مَشکول عشق

هر  فی  که  مَشکِ  دونِ   هی  ایبری ایاری

خنده    ایا    کِرِ   لَوت    دونُم    که  بیقراری

دَس  ایبری   مِن  مَشکول  تا   کَره نهِ دراری

یَهو   میات    وا    تُرنَت    ایاهه    وا   دیاری

مو  سیل  کُنُم  وه مَشکول  امّا  ویرُم  وا باتِه

زِ   حالِ   عاشقُم    تو   ،  مَیَر   خَوَر  نداری؟

دِلُمِ     هی    ایدراری    ای   گُل   بختیاری

فرخی سی مو نداره ، تو  هفتی یا که چاری

کاشکی که چی  آساره  بیای  مِن  آسمونُم

بِرچ  بزنی  وه  بختُم  بیای  مِن  شَووه  تاری

موچی  دشتی   ایمَنُم    که   بارونی  ندیده

بِوار  وه  دشت  جونُم  پَه سیچه دَنگ دراری؟

شَو  رَهد  وو  صُحو رسیده مو  بیقرارت مَندُم

پَه  دی  بیو  تو  زیتر  ای  عشقِ  وارگه  پاری

از سرِ شَو نِشَسُم  هَمَش  مو تی  وه رهَتُم

بیو  وه  مِن  دِلُم  دی   ،  تا   آرمونُم   وُراری .

 

                                      بهمن ماه 1393 --- داوود جمشیدیان