وه عشقِ گُل

غَمِ عشقِ گُلُم  تَش نا  وِه جونُم

وهِ هر جا که ایخوا هَی ایکِشونُم

شَو وو روز هَی اِیا  وِه مِن  خیالُم

چه  زِ  دِلُم  ایخوا  ؟  وولا   نَدونُم

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

جا یِه تار میت

اویدوم عاشق و خَو نیبَروم  سیت

نیخوام دنیانه مو وِه جا یِه تار میت

وهِ عشقِت اوویدوم  کِلو  وو   لیوهِ

گِرهدی تو ازُم هوش و خَو وو قیت

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

خدای دوّم

خدایِ  دوّمِ  عالم  علی بود

برای  خالقِ  دنیا   ولی  بود

بجز او و خدایش کس  نبوده

که مولا عشقِ روزِ اولی بود

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

عشق یا هَوَس

عاشقی و عشق هَوَس بود و  بس

حالِ خوشی نیست از آن را به کس

عمر  گرانمایه  در   آن   صرف   شد

خسته و نالان  شدم  از  این هَوَس

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

گمشده در کویِ تو

کاش   دلم   عاشقِ   رویت   نبود

گمشده   در   برزن  و  کویَت  نبود

بردی همه هوش و حواس از سرم

مست  از  آن  نِکهَت  و  بویت نبود

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

داغِ فراغ

عشقِ تو هوش از سرِ من می ربود

داغِ   غمت   در   دلم    افتاده   بود

سوخت    تنم    از    شَرَرِ    آتشت

کاش  که این  عشقِ تو  هرگز نبود

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

عشقِ آسمانی

نگاهم کن   ،   نگاهت  مهربانیست

بهشتِ    ماندگار    و    جاودانیست

نداری  همچو  خود   همتا  به  عالم

که عشقت عشقِ پاکِ آسمانیست

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

درمانِ من

غمِ عشقت  زده آتش بجانم

نشان از جای و مأوایت ندانم

بیا که از دوریت  طاقت ندارم

بزن  مَرهَم  بر آن  دردِ  نهانم

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین
 

تیرِ غمت

شبی را من پریشان تو بودم

یکی  از آن اسیران  تو  بودم

گرفتی تو  به  تیرِ غم  نشانه

دلِ من که  به زندان تو بودم

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

 

مجنون ترین

تویی   آن  مَرهَمِ   زخمِ   نهانم

که عمری در پیِ عشقت دوانم

گذر کن تو به بالینِ من  امشب

که من  مجنون ترینِ  عاشقانم

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

خوار و زار

بدامِ  خود   گرفتارم   تو   کردی

به جرمِ عاشقی خوارم تو کردی

زدی   آتش   بجانم   با   جفایت

پریشانِ   دلِ   زارم   تو   کردی

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

پریشانِ تو

این دلِ سرگشته  حیران تو بود

تا سحر  هر دَم  پریشان  تو بود

می تپید   دیوانه  از  بهرِ   رُخَت

عاشق و مَبهوت و ویران  تو بود

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

خالِ زیرِ لَو

ای که  وِردِی  وهِ دِیاری او پَلاتهِ

تَش نَهادی وهِ دِلی که  مُفتَلاتهِ

دلِ عاشقِ مونهِ کِردی اَسیرِش

هَمو خالینهِ  ایگوم  که زیر لُواتهِ

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

لَو بَرگِ بیدِ تیهِ کال

چه خووه شَووه مَهی تَی تَشِ چالهِ

تا    سحر    ناز    بِکُنی   دُدَرِ  مالهِ

لَو بِنی مِنهِ لُواش ، چیلِش بِووسی

دُدَرِ    لَو    بَرگِ    بیدِ    تیهِ    کالهِ

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

دَنگِ دُدَرِ چالَنگ

سی تِیا یه دُدَری  دِلُم اُوی  تَنگ

دُنگُلِ  تیهِ  کالی  زِ   ایلِ  چالَنگ

دِی  بیو  مِنِه  دِلُم  که خَو  نَدارُم

نَگُروس زِدَسُم و سیم نَدِرا  دَنگ

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

مَی نا بِنوش

پَلَلِت   وِه   زیر  می نا  که  یان  دِیاری

زونیامِه    سُس    کُنِن    وِه   بیقراری

چه زه اِی دِلُم اِخوای خَو نیبَرُم سیت ؟

دُنگُلِ     مَی نا     بِنوشِ      بختیاری

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

گُلِ قَله تُل

خوام بِرُم وه گَرمِسیر  سی دیدنِ گُل

لَو   بِنُم    مِنِه   لُوا   تی کالِ   دُنگُل

اَر    بیا   نِهِنگِ  مو    ریسه    بِوینُم

زِه ایچو سیش گُل ریزُم  تا وه قَله تُل

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

در غُبارِ انتظار

ای بادِ بامدادی  ، از او خبر چه داری ؟

دارم من از تو هر دَم،چشمِ امیدو یاری

 در  این غُبار حسرت  ، در  انتظارِ یارم

ما  را  رها کن  از  این  ، ایّامِ   بیقراری

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

دیوانه وار

دلم از بهرِ هِجرانت  ،  بسی دیوانه  میسوزد

مثالِ آن لبِ تشنه  ،  که در  میخانه میسوزد

غمی سنگین نهادی بر دل و جانِ منِ عاشق

چو شمعی بی امان در  ماتمِ پروانه میسوزد

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

زیبا رُخِ خیالم

زیبا رُخی  چو  لیلی   ،   افتاده  در   خیالم

از بهرِ وصلِ رویش   ،  آشفته است   حالم

ایکاش به روی عشقم ،آغوشِ خود گشاید

تا  در  فِراقَش  امشب  تا  به  سحر  ننالم

 

فروردین ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُل غُنچهٔ امید

ای کاش نَمی ز باران  از آسمان  ببارد

تا شبنمی  دوباره   بر  برگِ گُل  گذارد

سیراب گردد آن برگ با شبنم سحرگاه

بارقهٔ   امیدی    بر   قلبِ   من    برآرد

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

نِکهتِ خاکِ وطن

بنازم    لاله های    پَرپَرت   را

که زینت داده  برگِ دفترت   را

سِتاید هر دلِ مَست و مَلولی

طَنینِ خاکِ مِشکین عَنبَرت  را

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

ایرانِ من

چو ایران در جهان خاکی نباشد

دلیر  مردانِ   بی باکی   نباشد

چنین گویم  ز وصفِ  بیکرانش :

بِسانش  زِبر  و  چالاکی نباشد

 

فروردین ۱۳۹۵ --- سِتین

 

در عَطَشِ عشقِ تو

در عَطَشِ عشقِ تو من سوختم

شعله زدی  بر تنم   ،   افروختم

تا   به   ابد   در  گُذر   از   انتظار

چشم  به  راهِ  تو  بسی دوختم

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

گُل و خار

ای که شدم عاشق و بیمار تو

حالِ  خوشم  لحظهٔ   دیدار  تو

نیست مرا خوشتر از این آرزو :

تو گُل من باشی و  من خار  تو

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ ---  داوود جمشیدیان ( سِتین )

کمینِ عشق

کاش هرگز  این دلم  مستت  نبود

ساغر و مَی هر دو در دستت نبود

می فِتادی  در  کمینِ  عشقِ  من

از کمینِ  عشقِ من  جستت  نبود

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

۷ و ۴

    گُلِ هَفتی یا گُلِ چاری؟

 

دُنگُلی که مِنِه مال وَیدی دِیاری !

بُردیمِه دُوارتِه باز وِه بیقراری

شَو وُ روز و قیتِنِه وِه مو گِرِهدی

پَه سیچهِ نیای کِلُم دَنگ ایدِراری ؟

تیَلِت کُشتِه مونه سیت کو گِرِهدُم

اَی که نونُم زِه تَشِ هفتیو چاری

بسکه دِی مِن جوشیره مَندیر نِشَسُم

کون کِردُم سی دیدَنِت وَندیم وِه خواری

دِلُم هَی تَش ایزَنه سی دَس وِه لاشِت

سی همونویی که زیرِ مَی نا داری

لَو بِنِه مِنِه لَووام طاقت نَدارُم

پَه سیچه هَر دَم یِه عُرزی ایدِراری ؟

هَر فَی که زیر لَچَک پَلات وَنی دَر

چی تِوِرگ وِه مِنِه جُونُم هَی اِباری

بُرگانه که هی بَری بالا وُ پویین

چی گُلِ سَوز کِردِه ای وِه  سَوزِ ماری

دِی بیو زِیتر که مو سیت بیقرارُم

عشقِ هفت و چارِ مو زِه بختیاری  .

 

نوروز ۱۳۹۵ --- سِتین

نوروز

آمد  دوباره   نوروز     ،    با   مژدهٔ   بهاران

تا چشمه ها بجوشند ، در قلبِ کوهساران

بویِ بهار پیچید  ،  در  دشت و کوه و صحرا

یک دشت پُر ز بو  شد  ،  با عَطرِ لاله زاران

 

 

نوروز ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شِکوِه هایی از دلم

شِکوه  دارم   از  دلِ    دیوانه ام

از جفایش عاشقی بی خانه  ام

از عَطَش میسوزم ولب تشنه ام

در  هَوَس   بر  جرعهٔ   پیمانه ام

بیقرار   از   بهرِ   معشوقم  نمود

آن  خُمارِ  عشق  در   میخانه ام

حالِ مارا خوش نباشد  هر  دَمی

تا  ابد  با  عشق  من   بیگانه ام

ناله سر دادم   ز  دستِ جورِ   او

گوشه گیرِ   خُفته  در    ویرانه ام

خواستم  تا  اینکه  نازی را   خَرَم

جای  آن  دادم   همه    بیعانه ام

بردلِ برگِ  فَلَک حَک شد    شبی

قِصهٔ     ناباور     و      افسانه ام

در عجب  ماندم   ز  خویم   تا  ابد

از    طَنینِ    شاخِصِ     رندانه ام 

 

نوروز ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

 

 

شهید نظر می کند به وَجه الله .

برای شهیدانِ وطن ، همانهایی که منِ شاعر نفس کشیدن و امنیت و آرامشم را مدیون ایثار و از خود گذشتگیِ آنها میدانم و تا ابد شرمنده آنها هستم . برای همیشه در قلبِ من جای دارند ، روحشان شاد و یادشان گرامی باد .

 

بیادِ مردانِ خدا

 

ای  شمع ها  بسوزید   ،   اندر فراغِ  یاران

اشکی ز دیده بارید ، چون قطره های باران

بهرِ  ضیافتِ حق   ،  تا عرش  پر   گشودند

از  خاکشان   برویید    ،   انبوهِ   لاله زاران

 

فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

 

افتاده در یادِ تو

ای  کاش  رسد  دَمی  که  آزاد شوم

از  دل  بِبَرَم  غم تو را   ،  شاد  شوم

در دفترِ  شعرِ من تو  شیرین شَوی و

من تیشه زنِ عشقِ تو ، فرهاد  شوم

هرگز  نَکَنم  دل  ز تو  هر  جا که رَوی

اُفتم پی ات و  ، در  پِیِ تو   باد  شوم

شوقی    نَبوّد   بجز    وِصالِ    رُخِ  تو

شاداب  به  دشتِ  تو  که  آباد  شوم

شاگردِتو ام ،نشسته در مکتبِ عشق

مجنونَِ   نگاهِ   مَستِ   استاد   شوم

فکر  و هَمِ من ، همیشه  دیدارِ تو بود

آندم   که  در  آغوشِ تو  دلشاد  شوم

عاشق بِشَوم  ، به شوقِ وصلِ رُخِ  تو

تا  عشقِ تو و  فتاده   در   یاد   شوم

 

فروردین ماه۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به ِسِتین

 

 

 

تبِ عشق

بهرِ  وصالِ   رُخَت    ،   در  تبِ  خود   سوختم

آتشِ   عشقِ   تو   را     ،   بر   دلم   افروختم

خیمه   به  جانم   که  زد   داغِ  فِراقَت    دَمی

تا به سحر بی امان  ،  چشم  به شب  دوختم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

توصیفِ موسمِ بهار به گویشِ بختیاری :

به بهانهٔ فرا رسیدنِ نوروز و سال جدید ،

 

تقدیم به تمامیِ هموطنانِ عزیزم :

 

                     دُوارتِه باز بهار اِوَی ،

 

  بهارِ بختیاری

 

خَوَر بَرین وِه مِنهِ مال ،  که موسمِ بهار اِوَی

شقایق  و  باوینه  باز   وِ   کِلِ  لاله زار  اِوَی

سی دلِ بووِه عطرِ  کوه، دِلُم هوایی اوویده

کِلوسِ سوز وِه زیر برف دُوارته باز وِه بار اِوَی

برفا  همه  اَو اوویدِن  وَستِن وِ رَه  وِ مِنِه  گَر

جوش و خروشِ زردِکو وِ دِلِ چَشمه ساراِوَی

وا هَنَفِ بهارِگُل ، وِ لِشکِ حُشکِ مِنِه دشت

گُل و شکوفه های واز وِ کِل و بالِ  خار  اِوَی

وِ بَنگِ تاتِمون نوروز  ، زمین  دُوارتهِ  مار اَوَی

بهارِ   دلنشینِ  گُل  سی  دلِ  بیقرار    اِوَی

همه بیاین تا که  بِریم مِنِه بُهون وِ سَیلِ گُل

چی اَفتویی  وِ پَسِ  اَوُر ، گُلِ مو وا دِیار اِوَی

رِسی بهارِ عاشِقون،چه خُو اِوی وو شاداِوَی

که عشقِ مو آساره باز واکوچِ هَفت وچاراِوَی

داوود بِوال وِ روزگارکه وَی سراغت حالِ خوش

که بختِ تو چی قُرصِ مَه وِ مِنِه شَووهِ تار اِوَی . 

 

 

 

  نوروز ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به ِسِتین

 

حلاوتِ لبانِ تو

همه شب تا سحر نازت کشیدم

حَلاوت   از  لبِ   بازت   کشیدم

شدم    آن   مَحرَمِ   رازِ  دلِ   تو

ز   اعماقِ دلت   رازت   کشیدم

 

 

اسفندماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

دُدَرهِ خالَک وهِ نُفت

آه و نالَم      بِگِره      دُدَرهِ     مالهِ

دُنگُلِ   خالَک وهِ نُفتِ     تیهِ   کالهِ

هَمو که وا با تیاس تَش نا وهِ جونُم

تا اَوَد    وا آهِ سَردُم     هی   بنالهِ

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

لاله ویزه

تا وه کَی دِی وا هَمَش دیندات بِگَردُم ؟

تَو کِردُم    سی دیدنِت  دنیای    دَردُم

هَمقو  دِی  تاووم  نَده  دَینُم  وَنُم  نات

لاله ویزَت     ایکُنهِ     اِی    آهِ  سَردُم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

تِی وه رَه

کاشکی  که   وه  آسِمون  اوری  بیاهه

اَرسِ خین     بِواره     از     اوره سیاههْ

سی هو که مَندیرِشُم وو تِی وه رَهشُم

دُنگُلی   که   تا   اَوَد   دِی   تَیم   نیاهه

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

کوه گِرِدُم سیت

ای گُلِ سُهرُم   بیو   سوز کُن  وه  دشتُم

تا خُروسخُون  مَندیر و  وه  رَهت   نیَّشتُم

بیقرارُم    کِردی   وُ    سیت   کوه   گِرِدُم

چی مَهی مِن شَووه تار هَمَش وه گَشتُم

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

ز مِجال تا دیر مِجال

ز  مِجال   تا   دیر  مِجال    مَندیرِتُم    مو

وه   تیام   هیچ   خَو  نیا   وه  ویرِتُم   مو

چی شِکال که یوفته مِن دامِ شکال چی

وَسومِه     وه     دامِتو     اسیرِتُم     مو

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
 

طعمِ لبانِ تو

کردم   هَوَس   طعمِ    لبان   تو   را

تا بِچِشَد این لبم  ، شهدِ زبان تو  را

کاش نَهی بر لبم  ، داغیِ رویِ لبت

تا که بَرَد کامِ دل  ، تاب و توان  تو را

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

اشکِ خون

غمِ  عشقی   بجانِ  من  فتادی

به  رویم  آه و اندوه   را  گشادی

زدی    آتش   بجانم   با   فِراقَت

به چشمم اشکِ خونی را نهادی

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

از جفایِ تو

همه عُمرم  پریشان تو بودم

ندانستم  به زندان  تو  بودم

زدی آتش به جانم با جفایت

به نامِ عشق حیران تو بودم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بسویِ عرشِ خالق

شهیدان  نغمهٔ  حق را  سرودند

رهِ   مولا  علی  را  طی  نمودند

بجا ماند نامشان در دفترِ عشق

بسویِ عرشِ خالق  پر گشودند

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

ز دَسِه ای زمونه

دِلُم   خینه   زِ   دَسِ  اِی   زمونه

دِلِ   زومبَستهٔ   مو   بی    زَوونه

گروسهِ چی نِسَه  وَنُم وه  دینِس

مونه   هر جا که  ایخوا  ایکِشونه

اَیر  که دُنگ بِدی  وات ساز  نیاره

وه بی رحمی ایگوی چی کافرونه

هر چی  بُنگ ایکُنی  فایده  نداره

زه حال و روزت کس هیچی نَدونه

نه رَه پیش داری و نه ره وَرگشت

زورت  اِیا  که  کس  حرفِت  نخونه

ایر    کٌر  و    دُردَر    کُنِن    مُرافه

همه    حٌکما    وِ  نَعفه   دودَرونه

هو که  پیل  داره وو  پارتی خدایه

هو که هیشکین  نداره  بی امونه

خدایا   مون   بِکُش   اینون  نبینم

که  لاشُم  دِی  مِنِه  دُنیا   نَمونِهِ.

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

نصفِ جهان

برای اصفهانِ ولایتمدار ، پایتختِ فرهنگ و تمدنِ ایرانِ باستان .

 

دیار  و  شهرِ  من  نصفِ جهان  است

همان نصفی که نامش اصفهان است

بُوَد    نامی    ز    فرهنگ   و    تمدن

درخشان  چون  فروغِ  جاودان   است

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

پیمانه

منم  آن  عاشقِ  دیوانهٔ  تو

عَطَش دارم بر آن  پیمانهٔ تو

نباشد خوشتر از این آرزویم

که آیم  یکدمی  در خانهٔ تو

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

خالِ مژگان

قسم  بر  خالِ  مژگانت

شدم مبهوت و  حیرانت

بیا در قلبِ من  امشب

که دل گشته پریشانت

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در حریمِ عشق

 عشق از رویِ هَوَس کردن خطاست

راه و رسمِ عاشقی ، عهد و وفاست

آشناییِ     لبان     معصیت     است

کامِ   دل   از   راهِ  نیکویش   رواست

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

پژواکِ مُژگانِ تو

می تَپَد قلبِ من از  پژواکِ آن  مُژگان تو

چون غزال افتاده ام در بند و در زندان تو

میکِشی هردم مرا  تا بیکران  مرزِ جنون

نیست ما را طاقتی  از بهرِ آن  جولان تو

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

درتَبِ عشقِ تو

شبی  مجنونِ دیدار تو بودم

به نازت من ، خریدار تو بودم

تبِ عشقت  بزد  آتش بجانِ

منِ عاشق که بیمار تو بودم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

محکمهٔ عشق

شدم عاشق ،که حیرانم توکردی

به جرم عشق ، ویرانم  تو  کردی

به  زندانِ  جفایت  حَبس   کردی

زدی  بر  دار  و  بیجانم  تو  کردی

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

زیباترین غزلِ من :

غزلی خواهم ساخت ،

                        نامِ تو قافیه اش

                                          بروزنِ طپشِ قلبِ تو

                                                         هر ردیف بیتِ آن

                                                                                            به تعدادِ زدنِ پلک هایت ،

پلک هایی که با هر بار زدن

                             هم حرفِ دلِ تو را میزنند

                                               وهم به من یاد میدهند

                                                                                          که تنها تو را بپرستم،

 

            ای فرشتهٔ مهربانی ،

 

                                      و

 

                                         ای عشقِ من .

 

 

زمستان ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

مقصدِ من : رسیدن به عشقِ تو

ای که زدی  تیرِ غم  ،  بر دلِ  تنهای  من

داغِ فراغِ تو شد   ،  غُصه و   غمهای من

در  هوس  رویِ  تو  ،  آمده  جانم  به لب

ای که شده عشقِ تو ، مقصدِ فردای من

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

هَوَسِ بوسه

سوخت لبم در عَطَشِ آن لبت

تا به سحر در هَوَس و در تبت

کرد  دلم   باز   هوایِ   تو   را

کاش نبینم منِ عاشق  غمت

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
 

من بودم و غمِ تو

در یک شب از زمستان ،من بودم و غمِ تو

اشکم روان  ز  دیده   ،   از  بهرِ   ماتم  تو

تیر غمت در آن شب ، بنشست بر دلِ من

شیدا دلی که خود بود ،مأنوس و محرم تو

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

به فرمانِ دل

دلِ من  از کسی  فرمان  ندارد

بجز   وصلِ  رُخَت  درمان  ندارد

بیا  که  از  بهرِ  رویت   بیقرارم

که دل جز دیدنت سامان  ندارد

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

سر در گریبان

جانِ من  آمد  به لب  ،  از خمِ ابروی  تو

بر دلِ من خیمه زد  ،  آن تَبِ  جادوی تو

از شَررِّ عشقِ تو  ، سر به گریبان شدم

کاش  نبینم  دگر  ، یکدم  از  آن  روی تو

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

آتشِ غمِ تو

رفتی  و    با  رفتنِ   تو   سوختم

آتشِ    غم    بر    دلم   افروختم

در   اَمَلِ    لحظه ای   از   دیدنت

تا به سحر چشم به شب دوختم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در پیِ تو

دلم پَر می کِشَد هردَم  ، به شوقِ  دیدنِ  رویت

کجایی سنگدل  تا  که ؟ بیام  در پی و   سویت

نباشد رسمِ مردی این ، که کردی کینه را پیشه

نشاید در خورِ نامت ، چه حاصل کردی از خویت؟

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شبنمِ گُلِ من

ای شبنمی که داری  ، در سر  هوایِ  گُلزار

بر برگِ من تو ننشین ، بنشین به برگِ آن یار

امشب که  دلبرِ من   ،   در  خوابِ  ناز  رفته

ای کاش  او  نگردد   ،   از   خوابِ  ناز   بیدار

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بزمِ نگاهِ من

به بزمِ نگاهِ من بیا ،

         تا قشنگ ترین نگاهم را  به تو ببخشم،

                             در غُبارِ انتظار بیقرار توام ،

                                          ای دخترِ خیالِ من ،

                                                       در باغِ نگاهِ من

          شکوفه ها هم برای دیدنت بیتاب اند ،

                                       چه ائتلافِ قشنگی !!!

ائتلافِ من و تو و شکوفه ها .

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

چترِ گُل

رفت   زمستان   و   بهار   آمده

گُل   به   کنارِ    رُخِ   یار   آمده

بازشده  چترِ شکوفه  به دشت

لالهٔ     بسیار       ببار     آمده

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

بَذرِ عشق

در  هر  غزل  ز  شعرم  ،  نامِ  تو را نوشتم

جز مهرِ تو  به قلبم   ،   بذری دگر  نکشتم

آغوشِ گرمِ  خود را بر  روی من  تو بگشای

هنگامِ  با تو  بودن  ،  من  در  دلِ  بهشتم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

خدا و رسول و شیرش ( علی )

در قلب پرچمِ من  ،  نامی قشنگ و  زیباست

ذکرش همیشه بر لب ، آرامشی به دلهاست

همراه   با   رسولش     ،   با  اقتدار  شیرش

گُلواژه های عشق و   ،  اوجِ شکوهِ  دنیاست

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

وا کوچِ ایل

عشقِ مو وا کوچِ ایل از سمتِ ایلاق ایرِسه

نوگُلِ  مو  چی  گُلِ بوسونی مِن باغ ایرِسه

از سرِشَو  تا دَمِ صُحو مو هَمَش  مَندیرِشُم

تیه کالِ  دُنگُلُم  اِمشو  وِ  چار  طاق ایرِسه

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

سَرمَد

یاور و  همراهِ    محمّد    علیست

عشق و  عزیزِ  دلِ احمد علیست

وحی  و  ندا  آمد و  جبریل گفت :

بر دلِ دنیا  همه  سَرمَد  علیست

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان

       متخلص به سِتین

در بزمِ خطِ اَبروانت

نفس در سینه می لرزد ، ه شوقِ دیدنِ رویت

منم عاشق  ،  فرا خوانم  به  بزم ِ خطِ ابرویت

شده منظرگه چشمم  ، قدِ رعنایِ شِمشادَت

بیا یکدم خرابم کن  ،   به  زیبا  تابِ  گیسویت

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گذر از عشق

در  گذر  از  عشق  بیتابم  مکن

عاشقِ  آشفته  در  خوابم مکن

در عَطَش می سوزم از بهرِ لبت

بیقرارِ     بوسهٔ     نابم     مکن

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

جُرعه میِ نابِ تو

شدم من عاشقِ رویت ، نشستم بر لبِ بامت

گرفتارم به دامِ تو  ، رهایم  کن  از  این  دامت

خرابم کرد  عشقِ تو   ،  عَطَش دارد  لبانِ من

بده از ساغرت امشب ، به من  از جُرعهٔ  نابت

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

تارکِ عشقِ تو

دیده ام از داغِ تو  اشکش چکید

چون ز  فِراقت  غمِ سنگین بدید

مرغِ   دلم   از    لبِ   بامِ   دلت

لاجرم   از  تارکِ   عشقت  پرید

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بارِ غمِ عشقِ تو

از چه سبب جانِ مرا سوختی ؟

بر   دلِ  من   آتشت   افروختی

داغِ  فراقَت  به  تنم  شعله  زد

خَلعتِ مِشکین به تنم  دوختی

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

غمِ من و غمِ بُلبُل

بُلبُلی  دیدم   که  بس  افسرده   بود

در   عزایِ   یک   گُل    پژمُرده     بود

گفتمش   بُلبُل   بِنال   بر    این   دلم

بر  دلی  که  بهرِ  او  غم  خورده  بود

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
 

سکوتِ من

عَطَش دارم  به عشقِ آشنایت

کجایی تا کنم جان را  فدایت ؟

صدای تو بوَّد  معنایِ این عشق

سکوتت را شِکن با آن  صدایت

 

اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

صبرِ ایوب

عاشقِ عشقَت منم  ، دلبر  و محبوب تو

کاش ببینم بسی ، حالِ خوش و خوب تو

صبر به من پیشه کن ،  خالقِ یکتای  من

تا که نَهی  در دلم  ، صبر  چو   ایوب   تو

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

تیه کالِ مالِمون

تَش نا  وِه مِنِه  جونوم  ،  یه گُلِ بختیاری

وِه داغِش وا وَنوم لَم ، خومِن وِه آسِماری

وا او پَلای بورِش  ، اِیا وِه خَو مو  هر شَو

ایرُم وا با  تیاش مو   ،   وِه اوجِ   بیقراری

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

پَه سیچه دَنگ دراری ؟

هر فَی اِیای وِه ویروم ، تَش ایوَنی وِه جونوم

زِه حالِ مو  چه ایخوای؟  ،  وُلا  یونهِ ندونوم

بیو وِه مِن دلُم دی  ، پَه سیچه  دَنگ دراری ؟

اَی   دُدَره   خیالُم    ،    که    بُردیه  ژ  اَمونُم

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُلِ مالِ زووالی

تَو کِردُمه سی عشقِه یه گُلِ  تیِه کالی

دلُم بُرده  اسیری  ،  دودَر  مالِ  زووالی

هَمَش مَندیر ایمَهنُم که تا بیا وِه کِل مو

دِیه طاقت ندارُم کِشی روزم وِه  سالی

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

سی دشتِ شیمبار

همه فَصلاش بهاره  دشتِ  شیمبار

سی ایلمون افتخاره  دشتِ شیمبار

بیاین تا که بریم  وایَک  وِه  سَیلِش

که دل سیش بیقراره دشتِ شیمبار

 

اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

NOSHIN

   شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ پارسیِ زبانان جهان ،

 

   خوابِ نوشین

 

خسته ام زین عشق جانا ، ترک و آزارم مکن

در پی ات گمگشته ای ، در این شبِ تارم مکن

ناز کم کن نازنینا ! از طنینِ عِشوه ات

من گران نازت خریدم ، اینچنین خوارم مکن

کرده ای دل را اسیرت ، چون غزالِ دامِ خود

در میانِ دامِ خود ، آشفته اینبارم مکن

گشته ام حیرانِ رویت در غُبارِ انتظار

در گذر از انتظار ، محرومِ دیدارم مکن

تو طبیبِ عشقی و من عشقِ بیمارِ تو ام

از شفایِ خود دگر اینگونه بیزارم مکن

چون نَمِ شبنم بشین بر خُشک برگِ تشنه ام

از عَطَش می سوزد این دل ، ترکِ گُلزارم مکن

ای که مجنونِ توام ، معشوق و لیلایِ مَنی

عاشقِ محکوم و سربررفته  بر دارم مکن

من به خوابت رفته ام ، امشب در آغوشِ توام

بَه چه نوشینْ خوابِ خوبی !!! هیچ بیدارم مکن .

 

شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

         فوریه 2016  --- ایروان ( جمهوری ارمنستان )

 

O S T A D

برای استادم : کسی که شاعری و سرودن شعر ( در تمامی قالب ها ) را در محضر و محفل انس او فرا گرفتم و در شعر پارسی پیرو سبک او هستم ، گرچه باور خیلی ها بر این است که شعر و شاعری هنری ذاتی و خدادادیست و اکتسابی نیست ، اما نظر من بر این باور است که من بعنوان شاگرد وی هنر شاعری ام را مدیون تخصص و مهارتی میدانم که در نهاد وی بوده و از وی به من انتقال یافته است

 

 

برای استادم

ای که در شعر و ادب  همواره  استاد منی

مایهٔ  فخر  من  از   هر  لحظهٔ   شاد  منی

تو به من آموختی ، تا شاعری نامی شدم

تا  ابد  در  فکر و  در   اندیشه  و یاد  منی

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

                                                   زمستان ۱۳۹۴

 

بوسه هایی از لبانِ تو

شبی را  با تو من  در خواب  رفتم

در   آغوشت   همه   بیتاب   رفتم

نهادم  لب  بر آن  لب هایِ  داغت

به خوابِ  بوسه های   ناب   رفتم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

درتَبِ تو سوختم

تا به سحر  در تَبِ تو  سوختم

آتشِ عشقت  به دل  افروختم

رفتی و من تا به ابد در پی ات

چشم  به  راه و رَه تو   دوختم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

عشقِ عَبث

  من شدم آن ، عاشق و فرهاد تو

  جای   گرفتم   همه   در   یاد  تو

   تیرِ  غمت  را   تو  زدی  بر  دلم

   سوخت  مرا   آتشِ    بیداد   تو

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                          بهمن ماه 1394

 

داغ تر از دلِ شقایق

داغِ  من  از داغِ  شقایق  نبود

حسرتم   از   بهرِ  دقایق  نبود

ای که  زدی  تیرِ غمت  بر دلم

بهر من آن عشقِ تو لایق  نبود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در تبِ عشقِ تو

از تبِ عشقِ تو  غزل ساختم

با   رُخِ  تو  قافیه اش   بافتم

رفتی و آن شعر بجای تو ماند

داغِ تو  را  من به دل انداختم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شوق

مرحمِ  زخمِ  دلم  ، جز  رُخ  آن  یار  نیست

حالِ خوشم را بجز ، عشقِ به دلدار نیست

بَه چه نکو لحظه ایست ! ، دیدن رُخسار او

حیف که مرا  شوق آن لحظهٔ دیدار  نیست

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

در انتظارش می مانم ، او خواهد آمد .

 اشکهایِ شوقِ من

 

بگو مولای من مهدی ، که کَی از رَه تو می آیی ؟

که روی ماه و زیبایت ،  به  رویِ من  تو  بگشایی

دلم  بیتاب تو  گشته   ،   بیا  ای   منجی   عالم

روان شد اشک شوقِ من ، در این دنیایِ تنهایی

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در شبِ تنهایی ام

ای که شده  این دلم  ، عاشقِ  بیتاب تو

تا به سحر چشم من،رفته همه خواب تو

سوختم و ساختم  ،  در شبِ  تنهایی ام

گشت دلم  بیقرار  ،  در تب و  در تاب  تو

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در تَب و تاب

عاشق و آشفته منم ، تا که به خواب می روم

در هَوَس  کامِ لبت   ،  در  تب و  تاب  می روم

گشت دلم  اسیرِ تو   ،   سر بنهاد  به دامِ   تو

مجرم عشقِ تو  چنین   رو به  سراب  می رود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

قُصه و قَفَس

عشق  برایم  قفسی ساخته

بهر دلم  قُصه  بسی  ساخته

تا  به  گریبان   بگرفتم   سرم

از منِ عاشق هوسی ساخته

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

آه

داغِ   مرا   جز   به  فغانت  نبود

بوسه ای   از  بهرِ   لبانت  نبود

عشق که زد خیمه بجانم دَمی

ناله ای   از   دردِ   نهانت   نبود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بُغضِ دلِ تو

بُغض که کردی ، دلِ زارم  شکست

کاش دلم  عهد  به عشقت نبست

آنهمه   اشکم   که   سرازیر   شد

تیرِ  غمت  بر تن و  جانم  نشست

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شوقِ معشوق

دلِ    عاشق    غمِ     بسیار   دارد

هوایِ       دیدنِ       دلدار      دارد

نباشد در سرش جز شوقِ معشوق

عَطَش  چون  بوسه ای  از  یار دارد

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

آغوشِ تو

الا   ای  آنکه  در  دامت  اسیرم

رسد  روزی که کام از تو بگیرم ؟

نباشد     جز    وصالت    آرزویم

بیا  تا   که  در  آغوشت  بمیرم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

افسوس

کاش   به   عشقِ  تو  نظر  داشتم

بر    سرِ   کویِ   تو   گذر    داشتم

خواست دلم تا که به عشقت رسد

رفتی   و   ای   کاش  خبر  داشتم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

به هوایِ عشقِ تو

در پیِ تو  من  نفسی داشتم

عشق که آمد هوسی داشتم

کرد  دلم  حال و  هوای  تو  را

شوق  ز بهرِ تو  بسی داشتم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴--- سِتین

لایقِ عشقِ من

کاش  از  اوّل  دلم  عاشق  نبود

عاشقی اش همچو شقایق نبود

در پیِ عشق تا که فتاد این دلم

بهرِ   دلم  عشقِ  تو   لایق  نبود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بیتابِ تو

شب است و دل دوباره ،بیقرار است

شده  عاشق دلم  ،  بیتابِ یار است

وجودش    را   سراسر   غم   گرفته

به  شوق ِ  دیدنت  ،  در انتظار است

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

آن روزِ آشنایی

دردیست مرا  ز داغِ  ،  آن  ماتمِ  جدایی

ای کاش نبود  هرگز  ،  آن  روزِ  آشنایی

از دستِ آن جدایی ،جانم به لب رسیده

ماندم که تا چه گویم ، از دستِ بیوفایی

 

بهمن ۱۳۹۴ --- سِتین

شاعرِ تنها

منم   آن  شاعرِ  تنهایِ تنها

که خو کرده دلم با اوجِ غمها

مرا مَحوِ جمالِ آن رُخَش کرد

گُلِ   لیلی رُخی با نامِ  رعنا

 

زمستان ۱۳۹۴ --- سِتین

 

درکوچه باغِ شعر ِمن

در کوچه باغِ شعرم ، شعر و غزل  سرودم

من عاشقِ بجز تو ،  در  شعرِ  خود  نبودم

خوش آمدی به بزمم ، در کوچه باغِ شعرم

درهایِ عشقِ خود را  ، بر رویِ تو گشودم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

دردِ دلِ من

ای آنکه با غمِ خود ، آتش زدی  به جانم

میسوزد این تنِ من ، تا  مغزِ  استخوانم

بارِ غمت شکسته ، آن پشت و قامتم را

بگذار   تا   بگویم    ،    دردِ   دلِ   نهانم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در آرزوی بهارِ عشق

تا کی به شوقِ وصلت، در انتظار ماندن ؟

دیوانه وار  و  مجنون  ،  بس بیقرار ماندن

ماندم  در  آرزویِ ،  تو   ای  بهارِ  عشقم

تا  کی  در  انتظارِ  ،  تو  با  بهار  ماندن ؟

 

بهمن ۱۳۹۴ --- سِتین

 

چشم به راهِ تو

به  چشمم  تا  سحر  خوابی نیامد

به  حالم   جز   به   بیتابی    نیامد

نشستم منتظر ، چشمم به هر در

ولی  عشقِ   من  از  بابی   نیامد

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

معشوقهِ نازِ من

بیا  امشب  به  بالینم  ،  تو  ای  معشوق رعنایم

نِگَر  بر  حالِ  من  جانا  !  که  من  تنهایِ  تنهایم

شدم مجنون عشقِ تو ، در  این  شبهای  بیتابی

بِنِه  لب هایِ  داغت  را  ،  به رویِ  داغْ لب هایم

 

زمستان ۱۳۹۴ --- سِتین

 

عشق ، ساغر ، ساقی ، مَی

   کاش   عاشق   از  اَزل  دیوانه بود

   تا    اَبَد     آواره   و   بی خانه  بود

   عشق بود و  ساغر و ساقی و  مَی

   جایِ  او   اندر   دلِ    میخانه   بود

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به ستین

                                                           بهمن ماه 1394

غمِ ویرانگر

الا  ای  غم  که در دل  خانه داری

نشان   از   این  دلِ  ویرانه   داری

به چشمت روز خوش هرگز نبینی

که   کینت   با  منِ   دیوانه  داری

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شبِ هِجران

ای که نهاده ام  شبی  ،  بوسهٔ داغ  بر  لبت

تا به سحر سوخت لبم ، شعله کشید در تبت

ماندم و من با غمِ دل  ،  تا  به ابد در عَطَشَت

بی تو شکست قامتم ،مانده به دل داغِ غمت

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

مست و خرابِ عشقِ تو

عِشوه مکن با دلِ من،تا که به خواب می روی

در شبِ  بیقراری ام   ، در تَب و تاب  می روی

تشنه و دلسوخته ای  در  عَطَشِ  جرعهٔ  مَی

از سرِ شب تا به سحر  مست و خراب میروی

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

حالِ من

حالِ من هردَم پریشان تو بود

بیقرار و مست و حیران تو بود

بی امان  آواره  بود  از بهرِ تو

تا سحر مجنون و ویران تو بود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در آرزویِ دیدنِ تو

کاش می دیدی که من هم عاشقِ روی توام

خسته  و   آواره  در  آن  بَرزن  و   کوی  تو ام

دیدنِ   رُخسارِ   تو    شد   آرزویِ   این   دلم

تا ابد  در حسرتِ  دستی  به  گیسوی  تو ام

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در غبارِ عشق تو

در  غبارِ  عشقِ  تو   ،  در  انتظارت  مانده ام

بی امان    از    بهرِ   دیدارِ   بهارت   مانده ام

مانده ام  در  حسرت  اینکه  ببینم   آن  رُخت

بیقرارِ   رویِ   تو   در   این   غُبارت   مانده ام

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

لب هایِ آتشینِ تو

نظر کردم من امشب تا به باغت

که تا گیرم  منِ عاشق  سراغت

عَطَش دارد  دلم   از  بهرِ  بوسه

بده  کامی  از  آن  لبهایِ  داغت

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

زیبا شبِ رویایی

شدم آوارهٔ عشقت ، در این بُن بستِ تنهایی

بخوان جانا!  نگاهم  را  ،  ز چشمانِ  اهورایی

در این میخانه سرگردان ، به دنبالِ تو  میگردم

که  تا  آیم  به بالینت ،   شبِ  زیبایِ  رویایی

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در باغِ نگاهِ تو

بیا امشب تو ای عشقم  ، گُذر می کن ببالینم

که تا یکدم  نمایی شاد و خندان  حالِ غمگینم

بِنِه لب بر لبم  جانا  ،  که  گیرم  کام دل  از  تو

که تا از باغِ لب هایت دَمی گُل بوسه ای چینم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

افسون

به نگاهِ مستت امشب ، شده ام دوباره مجنون

به  کنارِ من  بیا  و   ،  نکن  این  دلِ  مرا   خون

شده  محو  آن  جمالت  ،  دلِ  بیقرارم  امشب

بنمای رُخ به رویم ،  که نگردد  این  دل  افسون

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

غمِ دل

ای غم تو مزن خیمه به پهنای دل  من

رحمی  بنما  بر  شبِ  تنهای  دل  من

بیرون برو از دل تو دگر ای غمِ بی رحم

تا  آه   نماند  به  همه  جای   دل  من

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بارانِ خون

ای ابرها به حالم  ،  بارانِ خون ببارید

از دردِ این دلِ من ، امشب خبر ندارید

داغِ  فراقِ  یاران ، خَم کرده قامتم  را

از  جورِ  دهرِ  بی رحم داغِ مرا  درارید

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

من بودم و غم بود و اشعارِ عاشقانه

بشکست  قامتم را  ،  داغِ  غمِ  زمانه

داغِ غمِ زمانه  ،  می کرد  تو  را  بهانه

زانویِ غم بقل بود، سر رفته در گریبان

من بودم و غمِ دل  ، با شعرِ عاشقانه

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُلی همچون تو

گذشتم  من  ز  دنیایم  ،  که  رخسارِ  تو   را   بینم

که تا در  خیلِ  گُلزاران  ،  گُلی همچون تو  را  چینم

شدم عاشق ولی افسوس  که آمد آن خزانِ عشق

ندانستم   که   با   فصلِ   خزان   اینگونه   غمگینم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

داغیِ لبانِ تو

شدم      دیوانهٔ     خالِ      لبانت

همان خالی که شد رنگین کمانت

عَطَش  دارم  مسوزان  جانِ  ما را

بده   بوسه   از   آن  رویِ  دهانت

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

بیخوابِ تو

شبی از عشقِ تو  بیتاب بودم

لبانم   بر   لبت  بیخواب  بودم

بدستم داد ساقی ساغرِ  مَی

نخوردم مَی، زلب سیراب بودم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

سوگند به قلمم

قلمِ من  مقدس  و با نجابت  است ، بیاد دارم از روزی که بدستش گرفتم حرمتش را هم بخوبی می دانستم  ، دار و ندارم از تمام دنیا همین قلم است که هر از گاهی با آن حرفهایی را از دل تنهایم می زنم .

 

قسم به قلمم که تنها یادگار من است

به خالقِ من و قلمم ، که پروردگار من است

قلمی که می سازد غزلهایِ نابِ مرا

همان غزل هایی که مونسِ شبهایِ تار من است

گرچه زمستان است و هوایِ دلم یخ زده

دلخوش به آنم که بودنش در کنارم همان بهار من است

ای کاش نزند آهنگِ جدایی به سرش در این برهه از زمان

تا در باورِ  خیالم بگُنجد که همیشه در کنار من است

عمریست که خو کرده دلم به هوایِ سرودن با نگارشش

چه خوش است آندَم که شاهدِ این دلِ بیقرار من است

 داوود غمین  مباش   و غم  مخور در این مثلثِ غریب

 که قلمِ تو   راویِ شِکوه هایی از این حالِ زارِ من است .

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان

       متخلص به سِتین

 

 

 

 

غروبِ تنهایی

انیس و عشقِ تنهایم  غروب است

طلوعِ  بیقراریها   چه خوب  است !

بیا در دامِ من  ای  عشقم  امشب

که من صیاد و قلابم به چوب است

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

دنیایِ آرزو ها

در  این دنیا  که  جایِ  آرزو ها ست

کسی جز تو مرا هرگزنمی خواست

بیا   ای   عشقِ   من  یکدم  کنارم

که این دل  هم  همانند تو تنهاست

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در شب ِ بی خوابی ام

از عَطَش میسوزد این دل ، در تَبِ بیتابی ام

خواب بر چشمم نیامد ، در شبِ بیخوابی ام

تشنه ام   ابر بهار  !   بر  شوره زارِ  من  ببار

تا شوم سیرابِ  تو ، در  این غمِ  بی آبی ام

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

درتَبِ تو

کاش می شد تا نَهَم لب بر لبت

دست خود را من نَهَم  زیر سرت

مست  گردم  از  طنینِ  بویِ  تو

تا  بسوزد  این  تنِ  من  در  تبت

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

در راهِ عشق

عاشقم  ، چون کوره میسوزد تنم

آنکه    میمیرد    برای    تو    منم

تا  فتادم  من  به  دامِ   عشقِ  تو

نیست راهی تا ز عشقت دل کنم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

ازساغرِتو

در   سرابِ   عشقِ   تو    افتاده م

جان و دل را  من به شوقت داده ام

می   بده   جانا  دَمی  از   ساغرت

تا  شود  پُر  از  می ات  این باده ام

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ ---  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

مجنون

یک شب از دوریِ تو مجنون شدم

غم  سراغم  آمد و  دلخون شدم

آمدم   من   تا  رسیدم   در  دلت

از  دلت  تا  به  ابد   بیرون  شدم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

حِرمان

بهرِ   دوریِ   تو   سرگردان  شدم

مُجرمِ   افتاده   در   زندان   شدم

خواستم   تا  که   بگیرم  کامِ  دل

از غمِ عشقِ تو  من حِرمان  شدم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

در دلِ مجنون

در  دلِ مجنونِ  عاشق   ،  جز  غمِ  لیلی  نبود

عشق در دل بود و هرگز، شوقِ بی میلی نبود

غافل  از  حال  و  هوایِ  آن  دلِ  معشوقِ خود

در  دلِ  لیلای  او  غم  بود  ،  ولی  خیلی نبود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

اسرارِ پنهانی

در این فکرم که گویم من  ،  از آن اسرارِ پنهانی

که شاید از دلِ زارم    ،   حکایتها  بسی  دانی

نگاهت می کنم  هر دَم  که آیی  در خیالِ  من

نمیدانم که ای عشقم ، نگاهم را تو  میخوانی؟

 

بهمن ۱۳۹۴ --- سِتین

بویِ رُخِ تو

کرد   مرا  عاشقت  ،  آن  خمِ   ابروی  تو

کاش زنم من دَمی ، دست به گیسوی تو

در پی ات افتاده ام  ،  در  عَطَشِ وصلِ تو

تا به مشامم رسد  ،  بویِ خوشِ روی  تو

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

دنیایِ بی تَرَحُم

اوجِ  غمهای  زمانه   بالهایم   را  شکست

داغِ این نامردمی ها ، بر دلِ زارم نشست

آه سرد از دل کشیدم ، چون بر آمد از دلم

کس نکرد بر من نگاه و ، بالهایم را نبست

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در حسرتِ تو

کاش می دیدی که امشب دل پریشانت شده

تا  سحر  بیتاب  روی و  محو  و  حیرانت  شده

این دلِ دیوانه ام  ،  در حسرتت  آه می کشید

آمد این جانم به لب  ، آندم  که  ویرانت  شده

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

انتظار در شب

سحر طی شد ولی یارم نیامد

طبیبِ    حالِ    بیمارم    نیامد

بپرسیدم من از آن قاصدِ صُبح:

چرا عشقم  به دیدارم  نیامد ؟

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

غُنچهٔ تِشنه

غُنچهٔ     پژمرده ای     در    انتظارِ     آب     بود

از عَطَش می سوخت غُنچه ،باغبانش خواب بود

گُل به غُنچه گفت  :  ای جانا  تحمل  پیشه کن

او نمی دانست  ز حالَش  که اینچنین بیتاب بود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

یادِ ایّام

روزِ خوش هرگز نبینی ، چونکه خوارم کرده ای

در گذر از لحظه هایم    ،   بی بهارم  کرده ای

یاد  از  آن  ایّام  که من  هم  روزگاری  داشتم

ای که شادی ام گرفتی  ، غم نثارم  کرده ای

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

جدا گشتم ز بامِ تو

نشستم بر لبِ بامت ، زدی سنگِ جفایت را

نکردی خود روا برمن ، تو عشقِ  آشنایت  را

رمیدم من ز دستِ تو ، جدا گشتم ز  بامِ  تو

که تا آخر  بیادم ماند  ،  مرامِ   بی وفای  تو

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

زود آشنایِ من

ندارم در دلم عشقی  ، بجز شوقِ وصال تو

شدم مجنون و  آن دلدادهٔ  حُسن جمال  تو

صدایم کن تو ای زود آشنای  عشقِ تنهایم

که تا هردَم رسد بر گوشِ من اوجِ صدای تو

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در حَسرتِ دیدار

شبی را تا سحر  بیدار  ماندم

هَمَش  در   انتظارِ  یار  ماندم

سحرطی شد ولی یارم نیامد

که من در حسرتِ دیدار ماندم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

رهایم کن

ز دیدارِ  رُخَت  آشفته حالم

بیا جانا دَمی بنشین  ببالم

اگر  شوقِ وصالم را  نداری

رهایم کن که با دردم بنالم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

سوالِ بی جواب

شبی لیلی رُخی  آمد به خوابم

به خوابم تا سحر  می داد  تابم

بدو گفتم چه میخواهی ز حالم؟

بگفتا  :  بیقراریْ     در   سرابم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

"""""

دیارِ نخل های خمیده

 

من  از   دیارِ آن  نخل های سوخته و خمیده ام

که از داغِ فِراغِشان ، درد هایی کشیده ام

ماندم و در مصافِ بعثیان سپر بَلایشان شدم

 کاش میدانستند زبهرشان خطر را به جان خریده ام

ای نخل های وادیِ لاله های سُرخ پَر پَرم !

به اُستواریِ بیکرانهٔ صلابتتان هرگز ندیده ام

 خاکت مقدس تو همان سرزمینِ مادریِ من است

قسم به عشق،که به شوقتان قامت نبریده ام

آنگاه که ناجوانمردانه شدی جولانگه خَصمِ زبون

چون کوه به عشقت ماندم و ازکس نرمیده ام

منم آن عاشقِ و ، تو همان عشقِ بی بدیلِ منی

که بجز تو در مَسلخِ عشق دلبری برنگزیده ام

ای خوزستانِ من که قطعه ای از بهشتِ خداشدی

تمامیِ خاکت شده عزیز و نورِ چشم و دیده ام

اکنون که رسیده موسمِ کوچ و گاهِ سفر شده

تو بمان بر جای  وطن ،که من تا به ابد آرمیده ام .

 

بهمن ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

 

؟؟؟؟؟

با من بِمان ، ای عشقِ من

 

غمِ عشقِ که را داری ، چنین سر در گریبانی ؟

مرا غم سازگار است و تو از حالم چه میدانی ؟

دلم بیتاب میگردد ، تنم چون کوره میسوزد

ندارم خوابِ خوش هرگز ، در این حالِ پریشانی

شده هر شب ز شبهایم ، شبِ یلدایِ طولانی

که جانم آمده بر لب ، در این فصلِ زمستانی

گهی خواب تو می بینم ، گهی با خود گِلاویزم

به دامِ هردو افتادم ، در این بُن بستِ حیرانی

زده خیمه بجانِ من ، لَهیبِ عشقِ سوزانت

بُریده طاقتم را عشق ، که جانم گشت قربانی

همه فکرم شده این که : سراغی از دلم گیری

بیا یک دَم رهایم کن ، از این شب های ظُلمانی

نباشد در دلِ داوودِ عاشق جز  وصالِ تو

بگو که تا ابد جانا !  کنارِ من تو میمانی .

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

کویرِ تشنهٔ عشق

در  سرابِ  آرزوها  مَحو  و  سرگردان شدم

در  کویرِ  عشقِ  تو  در حسرت باران شدم

تشنه ام ای عشقِ من برشوره زارِ من ببار

غنچهٔ   تشنه   میانِ  خیلِ   گُلزاران  شدم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بُن بستِ تنهایی

نیست در فکرو خیالم  جز  پریشانی خود

میکشم آن  آهِ سرد  از بهرِ  ویرانی  خود

خمیه زد غم در دلم ،بیتاب گشتم بهر تو

درسراب افتاده ،دربن بستِ حیرانی خود

 

بهمن ماه ۱۳۹۴--- سِتین

غمِ سنگینِ من

ای عاشقان  بنالید  بر حالِ  زارم  امشب

اشکم فتاده برچشم چون بیقرارم امشب

سنگین غمی نشسته بر جانِ من دوباره

آشفته و پریشان  ،   از بهرِ  یارم  امشب

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

لحظهٔ دیدار

در   مَنظَرِ   ما جز  به   تو  دلدار  نباشد

جز شوقِ  وصالِ  رٌخَت  ای  یار   نباشد

عمریست که خو کرده دل از بهرِ نگاهت

ای   کاش  خیال جز  گَه  دیدار   نباشد

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

درعَطَشِ لبانت

از عشقِ تو من تا به سحر چشم به راهم

شوقِ   رُخِ   تو   خیمه  زده  تا  به  نگاهم

خواهم  که  دَمی   لب  بِنَهَم  روی  لبانت

تا   اینکه   غُبار   از   دلِ   عاشق   بزُدایَم

 

بهمن ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

هَمَش سی دِل یِه گِند گوشت ، هُل مِن سَرِ فرهاد .

 شاهکاری جدید  در ادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان  :

 با برداشتی از منظومهٔ شیرین و فرهاد به زبانِ بختیاری .

 طبق یافته های جدید ، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که عشقِ شیرین و فرهاد ،

  عشق نبوده ،  بلکه هَوَسی مَحض بوده است .

 

                    ((  هَوَس ))

 

  مو اَشنیدُم که فرهاد تیشِه زَن بی

  وِه لاشِش جووِه اسپید چی دَفَن بی

  خینِش هی جوش ایزَی سی دِلِ عِشقِش

  شیرینِ آلبُردِه ، راحت نیِّشتِش

  فِرستادِش شیرین ، وِه کوهِ بیستون

  که سیش تیشِه زَنِه هو وا دِل و جون

  فرهاد سی دِل یِه گِندگوشت تیشِه ایزَی

  شیرین نَونِست که فرهاد شیشِه ایزَی

  هرفَی فرهاد ایخواست بیا وِه مِن مال

  سَرِه رَهش ایگِرِه پیتزا وُ شیرمال

 گِرِه وهِ دَس چی یان ایوی وهِ حونهِ

  شیرین  نِغ وش ایزید ، گِرِهد بهونه

   تَشر ایزی وهِ رِی فرهادِ بدبخت

  ایگو فرهاد کوجهِ بیدی تا اِی وقت ؟

  شیرین وِش گو که اَی فرهادِ عاشق

  تو نیسی سی دِلِ عشقِ مو لایق

  مَیَر وِت نَگودوم کارت شارج بیار سیم؟

  الان وهِ داغِ تو  وا بِکَنوم ریم

  تو لایق مو نیسی ، اورزِه نَداری

  بُخار چی مُشک و چی گِرزِه نَداری

  گُذَشتُم مو وهِ شارجِت ، حال نَدارُم

  اما داغِشهِ وا وِت بِدِرارُم

  خَوَر دارُم که دوسِ دودَر داری

  وِه سَر رَه بیسِتون اینی قراری

  بوگو زیتَر بِنَم وا کِی تو دوسی؟

  وا اِی لاشِت که جاش مَندهِ یهِ پوسی

  فرهاد وِه حرفِ شیرین بَرزخ اووِی

  رَنگِش پرید و لاشِش چی یَخ اووِی

  وِه شیرین گُهد که اَی شیرینِ عشقُم

  وِه حرف و تَهنهِ هات سُهدُم ، بِرِشتُم

  شیرین که خواس سَرِش شیرِه بِمالهِ

  دَس نا رِی چیلِشو ، زَی هَو وُ گالهِ

  بُنگِش زیدو وِش گُهد اَی عشقِ پاکُم

  تو تَی نا عشقُمی ، مو سیت هلاکُم

  ایخواس که پاک کُنه جا گَندِ کاریش

  بَنا کِردو نِشون داد بیقراریش

  خُلاصِه که شیرینِ پَل بُریده

  شروع کِرد پاک کِردَن جایی که ریدهِ

  اِوَی وو هِی بَنا کِرد خایِه مالی

  لِنگانِ بُردهوا  ، رِی دِلِ قالی

  فرهادِ اوقا تَهل ، هر چینْ شوُت ایکِرد

  آهِ سرد ایکِشید و فووت فووت ایکِرد

  سَرِن بُرد و نَهاد رِی دِلِ شیرین

  نُفتِن بُرد و نَهاد وِه نَزیکا غِین

  گِرِه دَسِش یکی از لیمووانهِ

  شیرین فَهمی که قصدِش اِمتحانهِ

  فرهاد فَهمی که شیرین رَنگ پریدهِ

  شیرین چی بابادَک ، تَهیش باد ایدهِ

  زِه کورِه دَر که رَهد فرهادِ مُعتاد

  وِه رِی شیرین بِزَی هَی داد و بیداد

  سَرِن ناد وِه کِلِ گوشایِ شیرین

  وِه مِن گوشِش بِگوهد وا لَحنِ غمگین :

  تو فِرگ کِردی که مو وِت بیخیالُم ؟

  بِدِه زیتر جَواوِی وِه سوالُم

  اِی حرفا هو چِنِن از خوت دِراری ؟

  پَه سیچه هی سی مو دَنگ ایدِراری؟

  پِسین رَهد ، شَو رِسی ، وَقتِ خَو اووِی

  ای تُهمَت ها سی فرهاد چی تَو اووِی

  یِکَم از شَو گُذشت ، فرهادِ کوهکَن

  یِهو گُلوپ اُتاقِن کِرد روشَن

  دَسِن بُرد مابینِ دو سینِه شیرین

  ایخوام یِه چی بوگوم تا خو بِخندین

  سوُتیّنِ شیرین رِی کِرد او گَندِه

  ویرِش رَه حال که داد بَندِش بِوَندهِ

  وِه لاش فرهاد که زَی گُر ، تَشِ غیرَت

  نِشَست زونی بَقَل وا بُهت و حیرَت

  بَنا کِرد جار زَیدَن  وا داد و فریاد

  رِی شیرین داد زید و اِی حَرفِ سَر داد :

  بوگو بِنَم که عشقِ کِی اوویدِی ؟

  که دَورِ نومُمِه دِی خط کشیدی

  برو که مو خومِن دِی نیوَنوم رِیت

 کوهِ بیستونِنهِ دِی نیکَنوم سیت

  خدایا مون بُکُش ، طاقَت نَدارُم

  که عشقِ شیرینِن مِن دِل بیارُم   .

 

            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

              بهارِ ۱۳۹۴ --- شهرستان بیستون استان کرمانشاه

 

 

 

 

عبور از مرزِ عشق

این  دلِ  بیتابِ  من  هردَم  به  فرمان  تو  بود

چون بدامت شد اسیر ،مبهوت و حیران تو بود

از   میانِ   خوبرویان   عاشقِ   رویِ   تو  شد

در گذر از مرزِ  عشق  ، محو و پریشان تو بود

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

بانگِ جدایی

از دلِ میخانه امشب هم صدایی می رسد

شِکوِه هایی  از  طنینِ  بیوفایی  می رسد

دلبرِ عاشق زمعشوقش  شکایت  می کند

باز هم از این تَنِش بانگِ  جدایی می رسد

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

آخرین جرعهٔ های مَی

بیا   پُر  کن   تمامِ  ساغرم  را

که نوشم  جرعه های آخرم را

خرابم کن دَمی با آن مَیِ ناب

که  تا  مستی  نماید باورم را

 

دی ماه ۱۳۹۴--- سِتین

عاشقی همچون شقایق

اینهمه مجنون و بیتابیِ و عاشق  تا به کَی؟

در گذر از لحظه ها  ،  بهرِ دقایق تا به کی ؟

نیست حاصل در دلِ عاشق بجز اندوه و غم

عاشقی چون بیقراریِ  شقایق  تا به کی ؟

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

معشوقِ نازِمن

کاش من هم چون تو یاری داشتم

بی خزان  بودم  ،  بهاری  داشتم

می شدی معشوقِ عشقِ نازِ من

با  دلت  هر   دَم   قراری  داشتم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در امتدادِ لحظه ها

مرا به میخانه ببر   ،  که تشنهٔ  جرعْه می ام

به شوره زاره عشقِ تو ،خُشک ترینِ آن نی ام

فنا شدم من از عَطَش  ،  بده تو کامی از لبت

در امتدادِ  لحظه ها   ،   منتظر تو  تا کَی ام ؟

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شهادت هُنرِ مردانِ خداست

فریادِ مردانِ خدا

 

از دلِ خاکِ وطن  ، هردَم صدایی می رسد

نغمه های خوش ز مردانِ خدایی می رسد

تا   ابد   پیچید  در  گوشِ  زمان  نَجوایشان

از زمین تا به اُفُق ،  بانگِ رسایی می رسد

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

سلطانِ آواز

بیادِ استادِ زنده یاد ، شادروان مسعودِ بختیاری ، اسطورهٔ بزرگِ موسیقیِ بختیاری  ،

مسعود رفت ولی پژواکِ آوایِ دلنشین و ماندگارش هنوز که هنوز است و پس از چند سال از عروجِ ملکوتی اش در دلِ زردکوه و سبزِ کوه بختیاری طنین انداز  وبه گوش شیفتگان و عاشقانِ صدای این بزرگ مرد می رسد ،  روحش شاد  .

 

سلطانِ  بانگ  و  آواز  ، مسعودِ  بختیاری

مونسِ  کَبکِ  تاراز   ،   مسعود   بختیاری

سوختند  ایل و کَبکَش اندر  فراغِ  هِجرش

افسوس که  کرد  پرواز  مسعود  بختیاری

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

به خوابِ عشقِ تو

عاشقِ محکوم به عشقم ، اینچنین خوارم مکن

تا که رفت چشمم به خوابت ، هیچ بیدارم مکن

سوختم  من  از  عَطَش  یکدم  بیا  در این  دلم

تشنهٔ  وصلِ  توام   ،  از   عشق  بیزارم   مکن

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

 

در مصافِ عشق

بهرِ  دیدارت   پریشان   گشته ام

عاشق و آشفته حیران گشته ام

سوخت جانم در گُذر از  لحظه ها

در مصافِ عشق ویران  گشته ام

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُذر گاهِ عشق

در    گُذر   از   عشق    بیمارم   مکن

گُمشده   در   آن   شبِ   تارم   مکن

سوختم من از عَطَش ،ای عشق من

اینهمه     آشفته    و     زارم     مکن

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بیمارِ عشقِ تو

تیرِ   غم   را   بر   دلِ  زارم  زدی

زخمِ  خود  بر  حالِ  بیمارم  زدی

تا کشاندی این دلم را در پی ات

مُجرمم  کردی  و   بر  دارم زدی

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

به حَلاوتِ لبانت

کاش بیایم  شبی  ، در  دلِ  آن  بسترت

تا به نوازش کِشم ، دست به فرقِ سرت

یا که  گذار بر لبم  ،  طعمِ  حَلاوت   لبت

یا  که  بزن  بر  دلم  ، نیش  دَمِ  خنجرت

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در عَطشِ خالِ تو

یک شب از بهرِ رُخَت سخت گرفتار شدم

در تَب  عشقِ تو  آن عاشق  بیمار شدم

سوختم تا به سحر ، در عَطَش خالِ لبت

آه و افسوس  که از  خوابِ تو بیدار شدم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

من ، تو ، و اشعارِ عاشقانه ام

به نازیِ چشمانِ اهوراییت

 

من آن زورقِ گُمگشته ام در بحرِ بی کرانه ات

چه خوش نمودی حال ما را از اجابتِ بی بهانه ات !

در سر نباشد بجز وصالِ تو آرزویی دگر

پس بخوان مرا تا بیایم به بزمِ عاشقانه ات

عمریست که خو گرفته ام با آوایِ خوش عشقِ تو

 دَمی طنین انداز کن شعرِ مرا در قالبِ هر ترانه ات

مانده ام در انتظارِتو در سکوت و تنهایی ام

مرا رها کن از این بن بست با حضورِ نا باورانه ات

عاشق شدم به نگاه تو که هر دو از تبارِ همیم

در اندرونی سینه ام دلی دارم به صافیِ دل صادقانه ات

قسم  میدهم تو را به نازیِ چشمانِ اهوراییت

 عاشقم باش ، که تا شوم میزبان عشقِ جاودانه ات

بیا داوود تا پرکشیم با هم بسویِ دیار معشوقه ات

تا جاودان بماند شعرِ تو و آن هُنرِ شاعرانه ات .

 

 شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

               سمنان ( گرمسار ) ---   دی ماه ۱۳۹۴

 

حلقهٔ دار ، برای مجرمِ عشقِ تو

 شاهکاری جدید در ادبیات پارسی زبانان جهان

 

ای که با اوجِ نگاهت بیقرارم کرده ای

یوسفِ گمگشته ای درشام تارم کرده ای

نقش می بندد رُخِ تو در خیالم هر دَمی

منتظر در  انتظارم در بهارم کرده ای

تا که دادم دل به تو حیرانِ آن رویت شدم

با کِرشمه ، ناز و عِشوه ، اختیارم کرده ای

دل نبود قبل از تو مجنون حال و بیتاب کسی

در غُبارِ عشق  اسیر ، در انتظارم کرده ای

همچو مجنونِ گریزان در پیِ لیلایِ خود

شُهره آن شهرِ عُشاق در دیارم کرده ای

از عَطَش می سوزد این دل در فِراغت تا ابد

آن غم ِدوریِ خود را چون نثارم کرده ای

مُجرمِ عشقت شده داوود ، ای معشوقِ ناز

عاشقِ محکوم به عشق ، بر حلقهْ دارم کرده ای  .

 

شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

       زمستان ۱۳۹۴ --- آذر بایجان شرقی - تبریز

 

تا به کَی ؟

عاشقم از بهرِ عشقت     ،   بیقراری تا به کَی؟

چشم شد دریای اشک و ، گریه زاری تا به کَی؟

خوار  کردی  این  دلم  را  با  جفایت ، عشقِ من

در غبارِ انتظار   ،  آن  جور  و  خواری تا به کَی ؟

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

 

...

شاهکاری جدید در شعر و ادبیات زاگرس نشینان :

 

              خَو پِلا

 

اَرس  ایریزوم  سی  بختم ، مو  چی اورِ بهاری

ایخوام بوگوم وت ای کوه ، ترسوم طاقت نیاری

مو      عاشقِ      تیایِ      دودره      مالِمونوم

عاشقْ   تیا   یه   دُنگُل    ،    زِ   ایلِ   بختیاری

یو چَن ساله که ای گُل ،تَش وند وِه مِنِه جونوم

مونه   وَنه   هو  هر  دَم  ،  وِه  یادِ  وارگه  پاری

هر شَو  اِیا  وِه ویرُم ، خَو نیبروم سیش ای کوه

وا   کَدِش   که   بُلنده   ،   چی  کوهِ  آسِماری

یادُم    ایا   همو سو   که   سی  دفه ی   آخر

رَه   زِه   تَیمو   وِلوم   کِرد   ،  مونهِ  وا بیقراری

کاشکی   که   وَرگرده   وو   ، بیا  کِلم   دُوارتهِ

بریم   وا یَک   بگردیم   ،  وِه   مِنِه   سوزِماری

پَه    دیه    کَی    اِیاهه   وِه   مِنِه   آسِمونوم؟

که   چی  آساره  درا  ،  وِه  مِنِه  شَووهِ   تاری

ز   بس    که   خَردُم    غمِ   دیریهٔ  ای   دودَره

خَل   اوویده   کَده   مو   ،   چی   ترکهٔ   اناری

خدایا   یا   بُکُش   دِی  مونهِ  که  دِی  نَمَهنوم

یا   که   بِگوش   بیا  تَیم  ،  ای   گُلِ  بختیاری

اَر     آرمونوم     وه    دُنیا    نَوراهوو    بِمیروم

مونو  عِشقوم  ایمَهنیم ، هَمَش  وهِ  یادگاری .

 

                                 دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

                         

 

وهِ زیرِ مَیناش

اِخوام رُم تَی گُلُم ، تا هون بِوینُم

زِ سیرِ دل  هَمَش  کِلِش  نِشینُم

لُووامونهِ   بِنیم   رِی   لَُو   یکیدور

که  تا  بوُسی مِنهِ  لَُواش  بِچینُم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

 

آهِ دلِ مو

شَو  وُ   روزُم    اوُ ویدهِ   بیقراری

نَدونُم  که  گُلُم  کَی  یا  دِیاری ؟

اِخوام  آهی  کِشوم  از دلِ صافُم

که تا صداش رِسهِ مِن وارگهِ پاری

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

از بویِ تو

عِشوه مکن  با  دلِ  من  ،  ای گُلِ  نو بهار من

خیمه مزن   با  رُخِ  خود  ،  بر  دلِ   بیقرار  من

کاش رسد دَمی که من ، مست شوم زنِکهتت

تا که شود ز بوی تو  ،  مِشک فشان دیار  من

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در آغوشِ تو

سوخت دلم در عَطَشِ روی  تو

در   هَوَسِ   آن  خمِ  ابروی  تو

خوش بوَد آندم که در آغوشِ تو

دست زنم  بر  سرِ  گیسوی تو

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بهارِ عشقِ من

کاش  دلم  آه  و  فغانی نداشت

در  هَوَست  دلْ  نگرانی نداشت

اوجِ   وصالِ   تو  بهارِ  من  است

کاش دلِ عُشاق خزانی نداشت

 

دی ماه۱۳۹۴ --- سِتین

آتشِ پنهان

داغِ  غمت  جانِ  مرا سوخته

آتشِ   پنهانِ    مرا   سوخته

شعله بزد بر همه جان و تنم

آن  رُخِ  حیرانِ  مرا   سوخته

 

دیماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در دامِ انتظار

در عَطَشت تا  به سحر سوختم

بر   دلِ   خود   آتشی  افروختم

گُم که شدم در گذر از لحظه ها

چشم  به  تاریکیِ  شب دوختم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

از جور و جفای تو

الا  ای آنکه  رَزل و خود پرستی

مرا از حالِ خود بُردی به مستی

زدی  آتش  به  جانِ عاشقِ من

دلم را با جفایِ خود  شکستی

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

بر دارِ عشق

به  عشقِ  خود گرفتارم تو  کردی

روان  سویِ  شبِ  تارم  تو  کردی

شدم محکوم به عشقِ بی بدیلَت

که  سر  بر رفته بر دارم تو  کردی

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

زنجیرِ عشق

غمِ   عشقت   مرا  پیرم  نموده

ز  دستِ   دَهر   دلگیرم  نموده

مرا با خود که بُرد در بندِ جورش

به جُرمَت ، بستْه زنجیرم نموده

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

مجنونِ خالِ لبِ تو

به  میخانه  به  دنبالِ  تو  گشتم

پریشانِ   همه  حال  تو   گشتم

مرا حال خوشیست از بهرِ خالت

که من مجنونِ آن خال تو گشتم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُل بوسه های شادی

تو  بهترین  نسیمی   ،   ای  بادِ   بامدادی

که این گونه رُخ به رویم ، تا بیکران گشادی

بر  رویِ  من کشیدی  ،  دستِ نوازشت را

اوجِ تبسُّمَت شد  ،  گُل بوسه های شادی

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شکوهِ بزمِ شعرِ من

تمامِ شعرِ من ، معنای عشق است

روایت هایی از پهنای  عشق  است

شده   نامت   شکوهِ    بزمِ   شعرم

که  نامت  واژهٔ  زیبای عشق  است

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

خرابِ عشقِ تو

حالِ خوشیست ما را  ، با بوسه های نابت

بردی  مرا  به  اوج و  ،  کردی  همه خرابت

عمریست که خو گرفتم ، با دوری و غمِ دل

ما را دگر غمی نیست  ،  از بهرِ آن  فِراقت

 

دی ماه ۱۳۹۴--- سِتین

بویِ عطرِ باران

در دل غمیست سنگین  ،  اندر فراغِ یاران

سر گشته در زمستان ، در حسرتِ بهاران

ای  کاش  سر رسد آن   ،  ایام ِ   بیقراری

تا مست گردد این دل ، از بویِ عطرِ  باران

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

تاریکیِ شبِ عشق

خَمِ   ابرویِ   تو   جانِ  مرا  سوخت

بجانِ  عاشقِ  من  ،  آتش  افروخت

غمش جا خوش نمود در این دلِ من

نگاهش  را  به تاریکیِ  شب دوخت

 

دی ماه ۱۳۹۴ -- سِتین

بهرِ رُخَت

تشنه شدم ، از عَطَشَت سوختم

بر    تنِ    خود   آتشی   افروختم

بهرِ   رُخَت   تا   به    سحر  بیقرار

چشم  به  تاریکیِ  شب   دوختم

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

هَمزادونِ گَپ ایران

هَمزادونِ گپیم ما  ،  وهِ  نسلِ  پاکِ  شیرون

دلیریمون  دنیانهِ  ،  بد  جوری   کِردهِ  حیرون

سِجلدِمون  دیسِسهِ  ، وهِ   قَدِ   کوهِ   آنزان

خَونهِ گِریم وهِ دِشمِن ، حالِش کُنیم پریشون

 

دیماه ۱۳۹۴ --- سِتین

مَندیر و عاشِق

اِیما     شیرونِ     ایلِ    بختیاری

وهِ  امرِ سید علی  ویدیم  دِیاری

همه مستیم و مَندیریم و عاشق

خدایا  آرمونمون  کی  ووراری  ؟

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

پریشان حال

کاش می دانست او ، که این دل پریشانش شده

بهرِ   دیدارِ   رُخَش   ،  عمریست  حیرانش  شده

بر     دلش     هرگز    ندارد   هیچ   آرام   و   قرار

از عَطَش می سوزد این دل ، چونکه ویرانش شده

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

دخترِ خیالِ من

در عطشِ لبانِ تو

 

سحر ای عشقِ من  ، ای دخترِ ناز

به   رویم   یکدمی  آغوش  کن  باز

بده     کامی    زِ    داغیِ    لبانت

شدی سیراب نگو با کس تو این راز

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ پارسی زبانانِ جهان

در انتظارِ معشوق

 

سحر طی شد ولی یارم نیامد

نمِ شبنم به گُلزارم نیامد

همه شب سوختم من در تبِ او

طبیبی بر دلِ زارم نیامد

سیاهی خیمه زد بر عُمقِ جانم

چراغی در شبِ تارم نیامد

گریستم بی امان من در فراغش

که او از بهرِ دیدارم نیامد

شدم خارِ گُلِ زیبایِ رویش

گُلِ زیبایِ آن خارم نیامد

فراخواندم نگاهش رابه بزمم

چرا  یارم به احضارم نیامد ؟

خریدار رُخِ نازش شدم من

ولی نازِ خریدارم نیامد

شَفّق شد شاهدِ این انتظارم

که عشقِ من در اَنظارم نیامد

خبر آورد برایم قاصدِ صُبح

شدم مجنون ،که دلدارم نیامد

فَلَق شرمنده شد از طالعِ من

که معشوقِ من اینبارم نیامد

نخوابید تاسحر ،داوودِ عاشق

که خواب بر چشمِ بیمارم نیامد  .

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان متخلص به سِتین

 

نگاهِ تو ، زیباترین قافیهٔ شعر من است

ای    که   با  اوجِ    نگاهِ    خود   ،  بهترین   قافیهٔ  دیوان منی

مَرحَمِ   زخمِ    دلِ   من  و  تسکین دهندهٔ  حالِ  پریشان منی

عمریست      که   خو   کرده ام    به نگاهِ  چشمانِ  اهوراییت

چه نکوست حالِ ما،در آندم که  چون  اسیری به  زندان  منی

نیست    در    فکر    و  خیالِ  منِ  عاشق  بجز  وصالِ  رویِ تو

قسم به عشقِ بی بدیلِمان  ، که تو همان قبله  نیایش و ایمان  منی

آنگاه    که  اسیرِ  نگاهت می شود  این دل  در بحرِ تنهایی ام

تو     بهترین    بهانه    تَبَسّم  به  رویِ  لب هایِ  خندان منی

به بزمِ شعرِ من بیا  که  سوختم  از  عَطَش  انتظارت ای  عشقِ  من

که  تو همان ناخوانده مهمان در گسترهٔ محفل و آن خوان منی

حضورت    خیمه  زده   به    وسعت  و دامنهٔ  شبِ  یلدایی ام

بیابه عمقِ سرنوشتِ من،که آرامشِ من درگذراز این شبِ حیران منی

سکوتِ    داوود     را     نگر  که   پُر شد از  هیاهویِ  آشناییت

ای   آنکه  در  گذرِ  زمان  ، تَبَلوُر  تقدیر به  عهد و  دوران منی .

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

غمِ زمانهِ

بارِ   غمِ   زمانه  ،  خم  کرده  قامتم   را

بر لب رسیده جانم ، چون برده طاقتم را

بر  حالِ  زارم  امشب  ،  افتاده آه و ناله

بر گوشِ کِی رسانم؟  ، آخر  شکایتم را

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

هو که مو دوسش داروم

هو که مو دوسِش دارُم ، هی غِرِش ایده

چی  بُرگا  کَمونِشهِ  ،  هیشکس  ندیده

پَلاشه     هر    دَم    ایاره    وا     دیاری

کی   نقاشِش  بیدهِ  که یونهِ   کِشیده ؟

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

تَرَحُم

عاشقتم ، ترکِ دیارم مکن

شیفتهٔ صبر و قرارم مکن

خیمه بزن بر همه عُمقِ دلم

فاصله ها را تو نثارم مکن

یخ نزند کاش هوایِ دلم

اینهمه توسَن به بهارم مکن

یوسف گمگشتهٔ عشقم تویی

سوخته دل در شبِ تارم مکن

نیست مرا طاقتِ دوریِ تو

ناله و غم را تو ببارم مکن

مُجرمِ محکوم به عشقت منم

عاشقِ سر برده به دارم مکن

رحم به حالِ منِ عاشق نما

جور و جفا بر دلِ زارم مکن

بر دلِ داوود نباشد قرار

زودبیا و بیقرارم مکن  .

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

گُلِ سر سبدِ عشقِ من

کاش  نَهَم  یکدمی  ،  لب  به  لبِ  داغ تو

تا  که  بچینم  گُلی  ،  از  دلِ   آن  باغ  تو

هوش  بَرَد  از  سرم   ،   غنچهٔ  زیبا  گُلَت

حال مرا خوش نمود   ،  نِکهَت  آن  راغِ  تو

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

در عَطَشِ لبانِ تو

پَر زده مُرغِ عشقِ من ، تا که رسد به بام تو

مست شوم ز نِکهتت ، لب بنَهَم به  جام  تو

لب  بنمای  بر  لبم   ،   رخ   بنمای  بر  دلم

تا که تمامِ شعرِ من   ،   پُر  بِشَوَد  ز نام  تو

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

حریم ِ عشقِ من

اینجا  حریمِ  عشقِ  من  است  ،  از  این  حریم گذر نباید کرد

اگر به ضیافتِ بزم شعر من آمدی ، دیگر به کس نظر نباید کرد

این   بزم   شاعرانه  من  پُر  از  شعر  و  غزلهای  ناب   است

بجز   هوایِ   شعرِ    من  ،  شوقِ  دگر   به  سر  نباید   کرد

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین

ابر هم از بهرِ حالِ من گِریست

ناله کرد از بهرِ من ابر و  ، دلم را مرده کرد

گریه هایش  نوگُلِ  باغِ   مرا  پژمرده   کرد

دردِ خود با کوه گفتم ، رو به لرزیدن گرفت

لرزشش دَهر و فلک را تا ابد افسرده  کرد

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین