دلِ بی دَنگ مو

دلُم صـــــــــــافه چی  اووِ چشمه دیمـــــــه

مِنهِ  دنیــــــــــــــا کسی  نیده  بدیمـــــــــه

همش  سی  دیدنت  هی بیقـــــــــــــــــراره

بیو  زی تر که  تا  واخــــــــــــوت بریمه

دلُم   زیده    کورو   سیزن   نزن  وِش

ز  دیریه    رُخت   حـــــــــــالُم  و  خیمه

اسیـــــــــــرُم  مو  وِ دامــت دودرِ مـــــال

ز  عشقت  عـــــــــــــاشق  و کِلو اُویمــه

مو  مندیر  تونُم   ای  کوگ  مستــُــــــــم

بِوَن  دسمــــال  هفت  رنـــــگِت و  ریمـه

اجل  ویده   ســــــــراغُم  نیله  واسُـــــــم

گمونُم  یو  هـــــــمی  روز  آخـــــــــریمه

اَیَر  تا  صُحو  نیــــای  که بینمــــــت  مو

ایبینی   لاشــــــــومه   مِن  تشِ  هــــــیمه

خدایــــا   نَهل   که  زِ دیریش  بمــــــیروم

ایدونم    که    خدای     مو    کــــــریمه

 

بهمن ماه 1393 –- داوود جمشیدیان