افتاده در یادِ تو

ای  کاش  رسد  دَمی  که  آزاد شوم

از  دل  بِبَرَم  غم تو را   ،  شاد  شوم

در دفترِ  شعرِ من تو  شیرین شَوی و

من تیشه زنِ عشقِ تو ، فرهاد  شوم

هرگز  نَکَنم  دل  ز تو  هر  جا که رَوی

اُفتم پی ات و  ، در  پِیِ تو   باد  شوم

شوقی    نَبوّد   بجز    وِصالِ    رُخِ  تو

شاداب  به  دشتِ  تو  که  آباد  شوم

شاگردِتو ام ،نشسته در مکتبِ عشق

مجنونَِ   نگاهِ   مَستِ   استاد   شوم

فکر  و هَمِ من ، همیشه  دیدارِ تو بود

آندم   که  در  آغوشِ تو  دلشاد  شوم

عاشق بِشَوم  ، به شوقِ وصلِ رُخِ  تو

تا  عشقِ تو و  فتاده   در   یاد   شوم

 

فروردین ماه۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به ِسِتین