ESHGHE KHIALY

 

                 عشقِ خیالی

 

  شبی  لیلی  رُخی   بر  ما   نظر  کرد

  تبِ  عشقش   دَمی  بر  دل   اثر کرد

  نگاه   چشمِ   او   پُر   از   شَرَر بود

  غم  و   اندوه  را   از  سر  بدر  کرد

  رُخش چون قُرصِ مَه   آتش  بپا کرد

  قَدَ    رعناییش    شوقم     بسر  کرد

  بدستم     تا    گرفتم    زلفِ    نازش

  به زلفِ او   دو چشمم  بس  نظر کرد

  هلالِ       آن       کمانِ      ابروانش

   دلِ  بیتابِ  من   را  در  به  در   کرد

   هَوَس    کردم    به   باغِ  لیمووانش

   به  دل   تابِ  عَطَش   را  بیشتر کرد

  شرارِ     بیکرانْ     لب های   داغش

  عَطَش   را    بر   لبانم    بارور   کرد

  به خوابِ خوش  که رفتم  آن صدایش

  مرا   بیدار   ز   خوابِ   مختصر  کرد

  پریدم    من   ز   خوابِ    لیلی   خود

  خیالِ   خوش   مرا    دیوانه تر   کرد.

 

                                            شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

 

                                                                آبان ماه ۱۳۹۵