منوی بلاگ
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۳ (۷)
- اسفند ۱۴۰۲ (۵)
- بهمن ۱۴۰۲ (۲۷)
- شهریور ۱۴۰۲ (۱۵)
- مرداد ۱۴۰۲ (۲۰)
- تیر ۱۴۰۲ (۱۰)
- خرداد ۱۴۰۲ (۱۹)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۱۵)
- فروردين ۱۴۰۲ (۱۳)
- آبان ۱۴۰۱ (۱۵)
- مهر ۱۴۰۱ (۷۰)
- تیر ۱۴۰۱ (۷)
- خرداد ۱۴۰۱ (۸)
- اسفند ۱۴۰۰ (۳۰)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۲)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۹ (۲)
- دی ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۹ (۱۰)
- آبان ۱۳۹۹ (۱۵)
- مهر ۱۳۹۹ (۱۴)
- شهریور ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۶)
- تیر ۱۳۹۹ (۱۵)
- خرداد ۱۳۹۹ (۷)
- فروردين ۱۳۹۹ (۴)
- اسفند ۱۳۹۸ (۲)
- دی ۱۳۹۸ (۳)
- آذر ۱۳۹۸ (۹)
- آبان ۱۳۹۸ (۳)
- تیر ۱۳۹۸ (۴)
- فروردين ۱۳۹۸ (۳)
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- بهمن ۱۳۹۷ (۹)
- دی ۱۳۹۷ (۶)
- آذر ۱۳۹۷ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۱۳)
- شهریور ۱۳۹۷ (۳)
- مرداد ۱۳۹۷ (۵)
- تیر ۱۳۹۷ (۴)
- خرداد ۱۳۹۷ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۷)
- فروردين ۱۳۹۷ (۸)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۶ (۴)
- دی ۱۳۹۶ (۲۳)
- آذر ۱۳۹۶ (۲۳)
- آبان ۱۳۹۶ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۶ (۱۲)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۲۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳۴)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱۳)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲۸)
- دی ۱۳۹۵ (۱۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۴۵)
- آبان ۱۳۹۵ (۷۹)
- مهر ۱۳۹۵ (۴۸)
- شهریور ۱۳۹۵ (۵۶)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۴۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۳۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۳۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۱۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۵۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۷۲)
- دی ۱۳۹۴ (۶۴)
- آذر ۱۳۹۴ (۲۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۶۴)
- مهر ۱۳۹۴ (۵۷)
- شهریور ۱۳۹۴ (۸۲)
- مرداد ۱۳۹۴ (۷۳)
- تیر ۱۳۹۴ (۶۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۳۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۴۸)
- فروردين ۱۳۹۴ (۴۰)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱)
- بهمن ۱۳۹۳ (۴۱)
- دی ۱۳۹۳ (۱۴)
- آذر ۱۳۹۳ (۱۶)
- آبان ۱۳۹۳ (۷)
- مهر ۱۳۹۳ (۷)
- شهریور ۱۳۹۳ (۱۹)
- مرداد ۱۳۹۳ (۳۴)
- تیر ۱۳۹۳ (۲۰)
- خرداد ۱۳۹۳ (۲۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱۳)
پربیننده ترین مطالب
- ۹۳/۰۶/۰۸دودَرِ تیه کال
- ۹۲/۱۲/۲۴راه بی پایان
- ۹۹/۰۴/۱۴ادبیاتِ کودک ( پرچمِ ایرانِ من )
- ۹۳/۰۶/۰۸.
- ۹۲/۱۲/۲۴در فِراقِ تو
- ۹۳/۰۳/۱۱پریشانی
- ۹۴/۰۲/۱۴چی نونِ تیری
- ۹۳/۰۳/۱۱رویای کودکانه ای که به حقیقت پیوست
- ۹۳/۰۵/۳۰قاصد خوش خبر
- ۹۳/۰۶/۰۴غروب دلتنگی
محبوب ترین مطالب
- ۹۳/۰۶/۰۸.
- ۰۲/۰۴/۰۴ماهِ من
- ۹۳/۰۵/۱۲نگاه ساده
- ۹۵/۰۹/۲۱مِرزِنگ
- ۹۳/۰۵/۱۳غم تنهاییِ تو
- ۹۳/۰۵/۱۴پریِ نازِ من
- ۹۳/۰۵/۱۳غزلی سی دلِ تو
- ۹۳/۰۵/۱۲به ضیافت چشمان تو
- ۹۳/۰۵/۱۲آشنایی
- ۹۳/۰۵/۱۱روزِ مَبعَث
آخرین نظرات
- ۲۵ شهریور ۰۲، ۲۳:۴۵ - فیروزهبسیار عالی هنرمند شاعر بزرگ برای ...
- ۴ تیر ۰۲، ۲۰:۴۶ - یاسمن گلی :)زیبا بود
- ۲۰ خرداد ۰۲، ۰۰:۵۰ - یاسمن گلی :)زیبا بود
- ۳ آبان ۰۱، ۱۲:۴۸ - هم میهن ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ ...
- ۲ دی ۹۷، ۲۰:۳۵ - دوستچه شعر زیبایی وقت کردی بهم سر بزن.
- ۵ آذر ۹۷، ۱۷:۵۹ - دوستشعر زیبایی ست. دعوتی به وبم
- ۵ آذر ۹۷، ۱۷:۲۴ - کمیل علیزادهباسلام خدمت مدیریت محترم سایت کمیل ...
- ۷ آبان ۹۷، ۱۸:۴۳ - شعرزنده باد
- ۷ آبان ۹۷، ۱۸:۴۰ - شعرزیبا بود
- ۱۲ شهریور ۹۷، ۲۱:۴۶ - ناصر رسولیجالب بود مرسی
پسرم! عشق تو را چون دل و جان میخواهم
همچو شهد عسل روی لبان میخواهم
با تو بودن چو بهار است همه عمر مرا
عمر را با تو و بی فصل خزان میخوام
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )
خرداد ماه 1401
برگِ زردی از درخت افتاده بود
مژده ی فصل خزان را داده بود
با خزان بار دِگر عاشق شدم
عاشقی هم اتفاقی ساده بود
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
پاییز 1400
عمریست که خو گرفته ام با غمِ دل
دل را غم من باشد و من را غمِ دل
انداخت مرا زمانه در دامن دَهر
تا اینکه مرا بَرَد به هر جا غمِ دل
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
هوش از سرم بُرد ، برقِ نگاهی
هرگز ندیدم اینگونه ماهی
هر شب به خوابم آید رُخی ناز
با خالِ مِشکین ، مویِ سیاهی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
باغِ نگاهِ تو مرا جِنّت است
جِنّتی از بویِ خوش و نِکهَت است
گر هَوَس غیرِ تو روزی کنم
این هَوَس غیر مرا ذِلت است
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
تَش نادی مِنِه دلوم ، لَو بَرگِ بیدی
اِوَیدوم که بینومِت ،دیدوم نَبیدی
آهِ سَردُم بِگِرِت ، که روزِ آخِر
بی بَفایی کِردی وُ ، دل زوم بُریدی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
چُمی وَس وِه مِنِه مال ،رِچ کِردِه دَسام
خوام بِروم وِه سَیلِ گُل ، رَو نیگِرِه پام
عشقِ گُل گِرِه زِه تِی ، خَو وُ خیالوم
اَر نَروم سَروَقتِ گُل ، دَینِه گُلُم نام
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
برف اِوَی وِ رِی دنا بازم دواره
یه گُلی مِن مالمون دل بیقراره
کاشکی گُل چی اَفتووِی بیا دِیاری
مو دلُم کم طاقته طاقت نداره
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
دلبرکی با دلِ ما ، عشوه و ناز می کند
این دلِ عاشق مرا ، غرق نیاز می کند
گه ز کمانِ ابروان ، چهره به اخم میبرد
گه به تبسم لبان ، غُنچه به باز می کند
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
چون گذرد صیف خزان می رسد
موقع آن باد وزان می رسد
فصلِ رَز و ساغر و ساقی و مَی
موسمِ میوه ی رَزان می رسد
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
در مسلخ عشق ، یار ما را نکشید
زیبای ترین کار خدا را نکشید
گفتند که آشناست آن یار غریب
آن یار غریب آشنا را نکشید
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
عمریست که فِتاده ، این دل به دام دلبر
تا که دهد از این لب ، شهدی به کام دلبر
پرواز کرده رفته ، بر تارکش نشسته
ای کاش پر نگیرد ، این دل ز بام دلبر
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند 1400
در وصفِ دختری ناز ، یک بیتِ ناب گفتم
گفتم برایت ای عشق ، من از شراب گفتم
گفتا به من چه گفتی در مصرعی از آن بیت
گفتم ز با تو بودن ، در وقت خواب گفتم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند 1400
مُطرب مَزن دگر ساز ، تا یارِمن بخوابد
چون قُرصِ ماهِ تابان ، بر رویِ من بتابد
در خوابِ ناز امشب تَمکین کند به عشقم
از بینِ جمعِ عُشاق ، تنها مرا بیابد
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
ترسم بِرَوی و بی تو دیوانه شوم
افتاده به بندِ غم ، در این خانه شوم
از داغِ فِراقِ رویِ تو تا به سحر
روکرده به مَی ، اسیرِ پیمانه شوم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
از بس پی ات فِتادم ، این طاقتم سر آمد
اشکِ فِراقِ رویَت ، از چشمِ من بر آمد
از دستِ خاطراتَت ، بارِ سفر ببستم
تا به سفر که رفتم ، یادِ تو کمتر آمد
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
چو به یادِ تو فِتادم ، غم دل سراغم آمد
گُل حَسرتَم شِکُفت و ، به میانِ باغم آمد
بسیار گریه کردم ، ز فِراقِ رویِ ماهت
ز شرارِ آن فِراقَت ، تَبِ داغِ داغم آمد
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1400
کاش امشب دلبری آید به خوابِ من دَمی
تا دگر بر دل نمانَد ، غُصه و آه و غمی
انتظارش را کِشم ، تا اینکه آید سر رسد
هَمچو برگِ تِشنه ای در انتظارِ شبنمی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
ما را غمیست بر دل ، اَندَر فِراقِ یاران
اشکی روان زدیده ، چون قطره های باران
چَشم انتظارِ وَصلیم ، در بَندِ شامگاهان
تا بُگذرد زمستان ، از رَه رسد بهاران
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1400
تَش نِها مِنِه دِلُم گُلِ کَلاری
دُحدَرِ خالک وِ نُفتِ بختیاری
نِصفِ جونُم ایکُنه ، وَنُم وِ زوونی
هَمسو که چی اَفتووِی اِیا دِیاری
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1400
نَم نَم اِباره باروُن ، وِ رِی گُلالِ قاروُن
مو دِی طاقَت نَدارُم ، کی ایرِسه بُهاروُن ؟
زِ بَس مَندیر نِشَسُم ، زوونی بَقَل گِرِهدُم
وِ عشقِ تِیِه کالی ، زِ ایلِ هفت و چاروُن
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1400
ای همچو ماهِ تابان ، ای شمعِ شامِ تاران
ای غنچه ی بهاران ، در باغِ لاله زاران
برما دَمی نظر کن ، از غیرِ ما حَذر کن
ای بویِ عِطرِ باران ، از نَسلِ شهریاران
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1400
به بَزمِ شاعرانه ام بیا ،
تا در این بَزمِ غریب ،
از ساغر ِعشق ، برایت شراب بیاورم ،
شرابِ نابی ، که با تَبِ مستی اش ،
ناب ترین غزل را با هم بِسُراییم ،
و با نوشیدنِ هر پیکِ آن ،
قافیه ای برای هر بیت از آن غزل بسازیم ،
دلواپَسِ تنگ شدنِ قافیه ها مباش ،
اگر برایِ سرودنِ آن غزل ، قافیه کم آوردیم ،
خودم ، با چَشمانِ اهورایی ات ،
قافیه ای برایِ شاه بیتِ غزل خواهم ساخت .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1400
دَسِت بِدِه وِه دَسُم ، تا ریم وِه کوهِ قارون
لَووامون مِن لَووِه یَک ، هر دو وِه زیرِ بارون
واز کُنی تُرنه هاتِه ، هَی تاو بِدی تِیاتِه
مَم سی دِلِت بِچینُم ، بووسون گُلِ فراوون
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
تیرماه 1400
غَمِن وَندی مِنِه اِی دلِ زارُم
زِ دِیریه رُخِت طاقت نَدارُم
بِزَن دَر زِ پَس اَوُرا گُلِ مو
بِیَو چی مَه مِنِه شَوگارِ تارُم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
فروردین ماه0 140
گفتی که مستِ خوابی ، با جُرعه مَی خرابی
از بهرِ کامی آنی ، هر دَم در آب و تابی
از غیر دل بُریدم ، تا که به تو رسیدم
پُر کن تو جامِ ما را ، از ساغرِ شرابی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
بر لب رسیده جانم ، از دستِ این زمانه
غم رِخنه کرده در دل ، چون بحر بیکرانه
رفت و مرا رها کرد ، در این غُبارِ مُمتَد
از او نمانده برجای ، رَدی و یک نشانه
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
به من گفتی ، که هنگامِ جداییست
خزان و خَتمِ عشق و آشناییست
خطا کردم که دل دادم به کامَت
ندانستم مَرامَت بیوفاییست
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
عُمری وَسُم وِه دیندات
تا خاک اَو وُم ، وِه زیر پات
جورِه تِیات نَدیدُم
وِه جوونِ بَوُت ، وِه شیر دات
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
به امیدِ نگاهی ، سر رسیدم
خطررا تا به عُمقِ جان خریدم
نظر کردم به رویِ همچو ماهَت
به مانند رُخَت ، هرگز ندیدم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
شهیدان ، لاله های انقلابند
درخشان ، چون شرارِ آفتابند
کتابِ عشق را تَبِ حسینیست
شهیدان ، برگهای این کتابند
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1399
ای مَهِ زیبایِ من ! سر در گریبانم مکن
عاشقی آواره ام ، زار و پریشانم مکن
سوختم اندر فِراقَت ، بی تو خاکستر شدم
تیرِ غم بر دل مزن ، با غم تو ویرانم مکن
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1399
نازِ دو چشمانِ اهورایی ات
کرده مرا ، مَحوِ تماشایی ات
خورده گِره این دلِ من با دلَت
ای به فدایِ دلِ شیدایی ات
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1399
ای دل چرا غمینی؟ بیتابی و حزینی
از بهرِ کامی آنی ، افتاده در کمینی
با شور بادبانی ، با غم گرفته جانی
گه آخرِ غروری ، گه صابر و متینی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1399
آهِ سَردُم بِگِره ، دوحدَرِه ماله
دُنگُلِ خالَک وِه نُفتِ تِیه کاله
اِوَیدِن وِه مالِمون ، نومزامِه بُردِن
خومِه تَک مَندُمِه وا اِی دل که ناله
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
چه خوش است آن شبی که، به هوایِ تو سر آید
سحرش به شوقِ وَصلِ رُخِ نازِ تو برآید
بِوَزَد نسیمی صُبحی ، ز تراوُش نگاهت
غمِ دوریِ تو را از ، دلِ عاشقم زُداید
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
دی ماه 1399
ای غم ! تو را چه کار است ، با این دلِ شکسته؟
این دلِ عاشقِ من ، در بزمِ خون نشسته
کس را گُذر نباشد ، اندر سرایِ این دل
عُمری دریچه ها را ، بر رویِ عشق بسته
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آذرماه 1399
دلتنگت که می شوم ،
سُراغت را از دفترِ شعرم میگیرم ،
دیدنت را بهانه می کنم ،
و بدنبال دفترِ شعرم میگردم ،
آن را ورق میزنم ،
تا غزلی را که سالها پیش در وَصفَت سروده بودم ،
را ببینم ،
غزلی راکه در آن به تو گفته بودم :
دیشب رُخَت باز ، آمد به خوابم
دل را به کامِ ، عشقِ تو دادم
رویم به شوقَت ، آغوش بگشود
هردو لبانَم .........................
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
" آخرین یلدایِ قرن"
میخواستم به پیشوازت بیایم ،
اما ،
این غروبِ سردِ پاییزی ،
آنقدر دلگیر بود ،
که با طنینَش ،
سرتاسرجودم را تسخیر کرده بود ،
من سالهاست ،
که از غم انگیزی پاییز گریزانم ،
در انتظارم بمان ،
بمان تا بهار زودتر از راه برسد ،
و با حادث شدنش ،
به ضیافت بزم نگاهت بیایم .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
پاییز 1399
دیشب برفِ سنگینی بارید ،
آخر شب از خانه بیرون رفتم ،
تا بارشِ برف را ببینم ،
وارد کوچه که شدم ،
ردِ پایی بر رویِ برف ،
نظرم را به خود جلب کرد ،
در اندیشه فرو رفتم ،
حتم داشتم که آن ردپا ،
جایَ پاهایِ تو بود ،
نقشِ کفِ چکمه هایت که بر روی برف حَک شده بود ،
به من میگفت ،
که دقایقی پیش ،
از کوچه ی ما می گذشتی ،
حضورت ،
در آن شبِ سردِ یلدایی ،
گُدازه های غم را تا سپیده دَم ،
در دلِ بیتابِ عاشق و تنهایم ،
شعله ور میساخت .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
یلدایِ 1399
برای تعجیل در ظهور مولایم آقا امامِ زمان ( عج ) :
سوختم من از عَطَش ، ای جان تو بارانم بده
ای که معشوقِ منی ، عشقِ فراوانم بده
هر شب از بَهرِ وِصالَت ، تا سحر آشُفته ام
چهره بُگشا عشقِ من ، رویِ نمایانم بده
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آذرماه 1399
سَوَق زَید و هَنی یارُم نَویدِه
سِتینِ اِی دِلِ زارُم نویده
یِه عُمریه که مَندیرِش نِشَسُم
پَه سیچِه گُل وِه دیدارُم نویده ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آذرماه 1399
با لبانِ تشنه ام ،
اَندر پیِ آب آمدم .
یا رضا ( ع ) ! از چشمه ی جوشانِ لُطفَت ،
جُرعه ای آبم بده .
من گدایِ درگهِ کویِ تو ام ، مولایِ من .
بر منِ مِسکین نظر کن ،
رویِ خاکِ هر دو پایَت ،
لحظه ای جایَم بده .
شاعر معاصر :
داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
خرداد ماه 1399
آمدی تا مونس و جانم شوی
مَرهَمِ حالِ پریشانم شوی
آمدی تا در کویرِ تِشنگی
بر تَنَم باری و بارانم شوی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
تیرماه 1399
اگر عدلی به رویِ این زمین بود
فقط عدلِ امیر المومنین بود
قسم بر ذُوالفقارِ شاهِ مردان
که عدلِ او به عالم واپسین بود
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آذرماه 1399
هوا سرد است و باران دارد امشب
غمی بر دل فراوان دارد امشب
دلِ بیتابِ من در این گذرگه
عَطش بر وَصلِ یاران دارد امشب
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
باریده باز باران ، بر دشت و کوهساران
تا چشمه ها بجوشند ، از قطره های باران
غم لانه کرده امشب ، در قلبِ عاشقِ من
لبریز گشته صبرم ، کی میرسد بهاران ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
دلُم جا نیگِرِه ، سی کوگِ مَستُم
یه عُمریه که مَندیرِش نِشَستُم
ندارُم غیرِ یو هیچ آرمونی :
که یا زِیتَر بِنِه دَس مِنِه دَستُم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
دُختِ فرشته رویی ، افتاد در کمینم
با ناز چهره بُگشود ، تا که رُخَش ببینم
دل را به اوج میبُرد ، با رویِ همچو ماهش
آتش بجان ما زد ، آن عشق آتشینم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
سر به گریبان شدم ، از غمِ تنهایی ام
پُربشد از اشکِ خون ، چشمِ اهورایی ام
خاطره و یادِ او ، داغِ مرا تازه کرد
دُخترِ َابرو کمان ، عشقِ بُخارایی ام
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
دلی دارم که دلدارش ، نمی دانم کجا رفته ؟
ز من گشته جدا امشب ، ز پیشم با کِها رفته ؟
فتادم من به دامِ غم ، در این گردابِ تنهایی
سِزایِ من نبوده این ، که یارم بی صدا رفته
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
چَن شَووِه خَو نیببَرُم سی کد و بالات
مِنِه خَو دَسُم ایرِه زیر بالِ مَی نات
خَو پِلا زَنِه سَرُم ، تَو ایکُنُم سیت
اَر نَخوای تَی مو بِیای ، دَینُم وَنُم نات
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
خوشا در زیرِ بارانِ بهاری
من و معشوق و عشق و بیقراری
نهادن سر به رویِ شانه ی هم
به دور ازغم ، کنارِ چشمه ساری
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
یوُزِ وطن ، رستمِ ایران منم
آرَشِ این خِطه ی شیران منم
مَهدِ یَلان است کُهَن خاکِ من
زاده ی این خاکِ دلیران منم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
سوخت لبم از عَطَش ، جُرعه شرابم دهید
از مَیِ ساغرِ یار ، شرابِ نابم دهید
چُرت به پِلکم دهید ، تا که رَوَم خوابِ ناز
از تَبِ آن خوابِ ناز ، حالِ خرابم دهید
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
دوحدَرِ تیه کالی ، زِ ایلِ بختیاری
پَلان وِه زیرِ مَی نا ، اِوِردِه وا دیاری
خالَک طلا رِی نُفتِش ، بِرچ ایزَنِه چی اَفتَو
چی گُلِ سُهر ایمَهنِه ،مِن دِلِ سَوزِ ماری
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1399
خواب رفتم ، خواب دیدم عاشقم
مستم و با د لبری در قایقم
می گرفتم کامِ ، می دیدم به خواب
خوار و افتاده ز چَشمِ خالقم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
دِلِ مو پاکِ ، چی اَوُ چَشمه دیمه
دِلِ تو سنگِ ، چی سنگیش نَدیمه
نشینُم بالِ رَت ، تا که بیایی
هَمی روز اَر نَیای ، روز آخریمه
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
سِجلدُم صادره از مالِمیرِ
دِلُم تَی دوحدَرِه شَرقی اسیرِ
یِه تار از مِیشه ، نیدُم جایِ دُنیا
کُری دارُم زِه هو ، نوُمِش امیرِ
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
دُنگُلِ مَی نا سُهری ، تَش نا وِه جوُنُم
عاشقُم کِرد ، عُمریه دِینِش دَوونُم
هر فَی که وا بُرگَلِش یا مِن خیالُم
حوریه ؟ ، یا پَریه؟ ، یونِه نَدونُم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
سوخت این لب از عَطَش ،گُل بوسه ی نابم بده
در میانِ بَستَرَت ، یک لحظه ای خوابم بده
عاشقی سرگشته ام ، در بَحرِ طوفانیِ عشق
ساحلی آرام ، دور از موج و گردابم بده
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
ما از تبارِ نوریم ، اسطوره ی رشادت
شاگردِ درسِ عشقیم در مکتبِ شهادت
عُمری در آرزوییم ، از بهرِ وَصلِ این عشق
بَه بَه !چه آرزوییست ، وِصالِ این سعادت
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
بازُفت ( نِگینِ زاگرُس نشینانِ بختیاری ) ،
که دیدنش هر بیننده ای را به وَجد می آورد :
بازُفت
بازُفت چَندی قَشنگِه ! ، مِن دلِ بختیاری
چی اَفتویی ایمَهنِه ، که وَیدِه وا دیاری
هر موسِمِش یِه رَنگِ ، سَوزِ ، سَفیدِ ، زَردِ
فَصلِ دِیَّش که مَندِه ، پُر زِه گُلِ بُهاری
مِنِه گرما تَوِسوُن ، هواش ایگوی چی بَرفِ
فَصلِ خَزوُن که اِیا ، وا بَلگایی چی پاری
هَر فَی وِه مِن زِمِسوُن ، بَرفی وِه ریش ایباره
مِن ویرِت هَی ایمَهنِه ، هَمَش وِه یادگاری
هر جاشِ که نِیَهرِی ، دیدَنی وُ مَلوُسه
ایگردی مِنِه بازُفت ، داغِ دِلِت دِراری
چی تو وِه تِی نَدیدُم ، ای مِلکِ هفت و چاری !
همه دُنیا ایدونِن ، سی لُر تو افتخاری
بیایین بِریم وابا یَک ، تا بازُفتِ بِوینیم
پَه مَندیرِ چه مَندِین ؟ کُنِین دِی گِردِواری
اَی مالِ هفت و چارُم داریم اِیاییم وِه سَیلِت
زِیتَر بِیَّو دِیاری ! مُردِیم زِه بیقراری
سِتین بِوال وِه بازُفت ، که سرزمینِ عشقِ
غَمِت بَرِه زِ مِن دل ، دِیِه غَمی نَداری .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان
دی ماه 1393
تَلَف شد عُمرِ من ، در جستجویت
که آید سر رسد ، آن وَصلِ رویت
چنان آواره گشتم در فِراقَت
که نایی نیست تا آیَم بسویت
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
بِشکُفت غُنچه نازی ، درموسمِ بهاران
تا سر رسد ز وَصلَش ، ایامِ انتظاران
مَستم ز بوی عِطرَش ، این غُنچه چیست نامش ؟
روحِ خدا خمینی ، از گُلشنِ جماران
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مهرماه 1399
هردَم ، این عاشق دلِ من ، بیقراری می کند
تا که می اُفتد بیادت ، گریه زاری می کند
در فِراقِ وَصلِ رویَت ، از سَرِ شب تا سحر
رویِ پهنایِ دو گونه ، اشک جاری می کند
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
شهریورماه 1399
جا همه دنیا نیدُم یِه تارِ از میت
آسِمارینه کَنُم جا بیستون سیت
اَر نیایی وِه مِنِه دِلُم بِمَهنی
وِه جَدُّم سیّد صالح که نیخورُم قیت
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1399
من زِ شَرارِ چَشمِ تو ، عاشق و مست می شوم
میلِ به مَی که میکنم ، پیاله دست می شوم
میروی از بَرَم ، مَرو ، مرا رها مکن دَمی
بمان ! ، ز پیشِ من مرو ،که مَی پرست می شوم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مردادماه 1399
وِیدِنِه وِه مالِمون ، وا کِل و گاله
دینِشانِ دِی ایدِن وِه مِنِه چاله
ای خدا مونِه بِکُش ، که تا نَبینُم
هَمسوکِه هَی ایبَرِن ، دُر تیِه کاله
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1399
رفتی و دلِ مرا شکستی
دل بر دلِ دیگری ببستی
رفتی و مرا رها نمودی
با ساغر و مَی و حالِ مستی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1399
ساقی ، بده مَی ،که بَس خمارم
آواره به دامِ شامِ تارم
پُر کن ز مَی ات ، پیاله ام را
من طاقتِ این عَطَش ندارم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مرداد ماه 1399
عاشقم من ، عشق میخواهم بسی
دل نمی بندم به عشقِ هر کسی
کاسه ی صبرم شده لبریز و پُر
کی به فریادِ دلِ ما می رسی ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
تیرماه 1399
دلبرا ! امشب چرا نامهربانی می کنی ؟
می گریزی از من و ، با غم تبانی می کنی
میشَوی دور از من و ، سازِ جدایی می زنی
میبری هوش از سر و ، ما را روانی می کنی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
خرداد ماه 1399
شبی بیتابِ دیدار تو گشتم
طبیبا ! سخت بیمار تو گشتم
به خوابِ زُلف مشکینَت که رفتم
نخوابیدم ، که بیدار تو گشتم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1392
غزلی در وَصفِ رزمندگانِ دلیرِ اسلام در دورانِ دفاعِ مُقدس :
رُخسارِ ظفر مندان ، نوری چو قمر دارد
رازِ دلِ محبوبان ، صد رمزِ دگر دارد
آن کس که شده عاشق ، از بهرِ خدایِ خود
تا خِطه ی حق جویان ، گلبانگِ سفر دارد
از بانگِ خداجویَش ، وز شُعله ی شب جویَش
دایم دلِ هر دشمن ، در ترس و خطر دارد
هرکس که به راه حق ، بر خصمِ زبوُن تازد
بر عرشِ خداوندی ، پیوسته نظر دارد
شوقی که برون افکند ، امواجِ خروُشان را
تا ساحلِ پیروزی ، صد شور بسر دارد
آندم که بیندیشد ، در عالمِ عرفانی
از رمزِ شهادت او ، حَقا که خبر دارد
توصیف کن ای داوود ، در وصفِ ظفرمندان
دریاب که دیوانت ، صد نُکته زِ بَر دارد .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفند ماه 1366 - منطقه ی عملیاتی جزیره ی مجنون
دلی دارم که دایم بیقرار است
گهی فکرِمن و ، گه فکر یار است
ربوده خواب را از هر دو چشمم
قرارِ آن ، وِصال از انتظار است
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
دلبری دارم که چون ماهِ شب است
این دلِ عاشق به شوقش در تب است
میبیرد هر شب ز چشمم خوابِ ناز
نامِ این مَعشوقِ نازم کوکب است
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
فروردین ماه 1399
اسراییل باید از صحنه ی روزگار مَحو شود .
امام خمینی ( ر ه )
سروده ای در قالبِ سپید ، با عنوان ِ یاس هایِ پَر پَر غَزه به حمایت از
کودکانِ مظلومِ فلسطین و تقدیم به مردمِ مظلومِ فلسطین :
یاس هایِ پَرپَرِ غَزِه
کودکِ غَزه به ناحق ، تا به خون غلتیده است .
مُدّعیانِِ حقوقِ کودکان ،
وِجدان کجاست ؟
آتشِ ظلم و ستم ، تا بیکرانها را گرفت ،
غیرت و عِرقِ مسلمانی ، کجاست ؟
فرض کن ، این کودکِ غَزه ،
دقیقا ، کودکِ دلبندِ توست ،
وجدان کجاست ؟
گر که وجدانِ تو بیدار است ،
یک دَم پیشِ خود ، اندیشه کن .
دستِ وجدان و ترحم ،
در کدامین منطق و انسانیت ها ، خُفته است ؟
که اینچنین : یک کودکِ مظلوم ، در دریایِ خون افتاده است .
هیچ انسانی نمی دارد ستم ، در حقِ این نو غنچه ها ،
جز شیاطینِ بزرگ و بانیانِ ظلم و کِین ،
ای سرانِ مُرتجع !
وجدان کجاست ؟
در سکوتِ مَحض ، تا کی ؟
این کجایِ دینِ ماست ؟ : غَزه در آتش بسوزد ،
این مسلمانیِ ماست ؟
ای خدا بِنگر به این : گُل یاس هایِ پَرپَرت ،
حتم دارم سخت میلرزد مُقدس عرشِ کِبریاییت ،
کودکِ غَزه ، همانند تمامِ کودکانِ این جهان ،
زندگی میخواهد و حقِ حَیات ،
تا به کی صبرت به آخر میرسد ؟
ای خالقِ گُل یاس هایِ پَرپَرت !
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آبان ماه 1393
خالِ لَبَت نقش بست ، در دلِ شیدایی ام
مست و خرابت شدم ، در شبِ رویایی ام
وَصفِ رُخَت باز کرد ، دفترِ شعرِ مرا
یک غزلی ساختم ، در غمِ تنهایی ام
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
اسفندماه 1398
برا یِ تولدِ پسرم ( امیر رضا ) :
{ امیرِ من }
آمد یَلی به دنیا ، از مِلکِ بختیاری
زیبایِ رُخ ، ، پُر از شوُر ، چون نوگُلِ بهاری
رویَش چو ماهِ تابان ، قَدَش چو شاخِ شِمشاد
با قامَتی کشیده ، چون کوهِ آسِماری
رها شده ست این شیر ، از بیشه زارِ زاگرُس
تا حَک کُنَد به تاریخ ، یک نامِ ماندگاری
بعد از گُذشتِ نُه ماه ، از رَه رسیده اکنون
رها نموده ما را ، از بُغضِ انتظاری
با اِقتباس زِ نامِ ، نیکِ شَهِ خُراسان
رضا لقب گرفته ، این عشقِ تَهتَغاری
دُردانه ی پدر شد ، امیر رضایِ خوش نام
تا که ز دل بر آرَد ، ایامِ غمگُساری
ما را چه حالِ خوبیست ! ، در باوَرِ زمانه
بهتر از این چه باشد؟ ، اینگونه افتخاری
سِتین ! ، بِبال بر خود ، در این وِلایتِ عشق
نزدِ امامِ هشتم ( ع ) ، یک عُمر هَمجواری .
شاعر مُعاصر : داوود جمشیدیان ، مُتِخلّص به سِتین
تیر ماه 1399 -- خراسان رضوی ( مشهدمقدس )
بهتر از این چه باشد ؟ : دل داده بر نگاهی
از عشق بیکران است ، هرآنچه را که خواهی
معصیت است آنی ، کامی ز رویِ لب ها
بر غیر جُرم باشد ، جز تو که بی گناهی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
هرگاه در خلوت تنهایی ام غرق میشوم ،
دلم تو را میخواهد ،
قلم و دفتر شعرم را برمیدارم ،
و ذهنم را در طلاطم ، امواج سهمگین خیال تو رها میکنم .
سوختن شمعِ میان شمعدانی کنارم را می نگرم ،
با خودم میگویم :
چه زود میگذرند لحظه ها ،
و چه زود به پایان میرسد ،
قصه ی عشق من و تو .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
ای آنکه جز تو برکس ، هرگز دلی نبستم
از نِکهتِ رُخِ تو ، من مَستِ مَستِ مَستم
بُردی تو با نگاهت ، هوش و حواس و خوابم
تا به ابد اسیرِ و ، مَحوِ رُخِ تو هستم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
دلم گنجه ی بیقراری شده
در آمالِ صُبحِ بهاری شده
عَجین گشته با ناله و آه و غم
همه کارِ آن گریه زاری شده
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ زاگرُس نشینان :
نِسَه (سایه)
وِی زِه رَه وُ رِسیده خزونُم
تیرِغم زَی وِدَر کِه نِشوُنُم
چی نِسَه اِی نِشوُن وَس وِه دِینُم
چه زِه اِی دل اِخوا ، مو نَدوُنُم
تَنگ اُوِیدِه دِلُم ، آسِماری !
داغ و دَردِ دِلُم وا دِرارِی
خوام بِگُم مو زِه اِی حالِ زارُم
هَی ایتَرسُم که طاقت نَیاری
تَش نَها روزگار وِه اِی لاشُم
عُمریه عاشقِ او تِیاشُم
اَر زِه تَی مو بِره وُ گُروُسه
هر کُجه که بِرِه مَم وا باشُم
مُردُمِه مو دِییه نا نَِدارُم
وِل و وَیلوُن مِن اِی شَوُوِه تارُم
اِسپی اُوِی همه مِی و رِیشُم
تِی وِه رَهتُم بِیَو وا دِیارُم .
داوود جمشیدیان ، مُتِخَلّص به ( سِتین )
آذرماه 1398
لبانم بوسه میخواهد ، ز رویِ آتشین لب ها
بِنِه لب بر لبانم تا ، گریزم من از این تب ها
همه شب تا سحر ، بیتاب و غمگینم
رها کن این دلِ ما را ، از این غمگینترین شب ها
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
شهیدان جامِ حق را سر کشیدند
بسویِ عرشِ خالق پر کشیدند
بشد حَک نامشان بر قلبِ تاریخ
نمادِ عشق بر دفتر کشیدند
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
آذرماه 1398
خوابِ نوشین
یک شبی آمد به بالینم پری
سوی آغوشِ من آمد دختری
سرنهادم در کنارِ گوشش و
گفتم از حورِ بهشتی بهتری
لب نهادم بر لبانِ نازُکش
مست گشتم من از این همبستری
چون گرفتم کامِ دل از سینه اش
ناگهان آمد صدایی از دری
خواستم تا که بیایم من به خود
از دلِ حالم پریدم با سری
بَه ! چه نوشین خوابِ خوبی داشتم
حک بِشُد این خوابِ خوش بر دفتری
کاش آید باز برچشمم تَبِ :
بوسه و آغوش و مَی در ساغری
با نگاه و خواندنِ این نو غزل
می بَرَد شعرم دلِ هر دلبری .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
پاییز 1398
باز نگاهِ مستِ تو ، هوش ربوده از سرم
بیا تو ماهِ عاشقم ، به شوقِ وَصل در برم
طنینِ شُعله ی عَطَش ، گرفته نای از تنم
بده ز بویِ زُلف خود، تو نِکهتی به بسترم
داوود جمشیدیان ( سِتین )
گفتم به رَهی مرو که خَتمَش شَرَر است
این ره که تو میروی تمامَش ضَرَر است
رفتی و ز یاد بردی اندرزِ مرا
بر رویِ لبَت داغِ نِدامَت اثَر است
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، مُتخلّص به سِتین
تیرماه 1398
بیَو بِریم وا با یَک ، وِه رِی گُلالِ مُنگشت
تو کِل بِزَن سی دل مو ، مو سی تو چینُم اَندَشت
بِشینیم پا تَشِ تُنگ ، تا وِه سَوَق پا چاله
لوواموُن مِن لووِه یَک ، گاله زَنیم مِنِه دشت
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، مُتخلّص به سِتین
تیرماه 1398
سِتینِ دِلُم ! وا غَمِت دردمَندُم
تو رَهدی هَنی دل زِ عشقِت نَکندُم
شَو وُ روز چی کوگِی که دانِ بِلاکِ
چی ماری ایسُهرُم ، مِنِ مال ایگردُم
شاعر معاصر :
داوود جمشیدیان ، مُتخلّص به سِتین
تیرماه 1398
ای که شدی بهانه ای ، بهر ِنفس کشیدنم !
کی رسد آن حقیقتِ ، رویِ مَهِ تو دیدنم ؟
جورِ زمانه کرده خَم ، قامتِ خسته ی مرا
نیست دگر بر این دلم ، شوقِ به تو رسیدنم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
فروردین ماه 1398
میهمانِ ، مَیِ نابت می شوم
مست میگردم ، خرابت می شوم
گر به زندانِ جفا اندازی ام
عاشقِ جور و عذابت می شوم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
زِ پِسین تا وِه سَوَق ، قِیتی نَخَردُم
تِیَلُم ایدوُم وِه تو ،خوم کور ایگردُم
اَیَر که چی هیوِه ای ، تَش نِن وِه لاشُم
تا هَنَف مِن تِشنیمِه ، وِت نیگُدَردُم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
بیچاره دلم ، باز هوایَش چو خزان است
در مَعرضِ بادیست که هر لحظه وزان است
سر در گِرُوِ وَصلِ رُخِ لیلیِ نازیست
لب در عَطَشِ جُرعه ای از خونِ رزان است
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
مستم ز بوی زُلفَت ، مجنون شدست حالم
نقشِ رُخَت دوباره ، افتاده در خیالم
از من ربودی امشب ، هوش و حواس و خوابم
خواهم که سویَت آیَم ، اما شکسته بالم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
ساقی بَسی خُمارم ، پُر کن تو جام مارا
از شَهدِ بوسه هایت ، تَرکن تو کام ما را
بر بامِ کُلبه ی عشق ، بنشین که مَست گردم
هرگز مکُن تو تَرکِ ، تارَکِ بام ما را
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
از من رُبودی امشب ، هوش و حواس و خوابم
از چشمِ من گرفتی ، آن شَهدِ خوابِ نابم
غم لانه کرده در دل ، سر رفته در گریبان
کی میشوم رها از ، آن غمِ بی حسابم ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
به سر ، حالِ خُماری دارد این عشق
به دل ، بَس بیقراری دارد این عشق
اگر چه آخَرَش ، اشک و خزان است
شروعی ، انِفجاری دارد این عشق
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
گفتم که بیا ، دلم غمین است هنوز
عِطرِ تو فِتاده بر جَبین است هنوز
برگرد و بیا ، به این حوالیِ دلم
که این عاشق خسته در کمین است هنوز
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
بر دلِ خود تا شَرَر انداختم
بَهرِ رُخَت یک غزلی ساختم
وَصفِ دو چَشمَت که بیامد میان
بینِ غزل قافیه را باختم
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
باز دلم عاشق و بیتاب شد
در عَطشِ جُرعه مَیِ ناب شد
لب که به رویِ سَرِ ساغر نهاد
سر بکشید ساغر و سیراب شد
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
در مسلخِ عشق ،امتحانم کردی
با تابِ رُخَت ، بسی جوانم کردی
آواره بُدَم ، به عُمرم عاشق نشدم
تو وارد شهرِ عاشقانم کردی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
در یک شبِ سردِ زمستانی این اتفاق حادث شد ، و من تا سپیده دَم آشفته بودم .
در بَزمِ شاعرانه ی من
امشب غمیست بر دل ، چون بَحرِ بیکرانه
سر رفته در گریبان ، تنها به این بهانه
گفتم که بیقرارم ، از بَهرِ وَصلِ رویَت
گفتا که در دلِ من ، هرگز مَشو روانه
گفتم که شاعرم من ، در بَزمِ شعرِ من آی
گفتا بخوان برایم ، یک شعرِ عاشقانه
گفتم که این لبانم ، میسوزد از تَبِ عشق
گفتا بگیر از این لب ، یک کامِ نوبرانه
گفتم نَما دَمی رُخ ، در مَنظَرِ نگاهم
گفتا فِتاده نقشم ، در باورِ زمانه
گفتم بده نشانی ، از جای و آن سرایت
گفتا حَذر کن از ما ، این وقت از شبانه
گفتم تَرَحُمی کن ، بر حالِ زارم امشب
گفتا بگیر جانا ! ، این هم ز ما نشانه
گفتم که عاشقم من ، رُخصت بده بیایم
گفتا بیا و پُر کن ، با عشقَت آشیانه
این اتفاق افتاد ، در یکشب از زمستان
در باورِ خیالم ، شد جا و جاودانه .
شاعر معاصر :
داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
ساقی بده به من مَی ، میسوزد از عَطش لب
گشتم اسیرِ زُلفی ، در این سیاهیِ شب
پُرکن تو پیکِ ما را ، از جُرعه هایِ نابت
تا که رها شوم من ، از این گُدازه ی تب
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
ای دل پریشانی چرا ، از من گریزانی چرا ؟
من عاشقی دیوانه ام ، این را نمیدانی چرا ؟
غمخوارِ غمهایِ تو ام ، با عشق همراهِ تو ام
در این شبِ تنهایی ام ، با من نمی مانی چرا ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
ای آنکه به تختِ جور و کین میشینی !
کافر ز تو بهتر است ، که تو بی دینی
تو مُرتَدی و جدا و بیگانه ز دین
جز کفُر به خود چیزِ دِگر میبینی ؟
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین
شاهکاری نوین در ادبیات انقلاب اسلامی ایران
تقدیم به ساحت مقدس رهبر عزیزمان ، حضرت امام خامنه ای ( مد ظله العالی ) :
عاشقان ولایت
ما پیروان رهبر دلداده ی ولایت
یاران با وفا و آماده ی ولایت
عشق علی بر دل ، شور حسین بر سر
مطیع امر رهبر ، افتاده ی ولایت
عشاق و شیفتگان روح خدا خمینی
رهرو راه حق حقیم ، در جاده ی ولایت
دلدادگان مهدی ، در مکتب حسینی
مستی و بیقراری ، با باده ی ولایت
بر آستان رهبر ، هر لحظه در نیایش
سرباز انقلاب و ، همزاده ی ولایت
ما عاشق امامیم ، جهانیان بدانند
از جان گذشتگان و ، جانداده ی ولایت .
شاعر معاصر :
داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین