نقشِ رُخَت

  باز هم   امشب   دلم   یاد   تو کرد

  در گُذر  از  عشق  فریاد   تو  کرد

  چون فُتاد  نقشِ رُخَت  در خاطرش

  یادی  از   رویِ   پریزاد   تو   کرد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تبِ داغِ بوسه

  بوسه می خواهد لبم ازرویِ لب

  بهرِ  داغیِ  لبت  دل   کرده  تب

  خوش بوَد آندم که در آغوشِ تو

  لب  گُذارم  بر لبت  تا  نیمه شب

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

جفایِ عشق

  دیر گاهی  با  تو  پیمان بسته ام

  هرگزاین پیمانِ خود نشکسته ام

  خوار  گشتم  از  جفا  در  بندِ  تو

  کاش می دیدم  ز بَندَت  رسته ام

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از خویِ تو

  من  به  چشمانِ  تو  عادت  کرده ام

  رو  به   درگاهت   عبادت   کرده ام

  عشق وَرزیدن مرام و خویِ تو است

  زین  سبب   با  تو  رفاقت   کرده ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BE RANGE AARGHAVANI

        

             به رنگِ ارغوانی

 

  نَقشَت فتاده در چشم ، با رنگِ ارغوانی

  عاشق شدم دوباره،ازحالِ من چه دانی ؟

  بُردی تو عقل و هوشم ، تا اوجِ بیقراری

  ما را به هردیاری ، با خود تومی کشانی

  هرشب به خوابم آیی، با نازوعِشوه هایت

  همراهِ خوابِ نوشین ، با شور وشادمانی

  کامی دِه از لبانت ،  تا  از  عَطش نسوزم

  در خلوتِ شبِ من ،  یا هر زمان که دانی

  بگذار  تا نَهَم دست ، بر رویِ سینه هایت

   تا که  بچینم  از آن  ،   گُل میوهٔ  جوانی

  سرخوش بَود دلِ من، ازاین وصال امشب

   اوجِ   نگاهِ  من   شد  ،  آن  اَبروِ  کمانی

  هر  لحظه در خیال و ، هر دَم  در انتظارم

   تا سر رسد  فُغانم   ،  در  موسم ِ خزانی

  غمگین مباش داوود ، اندر فراقِ مَعشوق

  سر شار از نشاط و ،  از عشقِ بیکرانی .

 

                               شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

                                                            آبان ۱۳۹۵

 

هَوسِ دیدار

  تبِ   دیدارِ  رُخسارِ  تو  دارم

  ز شوقِ وَصلِ رویت  بیقرارم

  اگر یکدَم   بیایی  در  دلِ  من

  دگر آه و غمی  بر  دل  ندارم

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آهِ دل

  ز دوریِ رُخَت ، دردی کشیدم

  به عُمرم اینچنین دردی ندیدم

  شدم آواره و  سر در  گریبان

  غم و  آهِ دلی  بر جان  خریدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ مَی نا بِنوش

  غمِ دیریِ گُل  تَش نا  وِه لاشُم

  وِه هرجایی غَمِه موهم واباشُم

 اسیرُم کِرد ،دِلُم سیش کوه گِرِدِه

 یه عُمریه  که  مو  لیوِه  تیاشُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

از جورِ تقدیر

  تنم   اندر  فراقِ  تو   ،   بسانِ   کوره  میسوزد

  برایِ دیدنِ  رویَت  ،  به  هر رَه  چشم می دوزد

  سرم بر حلقهٔ دار است ، به جرمِ عشق محکومم

  نشاید   زین سبب  تقدیر ،  بجانم   آتش  افروزد

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

نسیان

  منم آن عاشقِ  سر در گریبان

  که افتادم به جرمِ عشق زندان

  اگر  اُفتد  سرم  بر تارکِ  دار

  نخواهم بُرد نامت را به نسیان

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خزانِ من

  غمت فصلِ آه و خزان من است

  اُفول تن وروح و جان من است

  ز پیشم  تو  رفتی  و  با  رفتنت

  هنوز  نامِ تو  بر زبان من است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در عَطَش رویِ تو

  ز تابِ  عَطَش  ،  سوختم در تبت

  بیا    تا  که  گیرم   لبی  از   لبت

  ز  قلبم   نرو    گر   رَوی  تا  ابد

  بسوزم چو شمعی ز داغ  و غمت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

در دفترِ شعرم

  تو برگِ  گُلی  ،   من  نَمِ شَبنَمَم

  رها  کن   مرا   از  غم و  ماتمم

  بیا   و   بِشو    قافیهْ شعرِ   من

  که نامت شود حَک بر این دفترم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقِ دلداده

  اگر عاشقی  ،  دل  به جانان بده

  به معشوقه ات ، بویِ باران  بده

  رها شد  ز بندِ اسارت  به  شوق

  تبِ شوروعشقی به این جان بده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گرفتارِ تو

  در دامِ تو من  شبی گرفتار شدم

  در تَبِ عَطَش   تشنهٔ دیدار شدم

  تا خواستمی دَمی نَهم لب به لبت

  از بختِ بدم  حیف که بیدار شدم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نَمِ شَبنم و برگِ گُل

  از شوقِ  وَصلِ رویَت  ،  مجنون و بیقرارم

  جز   دوریِ   رُخ  تو   ،   غمی  دگر  ندارم

  تو شَبنمِ   بهاری  ،   من  نو گُلم   به  گُلزار

  بربرگِ من تو بنشین ، چون عَطَشِ تو دارم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

زیباترین گُل

 زیبایِ ترین  گُلِ  بهاری

  از  دامنِ   کوهِ  آسِماری

  تقدیمِ تو  بی بدیلْ عشقم

  از  ایلِ  بزرگِ  بختیاری

 

   داوود جمشیدیان ، متخلّص به ( سِتین )

به بزمِ عشقِ تو

  چرا  امشب به بزمِ خود، نگاهم را نمی خوانی ؟

  نمی دانم  از این  حالِ ،  پریشانم   چه  میدانی ؟

  به شوقِ  وَصلِ رویِ تو  ،  بسی  سر درگریبانم

  چرا از پیشِ خود هر دَم ، مرا اینگونه می رانی ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

به یغما

  به  یغما   بُرد   معشوقی  ،   دلِ   دیوانهٔ  ما  را

  که تا   از آن   کُنَد بیرون  ،  تمامِ  آه و غمها  را

  همه دَم  در عَطَش ماندم ، به شوقِ  بوسهٔ  نابی

  رها کرد عاقبت  عشقم ،  دلِ  مجنون و  تنها  را

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یِه تار وِ پَلات

  بیَو تا که بِووسُم  او لوواته

  وِه سیرِ دل  نِیَهرُم  مو تِیاته

  اَویدِه  آرمونی  مِن  دِلِ  مو

  که تا گِهرُم یِه تاری از پَلاتِه

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دُحدَرِ ایل

  یه عُمره که مو مَندیرِت نِشَسُم

  نَکن ناز و  بِنِه  دَس  مِنِه دَسُم

  زِ  بینِ   ایهمِه  دودَر  مِنِه  ایل

  مونِه عاشق  فقط دِل وِ تو بَسُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وا دلِ زارُم

  وِشوقِ رِیت ایگوی تِیم خَو نداره

  دِلُم    سی   دیدَنِت  هَی   بیقراره

  بیَو  زیتَر  که  مو  طاقت   ندارُم

 همه روز و  شَووُم  تاریک و تاره

 

 آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

کَد بلند مو

  عزیزِ    مِن    دلِ   مو    کَد   بلنده

  هَمو هو که  هَمَش  هَی سیم ایخنده

  وِه عشقِش   وا کَنوم  کوه آسِمارین

  که بینِه  عشق چِطَو  اِی کُهنِه  کَنده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در پِی معشوق

  به رویِ گونه هایم اشک جاریست

  تمامِ      لحظه هایم     بیقراریست

  دلم   بیتاب  گشته    بهرِ  معشوق

  تنم   آواره ای   در  هر   دیاریست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

راهِ میخانه

  بَنایِ  عشق  را  ویرانه  کردند

  روانم  سویِ هر  میخانه کردند

  بَساطِ      شادمانی ام     گرفتند

  مرا   آواره و   بی خانه   کردند

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

جز عشقِ تو

  مرا جز دوری ات درد و غمی نیست

  بجز  اشکم  به گُلزارت   نَمی  نیست

  اگر  ما   را    فرا خوانی   به  بَزمت

  دگر  بر   این   دلِ  ما  ماتمی  نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به رویِ شانه هایِ تو

  ندارم تکیه گاهی من ، بجز آن شانه های تو

  نمی رقصم به هر سازی، فقط ساز ونوای تو

  میانِ سینه ام  دارم  ، دلِ  تَنگی  به عشقِ تو

  به کس آن را نخواهم داد، دلِ تَنگَم برای تو

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بی من

  در  وادیِ   عشق  بیقراری  دل من

  مأنوس  به  موسمِ  بهاری  دل  من

  بی من  همه دَم  فتاده ای  در پیِ او

  جز وَصلِ رُخَش غَمی نداری دل من

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آغُشته

  رفتی و دلم غَمین و زار است هنوز

  از  بهرِ غمِ تو   بیقرار است   هنوز

  مانده است بجا  نِکهَتِ  بویِ  تنِ تو

  آغُشته ز بویَت  این دیار است هنوز

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَعبدِ عشق

  در مَعبدِ عشق  عاشقان را  نکشید

  دلداه به یار عابدان را      نکشید

  نیکو صِفَتند همه در این وادیِ مَی

  مَستان و  خُمارِ ساغران را  نکشید

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دردِ بی درمان

  گفت معشوقم به من دردِ تو چیست ؟

  که آسمان و  ابر هم   بَهرت گریست

  گفتمش   من   عاشق  و   دیوانه ام

  چاره ای   بر  این  دلِ  دیوانه نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در بحرِ غم

  گُمشده    در  این  شبِ   بارانی ام

  غَرق  در   بَحرِ  غم  و  حیرانی ام

  میروم  بهرِ  ضیافت   سویِ  عشق

  بیقرار  از  وصلِ   این   مهمانی ام

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در شبِ بیخوابی ام

  دختری   یک  شب  گریبانم  گرفت

  خواب را  از رویِ  چشمانم  گرفت

  چون  فتادم  من   بدامِ   عشقِ   او

  هستی و  کیش و  تن و جانم گرفت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در چشمِ اَهوراییِ تو

  چیست در آن چشمِ اهورایی ات ؟

  که  گشته ام   مَحوِ   تماشایی ات

  عشقِ تو برده ست  مرا تا جُنون

  من چه کنم  با  دلِ  شیدایی ات  ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بر فَرازِ عَرشِ خدا

  بر   فَرازِ  عَرش  مولایم علی است

  بی بدیلْ  معشوقِ تنهایم  علی است

  بر  دلم    هرگز   ندارم   آه  و  غم

  چون سِتینِ اوجِ  غمهایم علی است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بر تارکِ هفتْ آسمان

   تَشیُع گُلِ سرسَبَدِ مذاهبِ دنیاست

    و مولایم امام علی ( ع ) شناسنامهٔ اسلام است .

 

  شیعه  یعنی  بر  بلندایِ  جهان

  مَهدیِ موعودِ آن صاحب زمان

  شیعه  یعنی  سیّدَش  خونِ  خدا

  نغمهٔ  جَبریل   بر  هفتْ  آسمان

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خیمهٔ غم

  داغِ تو بس خیمه بجانم زده

  زخم به عُمقِ استخوانم زده

  بُرده مرا سر به گریبانِ غم

  شعله بر آن  دردِ  نهانم زده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در خاطرِ من

  ای که در خاطرِ من ، آن همه دنیای منی

  با تَبَسُم  به  لبت   ،  آفتِ   غمهای  منی

  رفتی از پیشِ منو ، عَطرِ تو مانده به تنم

  بی بدیلْ عشقِ منو ،  مقصدِ  فردای منی

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

داغی که بر دلم ماند

  نمی پُرسد کسی امشب  ،  از این  حالِ  پریشانم

  که از بهرِ چه کس امشب ،  چنین آشفتهْ حیرانم

  مرا دردیست ازاین ماتم ، که داغش بر دلم مانده

  غمِ  عشقِ  تو را  دارم  ، چنین  سر در  گریبانم

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سَجدهٔ عشق

  شبی  خَلوَت  نمودم  با  خدایم

  که تا بر او رسد بانگِ  رسایم

  نهادم  سر به خاکش  با جَبینم

  که با عشقش   کند   او آشنایم

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به شوقِ وَصلِ رُخَت

  چشمانِ نازت امشب خواب از سرم ربوده

  آغوشِ  گرمِ  من  را  بر  رویِ  تو  گشوده

  کرده   دلم   هوایِ    یک  بوسه  از  لبانت

  شوقش همه به عشقِ ، وصلِ  رُخِ تو بوده

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ZARD KOOHE BAKHTIYARI

 افتخارِ ایل و تبارِ من بر بامِ ایران :

 

    زرد کوه بختیاری

 

  سلام     ای      زردکوهِ   بختیاری

  که  تا   کِل  آسِمون   وَیدی  دیاری

  سر افرازْ   کوه   گَپ   وِه  ایلِمونی

  که  مَنده   نومِه   تو   وِه   یادگاری

  وه  رِی بَرفِت  کِلوسِ  سَوز   دِراهه

  وِه  زیرِ  پات  ،   گُل و  لاله  دراری

  مِنهِ     خاکِت      دَلیرونِه     شهیدِه

  پُر از نَهری و  بَرم و  چَشمِه ساری

  بهار   و    مَرغِ    کوچ و مالکنونی

  خُروشِ    بی  اَموُنِ  هفت و  چاری

  وِه  تِی  هر کِی   اِیای هَر فَی  نیَهرِه

  زِه هر جا  سَیل کُنِن  وِت ، وا دیاری

  وِه  شوقِ  رِیت  اِگوی لُر  خَو  نَداره

  سی یو  که  تَم  وِه عِشقِش  بیقراری

  بِمَهن   اَی   افتخارِه   نَسلِ   شیرون

  سِتینِ  عاشِقون  ،  مِن   اِی  دیاری .

 

     آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یک عاشق و دو معشوق

  روزگاری  من  بهاری  داشتم

  با  دو معشوقم  قراری  داشتم

  بیقرارِ  هر دو  بودم  با دو دل

  بهرِ  هر  دو   بیقراری  داشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

داغِ جدایی

  تا سحرگاه  چشم بر شب دوختن

  آتشی   بر   جانِ  خود  افروختن

  بدتر از آنها  بُوَد این  دردِ  من :

  در  تَبِ    داغِ   جدایی   سوختن

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

BE KHABE DOKHTARE KHIALAM

    شاهکاری جدید در شعر و ادبیاتِ پارسی :

 

          به خوابِ دخترِ خیالم

 

  دلِ  من   دیرگهیست   عاشقِ   زار   تو   شده

  بیقرارِ    تو    و   آن    گاهِ    قرار   تو   شده

  تا  به کی  در  هَوَسَت  اینهمه   نازِ  تو   کِشم

  عاشقَت  تا   به  سحر   در  شبِ  تار  تو  شده

  همجوارم   به    کنارِ   غم   و   همراه   خزان

  در  عَطَش  بهرِ  رُخ و   وصلِ   بهار  تو  شده

  نیست جز  رویِ  تو در  مَد و  نظر شاخه  گُلی

  به کنارِ  تو  که  آمد   ،   همه   خار   تو   شده

  جز  خیالِ  تو   نیاید   به  سرش  شوقِ   کسی

  در گُذر از شبِ عشق  ،  عاشق و  یار  تو شده

  گشته مجنونِ  تو   ،  آواره  شده  در  دلِ  راغ

  در   پیِ   لیلیِ    خود    سویِ   دیار   تو  شده

  می کِشد  عشقِ تو  ما  را  به  فراسویِ  جُنون

  نازنینا  !   دلِ    من    به    اختیار    تو   شده

  از  دلِ  خوابِ  خوشَت  خیز  تو  داوود  و ببین

  این چه خوابی است که برچشم نثار تو شده! ؟ .

 

                      شاعر معاصر : داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

 

                                                      آبان ماه ۱۳۹۵

به شوقِ عشقِ تو

  به  شوقِ   دیدنت   بیتاب  گشتن

  به عشقت تا سحر بیخواب گشتن

  مرا  جز  این   نباشد   آرزویی :

  از آن  طعمِ  لبت  سیراب   گشتن

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مستِ طنینِ بویِ تو

  چیست در زیرِ  خمِ  ابروی  تو ؟

  که دلم  را  می کشاند   سوی تو

  هرشب از بهرِدو چشمت تا سحر

  می شوم  مست از  طَنینِ بوی تو

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تاییدِ آسمانیِ مولایم علی ( ع )

  از اَزل همزاده با آدم علی است

  شیر مردِ  پهنهٔ عالم  علی است

  گفت جَبریل بر فرازِ عرشِ رب :

  وارثِ   پیغمبرِ  خاتم  علی است

 

  آبان ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دلِ غافل

  داغِ  فِراغت  امشب   ،  افتاده  بر  دلِ من

  چون شامِ تار  پوشید  ، مأوا و  محفل من

  سر رفته در گریبان ، اشکم فتاده از چشم

  مانده  غریب و تنها  ،  این  دلِ  غافل  من

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به عشقِ مولایم علی ( ع )

 منم      آن     راد     مردِ   آریایی

  دلم   خو  کرده    با  دینِ   خدایی

 شدم عاشق  ، عَجین گشته  دلِ من

 به   عشقِ     آن     علیِ    لافتایی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشق و آه و غم

  باز دلِ عاشقم  ،  یاد و هوای تو کرد

  همدمِ آهم  شد و  گریه  برای تو کرد

  بُرد مرا تا به اوج درعَطَشِ بوسه ای

  بهرِ وِصالِ رُخَت،جان به فدای تو کرد

 

   آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ESHGHE KHIALY

 

                 عشقِ خیالی

 

  شبی  لیلی  رُخی   بر  ما   نظر  کرد

  تبِ  عشقش   دَمی  بر  دل   اثر کرد

  نگاه   چشمِ   او   پُر   از   شَرَر بود

  غم  و   اندوه  را   از  سر  بدر  کرد

  رُخش چون قُرصِ مَه   آتش  بپا کرد

  قَدَ    رعناییش    شوقم     بسر  کرد

  بدستم     تا    گرفتم    زلفِ    نازش

  به زلفِ او   دو چشمم  بس  نظر کرد

  هلالِ       آن       کمانِ      ابروانش

   دلِ  بیتابِ  من   را  در  به  در   کرد

   هَوَس    کردم    به   باغِ  لیمووانش

   به  دل   تابِ  عَطَش   را  بیشتر کرد

  شرارِ     بیکرانْ     لب های   داغش

  عَطَش   را    بر   لبانم    بارور   کرد

  به خوابِ خوش  که رفتم  آن صدایش

  مرا   بیدار   ز   خوابِ   مختصر  کرد

  پریدم    من   ز   خوابِ    لیلی   خود

  خیالِ   خوش   مرا    دیوانه تر   کرد.

 

                                            شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

 

                                                                آبان ماه ۱۳۹۵

 

 

بُن بست ِعشق

  الا ای لیلیِ عشقم  !  چرا سر در گریبانی ؟

  نگاهت می کنم اما ،  نگاهم را نمی خوانی

  اسیرم من به دامِ تو ، مرا راه گریزی نیست

  رها کن این دلِ ما را ،  از این حالِ پریشانی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شیرِ برَدی

  نَدونُم   چه   کُنُم   وا   دلِ  زارُم

  غمِ عشقِ تو  زَیده  کِردِه خوارُم

  اَیَر   مُردُم   زِ   داغِ   دیریِ  گُل

  بِنین شیری وِه  رِی  بَردِ  مَزارُم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دلِ کم طاقته مو

 اوویدُم عاشقِت ، خَونیبَرُم سیت

  دِلُم  کم  طاقته  سی  دیدنه ریت

  بیو   تا  که   بِووسُم  رِی  لُواته

  وه  جا دنیا نیدُم  یه تارِ از  میت

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

DAR POSHTE HESARE TAHRIMHA

 در پشتِ حصارِ تحریم ها

 

 

 ما از تحریم ها نمی ترسیم و مقاومت خواهیم کرد ، تمامِ دنیا این را بداند که

 ما بدنبالِ بمبِ اتم نیستیم ، بدنبالِ صلح ، آرامش و آسایش در جهان هستیم .

 

 عُمری  در آغوشِ  غم  و  ،  پشتِ  حصارِ  بسته ام

  در انتظارِ  صُبحم  و   ،   به  شوقِ   آن  نشسته ام

 هوایِ   پاکیِ  دلم    ،   شده   غُبار  و   ابر   و   مِه

 من از سکوتِ  محضِ  خود ، در این غُبار  خسته ام

 دلِ     شکستهٔ      مرا       کسی      دوا     نمی کند

 ز  دست    نابرابریست    که    اینقَدَر     شکسته ام

 رهایی  از  حصارِ غم    ،    شده ست    آرزویِ   دل

 خوشا  دَمی  که  بینی ام   ،   از این  غُبار   رسته ام

 ز  مرگِ  عدل  شاکی ام    ،    به  تیرِ   کینِ  مُلجمان

 ببین   رسایِ   بانگمو    ،   ز  دستِ    پینه  بسته ام

 چرا   قضایِ    من   شده    ،   فنا  ز  جورِ   بانیان ؟

 مگر  خدایِ من  نگفت   ،   که من  زخونِ  بسته ام ؟

 دلم  شده  هواییِ     :    سکوت  و   نان  و   عاشقی

 مکن تو باور  ای جهان  ،   که فکرِ   بمبِ هسته ام .

 

                                شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان  مُتِخَلِص به سِتین

 

DAR GOZAR AZ ESHGH

          در گُذر از عشق

 

 

  ای دلِ عاشق، چرا اینگونه خوارم کرده ای؟

  در گُذر از عشق ، مجنونْ حالِ یارم کرده ای

  خسته  و   آواره ام   در  امتدادِ   این  سَراب

  بی نشانْ گُمگشته ای، در شامِ تارم کرده ای

  میبَری  هردَم   مرا   تا  بیکرانْ  مرزِ  جنون

  شهرهُ  نامَحرمان   در   هر   دیارم  کرده ای

  سَلب کردی از منِ  مِسکین   بَساطِ  شادی ام

  ناله و  غم   را   دگر   باره   نثارم   کرده ای

  سوختم   چون   برگِ  گُل  در انتظارِ  شَبنمی

  تشنه لب  از بهرِ نَم  ،  در لاله زارم کرده ای

  میکِشی هر  دَم مرا در پی ، تو با فتراکِ خود

  با غم و  اندوه  چرا   تو همجوارم کرده ای ؟

  خواستم  تا  که  گریزم  از کمندَت  یک  شبی

  غافل از اینکه  به دامِ  خود  شکارم  کرده ای

  من نبودم   عاشق  از روزِ  اَزل   از  بهرِ  او

  این تو بودی که به عشقِ او  دچارم  کرده ای

  گرتورا تقصیر نیست دراین گُذر یک لحظه ای

  پس چرا اینگونه بی صبرو قرارم  کرده ای ؟.

 

                      شاعرِ مُعاصر: داوودِ جمشیدیان

 

                                        خزانِ ۱۳۹۵

زِمِسونه کِلاری

  پوییز رَهدِه گُرُهدِه  ،  زِمِسون وَی رِسیدِه

   وا برفی که اِویده ،  کِلار وِه خوش دمیده

  اسیر و  عاشِقوم  مو  ،  دَروِدره   غُوارُم

  دیندا گُلُم ایگَردُم  ، چی بختِ مو کِی دیدِه ؟

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بهار و عشق

  دلِ  مو عاشقه  ،   طاقت نداره

  هَمَش    مَندیرِ    ویدَنه   بهاره

  زِمِسون رَه دووارتِه باز گُرُهدِه

  بهار  اِوَی  گُلُم   واباش  دِیاره

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( مجنون بختیاری )

معمایِ بی جواب

  شدم عاشق  ،  نداستم  سراب است

  ره عشقش همه پُر پیچ و تاب است

  چه   حاصل   از تَب و  بیتابی  آن ؟

  معمایش   سوالِ   بی جواب   است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقی ، عشق ، اشک

  دلِ  عاشق   تمامش   بیقراری   است

  میانش ماتم است و  گریه زاری  است

  نباشد     بر   دلش    صبر و   قراری

  به رویِ گونه هایش اشک جاری است

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

لب هایِ داغ

  شبی   از  بهرِ  او   بیتاب  گشتم

  به شوقش تا سحر بیخواب گشتم

  نهادم  لب بر آن  لب هایِ داغش

  گرفتم  کامِ  دل   ،   سیراب گشتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

همدم

  در این دنیا مرا جز توغمی نیست

  بجز  دوریِ  رویَت  ماتمی  نیست

  به  بالینم   دَمی   امشب  گُذر  کن

  که جزتو بهرِ زخمم مَرحمی نیست

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نگاهِ معنا دار من

  غمت  را  بر  دلِ  زارم  نشاندی

  مرا هردَم  به هر سویی کشاندی

  نگاه  کردم   که تا  از دل بگویم

  ولی افسوس نگاهم را نخواندی

 

  آبان ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

به خوابِ بوسه

  میانِ سینه اش  در خواب رفتم

  پیِ  عشقش  دَمی  بیتاب  رفتم

  نهادم لب  بر آن  لبهایِ داغَش

  بخوابِ بوسه اش سیراب رفتم

 

  آبان ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

KHONE KHODA

  در وَصفِ مولایم حسین ( ع ) ، عزیزترین بندهٔ خدا :

 

               فصلِ غمِ عاشقان

 

  در  گُذر از  لحظه ها   ،  داغِ   فراقَت  بجان

  غم  به دلِ  شیعیان   ،   گشته  دوباره  عیان

  نالهٔ   جبریل   رفت  ،  بر دل و  گوشِ فلک

  تا که به تارَک  رسید ، داد به عرشش  تکان

  رویِ عَطَش شد خِجِل ، با سرِ تیری به مَشک

  در  دلِ  تاریخ  ماند  ،  تا  به  ابد  این  نشان

  خونِ خدایی  حسین  !  ،  سید و  سالارِ  دین

  نامِ  قشنگت  چنین  ،   مانده  به  رویِ  زبان

  تو  همه  جانِ  منی   ،  روح و  روانِ  منی

  عاشقم  از  بهرِ تو   ،  در  دلِ  زارم   بمان

  بر همه  گیتی و  دهر ،  نیست چنین  حادثی

  بَه که چه شوریست این ! ، فصلِ غمِ عاشقان .

 

                                            شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                      مهرماه ۱۳۹۵

تَبِ تنهایی

  در  تَبِ  تنهاییِ  خود  سوختم

  بر  دلِ  خود   آتشی  افروختم

  آمدی و  خیمه  زدی  بر  شبم

  تابه سحر چشم به شب دوختم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- دالوود جمشیدیان ( سِتین )

عطرِ نَمِ شَبنَم

  درشبِ تنهایی ام عشقِ منی

  خیمه  به اعماقِ دلم  میزنی

  برسرَ برگِ گُلِ عشقم  بشین

  ای که توعطرِنمِ هر  شبنمی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

سوگندِ عشق

  من از  داغِ  فراغِ  تو ،  بسی  سر در گریبانم

  چرا از  بهرت حیرانم ؟  دلیلش  را   نمی دانم

  غمِ  دوریِ  تو   امشب  زده  خیمه  بجانِ  من

  قسم بر عشقِ تو هرگز ، در این دنیا نمی مانم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

MANDIRE GOL

   شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

               مَندیرِ گُل

 

  هَمباز  دوُارته   ،  خَزون   اِویده

  دِلِ  مو   تَنگه   ،   اَرسام  دِریدِه

  چالَنگ وهَف لَنگ،زِه رَه رسیدِن

  پَه سیچه  وا کوچ  ،  گُلُم نَویدِه ؟

  چی  کوگِ  بی لُف  ، مو بیقرارُم

  آمُختِیوم    مو  ،  وا    دِلِ  زارُم

  وا ایل  ایمَهنُم ، جا  وارگه  پاری

  تا   سالِ   دِیه  ،  مَندیر    بهارُم

  مو مَندُمه  تَک ، وا  غم  و دَردُم

  هَی رُم مِنِه فِرگ، سی مَینا زَردُم

  اَر     تَیم    نیاره ،   فَلَک    گُلُمه

  دَینُم  وَنُم  ناش ،   وِه  آهِ  سَردُم

  اِی دلِ عاشق ، سیش  کوه  گِرِدِه

  بوگوین بیا  تا ،  دورِش  بِگَردُم .

 

         مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تَبِ رُخسارِ تو

  در تَبِ رُخسارِ تو  من سوختم

  بر  دلِ  خود   آتشی  افروختم

  بهرِ وصالت همه شب تا سحر

  چشم  به تاریکیِ شب  دوختم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَرحَم دل

  در  گُذر  از  عشق  ،  بهار منی

  تا   به  اَبَد   صبر و   قرار  منی

  نیست  به دل  جز تو  طبیبی دگر

  مَرحَمِ    زخمِ    دلِ     زار   منی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

AKHARIN VEDAE

           آخرین وِداع

 

  نگاهی تو بر اشک هایم نکردی

  ز گردابِ  غم ها  رهایم  نکردی

  نَهادی  غمت  را به عمقِ دلِ من

  به  گاهِ   شَعف   آشنایم  نکردی

  همه دَم پُر از عِشوه بودی و اما

  به غَمزه  تو نازی برایم نکردی

  نشستی تو برفرشِ کِبروغُرورت

  نظر   بر  دلِ   بینوایم    نکردی

  تنِ  عاشقم   سوخت اندر  تَبِ تو

  طبییب بودی اما   دوایم  نکردی

  هم آغوش بودیم من و آه وغمها

  ز بَندش  تو هرگز جدایم نکردی

  ز داغِ  فِراقت شکست  قامتِ من

  وفا    بر   دلِ   باوفایم   نکردی

  به سویِ اُفُق  پَرگشودی و رفتی

  برفتی  و   اما   صدایم  نکردی .

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

آغوشِ خیالی

  به شوقِ جُرعه مَیْ نابی ، سر از بستر کشیدم من

  میانِ  ساغری  مَی بود   ،  ولی  مَی را  ندیدم من

  به کامِ دل  نهادم من    ،   دَمی لب رویِ لب هایت

  گَهِ بختِ بَدم  رو شد  ،  ز  خوابِ خود  پریدم  من

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

ز بویِ عَنبرین زُلفَت

  گرفتارم  منِ عاشق  ،  به  زُلفِ  عَنبرین  تارت

  چه خوش باشد مرا آندم ، نگاه بر چشمِ بیمارت

  عَطَش دارد دلم امشب ،   رها گشته ز دستِ من

  شتابان در غُبارِ عشق ،  به شوقِ وصلِ دیدارت

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تُرکِ شیرازی ، تُرکِ تبریزی

  اگر آن  تُرکِ تبریزی  بدست  آرَد  دلِ  ما را

  ز قلبش  میکنم بیرون  تمامِ  آه و  غم ها را

  به نازش گر نَهَد یک دَم قَدَم بر بزمِ شعرِ من

  گُذارَم بر سرِ چشمم  به منّت  آن  قدم ها  را

 

                                           داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

آه از غمِ جدایی

  پشیمانم      ز      روزِ   آشنایی

  ندانستم     که   عشقِ    بیوفایی

  ندیدم روزِ خوش هرگز به چشمم

  فتادم   من    به   گردابِ   جدایی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

 

سیرابِ بوسه ها

  دوچشمِ عاشقم خوابی ندارد

  بجز  عشقِ تو بیتابی  ندارد

  اگر هر دَم  نَهَم لب بر لبانت

  ز طعمِ بوسه  سیرابی ندارد

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

در قلبِ تو

  تو شیرین باش ، که تا فرهاد باشم

  دَمی    از    بندِ   غم   آزاد   باشم

  بگیرم   جای    در   قلبت   همیشه

  که    تا  روز  ابد   در  یاد   باشم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

در پیِ دل

  گفتم  که دلا  غمِ  تو دارم

  از  بهرِ  غمِ  تو   بیقرارم

  گفتا که بیا  تو در پیِ  من

  آواره به کوی و هر دیارم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فقط با تو

  کاش  میگفتم  پریشان  تو ام

  عاشق و آشفتهْ ، حیران توام

  گر نباشی   درکنارم لحظه ای

  در گُذر از عشق ، ویران توام

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

GEREFTARE TO

           گرفتارِ تو

 

  به عشقِ  خود  گرفتارم  تو کردی

  اسیر و عاشق ، اینبارم  تو کردی

  زدی    خیمه    بجانم   با  نگاهت

  روان  در هر  شبِ  تارم  تو کردی

  شدم  آواره چون مجنون به صحرا

 عَطش چون گُل به گُلزارم  تو کردی

  من  از   روزِ   ازل  عاشق  نبودم

 هم  آغوشِ   دلِ   زارم    تو  کردی

  به چشمم  بس نمودی ناز و عشوه

  به  نازِ  خود   خریدارم   تو  کردی

  بهاری   داشتم   من   در  زمستان

  خزان بر رنگِ  رُخسارم  تو  کردی

  به نیکی   نامِ   خوبی   داشتم   من

  نشانِ  بد   به   َانظارم   تو   کردی

  غمِ   عالم    نهادی    بر    دلِ   من

  به  تقدیرش  سزاوارم  تو   کردی .

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

 

                                                 خزانِ ۱۳۹۵

  

 

امامِ عصرِ ما ، ولیِ امرِ ما

  امامِ  ما   گُلِ  باغِ   حسینی  است

  رُخَش آغُشته ازبویِ خمینی است

  نشانِ    نایبی    دارد    ز  مهدی

  عزیزِ فاطمه ، نورِ دو عینی است

 

  مهرماه ۱۳۹۵ ---  داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

اسیرِ خالِ مِشکینَت

   به کُنجِ چشمِ تو خالیست ، که من دیوانهٔ آنم

   نمی دانم چرا هر دَم ،  چنین آشُفته حیرانم ؟

   به دامِ خالِ مِشکینَت  ،  گرفتارم  مَنِه عاشق

   رها کن  این دلِ مارا  ،  از  این حالِ  پریشانم

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

تَسَلایِ دل

  عاشقم بهرِرُخَت ،چون که تو رعنای منی

  مونس و همدم من  ،  در شبِ تنهای منی

  ناز کم کن تو دگر، عِشوه مکن  با دلِ من

  ای که معشوقِ من و  ،  اوجِ تسلای منی

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

BAHARAN

                   بهاران

 

   مُژده ای دل ، که بهاران می رسد

   شَبنَمی   بر  لاله زاران  می رسد

   چَه چَهِ   بُلبُل    ،  نوایِ   قُمریان

   از   میانِ     گُلعُذاران    می رسد

   می خروشد  آبِ برف  از کوهسار

   بر  فَرازِ  چشمه ساران  می رسد

   نِکهت و  بویِ خوشِ  گُلْ یاسْ ها

   همزمان   با بویِ  باران  می رسد

   شادی و  شور و  شَعف   بارِ  دگر

   بر   جوارِ   غَمگُساران   می رسد

   غُنچهٔ  بِشکُفته  در  بُستان و  باغ

   بر کنار  و  کُنجِ  خاران   می رسد

   می رود    بارِ   دگر    فصلِ   شِتا

   گاهِ   ختمِ    شامِ   تاران   می رسد

   غم مخور  ای دل  که می آید بهار

   موقعِ  عُسرت   بپایان   می رسد .

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         مهرماه ۱۳۹۵

  

بُن بَستِ حیرانی

  به زخمِ تیرِ مُژگانت ، چکیده خون زرُخسارم

  در این بُن بَستِ حیرانی ، به دامِ  تو گرفتارم

  گَهی  بیتاب می گردم  ،  گَهی  سردر گریبانم

  نیاید خواب بر چشمم ،  غمِ عشقِ تو را دارم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

آخرین وداع

 رفتی  و   مرا  صدا  نکردی

 با عشق   تو   آشنا   نکردی

 بر این دلِ عاشقم  تو یک دَم

 افسوس   که   اعتنا  نکردی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

سَوز و سُهر

  عزیزِ   مِن   دلُم   مَی نا   بِنوشِه

  بَهیگِ    خُشکِلِ    کوهِ    تِنوشه

  رُخِش ایگوی همو رنگین کَمونِه

  بِنازُم   هُنَرِ    داش   و   بَهوشه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چی اَنگِشتی وِه چاله

  چی اَنگِشتِ چالِه ،  دلُم  هَی  ایسوسِه

  چی  مَه  وِه  پَسِ  اَور، گُلُم ایگُروسِه

  چه خو  هِمسو که  گُل بیا  مِن دلِ مو

  لَووام رِی لَوواشه ،هَمَش هَی بِووسِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

کِلِ غَم

  دلُم تنگِ ، مو دِی طاقت ندارُم

  کِلِ غم وَسُمِه، مِن شَووِه تارُم

  پَه تا کَی وا مو مَندیرِت بِمَهنُم

  بیو زیتر که مو سیت  بیقرارُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

غُرووِه غَم

  بیو  زیتر   که  تا   رَهنه   بپاهُم

  وِه مو  گودی که حُکما شَو ایاهُم

  پِسین وِه رَه رِسی ، اَفتو گُروهدِه

  هَنی تِی وِه رَهت مِن شو  سیاهُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

تیه کالِ مو

  دلُم   پُر  زِه   غمِ    بِهلُم  بنالُم

  نیایِ کس  وِه بختِ بد  وِه بالُم

  کُرو زیدِه دِلُم  سیزن  نَزَن وِش

  دِلُم  تَنگِه  سی  یارِ   تِیه  کالُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

دلِ معشوق

  یک شب به جُرمِ عشقت ،  در دامِ غم فتادم

  داغِ  فِراغت  ای یار ! ، بر این  دلم  نهادم

  شب  آمدی  به خوابم  ، کردی  طلب دلم را

  ای کاش این دلم را  ،  هرگز  به  تو  ندادم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

MANCAN YA HOR

            مانکَن یا حور

 

  کَمون و تاوِه بُرگات ، تَش ایوَنِه وِه جونُم

  یِه دَم اووَر کِشونُم  ،   یِه دَم  ایوَر کِشونُم

  نَونُم عروسکی تو   ،  یا که  حورِ بهشتی

  وِه او خدا  ،  وِه دینت ، یونِه هرگز ندونُم

  هرفَی ریتِه ایبینُم ،   وِه عشقِت  وَرهِلاسُم

  هَی خوام بُنگِت کُنُم مو، بَند ایبووه زَوونُم

  لَووام که نوم رِی لَووات  ، گُرایگِرِن دوتا لَوم

  دل و  دَسُم  ایلَرزِه   ،  تیات  ایدِن  تَکونُم

  پَلات که یان دِیاری  ،  غَش ایکُنُم  ایوفتُم

  چی تیر وِه دلِ پازَن  ،   تیات گِرِن  نشونُم

  دلِم هَی تَنگ ایبو سیت ،  تو سِتینه  دِلُمی

  ایخوام بیام وِه دینِت ، اَی عشقِ مهرَوونُم

  یِه تار  زِه او میاته  ،  نیدوم و جا  یه دنیا

  همه دارو نَدارُم  ،   غیرا  پَن  تیر  پَرونُم.

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

حیران ، به جُرم عشق

  به خوابِ خود  پریشانم تو کردی

  عَطَش بر بویِ  بارانم  تو  کردی

  به پایِ   دارِ  محکومم   کشاندی

  به جُرمِ عشق ،  حیرانم تو کردی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

باغِ اناری

  گُلِ مو  چی اَفتووِی  ویده  دِیاری

  کاش  بیا  تا که  بریم  باغِ  اناری

  دَس بِنِه  مِنِه دَسُم  گُل دودَره مال

  لَو بِنِه مِنِه لَووام  مِن  سوزِماری

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقِ لو بُردِه

  چه خووه فصلِ بهار ، وابا ستاره

  بِرِوِی وِه سیلِ گُل ، هَمباز دوواره

  بیاهِه  وِه مِن دلِت  دُنگُلِ  تِی کال

  مِن  دلِ  عاشقی  که  طاقت  نداره

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه بختِ بَدُم

  بختِ مو چی شَووه تار ایگوی سیاهِه

  هر چی که   بُنگ ایزَنُم  ،   گُلُم نیاهِه

  تَش وَسِه  مِنِه دلُم  ،  اینی   ایسوسُم

  بِرِوین  وِه گُل  بِگویین   تا  که  بیاهِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

پَل بُلندِ مالِمون

  آه  و   نالم   بِگِره   خالک  طلانِه

  تیه کال  ،  لَو بَرگِ بیدِه  بی بَفانه

  تَش وِنِه  مِنِه دلُم  هَمسو که گَردِه

  ایوَنه  وِه رِی شوناش دوتا  پَلانِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با بالهایِ خونین

  امشب غمیست بر دل ،  از لاله هایِ پَرپَر

  از عشق  بیکرانند   ،  از نِکهَتش   مُعطر

  تا  اوج   پَرگشودند  ،  با  بالهایِ  خونین

  رفتنند   تا  بماند   ،   ایثارشان   به  دفتر

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

هُنرِ دستگاهِ آفرینش

  ستایش   آن  خدایِ  مهربان  را

  که خلقت کرد خاکِ این جهان را

  هنرمندی  که بر دنیا  عَلَم کرد :

  زمین ، خورشید وماه وآسمان را

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

از فرش تا عرش

  شهیدان با خدا  پیمان ببستند

  به نزدیکیهٔ عرشِ او نشستند

  بنوشیدند  مَی  از  ساغرِ  او

  بُتِ شِرک و تعلُق را شکستند

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

نگاهِ عاشقانهٔ من

  ز بس  ما را  بدنبالت  کشاندی

  غمت را  در دلِ زارم   نشاندی

  نگاهِ من به عشقت بیکران بود

  ولی هرگز  نگاهم را  نخواندی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به بهانه ی از راه رسیدنِ فصلِ پاییز

              خَزان و رَزان

 

  مُژده  که بارِ دگر ،  فصلِ خزان می رسد

  بر دلِ بستان و دشت ، بادِ وزان می رسد

  موسمِ گرما  برفت   ،  در  گذرِ  لحظه ها

  گاهِ  مَیِ ناب با  ،   تاک و رزان  می رسد

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

در خلوتِ بزمِ شاعرانه ام

                         

                             در بزمِ شاعرانهٔ من

 

 

              منم عاشق

 

                                                              ولی شاعر ،

 

                                          قلم دارم

 

           برای این دلِ تنگم ،

 

                                 در این ماتمکده 

 

                                       من شعر می گویم ،

 

                                                                     نه معشوقی کنارم هست

 

               نه عشقِ کس به دل دارم

 

                                                  میانِ خلوت و در انتهایِ شب

 

                     من و شمعی  کنارِ هم

 

                                                                        بسی جانانه میسوزیم

 

                                                                                                                        دلِ من در فراغِ یار میسوزد

 

                                                               ولی افسوس نمیدانم

 

                   که شمع مَحفلِ شعرِ منه عاشق

 

                                                                       ز هجرانِ که میسوزد ؟

 

                                     صدایِ تیک تیک ساعت

 

                                                                        سکوتم را قُرُق کرده ،

 

 

                                             برای گفتنِ شعرم 

 

                                                                        نه وَزنی هست

 

                                                       نه آهنگی

 

                                                          نه مونس با دلِ تنگی ،

 

                          در این بن بستِ تنهایی

 

                                 

                                                                                                                          بجز شعر و غزل

 

                                                                 تنها ، 

      

                                                                             دلِ تنگم

 

                                                                                

 

                                                               فقط یک ساز میخواهد .

 

 

                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                       ( مهرماه ۱۳۹۵)

 

BESANE SAGHARE POR MAY

                                     بسانِ ساغرِ پُر مَی

 

 

    لبانم بوسه می خواهد ،

          

                 ز رویِ آتشین لب ها ،

 

                             لبانم بوسه می خواهد ،

 

                                           میانِ خلوتِ شب ها

 

                       عَطَش دارد لبانِ من ،

 

       عَطَش بر بوسهٔ نابی

 

                     که گیرد کامِ این دل را

 

                            از آن لب غنچهٔ های ناز و پُر احساس

 

                   مرا حالِ خوشیست آندم

 

                 

   که از آوارِ هر بوسه ،

 

 

                 چِکد گُل قطره های خون

 

 

                                    بسانِ ساغر پُر مَی

 

 

   که لبریز است از سُرخی و عَطرِ 

 

 

                                        آن شرابِ نابِ شیرازی  .

 

 

 

                شاعرِ مُعاصر :

                                 داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                                          (   مهرماه ۱۳۹۵  )

 

 

کوچهْ باغِ شعر

  مرا از دستِ غم امشب رها کن

  دلم  را   با  نگاهت   آشنا   کن

  کنارِ    کوچهْ   باغِ   شعرِ   نابم

  برایم   محفلِ   شادی   بپا   کن

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

بر گوشِ فلک

  من   بودم   و  بیقراری  من

  اشک و غم و غمگساری من

  بر  گوشِ  فلک  صدا  نپیچید

  جز   ناله و   گریه زاری  من

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ غمگینیِ من

  شب بود و من و مَه و ستاره

  عاشق شده بود  دلم   دوباره

  بیچاره    دلِ     شکستهٔ  من

  جز  آه  نداشت   راه و  چاره

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

LOVE

      معشوقِ من

 

  ای گُلِ نازی که بهار منی

  روشنیِ مَحفلِ تار منی

  ناز مکن با دلِ شیدایِ من

  تو همهٔ صبر و قرار منی

  سوخت لبم در عَطَشِ بوسه ای

 در گذر از عشق تو یار منی

  بهرِ وصالِ  تو پریشان شدم

  قبله گاه این دلِ زار منی

  نیست گُلی همچو رُخِ نازِ تو

  نِکهت خوش رو به دیار منی

  مستِ دو چشم و رُخ و زُلفَت منم

  جلوه گاه چشمِ خُمار منی

  با تبِ عشقِم تو مَحَک میخوری

  ای که در این گوی قُمار منی

  جز تو نباشد به دلم آرزو

  مونس و همراه و جوار منی

  آمده پایَت به درون دامِ من

  غزالِ زیبای ! ،  شکار منی .

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

بارگَه جُنون

  ای دلِ من که رنگِ تو، سُرخ چو رنگِ خون شده

  از  غمِ   یار    قامَتَت  ،   چو  لاله  واژگون  شده

  میکِشدَم   فِراغِ   تو ، بر  سر  و   تارکِ   عَطَش

  از   تَبِ   عشق    حالِ   تو،  بارگَه    جنون  شده

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

آتشینْ عشق

  نگاهِ  مستِ تو  امشب  ،  زده   خیمه  بجان من

  بِنِه   بر  لب   لبانت  را ،  که میسوزد لبان  من

  لبانم بوسه میخواهد ،   عَطَش دارم مَنِه عاشق

  مَزَن  با آتشین  عشقت ، شَرَر  بر  استخوان من

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

نَم شبنمِ لاله زارِ من

  تو  گفتی  که   آن  بیقرار  منی

  من آن  نوگُلم   ،   تو بهار منی

  رها می کنم من تو را از عَطَش

  نَمِ      شبنمِ      لاله زار    منی

 

 شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

 

مِن جوشیرِه مالِ زووالی

  تو گُلِ  نازِ  مُنی  ،   دردت  وِه جونُم

  عشقِ تو زَی وِه سَرُم ، اُی مِهرَوونُم

  یَو بِریم   مِن جوشیرِه   مالِ  زووالی

  تا  که  بیتِ عاشقی   مو سیت  بُخُونُم

 

   شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

شبِ بیقراری

  به نگاهِ به زُلفَت  امشب ،  دلِ من قرار دارد

  چه کُنَم  که دل  عَطَش بر  رُخِ نازِ یار دارد ؟

  همه دَم  در این خیالم   که  ز بندِ غم  گریزم

  دلِ عاشقم   هَوَس  بر   گُذر  از   بهار  دارد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

بُن بست

  بیا  دلبر   دَمی   امشب   به بالم

  که بس  سرگشته و  آشفته  حالم

  رهایم کن  از این  تنهاییِ  محض

  مرا   نگذار   با   این  غم    بنالم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

وِه نا گُلُم

  کوجِنی  تا که  بیام  وِه نا  وُ  دینِت ( دنبال ) ؟

  سُهر   اُویده    اِی  دِلُم   چی   رنگِ   خینت

  کاشکی   که   هرگز   نبینُم   خار   وِه   پاتِه

  تا اَوَد سِتینُمی وِه پیر و دینِت ( آیین و اعتقاد)

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

روزگارِ نافِرِنگ

  زِه بختِ بَدُم  ایگوی  شوگار درازه

  تَش وِه کارِ روزگار که وام نیسازه

  بیخیال دنیا ،  دودَره  زِیتَر بیَو  که

  بقَلُم  تا  وِه  اَوَد  وِه  رِی تو  وازه

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

چی زَعفِرون

  عاشقی     بد   دردیه      دلُم     نَدونه

  اِی  دلِ    صافِ  مونِه   هر جا   کِشونه

  کاشکی که هرگز  اِی دل عاشق  نیووِی

  چونکه نرخِ عشق ایگوی چی زَعفرونه

 

  شهریورماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ ناز ری تُرنِه هات

  وا بِنُم  رِی  تُرنِه هات  یِه  گُلِ  نازی

  تا  بیای    مِنِه   دِلُم   وابام   بِسازی

  پَه سیچه  اِی دِلُمه  هَی تاو ایدی تو ؟

  دَینُم  نات  اَر   بِگِری   دلُم  وِه  بازی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

دلِ عاشقِ مو

  نونُم که  چه وا کُنُم  وا دلِ  زارُم ؟

  دلُم  عاشق   اُویده   طاقت  نَدارُم

  غم مخور ای دلِ عاشقِ مو اَمشَو

  وا که  داغِ  تونِه  وِه  دُنیا  دِرارُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

برفِ غم

 برفی  بِست   و   پوشیده    کوهِ   سفیده

  چی اِی برف وِه مِنِه عُمر هیشکی نَدیده

  آهِ   سَردُم    بِگِره    برفین    که   وَنده

  که زِه بی رَحمی   اِوَی  گُل مونِه   چیده

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زِه داغِ گُل

  داغِ تو  وَسِ  مِنِه دلُم

  زِه عشقِ تو گُر ایگِرُم

  تا  وِه  اَوَد   او  نومِتِه

  زِه  مِن   خیالُم   نیبَرُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ویر

  غمِ تو  وَس  مِن دِلُم  ،   وُ کِرده  پیرُم

  چه کُنُم  که عُمریه ،  مو وِه تو  دیرُم ؟

  دل وِه عشقِت  نیکَنُم  وِه  شاهِ مُنگَشت

  نومِه تو   تا وِه اَوَد  ،   نیرِه  زِه  ویرُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

مَی نا بِنوشِ مالِ زووالی

  دودَره مَی نا بِنوش مالِ زووالی !

  دِی بیو تا که بریم ، وِه دشتِ لالی

  سو نَمَنده وِه تیام ،  سی  دیدَنِ تو

  یه روزه اِویدَنِت ،  کشی وِه سالی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

AZ NASLE SHIRON

 مو زِ نَسلِ شیرونُم ، زیرِ بارِه هیچ زوری هم نیرُم ، تُفنگ که وِه دَسُم دادِن ،

     حُرمَتِشه هم وِم یاد دادِن ، وِه کوچیری وِم یاد دادِن که سینهٔ نامَرده

  نِشونه بِگِرُم ، نه پُشتِ مَردِه ،  بووم لُر بختیاریه  ،  دامم تُرکِ قشقاییه ،

  وه هَر دو نِژادُم زِه هَمزادانِ بزرگِ تاریخِ ایران زمینُم .

 

 

 

           زِ نسلِ شیرون

 

 

   یَل و  مَردِ جَنگُم  ، تَک و تی نایی

   دِلُم صافِ وو  ،  بُردُمه  وا  دویی

   نِژادُم   زِ   شیرونِ    بی پروایی :

   زِه لُر بختیاری  وُ ،  تُرکْ  قشقایی

 

     شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

من و معشوق و ساغر و می

  ساقی عَطَش بر این دل ،  از بهرِ یار دارم

  پُر کن  تو ساغرم  را  ،  امشب  قرار دارم

  من بیقرار عشقم  ،   مست و خرابِ عشقم

  جز لب به نایِ معشوق، با تو چه کاردارم ؟

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بهارِ غمِ ، خزانِ عشق

  بر  کُلبهٔ   احزانِ  ما    ،     بادِ   خزانی   می وزد

  ساغی  زبهرِ  مَستیان  ،   مَی را  زِ تاکی   می پزد

  شاخِ  درختِ  عُمرِ ما  ،  می لرزد  از  تقدیرِ  دَهر

  سودایِ غم بر جانِ ما ، چون مارِ مشکین می خزد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در گُلزارِ عشقِ تو

  غمِ هِجرِ  تو را  دارم  ،  دلِ من یار می خواهد

  به  بستانِ  نگاهِ تو   ،  گُلِ بی خار  می خواهد

  عَطَش دارد  دلم امشب  ،  به شوقِ بوسهٔ نابی

  لبم  چون غُنچهٔ تشنه  ،   نَمِ گُلزار  می خواهد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

ESHGHE ASEMANI

                         عشقِ آسمانی

 

 

  دلِ من ،

 

             عشق می خواهد ،

 

                          نه عشقِ بندهٔ عاصی ،

 

                                           همانا بهترین عشقی ،

 

                                                  که می بخشاید عاصی را .

 

 

                                 شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان 

                                         شهریور ماه ۱۳۹۵

 

                                                                                          

سردیارون

  زِمِسون رَه بهار وَی ، وِمِلکِ هَفت و چاری

  دَر وَیدِن لاله ها سُهر   ،   وَیدِنه  وا  دیاری

  هر  لالهُ  قشنگی     ،    جاوارِ   هر  شهیده

   سردارونِ  شهیدْمون   ،    زِ  ایلِ  بختیاری

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

نُقل و نَوات

  وِ رِی سَرِ بَهیگِمون ، نُقل و شُواش بریزین

  زِ مِن گُلال و تُرنَش ،  تا رِی پُهاش  بریزین

  بِپاشین  رِی هَمیشون  ،  گُلاوِه  ناوِه  قَمصر

  اول وِه سَر بَهوشو ،  بعد سَرِ داش  بریزین

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

وِه نا بَهیگ

 چَندی  خو  وُ  قشنگِه   ،     بهارِ  بختیاری  !

  اَی   گَویَل و     دَدِییَل    همه    بیاین    دیاری

  جم اووُین همه وا یَک ، زِه چالنگ و زِهَف لَنگ

   بِریم   وِه  نا    بَهیگمون ،   وِه   کِلِ  آسِماری

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

کِل و گالِه

  دورگَل  بِگوین   کِل بِزَنِن  که موسَمِ  بهاره

  کُرگَل بِگوین گالِه زَنِن که عیدِ هفت و چاره

  اِوَیدِه وُ   زِه رَه   رِسی   ،   بهارِ  بختیاری

   دِلُم  سی بو  کِلوسِ کوه  دووارتِه  بیقراره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( مَجنونِ بختیاری )

DODARE KHIALE MO

                دودَرِه خیالِ مو

 

 چَن شَووِه وِه عشقِ تو  ،   تِیم خَو نَدارِه

  اَوسارِش زِه دَسُم رَه  ،   وام ساز نِیاره

 هَی  وِه شوقِ  سَیل  وِه تو   گِرِه   بَهونِه

 هر دَم هَی سی مو ایگوی  دَنگ  ایدِرارِه

  یه دَم هَی  زِی زِی زَنِه  ،  یِه دَم  اِیلرزِه

  چی کَوگِ بی لُف  ،  ایگوی  که بیقرارِه

  اَوویدَم عاشق  ،   دلِ مو   کوه   گِرِهدِه

  چی شَوگَرد  مِن  شَووِه تار  سَر ایدِرارِه

  دِی بیو  دودَر  شَرِش  وِ سَر مو  وَردار

  اَر نَیای ،  وِه تِیم  اِگو   که اَرس   بِوارِه

  مو  اِویدُم  وا  دِلُم   تَیت    سی  همیشه

  اَی  گُلی  که  اَصلِ تو   وِه  ایلِ  چاره !

  موسَمِ   فَصلِ  خَزون    رَهدِه   دووارتِه  

  دُنگُلُم   بیو   که   عشقِت   سیم  بهاره!

 کاشکی  قاصِدی   بیا   از تَی گُل   اَمشو

  خَوَرِه     ویدَنِشِه     سی   مو     بیاره

  بِرِسه    وِِ  گوشِ  مو   وا   مُژدهٔ   هو

   داوود هَی !  ،  دودَر خیالِت وا  دِیارِه.

 

         شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

عشق : قربانیِ هَوَس

 

  تَبِ    آغوش     بر    دلبر   گشادم

  لَبَم  را     بر  لَبِ   داغَش    نهادم

  ببوییدم      میانِ     سینه اش    را

  ولی افسوس  که از چشمش  فتادم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

تَش وِه دل

  وِ تیام هیچ خَو نِیا ، سیت بیقرارُم

  شوقِ  دیدِن   پَل و    تِیاتِه   دارُم

  تَش نَها  وِ مِن دِلُم   بُرگا  کَمونیت

  بِل   تا   داغِ   دِلُمه    وِت  بِدِرارُم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

 

گُل دودَرِه خیالِ مو

  هر چی که سیل ایکُنُم ، گُل وام دِیاره

  یِه گُلی   مِن اِی گُلا   ،   دل  بیقراره

  خوام بِرُم  تا که  رِسُم   زیتَر  کِلِ  گُل

  دلِ مو   کم طاقَته   ،    طاقت   نَداره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

وِه کِلِ گُل

  وا اَمشو چارده شَووِه دل بیقراره

  دِلُم عاشق اوویده  هَمباز دوواره

  کاشکی که زیتَر بیا  گُل وِه کِلِ مو

  دلِ مو  سی دیدَنِش   طاقت  نداره

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلی از باغِ تو

  دردِ من از هِجر و فِراغ  تو بود

  از تَبِ آن   ماتم و   داغ  تو بود

  مست  نکرد این دلِ من را  گُلی

  جز گُلِ نازی  که به باغ  تو بود

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

بالِ شکسته

  داغِ تو بر این دلِ زارم نشست

  بالِ من از داغِ فِراغَت شکست

  خواست دلم پَر بکِشَد سویِ تو

  بالِ شکستهٔ مرا ،  کَس نبست

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در فِراغِ معشوق

  از سَرِ شب  تا سحر ،  در تَبِ تو سوختم

  بهرِ  دلِ عاشقم    ،    شُعله  بر افروختم

  داغِ  فِراغَت  مرا  ،  سر به گریبان  نمود

  با غم و اندوه و آه ، چشم به شب دوختم

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

GOLE LILIROKHE MAN

                  گُلِ لیلی رُخِ من

 

  ای  گُلِ  لیلی رُخِ من ، که این همه  ناز میکنی

  به جرمِ عشق  مرا چنین   غَرقِ  نیاز   میکنی

  می کِشی ام تو درعَطَش،می بری ام توتا جُنون

  بگو به من  که غُنچه لب ،  بهرِ که باز میکنی؟

  در  شبِ  بیقراری ام    ،    دامِ  نیاز   می نَهی

  به ناز و عِشوه ات   مرا   ،  بنده  نواز میکنی

  گَه  به نگاهِ  مَستِ خود  ،   تیرِ غَمَم  تو میزَنی

  گَه به سرایِ عشقِ  من  ،  تاخت و تاز  میکنی

  بانگِ جَرَس  که میزنی  ، خوف  فَواره  می کند

  خَنجَرِ کین  به قلبم  از   اوجِ  و   فراز    میزنی

  داغ و  شَرَر که  می نَهی ،  بر تنِ نیمه جانِ من

  بَذر  کُدورَتَت  به  دل   ،  یک  شبه  یاز  میکنی

  فکرِ من این شده  همه  ،  تا که رِسَم  بسویِ تو

 بر سرِ راهِ   عشقِ  من   ،    راه  به ماز  میکنی

  آمده ام  به تنگ  از  ،   خونِ دلی  که خورده ام

  از دلِ عاشقم  چرا    ،   سَلبِ   جواز  میکنی ؟.

 

  شاعرِ مُعاصر:  داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

 

رُژِ لبانِ تو

  رنگِ رُژَت خیمه بجان می زند

  حرفِ دل از  رازِ نَهان می زند

  نیست اَمَل  جز  نِگهی  بر لبت

  من  نزنم حرف ، زبان می زند

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آوردگاهِ عشق

  بر  دل و جانم   شَرَر انداختی

  سایه شدی ، در پیِ من تاختی

  جور و جفا  کرد  دلَت  بر  دلم

   تو  به  دلِ  عاشقِ من  باختی

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

یادِ خوبان

  خدایا  !   مَبَر  نامِ  خوبان  ز یاد

  که با یادشان  دل شود  شادِ  شاد

  ببستند   بارِ   سفر   زین   جهان

  دل از بهرِشان شد شتابان چو باد

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از جورِ شب

  در گذر از عشق ، شب از راه رسید

  جامه سیاه   بر   همه  جایی   کشید

  عاشق و معشوق ز جورش بسوخت

  روزِ خوشی  عشق  به چشمش ندید

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

نازُک چی نونِ تیری

  گُلِ   لَو  بَرگ  بیدِه   مالِمیری  !

  مو از تو دیرُمو ، تو از مو دیری

  اوویدُم عاشق و، سیت کوه گِرِدُم

  دِلِ  مو   نازُکِ  چی   نونِ  تیری

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

TORNE BOORE IIL

   شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

                  تُرنِه بورِه ایل

 

   لَو  بَرگِ  بیدِه  چالَنگ   زِه    ایلِ   بختیاری !

   دِلُم   سیت    کوه گِرِده   ،   زیتَر   بیو  دیاری

   تَش وَندی  مِن   دلِ  مو  ،  وا خالَکِ  وِه نُفتِت

   دونُم  که تَم   سی دل  مو ،  عاشق و  بیقراری

   بیو بِریم  شاه مُنگَشت ، وا یَک عَهدی  بِوَندیم

   لَووامون  مِن لَووه  یَک ،  وِه  سیرِ دل بخندیم

   دَس  بِوَرُم  زِر  مَی نات  ،  تا  لیمویی    بچینُم

   هَی بو بِنُم زِر تِشنیت ، اَی عشقِ  تِی یِه چنگیم

   بیو   وِه مِن   دلُم دِی   ،    تا دَس  کِشُم  میاتِه

   بِرُم  مِن اوج  وا بُرگات  ،  هَی  سیل کُنُم  تیاتِه

   تو   سِتینِ    دِلُمی    ،      گُلِ     لَچَک   رِیالیم

   جا   دنیا   نیدُهُم   مو   ،   یه  تارِ  وِه او  پَلاته

   اَفتَو  رَه وو پِسین وَی ،  پَه سیچه  دِی  نیایی ؟

   مَی قول  وِ مو  نَدادی   ،  که  وا   نِسَه  اِیایی ؟

   تو کَوگِ لاسِ عشقی   ،   مو شیرِ   کوه   زَردُم

   اَی   گُل هَفت و چارُم  ،  پَه سیچه  بی وفایی  ؟

   خدایا   پَه   بُکُش   دِی  ،   مَجنونِنِه  تو  اَمشو

   سی دیدَنِ رِی  لیلی   ،    تا صُحو    نیبَرُم   خَو

   دِلُم   سی   دیدَنِ   گُل    ،    دیِه   طاقت   نداره

   وِه یادِش   ایشُمارُم   ،    آساره هانِه  هَر  شَو .

 

                          شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

                                          شهریورماه ۱۳۹۵

LALI

  شهرستانِ لالی یکی از شهرهایِ استانِ خوزستان است که در ۱۲۰کیلومتری

  اهواز( مرکزِ استانِ خوزستان) واقع شده ، مردمانش اصالتا بختیاری هستند

   و  به گویِشِ بختیاری   تَکَلُم می کنند   ،    جاذبه های طبیعی  و  خدادادی

  موجب شده  که  این شهر  یکی از  مراکزِ  گردشگری  در استانِ خوزستان ،

  خصوصا در فصلِ بهار محسوب شود  و  به همین بهانه  پایِ  توریست ها و

   گردشگرانِ زیادی را به این دیار بکشاند ، مردمِ لالی ولایتمدار و مهربانند .

 

 

                   لالی :  دِیارِ مهربانی

 

 

  عَجَو  فَصلِ  بهاری  داره   لالی !

  وه مِن دل  لاله زاری  داره  لالی

  بیاین تا که  بِریم  وِه نا  وُ سَیلِش

  سی ایلمون  افتخاری  داره  لالی

  کِلِ  شهرِش  مَزارِ  هَف  شَهیدون

  شکوه  از هر  دِیاری   داره  لالی

  پیایَل  ،  زَنگَلِش ، شیرونِ  جنگِن

  دیارِ     مَندِگاری      داره     لالی

  زلال اَو داره  چی  اَو  چَشمه دیمه

  وِه پاکی  چَشمِه ساری  داره  لالی

  سرایِ   مِهرَوونِه    هفت و  چاره

  جوار   از   آسِماری    داره   لالی

  دیارِ    لاله هایِ     پَر  پَرِ   جنگ

  نشونِ  هفت و چاری   داره   لالی

  نِژادِ       مَردُمِش      از     آریایِه

  سی یو که :  بختیاری داره  لالی .

 

   شاعرِ معاصر : داوودِ جمشیدیان ( مُتِخَلِص به سِتین )

                              شهریورماه ۱۳۹۵

 

کینهٔ من و عشق

  عشق  بجانم   شَرَر  انداخته

  در پیِ من  با غمِ خود  تاخته

  بُرد مرا  بر  لبِ  مرزِ  جنون

  نِفرت و کین بر دلِ من ساخته

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

بر درِ میخانه

  خسته دلِ خُمارِ من  !   بر درِ  میخانه مرو

  مستِ مَی ام دلا !  تو با این منِ دیوانه مرو

  عشقِ رسیده  از ره و  خیمه زده  بجانِ من

  ز خیمه گاهِ عشقِ من ، چنین تو ویرانه مرو

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ خیالی

  غمینم من  که غمخواری ندارم

  چراغی  در شبِ   تاری  ندارم

  شده عاشق  دلِ  مجنونم امشب

  ولی  تنها  و   دلداری    ندارم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گریز از غم

  به جرمِ عشقِ تو امشب ، اسیرِ دستِ غمهایم

  در این ماتمسرا و غم ، غریب و زار و تنهایم

  زدی  خیمه  بجانِ  عاشقم  ، ای   نازنینِ  من

  مرا  راه گریزی  نیست در این آشفته شبهایم

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چشمانِ مستِ تو

  ز  بهرِ  دیدنِ   رویَت    ،    دلم   بیتاب  میگردد

  دو چشمِ مستِ من امشب ،  دَمی بیخواب میگردد

  لبانم  بوسه  می خواهد  ،  بده  کامی  ز لب هایت

  خوشا  آندم  که از  بوسه  ،  لبم  سیراب میگردد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در امتدادِ غم

  مَبَر در امتدادِ غم  ،  تو امشب  این دلِ  ما را

  که با  نازت  دهی  تغییر ،  آن  تقدیرِ  فردا را

  بیا جا خوش نما جانا! در این شیدا دلِ مجنون

  که  از دل  بار بندی  با نگاهت  اوجِ  غمها را

 

  شهریور ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غریبِ وادیِ عشق

  دردیست  بر دلِ  من   ،  جز تو  دوا  ندارد

  معشوقِ جانیِ  عشق  ،    دیگر  وفا  ندارد

  دَهریست دَهرِ غُربَت ، با من همه غریب اند

  افسوس و آه که این مِلک ،  یک آشنا ندارد

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ خیالِ من

  ای گُلِ زیبا رُخِ من ، کین همه ناز میکنی!

   این دلِ عاشقِ   مرا  ،   غَرقِ نیاز  میکنی

    میزنی ام  با مُژه ات   ،   تیرِ خَلاص بر دلم

     در عَجَبَم که غُنچه لب ،  بهرِ که  باز میکنی ؟

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

BALITE LESHKE HOSHK

    شاهکاری دیگر در ادبیاتِ بختیاری :

 

                   بَلیتِ لِشکِ حُشک

 

  بَلیتِ  لِشکِ حُشکِی    ،    وِه   کِلِ   کوِه  زَردُم

  که سُهدُمِ   وُ  بِرِشتُم  ،  چَن   وَقتِه   اَو  نَخَردُم

  وِه ضَربِ تَش و بَرقی ،  گُر گِرِه  لِشک و ریشَم

  چی ماری  هَی  ایسُهرُم  ، وِه دورِه خوم ایگَردُم

  تَی نا  وُ  بی کَسُم   مو    ،     کَدُم   بریده   اُوِی

  وا    بادِ    تُندِ    پوییز    ،    اَنجیده    وُ  لِوَردُم

  زِه بَس که    وِه  غَریوِی  ،   زونی  بَقَل  گِرِهدُم

  ایگوی   تاپویِ   فِرگ   و  غَم   و   دُنیایِ  دَردُم

  هَر  کِی  زِه تَیم  گُدَرده   ،    لاشُم   گِره   نِشونِه

  وِه بختِ بد  مو  هردَم   ،    زیرِ کُچُک   وُ  بَردُم

  پیر   اَوویدُم  وا  ایکِه   وِ   سِن و  سال  جَوونُم

  مو دِی طاقَت نَدارُم  ،  وِه حَرف  و  طعنِه  مَردُم

  زِمِسون  وَی دُوارتِه  ،  وا باد  و  برف و بارون

  ذُغال و  چووه  حُشک  و   هیمهٔ    فَصلِ  سَردُم

  تَش ایوَنِن  وِه لاشُم   ،   اَنگِشت ایبوم   وِه چالِه

  وِه دَردِ  خوم  ایسوسُم   ،  وِ  جُونِ خوم  گُدَردُم .

 

       شاعرِ معاصر :

 

        داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

 

                      (  شهریورِ ماه ۱۳۹۵)

 

 

برگِ قشنگِ تاریخ

  برایِ رهبرِ عزیزمان ، حضرتِ امام خامنه ای که امنیت و آرامشمان را

   مدیونِ شهامت و دلیری اش میدانیم ، :

   ای رهبرِ عزیز! ، ما اهلِ کوفه نیستیم و لحظه ای تنهایت نمی گذاریم ،

    ما یوزهایِ پارسی ، عاشقِ توایم ، و خاکِ پایِ تو ،  جانِ ما فدایت ،

     توفقط فرمان بده  تا اسراییل و رژیمِ صهیونیستی را از رویِ نقشهٔ

      کُرهٔ  زمین  محو کنیم .

                                 شاعرِ بسیجی :

                                  (  داوود جمشیدیان ، مُتِخَلِص به مجنونِ بختیاری)

 

 

             جانم فدایِ رهبر

 

 

 آیینهٔ زمان

          

  تو   آیتِ   خدایی   ،   ای   مردِ  آسمانی

  چون اختری درخشان، درقلبِ این جهانی

  ولیِ   امرِ   مایی   ،   ای   نایبِ  خمینی

  از عشق و مهربانی ، سرشار و بیکرانی

  نامت   امامِ   عصر و   ،  جانبازِ  انقلابی

  پیروزِ   عرصه ها   و   ،   امیرِ  فاتحانی

  جز عشقِ تو نباشد ،   در سر هوایِ دیگر

  ای   رهبرِ   آزاده     ،    امامِ   عاشقانی

  دلیر و  سر فرازی   ،  هم نامِ  حیدری تو

  برگِ  قشنگِ  تاریخ   ،    علیِ  قهرمانی

  رو به خداست هر دم  ،  دستِ دعای ملّت

  تا  انقلابِ  مهدی   ،    باید  که تو  بمانی

  ما اهلِ  کوفه  نیستیم  ،    از نسلِ  آریاییم

  این جانِ ما  فدایت  ،    فدایِ تو  که جانی

  لرزد جهان   ز فکر و  اندیشه هایِ   نابت

  تو  وارثِ  محمد ( ص )  ،   آیینهٔ زمانی .

 

     شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان(سِتین )

 

KELAR

   تراژدیِ عشق در گُذر از کِلار ( کِلار نامِ کوهیست در چهارمحال و بختیاری )

 

                            عشقِ کِلاری

 

   اَی    دُدَرِ    خیالُم    ،    زِه     ایلِ   بختیاری

   مو   عاشقِ   تیاتُم   ،    خوتَم   خَوَر   نداری

   تو چی مَه ایگُروسی ،  مو چی نِسه وِه دینِت

   تو  سِتینِ  دِلُمی   ،  اَی  گُلِ   هَفت و  چاری!

   دِلُمه    ایدِراری   ،    جور   آردِ    مِنِه   تاپو

   خین  وِه دِلِ  مو کِردی  ،  پَه کَی اِیای دِیاری؟

   بیو بِریم   وا با  یَک   وِه  دشتِ   سُهرِ  لالی

   پَه  مَندیرِ  چه مَندی ؟ ،  بُکُن  دِی  گِردِواری

   بنیّر وِه رنگِ زَردُم ، چه کِرده  وا مو عشقِت

   اَرس ایریزُم سی بختُم ،  مو چی اَوره بهاری

   سی دِلِت  وا  بِچینُم    ،   هِزار  گُلِ  بوسونی

   وِه دشتِ  سَوزه  شیمبار  ،   یا کوه  آسِماری

   سی   دیدَن    رُخِ  تو   دلِ  مو     کوه   گِرِده

   دَسِت بِنِه  مِن دَسُم  ،  بِریم مِن   وارگه پاری

   دِلُم هوایی اَووید  ،   سی  پَل و  تِی وُ  بُرگات

   لَووامون مِن لَووه یَک ،  مِن  دِلِ  سوزِماری

   خدایا  یا  بیار دِی   ،    اِی گُلِنه  وِه  کِل  مو!

   یا که بُکُش مونه دِی ، مِن اِی شَووه غُواری.

 

         شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( باتَخَلُصِ ادبیِ : ( سِتین )

                                      شهریورماه ۱۳۹۵

 

*

  شاهکاری دیگر در شعرِ پارسیِ جهان :

 

        عَطَشِ عشق

 

  سوخت دلم از عَطَش ، در هَوَسِ روی یار

  کاش زنم دست بر  ،   تارَکِ  آن موی  یار

 هوش رُبود از سرم  ،  گُل رُخِ   زیبایِ من

  کی به مشامم رسد ، نِکهَتی از  بوی یار ؟

  عاشق و مجنون شدم  ، گشت  دلم  بیقرار

  در  تبِ   داغِ  رُخ  و  ، آن  خمِ  ابروی یار

  نیست مرا  حالِ خوش  تا که  کِشَم  انتظار

  در پیِ  دیدارِ  او   ،   در گُذر  از  کوی یار

  ای که تو می آیی از   وادیِ   لیلی رُخان !

  بر دلِ من مژده آر  ،  از طرف و سوی یار

  آمده  جانم  به لب   ،  سوخت   دلِ عاشقم

  مانده به دل حَسرتِ :  دست به لیموی یار

  نیست  جز این  آرزو  بر دلِ  جمشیدیان :

  لب به لبش  تا سحر ، بر سرِ  بازوی یار .

 

  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                       شهریور ماه  ۱۳۹۵

SHOGARE ASHEGHY

                           شَوگارِ عاشقی

 

  سی  دیدنِ   تیا  گُل   ،    اَمشو  مو  خَو  ندارُم

  نونم   گُلُم  ایدونه   که  مو  سیش    بیقرارُم   ؟

  پیت ایکُنم چی ماری که تاو خوره وِ دور خوش

  دس  ایکُنم   مِنِه  جیو   ،   عسکشِه    ایدرارُم

  تَش ایوفته  وِه لاشُم   ،   ارسام اِیان  وِ تی   لَم

  بختِ   بَدُم   رِی  ایبو   ،    و مِنِه  شَووه  تارُم

  یدَم   یوفتُم   رِی  پَهلی   ،    یدم  ایبوم   دل بالا

  وِ  غیرِ  اَرس و  آهُم    ،    کاری   دیه    ندارُم

  اَیر    یه   دَم    وِ   تیام    چُرتی    ایا    اِخوسُم

  شلکِش  ایا  وِ  ویروم   ،  غمِ  هونِه   مو  دارُم

  نونُم  چه وا کُنُم دِی  وا عشقِ  گُل   مو  امشو ؟

  عشقِش کردُم وِه زنجیر  ،  اِی گُلِ  هفت و چارُم

  ای    دودُرِ     خیالُم    زیتر    بیو    که    مُردُم

  هرچی غم بی  مِن دنیا  ،  همن کِردی   وِه  بارُم

  تنگ اوویده  دلُم سیت   ، مو دِی   طاقت  نَدارُم

  یا که   بیو   سراغُم   ،    یا  که   بِکَن   مزارُم .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

DAR DAME ESHGH

  

              در دامِ عشق

 

  عشق  چه میکِشد  مرا  ،  تا به  فرازِ  بامِ  تو !

  نیست مرا  رَهی دگر   ،  جز که شَوَم  به کام  تو

  در عَطَشم تو بُرده ای  ،  سوخت  لبانِ  تشنه ام

  کَی رسد آندمی  که من  ،  لب بنَهم   به  جامِ  تو

  عِشوه و   ناز  میکنی    ،   با   دلِ   بیقرارِ  من

  طعمِ    کِرشمِه    میدهد    آن    نمکِ   طعام   تو

  در یَدِ  تقدیرِ  تو نیست   کس به  قضایِ این  گُذر

  جز منِ  عاشق  که شدم  ،   اهلیِ   تازه   رام تو

  در  اَمَلم   تا  که   رسم   سر  بزنم   به  کویِ  تو

  بَه چه خوش آندمی که دل بسته شود  به دام تو!

  پای   بِنِه   تو  در  رَهی   که  میرسد  به  میکده

  تا  که  کند  ساغرِ مَی   چاره   به حالِ    شام  تو

  تیرِ   مُژه   مَزَن   به این   خسته دلِ   شکسته ام

  تا  که   نشان   نَگیردم   ،   چشمِ   سیاه  فام  تو

  به بزمِ شعرِ من  بیا    ،   خوش آمدی  به مَحفِلم

  خوش آندمی  که بوسه ای   زنم  بجایِ  گام   تو

  عشقِ تو جَنت است مرا ، ای گُلِ خوش نگارِ من

  کاش   بماند  این خیالِ خوش به  انضمام    تو  .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

SHIRE SANGY

    شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ بختیاری :

 

   در فرهنگ و آداب و رسومِ ایلِ بختیاری ، شیرِ سنگی نِمادی از

   شهامت و دلیریست که بختیاریها بر رویِ آرامگاه مردانِ بزرگِ

   و دلیرِ ایل میگذارند.

 

                                   شیرِ سنگی

 

  ای گُلِ مَی نا سُهری که از تو دیرُم!

  عُمریه که مو  وِه عشقِ تو   اسیرُم

   دودَرِ   چالنگی که وِه  سردِسیری!

  مو  کُرِ   هَف لَنگِ   مِلکِ   مالِمیرُم

  دِی بیو مِنِه دِلُم ،  کم ناز بِکُن  سیم

  ایدونی اَر تَیم نیای تا صُحو ایمیرُم ؟

  وا کَدِت  هر شَو  ایای وِه مِن  خیالُم

  غمِ دیریت  وِه خدا   دِی  کرِدهِ  پیرُم

  دُنگُلِی   که  تیه کالِ    ایل  و مالی !

  دلُم  عاشق  اوویده   وا با  تو  گیرُم

  وِم گُهدی  اَمسال  مو وا  بهار  اِیاهُم

  قولی که وِه مو دادی  نیره زِه ویروم

  بِنیَهر وِه رنگ و ریم ،چه حالی دارُم

  مو  زِه  داغِ   عشقِ  تو  اینی ایمیرُم

  اَر   مُردُم   زیتر  بیو  وِه   سَرِ لاشُم

  بِنه رِی  خاکِ  مَزارُم  سنگِ  شیرُم .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان،مُتِخَلِص به سِتین

 

TA DIRMEJAL VA ESHGH

                           تا دیر مِجال وا عشق

 

  زِه مِجال  تا دیر مِجال  ، سیش بیقراری دلِ مو

  اِدونُم    کوه  گِرِدی   ،   طاقت  نداری   دلِ مو

  شَو وُ   روزُم   تَهلِ وُ   ایگوی  خَزونِ همه دَم

  وَه   گُدارِ   عاشقی   ،   مَندیر   بهاری   دلِ مو

  لاشُم هَی  گُر ایگِره  مو تِشنه یوم   سی دیدَنِش

  چی گُلِ سُخت کِردِه ای  ،   وِه لاله زاری دلِ مو

  پیت کُنی  جورماری  که  ایسُهره  وُ  دِر ایخوره

  وِه دینِ  دودَرِ  مال  ،  مِن  شَووِه تاری  دلِ  مو

  تَش  گِرِدی   واغمِ    زمونه وُ    چَم  و   خَمِش

  تا  وِه کَی  وِه  روزگار  داغُم   دِراری  دلِ مو ؟

  دیسِسِی  تو هم   وا با   عَذاوِه   دنیا   وِه    کِلُم

  وا  غَمُم   تا  وِه  اَوَد  ،  تو   موندِگاری  دلِ مو

  وِه هر جا سیل ایکُنُم ، چی شَووِه تارِه  بختِ مو

  وِ کَدِه    بختِ  بَدُم   ،   تو   وا دِیاری    دلِ  مو

  سُهری چی   دلِ شقایق  ،  پُر زِه خین و  کُرُوِی

  داغِ      نامُرادِ  مو     وِه     روزگاری    دلِ مو

  کاشکی  که   زِه  رَه  بیا    اَجَل  سراغُم   بِگِره

 بِکَنه  وِه گِل   مَزارُم  ،   که  تو  زاری   دلِ مو .

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

در آرزویِ وَصل

  شدم عاشق  ،  اسیر و بیقرارم

  غمی جز دوری ات بر دل ندارم

  وِصالت گشته  عشق و  آرزویم

  چو گُل   مُشتاقِ   دیدارِ   بهارم

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قرار

  دلم  امشب  دوباره  بیقرار است

  به شوقِ  دیدنِ  رُخسارِ یار است

  نمی آید به چشمم  خوابِ نوشین

  همه  فکر و خیالِ من  قرار است

 

  شهریورماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

 

 

قبلهْ نماز

  مستم از آن نِکهت و بوی رُخَت

  قبلهْ نمازم    شده   سوی  رُخَت

  نیست مرا خوشتر از این آرزو:

  اینکه کِشَم دست به  رویِ رُخَت

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

از دستِ غم

  بهرِ رُخَت  ،  من غزلی ساختم

  نامِ   تو  را   در دلش   انداختم

  بینِ غزل ، غم به دلم رخنه کرد

  من به غم و  بختِ خودم  باختم

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ زیبا رُخِ من

  ای که تَبَ عشقِ مرا بر سری!

  این دلِ ما را به کجا می بری ؟

  خارِ تو ام  ، ای  گلُ زیبا  رُخم

  نِکهتِ  بویِ  خوشی از عنبری

 

  مرداد ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

 

از ایثارِ بسیج

  وطن روشن ز رخسار بسیج است

  ز عزم و  چشمِ  بیدار  بسیج است

  دوام  و    یاد   و   نامِ   جاودانش

  رهاوردی    ز  ایثار   بسیج  است

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سی گُل

  تیَلُم  سی  دلِ گُل   شَو  خَو  نداره

  کاشکی که وِه مالِ گُل برفی نَواره

  کوه گِرِدُم زِه بَسکه  مندیر نِشَسُم

  سی دلِ  گُلُم  که  سی مو  بیقراره

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دَس مِنِه دَس ، لَوُ مِنِه لَوُ

  خوام بِروم وِه مالِ گُل ، گُلی بچینُم

  گُل بِنُم مِن زُلفِ گُل ، تَی گُل بِشینُم

  لَوُ بِنُم  مِنِه لَوُاش ، دَس مِنِه دَسِش

  وِه  تیگِش  تا  وِه اَوَد  کِری  نَبینُم

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دِیاری

  چه  خووِه    گُلُم  بیا   زیتر   دِیاری

  تا  بریم  وایَک  مِنِه  دل  سوزِماری

  سر بِنُم تادَمِ صُحو زیر بالِ  مَی ناش

  بریزُم   وِه  رِی    پُهاش  گُلِ بهاری

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

 

خزانِ شده بهارِ من

  به بزمِ  این دلم  بیا  ،  تو ای  گُلِ قشنگ من

  که بار بندد این غم از ، دلِ شکسته تنگ  من

  ز هِجر و دوریِ رُخَت  ، خزان شده  بهارِ من

  ببین  چه کرد  با دلم  ،  طنینِ  زردِ  رنگ من

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ساقی

 مستم نما تو ساقی ،  با جُرعه مَی  دوباره

  ننما   به تیرِ   مُژگان   بر  جانِ  ما  اشاره

  مارا غمیست که  جز تو بر آن   دوا  نباشد

  جز عشقِ  تو  نباشد  ما را  رَهی  و  چاره

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خطِ قرمز

  ای دلِ من ، بازچه داری  به سر ؟

  چیست  در افکارِ تو در این  گذر ؟

  گفتمت  ای دل  تو در  این رَه  نرو

  مَسلَخِ عشق است و  هزاران  خطر

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا بی نهایت

  داغِ غَمَت  سر به جنونم  کشاند

  طاقت و دوریِ تو ، از دل رهاند

  بُرد    مرا   تا   به  رَهِ  بیکران

  عاقبتم   را   به   تباهی   نشاند

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فرا خوان

  بُرد مرا  در عَطَش ،  بوسهٔ ناب  از  لبت

  سوخت دلِ عاشقم  ،  در هَوَس و در تبت

  چشم و نگاهم  شده  ،  اوجِ وِصالِ  رُخَت

  زود  فراخوان  مرا  ،   در گُذرِ  آن  شبت

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ایبال اوبال

  تَش نَها  مِنِه  دِلُم   ،   دُنگُلِ   تِی کال

  هَمسو که   دِرُم   ایده   ایبال و  اوبال

  سَوزیِه  تیاش ایگوی  رَنگین   کَمونِه

  تَو کِردُم یو چَن شَووه سی دودَرِه مال

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

هر جا بِری واباتوم

  چی شونَمِ دَمِ صُحو ، ایخوام بیام رِی بَرگِت

  سُوار اووُ  وِه نیلِه   ،  تا بِشینُم  وِه  تَرکِت

  هر جا بِری اِیاهُم  ،  مو چی نِسَه  وِه دینِت

  کاشکی جلوت بمیرُم  ،  وِه تِی نَبینُم مَرگِت

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ تِنوش

  عزیزِ    مِنِه    دِلُم    مَی نا   بِنوشِه

  دُنگُلِ   لاش  اِسپیدِه    کوهِ   تنوشه

  وا که تا سَر بُوُرُم میشی وِه رِی پاش

  میشِ  کالِ   بَسِهٔ    وِه   مِنِه  حوشه

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

لیوهٔ پَلا گُل

  کُرو زیده دِلُم ، تَش وَس وِه لاشُم

  وِه هر جا دل بِرِه ، مو هم واباشُم

  دِلُم  ایرِه  وِه  اوج ، وا  با پَلا  گُل

   نَدونِه  گُل  که  مو   لیوه   پَلاشُم

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در دلِ شب

  در تبِ تو  ،  تا به سحر سوختم

  بر  دلِ   خود   آتشی    افروختم

  خیمه که زد  عشق  به عُمقِ دلم

  چشم   به   تاریکیِ  شب  دوختم

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

برایِ عشق

  عشق   بجانم   شَرَر   انداخته

  در دلِ  من  ماتم و غم  ساخته

  نیست مرا چاره در این رهگُذر

  اوجِ   نگاهم    پیِ  آن   تاخته

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

چی تیا گُلُم ، چی لَووا گُلُم

  دودَری مِن مالِمون  ،  وَی وا دِیاری

  چی گُلِ سُهر که  دِرا  وِه  سوزِماری

  لَووَلِش وِه نازُکی  ،  چی بَرگِ  بیدِن

  چی  تیاش   نَیدُم   وِه   ایلِ  بختیاری

 

   مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

نگاهِ عاشقانه

  ای مَهِ من  بگو  چرا  ،  اینهمهِ  ناز میکنی ؟

  این  دلِ  عاشقِ   مرا  ،   بنده نواز   میکنی

  چشم و نگاهِ  عاشقم  ،  محوِ رُخِ  تو  میشود

  تا  به  ابد  مرا  به  خود ، غرقِ  نیاز  میکنی

 

  مردادماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

تا بیکرانهٔ عشق

  ای که به شوقِ  رویِ او  ، به بیکرانه  می روی

  هوایِ عشق کرده ای  ،  چه عاشقانه می روی !

  بپاس  دعوتش  به اوج   ،  رها  ز  بند گشته ای

  برای  دیدنش    به   کویِ    جاودانه    می روی

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BAHIGEH CHARMAHAL

             بَهیگِ چارمَحال

 

  سر حد  و  بومِ  ایران    ،  استانِ  چار  محالِ

  عشقُم   وِه  مِن  دِلِ  هو   ،   دودَرِه   تیهِ  کالِ

  وِه کِلِ لَوواش اِی دودَر  ،  خالِ  قشنگی   داره

  دِلُم   هَمَش   اسیر   و   ،   دیوونهٔ   اِی   خالِ

  لَووا  نازُکِ  گُلُم   ،  ایگوی   چی   بَرگِ   بیده

  بِرچ   ایزَنِه   چی   اَفتَو   ،   بَهیگِ   مِنِه  مالِ

  زِه بَسکه زِه سَرِه شَو ، تا صُحو مَندیرِش مَندُم

  شَوُه  مو  وِه  درازی   ،   ایگوی   یلدایِ  سالِ

  اَیَر   بیا    اِی   دودَر    وِه    مِن   دِلُم   بِمَهنِه

  وا سَر بُرُم  وِه رِی پاش  ،  قُر ناسِ  میشِ کالِ

  مو شیرِ  کوهِ زَردُم  ، زیدُم وِه  دَر  زِه قَد  بَوم

  شیرِ  دامِنِ  خَردُم   ،   وِه   مِن   تِشنیم   حَلالِ

  وِِ  عِشقِت   خَو   نَدارُم  ، تَش ایوَنی  وِه  لاشُم

  سَوارِ   اَسوِه   نیلَم    ،   بِرنَوم   وِه   زیرِ  نالِ

   اَی  گُلِ  هَفت و چارُم  ،  تیات  رَنگین  کَمونِن

   رُخِت  وِه  مِن  دِلِ  مو  ،   گُلِ  شادی   ایکالِ .

 

              مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

 

 

 

بهترین گُلواژهٔ شعرِ من

    برای امامِ عزیزمان ، خمینیِ کبیر ( اسطورهٔ جاودانهٔ تاریخ ) .

 

  رفتی و غمت به دل عیان است هنوز

  در خاطر و  یادِ  عاشقان است  هنوز

  آوازهٔ    نامِ    پاکت   ای  روح  خدا!

  گُلواژهٔ   شعرِ   شاعران  است  هنوز

 

     مرداد ماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان،مُتِخَلِص به سِتین

عشقِ من : مولایم علی ( ع )

   عاشقم  بهرِ   وَلایَت   یا  علی

   جسم و جانِ من فدایت  یا علی

   پا بِنِه  بر رویِ   چشمِ  عاشقم

   تا ببوسم   خاکِ  پایت  یا علی

 

                     مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان

VARGEYE ESHGH

  غزلی غمگین و عاشقانه در شعر و ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

                 وارگهٔ عشق

 

 مِن   خاطرِ  مو  مَنده  ،   هَنی   وِه  یادگاری

  هَمش  اِیا  وِه ویروم  ، که  گُل  ایوَی دیاری

  وا  با  گُل  اینِشَسُم  ،  تا  وِه  سحر  پا  چالِه

  لَوامون  مِن  لَووه  یَک  ، وا  حالِ  بیقراری

  تیاش یکی یِه چَنگ بی ،ایگوی رنگین کمون بی

  گُل    دودَره    خیالُم    ،    زِ   ایلِ   بختیاری

  اِیوَسوم  مو  وِه دینِش ،  زِ دَسُم  ایگُروسِس

  چه حالِ خووِی داشتُم  وا عشقِ  وارگِه پاری

  هو شیرینُم  ِاییووِی  ،  مو   فرهادِ  هو  بیدُم

  ایکَنُدم سیش جا بیستون ،  وا تیشه آسِماری

  هر دَم که فِرگ ایکردُم ، اِخوا بِرِه  وا با کوچ

  اَرس ایرِهدُم  زِه تیام  ،  مو چی اَورِه بُهاری

  هر سا  که  او  شَووانِه   مِن   خاطِرُم   اِیارُم

  پُر    ایبوِه   دِلُم    زِه ،  ماتم   و  غمگساری

  اَی آسِمون! بِوار تو  زِه اَور سِیات تو بارون

  دَینُم  وِه  نات  اَیَر که سی  بَختِ  مو  نَواری .

 

         مردادماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

 

 

مست و خرابِ عشق

  در گُذر  از   خاطرات  ،  نامِ  تو   را  یافتم

  در شبِ  تنهایی ام    ،   آه  که  من  باختم

  اوّلِ  شعرم  که  شد  ،   قافیه ام    بند  شد

  با   دلِ   بیتاب   خود   ،    قافیه ای   بافتم

  مُرغِ دلم  پَر  گرفت  ،  در هَوَسِ  رویِ  تو

  بهرِ  وِصالِ  رُخَت  ،   سویِ  تو  می تاختم

  مَست و خرابم که کرد ،  چشمِ  اَهورایی ات

  جامِ شرابم  شکست  ،  سویِ  تو   انداختم

  خاطرهٔ   عشقِ  تو   ،  داغِ  مرا   تازه  کرد

  کاش که این  شعر را  ، کاش  نمی ساختم .

 

          مرداد ماه ۱۳۹۵--- داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

عشقِ مو ، دودَره چهار لَنگ

  دودَری  وَی  مِن  دِلُم  زِه  ایلِ  چالَنگ

  دُنُگُلِ مَی نا سُهرُم ،  دَسمالِ هَف رَنگ

  چَن شَووه سی دل تیاش  مو خَو نَدارُم

  مَندُمِه  خومِه وِه تَک  ،  وا با  دِلِ تَنگ

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

شَووِی که پیت ایکِردوم

  کاشکی که وِه مالِ گُل  بارون نَوارِه

  تا بِروم  سَروَقتِ گُل :  عِشقُم ستاره

  وا اِمشَو چارده  شَووه  دِل  بیقَرارُم

  سی  دِلِ  گُل   اِی  دِلُم   طاقت  نَداره

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

هر چی گُلِ سی دِلِ گل

  هر چی گُلِ قشنگه  ،  وا سی دِلِت  بِچینُم

  خندَن یارُم وِه رِی لَوت ،غم وِه دِلِت نبینُم

  زیتَر بیو  کِلِ مو  ،  که کوه  گِرِدُمه  سیت

  یا دل بِوَند وِه عِشقُم  ، یا که بریز تو خینُم

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

میش کال

  میش کال ! زیتر بیو  مالِ  خَوَر کُن

  کَرنانِ وَردار بیار سازی وِه سَر کُن

  هُف بِکُن  وِه مِنِه ساز  تا گُل  بیاهه

  غَمِنِه  مِنِه  دِلُم   وا گُل  وِه  در  کُن

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

یه بوسی رِی لَووِه گُل

  یه گُلی مِنِه بُهون چی تَش ایسوسِه

  چه کُنُم که زِه دَسُم هَی ایگُروسه ؟

  کاشکی که  زیتَر بیا وِه مِن دِلُم دِی

  لَو  بِنِه  مِنِه  لَووام   چیلُم   بِووسه

 

  مرداد ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )