ویر

 

 

سی همو دودَری که هَمش مِنِه ویرو خیالومهِ   .

 

 

دلُم      تنگِ   بیو  دی   وا    دیــــــــــــــاری

مو     دشتِ     تشنیُم   ،  وا ریم       بِواری

و  شوقِ   دیدنت   شـَـــــــــــــــو   خو  ندارُم

ولُم     کِردی   مونهِ    وا بیقــــــــــــــــراری

هَمَش    مندیرِ     ویدنت      ایمَهــــــــــــــنُم

مَیَر   زِ  حـــــــــــــــالِ  مو   خَوَر  نــداری ؟

      بیار     ویرت     همو    روز    مِنِه    بارون    

که دادیم   قولی   و   نــــــادیم    قــــــــراری

ندونــــــم  که زِ  هفتی   یا   وِ     چـــــــــاری

که  چینو  عشــــــقِ   مِن  ویرُم   ایــــــــاری

زِ   دَسُم   نگــــــــــــروس  ای    دودرمــــال

بیو تا  که   بـــــریم  مِن       وارگه    پاری

ایخوام  چی  شونم  ری   برگـــِـت   بشیـــنُم

که  تَم  اُووی  همو  گــــلِ   بُهــــــــــــــاری

ندیدم   چی  تیــــــــــــات  وِ  مِنِه   عمــــرُم

پــــری  روی  مونی   وِ  بختیـــــــــــــــاری .

 

دی ماه 1393 – داوود جمشیدیان