغما  بُرد  این  دل  را ، پری رویِ بخارایی

 

                                       فروردین ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان

PAEIZ

                    پاییز ( پادشاهِ فصل ها )

 

  بارِ    دیگر   بادِ    پاییزی   وزید

  بر رُخِ  صحرا خزان چتری  کشید

  بلبل  از  شاخی  به  شاخِ  دیگری

  بالها  را   می گشود   و   می پرید

  در    کنارِ     بِرکهْ آبِ    باغِ   پیر

  شاخه هایِ    کُهنهٔ    لَرزانِ    بید

  اَختری   از    بهرِ    مِهمانیِ   ماه

  مَحو گشته پُشتِ  ابر ، مَه را  ندید

  سر رسید از رَه  شبِ  سردی دگر

  ماه آمد   ،  رفتْ خورشید    آرمید

  انتظار  و  دیدن  و   شوقِ   زمین

  تا  که آید  سر رسد  نوروز و  عید

  در   گُذر   از  عصرِ   پاییزی  دگر

  اشکِ شوقی  از دوچشمِ من  چکید

  دل   هوایی    گشته     بهرِ    دیدنِ

  آن  بهارِ  سبز  و  آن   عیدِ  سعید .

 

                   شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                         پاییزِ ۱۳۹۵

 

 

DAR BAZME SHERE MAN

              در بَزمِ شعرِ من

 

  در   بَزمِ  شعرِ من  بیا   ،  مُشتاقِ  دیدار تو ام

  تو  شبنمِ  افتاده ای  ،  من  گُل  به  گُلزار تو ام

  تابِ  نگاهِ  مستِ  تو ،  خمیه زده  بر  جانِ  من

  ای  نوگُلِ   لیلی  رُخَم  ،  مجنونِ  رُخسار تو ام

  مَحو  و  پریشانم  مکن  ، آشُفته  حیرانم  مکن

  غم را  ببر  از این  دلم ، چون عاشقِ زار تو ام

  میسوزد این دل در تَبت ،خوکرده ام من با غمت

   کُهنه  طبیبِ  این  دلی ،  ای آن که  بیمار توام

  عشقِ  زلیخایی   تویی ،  سُلطانِ  زیبایی  تویی

  من یوسفِ  سرگشته ای ،  در آن شبِ  تار توام

  با رأی و  حُکمِ عاشقی ،  در دام و بند افتاده ام

  من عاشقِ محکومِ عشق ،  سررفته بر دار توام

  برما نظر کن  یکدَمی  ،  ما را رها کن ازعَطَش

  جا خوش نما اندر دلم  ،  امشب  گرفتار  تو ام .

 

                              شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                                                  فروردینِ ۱۳۹۶

 

کوچِ عاشقانه

  بیا  مجنون  که  وقتِ  رفتن  آمد

  که کوچ ازکوی وازاین برزن آمد

  بیا  تا پر کشیم  ما  سویِ  معبود

  که  شوقِ  دل  ز  دنیا  کَندَن  آمد

 

                         شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

                                                         بهارِ ۱۳۹۶

KHAZANE ZOOD RAS

                        خزانِ زود رس

 

 

 صدایِ تازیانهٔ  باد

 

                 شاخه ها را به رقص در می آورد  .

 

                                                 شاید خزان

 

                                     این بار ،

 

                       زودتر هوایِ رسیدن به سرش زده .

 

                                                        

                                            شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

لیوهٔ گُل

  یو چَن وقت لیوِ یوم ، هی ایزنُم جار

   نَدونُم  چه  کُنُم   وا  اِی  دلِ   زار ؟

  بیو  که مو  دیه  سیت  کوه  گِرِهدُم

  که سُخ کِردِه  دلُم   سی  وقتِ  دیدار

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بی خبر

  چه کنم که بازعشقم ، ز دلم خبر ندارد؟

  به سرا و محفلِ من ،  هَوَسِ گُذر  ندارد

  بشکست این دلِ من ، ز تَبِ شبِ جدایی

  به دلِ شکسته شوقِ ، دگری بسر ندارد

 

    فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

-----------------------------------------------------

 برای پدر،عشقِ بی بَدیلم ، که خدا را هرروز در دستان پینه بسته اش میدیدم .

 

          امپراطورِقلبِ من

 

   عزیز  و هستی و جانم  پدر  بود

   کثیر   و  بَرکتِ  خوانَم   پدر  بود

   نَهَم سر  با جَبین  بر  خاکِ پایش

   که مادرعشق و ، سلطانم پدر بود

 

                                      شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                              بهار ۱۳۹۶

 

فِراق

  داغِ   فِراقِ    رویَت   ،  آتش   زده   بجانم

  افسوس که من  نشان از  ،  مأوای تو ندانم

  خو کرده دل بر این غم ، سررفته در گریبان

  آواره   و   پریشان   ،   در  پَیِ   آن  نشانم

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

در هوایِ مَستی

  آنشب که مست بودم  ، غافل بُدم که مستم

  مجنون شدم به عشقت،جامِ مَی ام شکستم

  در آن هوایِ مَستی ، من بودم و  تو بودی

  با تابِ  زلفِ  تو که ، افتاده  بود  به دستم

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                         بهارِ ۱۳۹۶

هَوَسِ رُخِ تو

  بجز  از   فِراقِ   رویَت  ،   دلِ  من   غمی  ندارد

  چه خوش است شورِ عشقت  ،  ز دلم غمی درارد

  به ضیافتِ  من  آی و  ،  به  کنارِ  من  تو  بِنشین

  که  دل  از  میانِ  خوبان   ،  هَوَسِ  رُخِ  تو  دارد

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

بختِ مو

  باد   اِوَی   گُلُمه   بُرد   ،   کَدوم  بُریدِه

  چی سیاهی  بختِ مو  ،  هیشکی  ندیده

  عزیزه    دلِ    مونه    بُردِن    زِ  دَسُم

  کِی مِنِه چاسِ ظُهری ، ایجورهو  دیده ؟

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عاشقانه

   به لب آمد همه جانم ،  از این سر در گریبانی

   تو ای معشوقهٔ نازم ،  ازاین حالم چه میدانی؟

   نگاهت میکنم  شاید  ،   بیایی  در  دلم  یکدَم

   نمیدانم چرا امشب  ،   نگاهم را  نمی خوانی

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

AVARDGHAHE ESHGH

                  آوردگاهِ عشق

 

  سوختم من از عَطَش ، امشب  تو بارانم بده

  چون   کویرِ  تشنه ام  ،  آبِ   فراوانم   بده

  مست کن حالِ مرا، با جُرعْه مَی از ساغرت

  نِکهتی و  بویِ خوش  ،  از لاله زارانم  بده

  گشته ام  آواره ای  بی خانمان ، اندر پَی ات

  راهِ  و رسمِ  عاشقی  ،  در  شامِ  تارانم  بده

  حال و روزِ این دلم ،  سرد و زمستانی  شده

  در  گُذر   از  انتظارِ   من   ،    بهارانم   بده

  همچو مجنونم بشوقی ،  تا که  آیم  سویِ تو

  جِلوه ای از رویِ خود ، چون  گُلعُذارانم  بده

  من  گِدایِ  درگَهِ  کویِ  تو ام  ،  ای  ماهِ من

  همنشینی    در    جوارِ    شَهسوارانم     بده

   گشته ام اینک مُهیّا ،  تا  زنم دل  را به بَحر

   گویِ  عشق و عاشقی ، در  کارزارانم  بده .

 

                      شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

                                                         نوروزِ ۱۳۹۶

KHALVATE MAN VA MAASHOGHE AAM

     آنچه که در خلوتِ من و معشوقه ام گذشت ،

    در خلوتِ من و دختری که تمامِ دنیایِ من است:

 

                                           قصهٔ عشق

 

  مَعشوقِ من شبی گفت  ،  داغِ غمِ که داری؟

  از بهرِ دوریِ کیست، که اینگونه  بیقراری؟

  گفتم  که  عاشقم  من  ،  میلِ  رُخِ  تو  دارم

  گفتا   تو   هم   خبر  از ،  حالِ   دلم  نداری

  گفتم  که داغِ  عشقت ،  بر  جانِ  من  فتاده

  گفتا   که   میرسد  سر   ،   ایّامِ  غمگساری

  گفتم  که  قامتم  بس ،  خَم  گشته از  جدایی

  گفتا  حَذَر  کن  از این ، اندوه و  گریه زاری

  گفتم به بزمِ من آیِ  ،  تا  دل  دهم  به  نازَت

  گفتا   در    انتظارم   ،    تا   موسم   بهاری

  گفتم چو شَبنمِ صُبح ، بر برگِ من  تو بِنشین

  گفتا  که خواهم افتاد  ،  بر  تو  که  گُلعُذاری

  گفتم که  در  جَوارت   ،  ماندن  شد  آرزویم

  گفتا که ماهِ من شو  ،   ای  عشقِ  بختیاری.

 

                                                شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ،

                                             مُتِخَلِص به سِتین

                                                              نوروزِ ۱۳۹۶

MOJREME MAHKOOM BE ESHGH

                

       مُجرمِ محکوم به عشق

 

 

   ما را  رها کن  از  غمت ، سردر  گریبان تو ام

   تیرِ  غَمت  بر  دل  مَزن  ، آشفته حیران   توام

   یکدم به بزمِ من بیا ، ما را به خوابِ خوش  ببر

   کامی  ز لبهایت  بده ، امشب  که  مهمان  توام

   داغ و شَرَر بر جان مَزن ، از خود گریزانم مکن

  در این سرایِ بی کسی  ، مبهوت و  ویران  توام

   ما  را   بَرَد  تابِ  رُخَت ، تا بیکرانْ  مرزِ جُنون

   ای آنکه  معشوقِ  منی  ،  دایم  به فرمان  توام

   مستم نما با جُرعهْ مَی ، میسوزم اندراین عَطَش

   پُر کن  تو یکدم  ساغرم ، بیتابِ  آن خوان  توام

   افتاده ام  در  پایِ  تو  ،  دل داده ام   بر  کامِ تو

   من مُجرمِ محکومِ عشق ، در بند و زندان  توام .

 

                                                   شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                                       نوروز ۱۳۹۶

 

 

...

   به پیشواز، بهانه ، میمنت ، و فرا رسیدنِ سالروزِ ولادتِ با سعادتِ اوّلین

     اخترِتابناکِ آسمانِ امامت و ولایت ،  مولایم امام علی ( ع ) :

 عاشقِ مولایم امام علی( ع ) بودن :

          سعادت میخواهد ، لیاقت میخواهد ، افتخار میخواهد.

                                  هر کسی این سعادت را ندارد ، 

                                              فقط ، شیعیانِ واقعی اش

                              

                                                  

 

               شیعیان !

            پیشاپیش عیدتان مُبارک

 

 در وَصفِ مولایم علی ( ع ) ، که دستهایِ پینه بسته اش ، بویِ همان بهشتی

    را میداد که خداوند در قرآنش از آن به بندگانِ صالحش  بشارت میدهد.

 

       مولودِ کعبه

 

  یا علی !  تو هستی و جان منی

  حُجت و   آن شیرِ   یزدان  منی

  عاشقم   بهرِ   وَلایتْ    یا  علی

  قبله گاهِ     اوجِ     ایمان   منی

  می نَهم سر را به خاکت با جَبین

  چون که  تو مولا و سلطان منی

  نیست از اِبلیس این دل راهراس

  اندر این  رَه   تو  نگهبانِ   منی

  عاشقم   سر   در  گریبانم   ولی

  مَرحَمِ      حالِ     پریشان   منی

  گفت جَبریلِ  یَمین  بر بامِ عَرش

  اوّلینِ     همزادِ      قرآن    منی

  این قلم عاجز شده در وصفِ  تو

  بهترین   شعرم  به  دیوان  منی

  تا ابَد  تو عشقِ  داوودی  علی!

  بی بدیلْ  معشوقِ  دوران  منی .

 

                                  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                                                    بهارِ ۱۳۹۶

 

سَوَق ( در گویِشِ بختیاری به معنیِ سپیدهٔ صُبح )

  وا کوچِ ایل و  سَوَق ، گُلُم  زِه  رَه  رسیده

  چی رُخِ حورِ پَریش ، هیشکی وِه تِی ندیده

  پَلاش  بلند و بوورِن ،  تِیاش یِکی  چَنگِن

  لَووا نازُک گُلِ مو ،  ایگوی چی  بَرگِ بیده

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشق و خیال

  در گُذراز بَحرِ عشق ، مست و خرابت شدم

  گشت دلم عاشق و  ،  رفته به خوابت شدم

  تا که  فِتاد آن  رُخَت ، در  نِگهم  یک دَمی

  رفته و  سرگشته  در ،  عُمقِ سرابت  شدم

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین
 

رُخِ ناز تو

  تابِ  رُخِ  نازِ تو ، خواب ز چشمم ربود

  در نظرم جلوه ای  ،  از همه دنیا گشود

  خمیه زدی بر دلم  ، در شبِ  تقدیرِ  من

  جز تو کسی مونسِ ،  این دل تنها  نبود

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                             نوروز ۱۳۹۶

خیال

  شبی  داغِ  فراقِ  تو  ،  فِتاد  اندر  دل و جانم

  ندانستم شدم عاشق  ،   که بس آشفته حیرانم

  رُخت   افتاد   در   یادم   ،  خیالت  کرد  بیتابم

  شدم  دیوانهٔ  عشقت  ،  در  آن  حالِ  پریشانم

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان  ، متخلص به سِتین

 

دلِ دیوانه

  دلِ دیوانه ام امشب  ،  ز هِجر  یار  میسوزد

  نگاهم را  به یادِ  او  ،  به شامِ  تار  میدوزد

   شَوَم مجنون و حیرانش، اگر امشب نیاید او

   زند آتش به دل تا که ، تن و جانم بر افروزد

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از فِراقِ معشوق

  دلا ! امشب چه غم داری ، در این سردر گریبانی ؟

  بگو  ای  همنشینِ  من  ،  که نزدِ من  تو  میمانی

  تنم چون کوره می سوزد ،  ز داغِ عشقِ معشوقی

   که  جانِ من به لب آمد ، در این بن بستِ حیرانی

 

   فروردین ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بَنگِ کِل

  بَنگِ کِلی  ایاهِه  ،   وِه  ایلِ  هفت و چاری

  دووارتِه  عید اِوَیده  ،  مَیَر  خَوَر  نداری ؟

  زِمِسون رَه گُروسِس، بیاین بِریم وِه قارون

  کِلوسِ  سَوز و  اَندَش  ،  اِویدِن  وا دِیاری

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سَیران

  ای  گُلِ  نازی  که سَیران منی

  در گُذر از عشق ، حیران منی

  جز تو کس جایی ندارد در دلم

  تو  تمامِ   هستی و  جان  منی

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

از شرارِ عشق

  همه  عُمرم  ،  گرفتار  تو  بودم

  به شوقِ  وصلِ  دیدار  تو  بودم

  تَبِ عشقَت  بجانم  آتش افروخت

  شبی را من  ، که بیمار تو بودم

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ -- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تا سحرگاهِ عشق

  شبی یادی ز رُخسار تو کردم

  نظر  بر چشمِ  بیمار  تو کردم

  فِتادی  در  خیالم   تا  سحرگاه

  عَطَش  بر گاهِ دیدارِ  تو  کردم

 

   فروردین ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

به بهانهٔ فرا رسیدنِ نوروزِ ۱۳۹۶

   توصیفِ بهار به زبانِ بختیاری :

 

  ای  پارسیون وِریسین ، بیایین وا دِیاری

  دووارتِه   وَی   رسیده  ،  بهارِ بختیاری

  وِه  افتخارِ ایران ،  جَم اَوویم  وِه کِلِ یَک

   دَستان گِرِه کنیم و ،  زَنیم  بَنگِ  هَیاری

 

                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

                                            اسفند ماه ۱۳۹۵

شَرارهٔ عشق

  به دلم  غمی  فِتاده   ،  ز شَرارّتِ جدایی

  همه جایِ را بِگشتم  ، که  بدانمت کجایی

  ز میانِ  بند  رَستم  ، به خدا و خلق  گفتم

  که شکست قامتِ من  ،  ز جفایِ بیوفایی

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

 

 

خالِ لبِ تو

  در گُذر از بَحرِ عشق ، مَحو جمالت شدم

  با  نگهِ  زیرِ  لب   ،   عاشقِ  خالت شدم

  تابِ رُخ  نازِ تو  ،  خوابِ  ز چشمم ربود

  در  عَطَشِ   حادثِ   گاهِ    وصالت   شدم

 

                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                          اسفند ۱۳۹۵

گُلهایِ بهشتی

  شبی جبریل  ، محمّد را  بر آشفت

  بدستش نو گُلی داد و چنین گفت :

  نشانی   از   علی   دارد   رُخ   آن

  ولی  از بویِ  اَنفاسِ   تو  بشکفت

 

    اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

ضیافتِ آسمانی

 درتنها ضیافتِ آسمانی بجز خدا ورسولش، مولایِ من ،علی(ع) هم آنجا بود.

 

   در  بزمِ   قُدسیِ عشق  ،  امامِ اوّلی بود

   از مَنظرِ  خداوند   ،  علیِ من  ولی  بود

   بعد سفربه معراج ،جبریل اینچنین گفت :

   همراه  با  محمّد  ،   مولایِ من  علی بود

 

                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

دردِ من

  دردی است مرا، که کس دوایش نکند

  جز  دیدهٔ  من  ،   گریه  برایش  نکند

  از    بینِ    همه   مدعیانِ    دلِ   من

  جز طالعِ من  ،   کسی   جفایش  نکند

 

                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                               اسفند ۱۳۹۵

در بندِ عشق

  آشفتهْ  دلم     هوس   ندارد

  شوقی  به وِصالِ  کس ندارد

  خو کرده  به کُنجِ  بندِ عشقت

  میلِ   حَذَر  از   قفس   ندارد

 

                      شاعرمعاصر : داوود جمشیدیان

                               اسفند ۱۳۹۵

بحرِ غم

  دلِ  عاشق   همیشه  بیقرار  است

  به   شوقِ  دیدنِ  رُخسارِ یار است

  ندارد  بر دو چشمش خواب  هرگز

  تَبَش   با  حادثِ غم  سازگار  است

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

نو غنچه

  شبی  مجنونِ  رُخسار  تو  گشتم

  نخوابیدم  ،   که  بیدار  تو  گشتم

  درونِ   خاطر  و    یادم   شکُفتی

  کنارت  ماندم  و   خارِ  تو   گشتم

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

الههٔ ناز

  ای یار بگو با دلِ من باز چه کردی

  با عاشقِ مجنونِ غزلساز چه کردی

  گفتی تو به من ، الههٔ نازِ تو هستم

  با محرمِ  اسرارِ  دلِ  ناز  چه کردی

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

رُخِ تو = قشنگ ترین قافیهٔ شعرِ من

  در وادیِ عشق ، خانه ای ساخت دلم

  با شعر و غزل ، ترانه ای ساخت دلم

  گفتی تو به من ، که بهترین قافیه ای

  عاشق شدم و  ،  بهانه ای ساخت دلم

 

   اسفندماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، با تخلص ادبیِ سِتین

تدبیرِ

  اندر فِراقت امشب ، سر رفته در گریبان

  من ماندم و غمِ تو  ،  با این دلِ پریشان

  از بهرِ وَصلِ رویَت ، هر دَم  در انتظارم

  تدبیرِ دیگری نیست،دراین سرایِ ویران

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

کامی به لبهایِ تو

  به  بزمِ آن  نگاهت پا  نهادن

  به رویت چترِ آغوشی گشادن

  نباشد  بر  دلِ   من   آرزویی

  بجز کامی  به  لبهایِ تو دادن

 

   اسفند ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

عَجین

  عمریست که با دلت عَجین گشت دلم

  بر  خاک  فتاده  با  جبین  گشت  دلم

  رفتی  و  بماند  داغِ  هجرتْ  به  تنم

  از  بهرِ  فراقِ  تو غمین   گشت  دلم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

گُلِ خالَک طلایی

  اسیرُم  کِرد  گُلِ  خالَک طلایی

  که وا عِشقِش مو کِردُم آشنایی

  بِوَندین  کَدومِه  وِه  کَدِ  لاشِش

  که  تا هرگز   نَیا   روزِ  جدایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

وِه سَره رَهت

  نِشَسُم وِه  سَرِه  رَهت  تا بیایی

  که  تا   ویرُم  بِره  روزِ  جدایی

  بیو زیتر که دل سیت کوه گِرِهدِه

  خومِه  کُشُم   اَیَر   زیتَر   نَیایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

اِخوام بِرُم سی بازُفت

  اِخوام وِه عشقِ گُل  بِرُم سی بازُفت

  که تا  آساره مون  وایَک  گِره جُفت

  اسیرُم   کِردِه   او   خالک  طلاییش

  که چی اَفتو ایگوی  وَندِش سَرِ نُفت

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمیگن ترین شبِ من

  ای دل بگو که امشب  ،  داغِ غمِ  که داری؟

  از بهرِ دوریِ کیست ، که اینگونه بیقراری؟

  با  غم  نما  مُدارا   ،  در  این  غبار  با  من

  طی میشود  در این  شب  ،  ایامِ غمگساری

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

از تابِ رُخت

  دردیست به دل که جز تو درمان نشود

  جز  تابِ  رُخت   دلم   پریشان   نشود

  شوقیست مرا  که جان  نَهم  در طَبقَت

  قربانیِ  کس  بجز تو  این  جان  نشود

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

به پهنایِ نگاهت

  دلی  دارم  به پَهنایِ  نگاهت

  به هَمتایِ خروشِ آن صدایت

  شده  عاشق  دلِ  دیوانهٔ من

  تمام  این  دلِ  عاشق  فدایت

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

باغِ ارغوان

  عاشق شدم شبی من ، در باغِ ارغوانی

  معشوقِ و ماه من شد ، معبود مهربانی

  سر  با  جَبین  نهادم  بر  آستانِ   پاکش

  تا پا نَهَد در این دل ،  آن عشقِ آسمانی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دردِ بیقراری

  شوقِ رُخِ  تو دارم  ،  ای نوگُلِ بهاری

  از حالِ عاشقِ من ،  هرگز خبر نداری

  عمری در این گذر من درانتظار وصلم

  جانم به لب رسیده  ، از دردِ  بیقراری

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

داغِ دیریت

  تیَلُم   زِه   داغِ   تو   هَی   اَرس   دراره

  آسمون جا اَور زِه خوش هی خین ایواره

  نَدونُم   چه   وا    کُنُم   زِه   داغِ  دیریت

  روزگار   بی تو  اِگوی  چی  شَووه  تاره

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

شَوگارِ بختِ مو

  پهَ سیچه تا وَیدَنِت شَوگار درازه ؟

  روزگارِ   لعنتی    وا  بام   نیسازه

  دِی بیو که کوه گِرِده سیت دلِ مو

  بَقلُم  سی  وَیدَنِت    همیشه  وازه

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دوورارته

 دووارته باز زِه رَه غم وَی سراغُم

 غمِ   دیریه  عشقِت   کِرده   داغُم

 گُلِ خوش بوی مو بیدی یه عُمری

 ندونم  که   سیچه   رَهدی  زباغُم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در باغِ دلم

 برای رهبرِ عزیزمان حضرتِ امام خامنه ای :

  در  باغِ   دلم   امیرِ  بی همتایی

  معشوقِ  کبیرِ  این  دلِ   تنهایی

  گر بر دلِ من  غمی  فراوان باشد

  تسکین ودوایِ زخمِ این غمهایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

درحَسرتِ بهار

  در  حَسرتِ   موسمِ  بهار   است  دلم

  در  بند  و  اسیرِ  شامِ  تار  است  دلم

  بر هیچ دلی چو من غمی نیست به دل

  بیچاره   منم   که   بیقرار   است  دلم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

به شوقِ باران

  ای  کاش  غمم  به دل  فراوان  نشود

  در حَسرت  نَم  به شوقِ  باران  نشود

  سوزد ز  عَطَش خسته دلِ عاشقِ  من

  تا  اینکه  اسیر  چو  بیقراران   نشود

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

 

در دامنِ شب

  بیچاره دلم  ،  که بیقرار است هنوز

  درحَسرت وصلِ رویِ یاراست هنوز

  در دامنِ شب تا به سحر این دلِ من

  آوارهٔ  هر کوی  و  دیار است  هنوز

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

غمِ بیکرانِ من

  منم  عاشق  ،   که  از  غم  بیکرانم

  تَبِ عشق است که هر سو می کشانم

  چه   دردیست  در  دلِ   دیوانهٔ  من ؟

  که   درمانش   منِ    مجنون    ندانم

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

درمَسلخِ عشق

  جز   یادِ   تو    دل   دگر    هوایی   نکند

  با     غیرِ    تو    هیچ    آشنایی     نکند

  ای کاش که در مصاف و درمَسلخِ عشق

  مجنون دلِْ   من   ،    میلِ   جدایی   نکند

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

مولودِ غم

  فتاده  این  دلِ  عاشق   ،   به دام و  بندِ  تنهایی

  مرا با خود کِشد هردَم  ، به کامِ خود به هر جایی

  در این بن بست راهی نیست بجز سر در گریبانی

  بگیر   دامنت   آهم  ،  که   تو   مولودِ  غمهایی

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

حکایتِ عشق

  همه  شب  را   گرفتار   تو   بودم

  نخوابیدم   ،  که   بیدار   تو  بودم

  شِمردم یک به یک من لحظه ها را

  به  شوقِ   وصلِ  دیدار   تو  بودم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمِ جدایی

  داغی  فتاده  بر  دل    ،    از  ماتمِ  جدایی

  ای کاش  نمی نمودم  ،  با عشقت  آشنایی

  عُمری  مرا   کشاندی  ،   تا   بیکرانهٔ  غم

  براین دلم روا نیست ، جَوری که می نمایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

من و غمِ دل

  گفتم  به  دلم  :  چرا  غمینی  دل من ؟

  ای کاش  به خود  غمی  نبینی  دل من

  گفتا: چه سبب که غم خوری باغمِ من ؟

  گفتم :   که  تو  عشقِ  اولّینی  دل  من

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در خوابِ آشفته

  خوش بوَد آندم که عشقت، باز بیتابم کند

  شَهد آن طعمِ لبت  ،  آشفته در خوابم کند

  خواب را گیرد دوباره باز از چشمانِ  من

  کام دل بر لب نَهَد ،  از بوسه سیرابم کند

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فلسفهٔ خلقتِ گُلِ مُحمدی :

  یک شب  نَمی ز شَبنم  ،  بر روی غُنچه افتاد

  آن تازه غُنچه  بِشکُفت ،  با ناز  چهره بگشاد

  رنگِ قشنگِ آن گُل ، شد رویِ ماهِ احمد( ص )

  عَطرِ  مُعطرِ  آن  ،  بویِ  رُخِ  علی ( ع )  داد

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عشقِ ولایت

  مرا  بر  سر  تَب و   شورِ حسینی  است

  به چشمم مهدی ام ،  نور دو عینی است

  نباشد    بر    دلم     جز   عشقِ   دیگر

  که  عشقِ   بی بدیلِ   من   خمینی  است

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ غمهای من

  بزن نی زن ،  که دل غم دارد امشب

  عذاب  و   آه  و  ماتم   دارد  امشب

  عَطَش   دارد   لبم   از   بهرِ  بوسه

  چو گُل  که شوقِ  شبنم  دارد امشب

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

لحظه هایی از عشق

  ای کاش رسد دَمی  که عاشق  بشوم

  عاشق تر   از  آن  گُلِ  شقایق  بشوم

   آواره   شود   دلم   به   دامانِ  غُبار

   مأنوس   به    حادثِ   دقایق   بشوم

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

دخترِ پارسی

  دخترانِ پارسی ، زیباترین دخترانِ جهانند .

 

  ما را بخوان به بزمت ،ای دُختِ آریایی

  جانم به لب رسیده ،  از دستِ بی وفایی

   آخر مرا   کشاندی  ،   تا  بیکرانهٔ  غم

  ای کاش نمی نمودم  ، با عشقت آشنایی

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                بهمن ماه ۱۳۹۵

چون غنچهْ تشنه ای نو

  ما را غمیست  بر دل  ،  از داغِ  هِجرِ  یاران

  چون تشنهْ غنچه ای نو ،  در قلبِ لاله زاران

  غُنچه در انتظار است  ،  از بهرِ  شبنمِ  صُبح

  اما  مرا   خزانیست    ،   در  موسمِ   بهاران

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

معمّایِ عاشقی

   غمِ عشقِ  تو را  دارم  ،  چنین  سر در گریبانم

   بجز چشمِ خُمارت من  ،  نگاهی را  نمی خوانم

   چه سرّیست در نگاه تو، که دل گشته پریشانت؟

   جوابِ  این  معمّا  را  ،   منِ  عاشق   نمی دانم

 

   دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

معبود : عشقِ بی بدیل

  خدایا !  دل ز بندِ غیررستم

  امیدم را به الطاف تو بستم

  نهادم با جَبینم سر به خاکت

  به زیر کبریْاعرشتْ نشستم

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خوابِ بوسه هایِ ناب

  درآغوشت دَمی را خواب رفتم

  همه شب  تا سحر  بیتاب رفتم

  نهادم لب بر آن لب های داغت

  به خوابِ بوسه های ناب رفتم

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در وادیِ عشق

  دروادیِ عشق ، بازعاشق شده ام

  عاشقتر از آن  گُلِ شقایق  شده ام

  چون میگذرد دگرغمی نیست به دل

  مأنوس  به  حادثِ  دقایق  شده ام

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

نا خوانده مهمان

  یک شبی را تا سحر، این دل پریشان تو بود

  در تَبِ  بزمِ  نگاه ، ناخوانده  مهمان  تو بود

  بُرد ما را درعَطَش، آن زُلفِ مشکینْ عَنبرَت

  در  غُبارِ  انتظار    ،   آشفتهْ حیران  تو  بود

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

هُرهوف وَسی مِن دلُم

  هر فَی  وا با   او  بُرگات  اِیایی  وا دِیاری

  چی  شونُمی  اِیوفتی  وِه  رِی  گُلِ  بهاری

  تِیات رنگین کَمونِن ، تَش ایوَنِن  وِه جُونُم

  مو  عاشقِ  تِیاتُم  ،  مَیَر   خَوَر   نَداری ؟

 

   دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از دلِ ساغرت

  از مَیِ  ساغرت ،  شرابم   بده

  سوخت  لبم ،  بوسهٔ  نابم  بده

  خم شده قامتم  به شوقِ  رُخَت

  در عَطَشم  ،  زود  جوابم   بده

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

غُبارِ مُمتد

  مَستم ز بویِ عِطرَت ، ای نو گُلِ بهاری

  جانم به لب رسیده  ،  در اوجِ  بیقراری

  در این غُبارِ مُمتَد  ،  در  انتظارِ  وَصلَم

  از دل بِبَر تو امشب  ،  ایامِ  غمگساری

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

وا تو

  تَش  نَها  مِنِه  دلُم   اُلماسِ  اَرسات

  هرکُجه ایخوای بِری مونَم بِوَر وات

  اَیَر  که   وِلوم  کُنی   تَی نا   بِمَهنُم

  عاقِوَت  خومِه کُشُم  خینُم وَنُم  نات

 

   دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

بیقرار

  من امشب تا سحر بس بیقرارم

  به  شوقِ   دیدنِ  رُخسارِ  یارم

  نباشد  بر  دلم  صبر و  قراری

  روان اندر پی اش در شامِ تارم

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

فراخوانْ

  ما را تو بخوان دَمی کنارت

  مگذار   مرا   در   انتظارت

  از بهرِ  وِصال رویَت امشب

  دل  گشته  اسیر و  بیقرارت

 

   دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

SOORE

        برایِ سوره

 

  شدم  مجنونِ  عِطرِ روی  سوره

  که تا دستی  کِشَم بر موی سوره

  دلم کرده  هوایِ  بوسه ای   ناب

  به رویِ   تارکِ   ابروی   سوره

 

                                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                             دی ماه ۱۳۹۵

دردِ بی درمون

  عاشقی   تَش   بِگِره  ،  درمون   نداره

  حال و  روزِ عاشقی   چی   شَووه  تاره

  مِن   خَزونِ   عُمر    دلِ   کم طاقته  مو

  هَمش هی  وِه عشقش گُل  مَندیر  بهاره

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَندیرِ بهار ، مَندیرِ گُل

  وِه  تِیایِ  عاشِقُم  هیچ   خَو  نیاهِه

  کاشکی  که  وا با  بهار  گُلُم  بیاهِه

  گیر وَسُم وِه مِن غُوار ، بِلا اوویدُم

  مِنِه چاسِ ظُهر ایگوی طالُم سیاهِه

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

دُنگُلِ مَی نا بِنَوش

  دُنگُلِ مَی نا بِنَوش خین وِه دِلُم کِرد

  عاشقِ    کَمونیِ    بُرگا   گُلُم   کِرد

  دلُمِه واعشقِ خوش بُرد وِه اسیری

  عاقِوَت  مِنِه غُواره عشق  وِلُم کِرد

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

YALDAYE BAKHTIARI

 شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ  زاگرس نشینان :

 

 به بهانهٔ فرا رسیدنِ شبِ یَلدا( طولانی ترین شبِ سال ) ،

 

  یَلدایِ عاشقانهٔ بختیاری

 

  پَه سیچه هَی توهردَم ، هَی سی مو دَنگ دراری؟

  تا  خوام  رِیته  بِووسُم  ، عُرذ و بَهونه یاری

  پَلا بَفتَت  دِراری ،  ایوَنیشون  وِه  رِی  شون

  مونه  وا  با  او  بُرگات   ،  وَنی مِن بیقراری

  هَی ناز  کُنی  سی دلْ مو ،  تِیان  بَری  اِیاری

  چی آساره ایمَهنی  ،   وِه  مِنِه   شَووه  تاری

  تا وِت ایگُم  بیَو  تَیم  ، اَرسات اِیان زِه تِی لَم

  چی اَور بهار ایمَهنی  ،  که هی  نَم نَم اِیواری

  اِسپید و نَرمِه  لاشِت ،  چی  برفْ  دِنا  ایمَهنه

  بینی  رنگین   کمونی   ،  اَی   نوگُلِ   بهاری

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم  ،  تا  که  زَنیم زِه مال  در

  بِشینیم  وِه  کِلِ   یَک  ،  وِه  مِنِه  وارگِه پاری

  بِل تا  بیام  بِنُم  لَو  ،   وِه رِی لَو  برگِ بیدِیت

  مِن  دل  دِراز ترین  شَو   ،   یلدایِ بختیاری .

 

              شبِ یلدایِ ۱۳۹۵--- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

  

 

خرابِ تو

  با تبِ  داغِ  لبت  ،  بوسهٔ  نابم   بده

  با مَی از آن ساغرت ، حالِ خرابم بده

  کُهنه طبیبِ منی  ،  من همه بیمار تو

  نیست به دل طاقتم  ،  زود جوابم بده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

NEKHATE YAR

                 نِکهَتِ یار

 

  مستِ  مستم   از  طَنینِ   بوی  یار

  می کشاند عشق  ما  را  سوی  یار

  مَحو و سرگردان  به  دامِ  لحظه ها

  تا  که   بینم  یکدَمی  آن  روی  یار

  کاش  گیرمْ    دستِ    تقدیرِ   زمان

  تا   بَرَد   دل   را  بسویِ  کوی  یار

  در  اَمَل   ماندم  منِ  مجنون  صِفَت

  در   هَوَس   بر   دیدنِ   ابروی  یار

  بر   سرِ   آنم   که  یکدم  من  کِشَم

  شانه ای با  دست  بر آن  موی  یار

  بَه چه خوش آندم ، نَهَم یک لحظه سر!

  بر    سَرِ    نَرمیِ   آن   بازوی  یار

  از عَطَش می سوزد  این  تشنه  لبم

  بهرِ   بوسه   بر  سرِ   لیموی   یار

  نیست  ما را  خوشتر از  این  اتفاق

  همجوار   با  عشق  در  مینوی  یار

  گشت  عاشق   این  دلِ   تنهایِ  من

  با   تَبِ    تَرفندِ     داغِ   غوی   یار

  صرف  شد  عُمرِ   منِ  عاشق  همه

  بهرِ عشق  در  کارزار  و  گوی  یار

  عاقبت   گشتم    فنا    در  این   گُذر

  در  دیارِ  عاشقان  ،  در  هوی  یار .

 

                          آذر ماهِ ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

در دامِ عَطَش

  ای کاش  که  عشق  بیقرارم نکند

  آواره    میانِ    شامِ    تارم   نکند

  ما را نَکِشَد به دامنِ سوز وعَطَش

  چون سوخته گُل به لاله زارم نکند

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

هفت و چار

  کاشکی که وِه مالِ  گُل  بارون  نَواره

  تا  بِرُم    وِه   دیدنِ    عشقُم   ستاره

  شَووُروز وِه شوقِ ریش تِیم خَونداره

  گُلِ  مو   حورِ   پَریه   هَفت و   چاره

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه بالِ رَه

  عُمریه  وِه بالِ  رَه  مَندیر  نِشَسُم

  تا  بیای  دَسِت  بِنی  وِه مِنِه  دَسُم

  عشقِ تو وَس مِن دِلُم تِیم خَونَداره

  مِنِه اِی دُنیا  تَی نا  دِل وِه تو بَسُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

چی نِسَه

  تا وِه کَی وا چی نِسَه دِینِت بِگَردُم

  داغِ تو وَس مِن دِلُم ، دُنیایِ دَردُم

  کوه گِرِدُم  سی تیات  طاقت نَدارُم

  وِه   گُدار  از   تِیَلِت   بِل  بِگُدَردُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مِرزِنگ

  وا  تیرِ  مِرزِنگْ  تِیات  کِردی نِشونُم

  عشقِت چی نِسَه  وِه هر جا ایکِشونُم

  تُرخوری چی خار شُتُریوفتُم وِه دِینت

  تا  کُجِه  مونِه  کِشی  ،  یونِه  نَدونُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چون تو

  کاش من هم ، چون تو یاری داشتم

  بهرِ     وَصلَت     بیقراری   داشتم

  در   گُذر   از  این   خزانِ  عاشقی

  با    تَبِ   عشقت    بهاری   داشتم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

همسفر

  بیا  ای  دل  که هر دو رهسپاریم

  روان  بر  محفل و  مأوای  یاریم

  به عشق وصلِ  رویش  بیقراریم

  بجزوَصلش به سر شوری نداریم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مجنونِ رُخِ تو

  رفتی زمنِ عاشقِ  خود یاد نکردی

  ما را ز غمِ عشقِ خود آزاد نکردی

  مجنونِ رُخ ناز توبودم همه دَم من

  یکدم  دلِ  ناشاد  مرا  شاد  نکردی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آغوشِ آتشین

  عاشقم  من  ،  حالِ  بیتابم   بده

  گرمیِ  آغوش  در   خوابم   بده

  سوختم من ازعَطَش در این گُذر

  از    لبانت    بوسهٔ    نابم   بده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غُنچه لب

  باز کن  غُنچه لبت را ، زعَطَش سوخته ام

  بر  سرِ    تشنه   لبم    آتشی   افروخته ام

  به  لب  آمد  همه  جانم  ز  تبِ  بوسهٔ  ناب

  همه شب تا به سحر، چشم به رَه دوخته ام

 

   آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

در غُبارِ مُمتَدِ عشق

  از بهرِ وَصلِ رویَت ، هر دَم در انتظارم

  سر رفته در گریبان  ، بیتاب و بیقرارم

  ما  را رها  کن  از این  گردابِ انتظاری

  در  این  غُبارِ  مُمتَد ،  داغِ غمِ تو دارم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

تَبِ داغِ وِصال

  در  تَبِ   داغِ   وِصالِ   تو  ،  بسی  سوخته ام

  بر    دلِ   عاشقِ    خود ،   آتشی   افروخته ام

  بهرِ   دیدارِ تو  من   در  گُذر  از  این  شبِ  تار

  همه شب  تا به  سحر ، چشم به  شب دوخته ام

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

امشب خُمارِ عشقم

  پُر کن  تو ساغرم را  ،  از آن  شرابِ دستی

  تا که  رها  شوم  من  از حالِ   خود  پرستی

  جانم  به لب  رسیده  ،  امشب  خُمارِ  عشقم

  حالِ خوشی است ما را، در این هوایِ مستی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا مرزِ بیکران

  ما را غمی است بر دل ، تا مرزِ  بیکرانی

  با من بگو تو امشب،از حالِ من چه دانی ؟

   داغِ  فِراقِ هِجرش  ،   خیمه  زده  بجانم

  هوش از سرم ربوده  ، معشوقِ  مهربانی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در انتطارِ وَصل

  هوش از سرم  ربوده  ،  لیلی رُخِ خیالم

  از بَهرِ وَصلِ رویَش ، آشفته گشت حالم

  هر دَم در انتظارم  ،  در این غُبار امشب

  تا  سر رسد دوباره  ،  آن موقع  وصالم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زَلفِ معشوق

  چشمِ  خُمارِ معشوق  ، در خوابِ ناز رفته

  گَه مستِ خوابِ نوشین ، گَه نیمه باز رفته

  زُلفَش  فِتاده  بر  رُخ  ،  تا  تارکِ  لبانش

  شوقم  ز  بهرِ  بوسه   ،  غَرقِ  نیاز  رفته

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گَنجهٔ غم

  با شَرَرِعشقِ خود ، خیمه به جانم مزن

  اینهمه با جور و  کین ، زخمِ زبانم مزن

  عُمقِ  دلم  گنجهٔ  آه و غم و  ناله  است

  با  نِگَهت  شعله  بر  دردِ   نهانم   مزن

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غمِ بیکران

  غمِ عاشق  همیشه بیکران است

  تَبِ عشقش ، هویدا و عیان است

  لبانِ  تشنه اش  در مَسلخِ  عشق

  عَطَش از بهرِ بوسه بر لبان است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فانوسِ عشق

  شهیدان  لاله هایِ  ماندگارند

  به شوقِ رب همیشه بیقرارند

  بسانِ      اخترانِ     آسمانی

  فروغ  و روشنیِ  شامِ  تارند

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در جوارِ یار

  خوش باد  دَمی  که آن  بهارم  باشی

  از   شوقِ    وِصال    بیقرارم   باشی

  با عشقِ تو من عَجین و مأنوس شوم

  تا  روزِ   اَبَد   تو   در   کنارم   باشی

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اُفُق

 کاش  می شد  تا  اُفُق   پَر می گشود

 عشق ،خواب ازهردوچشمم می ربود

 این  دلِ   مجنونِ   من   در  این  گُذر

  تا   اَبَد   بیتابِ   آن  رویِ   تو   بود

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در انتظارِ بهاران

  مَستم  نمایِ  ساقی  ،  با  بویِ عَطرِ  باران

  شوریست دوباره بر سر، از بهرِ لاله زاران

  دی رفت و  بهمن آمد ،  بیتاب گشته این دل

 با من  بگو  کی آید   ،  آن  موسمِ  بهاران  ؟

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خونِ رَزان

  هوایم موسمِ و فصلِ خزان است

  وِصالِ لب برآن خونِ رَزان است

  قرارِ  من   در  این  دنیایِ  فانی

  ضیافت  بهرِ بزمِ  مَی پزان است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سرابِ انتظار

   دعوتِ  یک بوسه  نابم  کن  دگر

   من خرابم  ، مستِ خوابم کن دگر

   خسته ام   در  این سرابِ  انتظار

   با تبِ  عشقت  ،  جوابم  کن  دگر

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ بی حاصل

  بر سرِ  گونه رُخَمْ  ،  اشک  سرازیر شده

  به سُراغم تو نیا  ،  چونکه دگر  دیر شده

  شَرَرِ  جور و جفایت  زده خیمه  به  رُخَم

  رُخِ من گر چه جوان است ، ولی پیر شده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در پیِ تو

  تا کی به شوقِ رویَت ، دل بیقرار بودن ؟

  از  بَهرِ  لیلیِ  خود  ،  مجنونِ  یار بودن

  سر رفته در گریبان  ،   زانو  بقل  گرفته

  غم را  به دل  نهادن  ،   در انتظار بودن

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

طَواف

  چشم  بر تاریکیِ  شب  دوختم

  آتشی  بر  جانِ  خود  افروختم

  بی امان  اندر  فِراقت  تا  سحر

  شمع گشتم ، درطَوافَت سوختم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

درعَطَشِ جُرعهْ مَی

  با  شَرارِ  عشقِ تو  دیوانه ام

  از عَطَش من راهیِ میخانه ام

  با مَی  نابت  خرابم  کن  دَمی

  تشنهٔ یک جُرعه از  پیمانه ام

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

مأنوس

  منم عاشق ،  غمِ دلدار دارم

  عَطَش ازبهرِ وَصلِ یار دارم

  عَجین گشته دلم  با بیقراری

  که عادت برتَبَش بسیاردارم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دشتِ عَطَش

  منم آن غُنچهٔ  تَشنه  به گُلزار

  عطش دارد  دلم  از بهرِ دیدار

  تنم  میسوزد   از  داغِ  فِراقت

  نمی برروی برگِ من فرود آر

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قِصهٔ زندگی

  زندگی   گنجینهٔ   درد و  غم  است

  لحظه هایش پُر  ز آه و  ماتم است

  شادی و شور و نشاط آن  کم است

   راه  آن   آبستنِ   پیچ و خم  است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به هوایِ یار

  یک شبی این دل  هوایِ  یار کرد

  بهرِ  دیدارش  هَوَس  بسیار کرد

  تا فِتاد  نقشِ رُخَش  در چشمِ من

  دل  عَطَش  بر  لحظهٔ  دیدار کرد

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دودَره مال

  تیام   سی  دیدنِ   گُل   خَو   نداره

   زِه داغِ  دیریش  هی اَرس ایدِراره

  عزیزه    مِن    دِلُم    دودَره   ماله

  هَمو گُلی که  مِن  ایل هفت و چاره

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ مو ، عشقِ مو

  گُلی وِه مِن بُهوُن  چی تَش ایسوسه

  چی مَه وِه پَسه اَوور هر دَم گُروسه

  ایخوام   تا  که   بِرُم   ریشِ   بِوینُم

  خُدا کُنه  که  گُل  تا  صُحو  نَخوسه

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سی شیرونِ سردِیارون

  زِمِسون وَی رِسی وا برف و بارون

  دلُم  تَنگِ  سی  مالِ  هَفت و چارون

  سی  بَنگ و  قَه قَهِ   کوگونه  تاراز

  سی   شیرونِ     دلیره   سَردِیارون

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چی چُلِ سرد

  تو رَهدی و  غمت  ویده سراغُم

  غمت وَس مِن دلُم  وُ کِرده داغُم

  اویده حونه بی تو  چی چُلِ سرد

  ز دیریت کور و خاموشه چراغُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا بیکرانهٔ غم

  غمِ عاشق به دل ،  تا بیکران است

  قرارش  بوسه  بر رویِ  لبان است

  چنین میگفت معشوقی  به عاشق :

  که بوسه  اوجِ عشقِ عاشقان است

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به شوقِ دیدارِ تو

  شبی  مجنونِ  رُخسار تو گشتم

  به شوقِ  وَصلِ دیدار  تو گشتم

  نیامد تا سحر  خوابی به چشمم

  همه دَم  عاشقِ  زار  تو  گشتم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مُعمایِ عشق

  چیست درافکارِ تو که اینگونه نازم میکنی ؟

  با    نگاهِ    آتشین    بنده    نوازم   میکنی

  میبَری   هر دَم  مرا  تا  اوج  با  تابِ  رُخَت

  بهرِ  بوسه  بر  لَبَت   غرقِ  نیازم  می کنی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تاییدِ مولایم علی ( ع ) توسط جَبریل بر بامِ عَرش :

  خوش به حالِ آنکه مولایش علی است

  نزدِ  رب مولایِ  او  شیر و  ولی است

  گفت   جَبریلِ   یَمین   بر  بامِ  عَرش :

   حیدرِ    کرار   ،    خلیفهْ   اولی  است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَعشوقْ بیمار

  شبی مجنونِ  رُخسارِ  تو  بودم

  به شوقِ  وَصلِ  دیدار تو  بودم

  طبیبِ حالِ من بودی در آن شب

  من آن  معشوقْ بیمار  تو  بودم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُل بوسه ها

  دُختری  از  بهرِ این  دل  ناز کرد

  چترِ  آغوشش  به رویم  باز  کرد

  تا فُتاد  نقشِ رُخَش  در چشمِ  من

  عشق  آمد   بوسه  را   آغاز کرد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

به زیباییِ جُرعه مَی

  برگِ زردی از درخت افتاده  بود

  مژدهٔ  فصلِ  خزان  را  داده  بود

  قِصهٔ     افتادنِ     برگِ    درخت

  چون فرودِ جُرعه مَی از باده بود

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BOHOON

  متولدِ بُهوُنم( سیاه چادرهایِ عشایرِ بختیاری) در ماهِ خُرداد ،

 

    ازتبارِ آریوبَرزَن و سرداراَسعَدِ بختیاری ام ،

 

        سردارِ جنگ ، فاتحِ تهران و قندهار،

 

                        از تبارِ بَرزَنم من ،

 

                             زادهٔ چادُر سیاه

 

 

  راد مردِ قومِ پارسی  ،  سَنبُلِ آزادی ام

  گنجهٔ درد و غَمَم من  ،   بچهٔ آبادی ام

  از تبارِ بَرزَنم من، افتخارم زردکوه ست

  زادهٔ  چادُر سیاهی   در مَهِ  خُردادی ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زِ بَختِ بدُم

  دِلُم  پُر زِه غَمِه ، اورِ بهاری!

  وِه حالِ  عاشِقُم   خَوَر  نداری

  غمِ دیریِه گُل  تَش نا وه جونُم

  زِبختُم  واکه اَرسِ خین بِواری

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فرجام

  تشنه ام ، ازآن مَی ات جامم بده

  از   لبانِ  داغِ   خود  کامم   بده

  عُمرِ ما را مُهلتِ  نازِ  تو نیست

  با  تَبِ  عشقت  تو  فرجامم  بده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با یک نگاه

  کاش  با دلبر  بهاری  داشتم

  با رُخِ نازش ،  قراری داشتم

  با نگاهی  می فِتاد   اندر  دلم

  تا ابد  معشوق و یاری داشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اِلتهاب

  مِهرَت  امشب  در دلِ  زارم  فتاد

  خوانِ عشقی بررُخ و رویَم گشاد

   داغیِ   آن   آتشینْ   لبهایِ   تو

  اِلتهابی     رویِ    لبهایم     نهاد

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

چشمِ خُمارِ معشوق

  چشمانِ یارم امشب  ، در خوابِ ناز رفته

  در خوابِ  ناز و نوشین ، تا بر فراز رفته

  از تابِ بویِ زُلفش ،  مست و ملول گشتم

  این  دل  ز بهرِ  رویَش  غرق  نیاز  رفته

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

براعت از غیر

  سجده بر خاکتْ ، عبادت می کنم

  جز تو از هرکس  براعت می کنم

  مانده   نامت   تا   ابد  در خاطرم

  ذکرِ   نامت   را   تلاوت  می کنم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اسیرِ پلایِ گُل

  زداغِ عشقِ گُل ،تَش وَس وِه لاشُم

  اسیر   و    لیوهٔ    بُرگ و   تیاشُم

  اویدُم  عاشق و سیش  کوه گِرهدُم

  هَمَش   مِن   فِرگ   بوریه   پَلاشُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

معشوقهٔ طنازِ من

  هرگز  نرو  از یادِ  من  ،  معشوقهٔ  طناز  من

  بر بامِ من بالی بزن ، ای مُرغ خوش آواز من

  گررُخ نمایی بر رُخَم ، جا خوش نمایی در دلم

  پروا ندارم  از کسی  ،  ای   نوگُلِ  دلباز  من

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبهایِ تنهاییِ من

  ای گُلِ  لیلی رُخم  ،  ای  آنکه شیدای منی

  در شبِ  تنهایی ام  ،  تَسکینِ غمهای منی

  با نگاهت میکِشی هردَم مرا چون سایه ای

  نقشِ  رویِ افتادهْ در  رویایِ  شبهای منی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نقشِ رُخَت

  باز هم   امشب   دلم   یاد   تو کرد

  در گُذر  از  عشق  فریاد   تو  کرد

  چون فُتاد  نقشِ رُخَت  در خاطرش

  یادی  از   رویِ   پریزاد   تو   کرد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تبِ داغِ بوسه

  بوسه می خواهد لبم ازرویِ لب

  بهرِ  داغیِ  لبت  دل   کرده  تب

  خوش بوَد آندم که در آغوشِ تو

  لب  گُذارم  بر لبت  تا  نیمه شب

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

جفایِ عشق

  دیر گاهی  با  تو  پیمان بسته ام

  هرگزاین پیمانِ خود نشکسته ام

  خوار  گشتم  از  جفا  در  بندِ  تو

  کاش می دیدم  ز بَندَت  رسته ام

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از خویِ تو

  من  به  چشمانِ  تو  عادت  کرده ام

  رو  به   درگاهت   عبادت   کرده ام

  عشق وَرزیدن مرام و خویِ تو است

  زین  سبب   با  تو  رفاقت   کرده ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BE RANGE AARGHAVANI

        

             به رنگِ ارغوانی

 

  نَقشَت فتاده در چشم ، با رنگِ ارغوانی

  عاشق شدم دوباره،ازحالِ من چه دانی ؟

  بُردی تو عقل و هوشم ، تا اوجِ بیقراری

  ما را به هردیاری ، با خود تومی کشانی

  هرشب به خوابم آیی، با نازوعِشوه هایت

  همراهِ خوابِ نوشین ، با شور وشادمانی

  کامی دِه از لبانت ،  تا  از  عَطش نسوزم

  در خلوتِ شبِ من ،  یا هر زمان که دانی

  بگذار  تا نَهَم دست ، بر رویِ سینه هایت

   تا که  بچینم  از آن  ،   گُل میوهٔ  جوانی

  سرخوش بَود دلِ من، ازاین وصال امشب

   اوجِ   نگاهِ  من   شد  ،  آن  اَبروِ  کمانی

  هر  لحظه در خیال و ، هر دَم  در انتظارم

   تا سر رسد  فُغانم   ،  در  موسم ِ خزانی

  غمگین مباش داوود ، اندر فراقِ مَعشوق

  سر شار از نشاط و ،  از عشقِ بیکرانی .

 

                               شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

                                                            آبان ۱۳۹۵

 

هَوسِ دیدار

  تبِ   دیدارِ  رُخسارِ  تو  دارم

  ز شوقِ وَصلِ رویت  بیقرارم

  اگر یکدَم   بیایی  در  دلِ  من

  دگر آه و غمی  بر  دل  ندارم

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آهِ دل

  ز دوریِ رُخَت ، دردی کشیدم

  به عُمرم اینچنین دردی ندیدم

  شدم آواره و  سر در  گریبان

  غم و  آهِ دلی  بر جان  خریدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ مَی نا بِنوش

  غمِ دیریِ گُل  تَش نا  وِه لاشُم

  وِه هرجایی غَمِه موهم واباشُم

 اسیرُم کِرد ،دِلُم سیش کوه گِرِدِه

 یه عُمریه  که  مو  لیوِه  تیاشُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

از جورِ تقدیر

  تنم   اندر  فراقِ  تو   ،   بسانِ   کوره  میسوزد

  برایِ دیدنِ  رویَت  ،  به  هر رَه  چشم می دوزد

  سرم بر حلقهٔ دار است ، به جرمِ عشق محکومم

  نشاید   زین سبب  تقدیر ،  بجانم   آتش  افروزد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

نسیان

  منم آن عاشقِ  سر در گریبان

  که افتادم به جرمِ عشق زندان

  اگر  اُفتد  سرم  بر تارکِ  دار

  نخواهم بُرد نامت را به نسیان

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خزانِ من

  غمت فصلِ آه و خزان من است

  اُفول تن وروح و جان من است

  ز پیشم  تو  رفتی  و  با  رفتنت

  هنوز  نامِ تو  بر زبان من است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در عَطَش رویِ تو

  ز تابِ  عَطَش  ،  سوختم در تبت

  بیا    تا  که  گیرم   لبی  از   لبت

  ز  قلبم   نرو    گر   رَوی  تا  ابد

  بسوزم چو شمعی ز داغ  و غمت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

در دفترِ شعرم

  تو برگِ  گُلی  ،   من  نَمِ شَبنَمَم

  رها  کن   مرا   از  غم و  ماتمم

  بیا   و   بِشو    قافیهْ شعرِ   من

  که نامت شود حَک بر این دفترم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقِ دلداده

  اگر عاشقی  ،  دل  به جانان بده

  به معشوقه ات ، بویِ باران  بده

  رها شد  ز بندِ اسارت  به  شوق

  تبِ شوروعشقی به این جان بده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گرفتارِ تو

  در دامِ تو من  شبی گرفتار شدم

  در تَبِ عَطَش   تشنهٔ دیدار شدم

  تا خواستمی دَمی نَهم لب به لبت

  از بختِ بدم  حیف که بیدار شدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نَمِ شَبنم و برگِ گُل

  از شوقِ  وَصلِ رویَت  ،  مجنون و بیقرارم

  جز   دوریِ   رُخ  تو   ،   غمی  دگر  ندارم

  تو شَبنمِ   بهاری  ،   من  نو گُلم   به  گُلزار

  بربرگِ من تو بنشین ، چون عَطَشِ تو دارم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

زیباترین گُل

 زیبایِ ترین  گُلِ  بهاری

  از  دامنِ   کوهِ  آسِماری

  تقدیمِ تو  بی بدیلْ عشقم

  از  ایلِ  بزرگِ  بختیاری

 

   داوود جمشیدیان ، متخلّص به ( سِتین )

به بزمِ عشقِ تو

  چرا  امشب به بزمِ خود، نگاهم را نمی خوانی ؟

  نمی دانم  از این  حالِ ،  پریشانم   چه  میدانی ؟

  به شوقِ  وَصلِ رویِ تو  ،  بسی  سر درگریبانم

  چرا از پیشِ خود هر دَم ، مرا اینگونه می رانی ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

به یغما

  به  یغما   بُرد   معشوقی  ،   دلِ   دیوانهٔ  ما  را

  که تا   از آن   کُنَد بیرون  ،  تمامِ  آه و غمها  را

  همه دَم  در عَطَش ماندم ، به شوقِ  بوسهٔ  نابی

  رها کرد عاقبت  عشقم ،  دلِ  مجنون و  تنها  را

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یِه تار وِ پَلات

  بیَو تا که بِووسُم  او لوواته

  وِه سیرِ دل  نِیَهرُم  مو تِیاته

  اَویدِه  آرمونی  مِن  دِلِ  مو

  که تا گِهرُم یِه تاری از پَلاتِه

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دُحدَرِ ایل

  یه عُمره که مو مَندیرِت نِشَسُم

  نَکن ناز و  بِنِه  دَس  مِنِه دَسُم

  زِ  بینِ   ایهمِه  دودَر  مِنِه  ایل

  مونِه عاشق  فقط دِل وِ تو بَسُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وا دلِ زارُم

  وِشوقِ رِیت ایگوی تِیم خَو نداره

  دِلُم    سی   دیدَنِت  هَی   بیقراره

  بیَو  زیتَر  که  مو  طاقت   ندارُم

 همه روز و  شَووُم  تاریک و تاره

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )