خیمه عشق

چشم من تا به سحر خواب نرفت

بر    دل   تشنه   من   آب  نرفت

یاد  او  خیمه  که   زد بر  دل  من

عشقش  از  این  دلِ  بیتاب نرفت

----------------------------------------------------------------

 

بهمن   1393   ---   داوود    جمشیدیان

دِلِم مو رَه تی گُلی

اَفتو زی وو  وی  گِره   ایلُ  بُهونِه

ای اَفتو وه  مِن بُهون  دل  نِگَرونِه

دِلِ  هو   وه   نازُکیهِ  نونِ   تیری

دِلِ مو رَه تی دِلِش کسی نَدونِه

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

 

دُدَر هی بیو دِیاری

کِلِ  مال  بَنگِت  کُنُم بیو دیاری

عاشقت  اوویدُمه  خَوَر  نداری

دی بیو  مِنِه دلُم که خَو  ندارُم

اَر نیای خومِه وَنُم  وه آسِماری

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

تا دیر مِجال وابا گُل

چه خووه فصل بهار  مِن دشتِ لالی

وا   گُلِت   بری   تا  وه  مالِ  زووالی

زِ مجال تا دیر مجال  وا باش بِمَهنی

تا خروس خون بشینی  وا تیه کالی

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

گُلُم اویده

زِمِسون  ره  بُهار  وی

گلی  وه  لاله  زار وی

وه    آرمونُم   رسیدُم

عاشق    بیقرار   وی

 

بهمن 1393 --- داوود جمشیدیان

روزگارنافِرِنگ

ای  خدا  مونه  بُکُش  تا صُحو نَمَهنُم

نَتَرُم   که   وه   گُلُم  مو  دل  بِکَهنُم

خوام بِرُم زه مال ودِر مِن مال نَواسُم

که  زه   دَستِ  روزگار  اوچو  بِمَهنُم

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

حَسرت

در  حسرتِ   دیدار   رُخَت   تاب  ندارم

عاشق شدم و بهر تو من خواب ندارم

هر  لحظه  خیالت  زند آتش به دلِ من

جز  عشق  تو  و  این  دلِ بیتاب ندارم

 

بهمن 1393 --- داوود جمشیدیان

شاهکاری جدید در ادبیات زاگرس نشینان

زمستان فرا رسید و برف دیار بختیاری را سفید پوش کرد ، در اندرونی سیاه چادرهای ایل بختیاری پژواک صدای نبض قلب هایی عاشق در دل زردکوه  طنین انداز میشود ، بختیار پسر ایل برآنست که  هرچه زودتر معشوقه اش را ببیند و اندکی دورتر و در روستای همجوار آساره ( ستاره ) دختر زیبا روی ایل بیقراری می کند ،  زیبا ترین تراژدی عشق در قالب دلنوشته ای قلم زده میشود و بر دفتر شعرم حک میشود ، قلم من بر این باور است که : عشق هرگز نمی میرد و تا تاریخ پایدار است عشق نیز جاودان خواهد ماند .

 

برفِ عاشقی

 

سرگُذشتی خوام بوگوم زه وارگهِ پاری

عاشقی ،گُل کِرده مِن دلِ بختیاری

زردکوهنهِ برف گِرهد ریش برف اِبارهِ

دُدَری وه مِن او مال  ، دل بیقرارهِ

هی ایا وه ویرِمو خَو نیبَرُم سیش

نونُم که چه وا کُنُم سی دیدن ریش؟

خَووُ قیتِن وم گِرهد ای دُدَر مال

عشقِ هو هی ایکِشُم ایبال و اوبال

چی گُلو وه دینِشُم چی مُشک گُروسهِ

لاشُم سیش گُر ایگِره چی تَش ایسوسُهِ

هرفی که مِن مالشون ایا دیاری

چی گُلی که سوز ایبو وه سوزِماری

خالکِ نُفتِش زَنهِ هی تَش وه جونُم

هرجا که دلِش ایخوا هی ایکِشونُم

عشقِ هو وَس مِن دِلُم درودرُم کِرد

هر دَم هی تاووم ایده دَس وه سَرُم کِرد

کاشکی که سی همیشه  بیا وه بالُم

آرمونی زه مو وُراره  ، تیهِ کالُم

ای دُدَر دی رَه بِوَر وه حالِ زارُم

مَر نَونی کم طاقتُم ، طاقت نَدارُم؟

دل مو چی کاردیمِ تَری ایمَهنهِ

ایجوری نَیَنجِنِش بِل تا بِمَهنهِ

ای خدا کاری بُکُن دی برف نَوارهِ

بَختُمِ تو واز بُکُن وا با ستاره

خوام بِرُم وه مالِ گُل رَهم نا هُوارهِ

دلِ مو سی دیدَنِش طاقت نَدارهِ

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

مَشکول عشق

هر  فی  که  مَشکِ  دونِ   هی  ایبری ایاری

خنده    ایا    کِرِ   لَوت    دونُم    که  بیقراری

دَس  ایبری   مِن  مَشکول  تا   کَره نهِ دراری

یَهو   میات    وا    تُرنَت    ایاهه    وا   دیاری

مو  سیل  کُنُم  وه مَشکول  امّا  ویرُم  وا باتِه

زِ   حالِ   عاشقُم    تو   ،  مَیَر   خَوَر  نداری؟

دِلُمِ     هی    ایدراری    ای   گُل   بختیاری

فرخی سی مو نداره ، تو  هفتی یا که چاری

کاشکی که چی  آساره  بیای  مِن  آسمونُم

بِرچ  بزنی  وه  بختُم  بیای  مِن  شَووه  تاری

موچی  دشتی   ایمَنُم    که   بارونی  ندیده

بِوار  وه  دشت  جونُم  پَه سیچه دَنگ دراری؟

شَو  رَهد  وو  صُحو رسیده مو  بیقرارت مَندُم

پَه  دی  بیو  تو  زیتر  ای  عشقِ  وارگه  پاری

از سرِ شَو نِشَسُم  هَمَش  مو تی  وه رهَتُم

بیو  وه  مِن  دِلُم  دی   ،  تا   آرمونُم   وُراری .

 

                                      بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

 

وا تیات

دو وارتِه وا  تیات   تو ،  داری  سی  مو  پیومی

تَش وه  دلُم  و نی  وو ، وَنیم  وه  پا  وو  زونی

ز  عشقِت  خَو  ندارُم ، مو   وا  خیالِت  هردَم

هر جا ایخوای تو وا خوت ، مونِه هی ایکشونی

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

بدنبال عشق

دو چشمانت زده خیمه بجانم

کمان ابروّان کرده نشانم

من آن سرگشته ام که درپی تو

به شوق عشق ،بدنبالت دوانم

اگر پرسی ز درد حال زارم

نگویم من ز دردی که نهانم

ز دیدار رخت بیتاب گشتم

کجایی که من از حالت ندانم؟

زده آتش بجانم دوری تو

کشیده شعله ای بر استخوانم

مکن اصرار که گویم درد دل را

نمی گویم من هرگز مهربانم

مرا مجنون عشق خود نمودی

گرفتی ازمن آن نای و توانم

چوشمعی که بیافروزد سرایی

بیا در تاری این  آسمانم

 

                        بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

تی گُل

بِوَرینُم  تی  گُلُم  تی  نا  نَمَهنِه

هی بیا وه  ویرُمُ  وم دل نَکَهنِه

دَس بِنِه مِنِه دَسُم ستینُم  اووُ

تا  ابد  بیا  کِلُم  وا  بام  بِمَهنِه

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

 

 

پَه سیچه هی گروسی؟

مو چی گُلو وه دینِت ، تو چی مُشک ایگروسی

هیچی نیخوام  وت  دُدَر  ،  فقط  بِدُم یِه بوسی

پَه سیچه  سی مو  همقو  دوارتِه  دَنگ  دِراری

هی ناز کُنی تو هردَم ، دونی که خیلی لوسی

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

وِ شوقِ تیات

هَمش هی پیت ایکُنُم سیت بیقرارُم

کی  بیام  مِنِه   دلِت   طاقت  نارُم؟

همق دی تاوُم  نده دنگ نَدِرار سیم

شوقِ  دیدنت   وا   با   تیاتِ   دارُم

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

دیارِ یار

الا  ای  دل  که  امشب  بیقراری

تو  آن  مشتاق  وصل  کوی یاری

مرا هر دم بسویش می کشانی

به عشقش میروی در  هر دیاری

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

به ضیافت معبود

خدایا  دلم   بیقرار  تو  شد

به عشقت کنون همجوار تو شد

بُوَد شوق دیدار تو  در سرم

که دیدار من در دیار تو شد

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

پریزاد

باز  امشب دلِ  من یادِ تو کرد

در سکوتش همه فریاد تو کرد

در هوایش همه دروصل تو بود

یادی از  عشق  پریزاد تو کرد

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

تیر غم

تیر غمت  شد  رها  بر  دل زارم نشست

شدهمه فریاد من ، بغض مرا چون شکست

در  هَوَست  سوختم  شعله  بجانم  فتاد

مرغ دلم جز به تو بر  دگری  دل  نبست

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

 

باران اشک

برای شهیدان هشت سال دفاع مقدس ، کبوتران خونین بالی که نامشان تا ابد در قلب تاریخ جاودان خواهد ماند .

ای  ابر ها  دوباره   باران  بیاورید

اشکی  در   فراغ   یاران  بیاورید

دلم گرفت و درسوگشان نشسته ام

نمی زشبنم به لاله زاران بیاورید

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

یه گلی سی دل گل

دلِ مو جور رنگ و ریت ایگوی چی خینه گُل سُهر

بِل   دلُم   ز   باغ   تو    گلی   بچینه   گُل  سُهر

خوام   بِروم  وه  مال  گُل تا  ای گُل  بدُم  وه  گُل

تا   وه   دَس   آروم   دلِ   یه   دُدرینه  گُل  سُهر

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

بهیگ دُنگُل

صدای گِم گِمِ تُشمال اِیاهه

بهیگ  دُنگُلی  وه مال ایاهه

بوگوین تا دُرگَلُ کُرگَل جم اووُن

بِوازن چون که تیه کال ایاهه

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

گرداب عشق

دل  آزرده ام  خون  شد  ز  دست  بیوفایی ها

شدم چون موج سرگردان به گرداب جدایی ها

چو مجنونی که آزرده ،  شود  از  جور  لیلایش

گریزانم   ز  عشقی  که  بنا  کرد  آشنایی  را

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

بیقرارُم سیت

شَووُ روز مو هَمش سیت بیقرارُم

ز شوقِ عشق تو ،هیچ خَو  ندارُم

اَیَر  گُلی   اووُی  بیای  وه  دشتُم

چی  بارون ِ بُهار   مو   ریت  اِبارُم

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

غم عشق

تیر  غمت  را  مزن  بر  دل   تنهای  من

تاکه به عشقت رسم ای گل زیبای من

شوق وصال رُخت  می کشد هر جا مرا

تا به حقیقت رسد  قصه ی  رویای  من

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

اورِ بُهاری

آهای  اوره  بُهاری

نم نم تو وا بُوواری

بِل بگُدَردُم  وا  گُل

ز  مرز  بی  قراری

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

شراب شوق

دل تنگم   به  سویت  پر   کشیده

شراب شوق  وصلت   سرکشیده

به  سر  دارد   هوای   دیدنت   را

چو بوی خوش که از عنبر کشیده

 

بهمن ماه 1393--- داوود جمشیدیان

بیمار عشق

ز  شوقِ  وصل  ،  بیزارم  تو کردی

نخوابیدم  ،  که  بیدارم   تو  کردی

چه میخواهی از این آشفته حالم؟

به  جرم  عشق ، بیمارم تو کردی

 

بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان

 

ساحل نگاه تو

اسیردست امواج پر تلاطم انتظارم

  و سرگردان در

گرداب عشق،

برای رسیدن به ساحل نگاهت

هیچ راهی نیست ،

ای کاش هرگز

عاشق نمی شدم ،

و ای کاش

 هرگز

عشقی نبود .

دی ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

وصلِ یار

به میمنّت دوازده بهمن سالروز بازگشت پیروز مندانه حضرت امام خمینی (ره) به میهن اسلامی:

 

بار دگر دی که رفت  ،  وقت بهــــــــــاران رسید

 

مژده فجری دگر بر  همه  یــــــــــــــــاران رسید

 

بوی  خوش  وصل  یار  شب  زدگان   را   گرفت

 

بت شکن پیر ما ، سوی جمـــــــــــــاران رسید

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

دی بیو که مَندیرتُم

ای که  وا  تیات  زنی  تَش  منه  جونُم

مو  اسیر  عشقتــُــــم  دردت  وِ  جونُم

هی  بری  مونه  مِنِه  خیـــالِت  هردم

بیقرارت  که   ایبوم   هیچی  نَدونـــــم

 عمریه  که   مونه  بردی وِ  اســـــیری

مو  وِ   شوقِ  گُلِ  ریت  دیندات  دَوونُم

پَه  سیچه  ولُم   کنی   وا   دلِ   زارُم؟

دی  بیو   چی  اَفتویی  وِ  آسمونـــُـــم

یادته   هی  ایگودی  وابات  ایمهــــــنُم؟

تو  عزیز  دلـــُـــــــــمی  ای  هم  زَوونُم؟

پَه بیو  مِنِه  دلـــُــــــــــــم مندیرتُم   مو

همش  هی سی دیدنت  دل  نگــرونُم

آسمونِ  دلِ  مو  چی  شُو وه  تــــــــاره

دی بیو   مِن  آسمون  ای کهکشــــونُم

نونُم که  چه وا  کُنُم  وابــا  ای عشقِت؟

عشقی که هر جا ایخوا  هی ایکشُـونُم

مو  سی  دیدنِت  دیه طـــــــاقت  ندارُم

ارنیای خومه  کُشـُــــــــــم  ای مهرَوونُم

 

دی ماه 1393 –- -داوود جمشیدیان

اَرسِ خین

بزن بارون که دل غـــــم  داره امشو

 

غریوه  ،  درد  و  ماتم  داره  امشو

 

بوار چی اَرسِ خین وِحـــــــال زارُم

 

گِله از مو و ِعالــــــــــم دار ه امشو

 

دی ماه 1393- – داوود جمشیدیان

ضیافت

به ضیافت

بزم شاعرانه من بیا

در کلبه شعر من

و در یک غروب زیبای پائیزی

غروبی که گرچه غم انگیز است

اما زیباست

به زیبایی نگاه پر احساس تو

بگذار تا با نگاهت اوج زیبایی را تجربه کنم

 چیزی ندارم که پیشکش وجود آسمانیت کنم

تنها قلمی دارم

که با آن حرف هایی

از دل تنها  و عاشقم را می نویسم

در انتظارت خواهم ماند

ای دختر خیال من

ای فرشته زیبای من

و  ای  عشق من .

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

شونم ِدَم ِصُحو

دُدَرهی  بیو  دیه  و دشتِ  شیمبــــــار

 

چی نمی که دمِ  صُحو  یوفته وه  گُلزار

 

ای گُلُم  بِمَهن که  تا بیام  ســـــراغت

 

خوام بیـــــام سی دیدنت وشوقِ دیدار

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

گُلُرخِ زیبای من

شدم   مجنون   روی  تو   ، کمند  عنبرین  تارم

 

جز عشقت من نیاسودم که من مشتاق دیدارم

 

الا  ای گل  رخ  زیبا   که  بردی  این  دل  ما  را

 

طبیب  من تویی بنگر ، بر این چشمان بیمارم

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

نازکم کن

چو خوش  باشد به دیـــدار تو آیم

 

به  شوق  چشم بیمــــــار تو آیم

 

تو ای لیلی رخ  امشب ناز کم کن

 

ز  نازت من خــــــــریدارم  تو  آیم

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

صیاد دشت عشق

خوش آنروزی  که بینم من ،کمند عنبرین تـــارت

 

کشم دستی به زلف تو ، ز شوق  وصل دیدارت

 

تو آن آهوی دشتی  و ، من آن صیــــــــاد بیتابم

 

که خواهم تا بدام  اندازم ،آن چشمان بیمــــــارت

 

بهمن ماه 1393 – داوود جمشیدیان

دلِ بی دَنگ مو

دلُم صـــــــــــافه چی  اووِ چشمه دیمـــــــه

مِنهِ  دنیــــــــــــــا کسی  نیده  بدیمـــــــــه

همش  سی  دیدنت  هی بیقـــــــــــــــــراره

بیو  زی تر که  تا  واخــــــــــــوت بریمه

دلُم   زیده    کورو   سیزن   نزن  وِش

ز  دیریه    رُخت   حـــــــــــالُم  و  خیمه

اسیـــــــــــرُم  مو  وِ دامــت دودرِ مـــــال

ز  عشقت  عـــــــــــــاشق  و کِلو اُویمــه

مو  مندیر  تونُم   ای  کوگ  مستــُــــــــم

بِوَن  دسمــــال  هفت  رنـــــگِت و  ریمـه

اجل  ویده   ســــــــراغُم  نیله  واسُـــــــم

گمونُم  یو  هـــــــمی  روز  آخـــــــــریمه

اَیَر  تا  صُحو  نیــــای  که بینمــــــت  مو

ایبینی   لاشــــــــومه   مِن  تشِ  هــــــیمه

خدایــــا   نَهل   که  زِ دیریش  بمــــــیروم

ایدونم    که    خدای     مو    کــــــریمه

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

مو لود نگاه تو

آزرده  دلی   خسته  و  دلداده  عشقـــم

 

مشتاق  تو  و مست  تو با باده عشقـــم

 

پیمان نشکن تا  بکشم  دست  به زلفت

 

مولود  نگــــــاه توام  و زاده  عشقـــم

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

دنیای بیقرارون

مِن موسِم بهارون

یوریم وِ کوه قارون

قارچ و کلوس بیاریم

مِن دلِ کوهسارون

زمسون رَه بهار وی

موسم لاله زار وی

بوی خوشی ز کوهسار

وِ مِنهِ ای دیار وی

مو بیقرار عِشقُم

ز عشقِ تو برشتُم

نومِت ری دلِ  خوم

وا خین دل نوشتوم

ای دودَرِ خیالوم

زی تربیو وِ بالُم

نَهل مندیرت بِمَهنوم

دونگوله تیه کالُم

می نابنوشِ بُردِن

گل تنوشِ بُردِن

تَش وَس وِلاشوم سُهدوم

گلُ مِنِ حوشِ بُردِن

 

بهمن ماه 1393 – داوود جمشیدیان

مندیر وِ زیرِ بارون

بارون اِبارِامشو  مِن دلِ کوهســـــارون

 

یه  دودری مندیرِ ، نشسته  زیر بارون

 

هو  مندیر مو منده ، مو مندیر بهــــارُم

 

زی تربیو دیاری ای موسم بهـــــــارون

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان

اسیر بُرگات

مَنُدمه   خومه  و  تک  مِنهِ  غریوی

 

چه کُنُم که وا غمِت رَهدوم وِ پیری؟

 

یادت هی ایوفته  مِن  خیالــُــم هر دم

 

واگمونِ بُر گَلـــــــِــت بُردیم  اسیری

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان