تا به اوج

  بر  درِ  میخانه  رهایم   مکن

  از دلِ خود  هیچ  جدایم  مکن

  دستِ مرا گیر و ببر تا به اوج

  با شَرَرَت  جور و جفایم مکن

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دردِ دلِ عاشقم

  بگو جانا! غمِ عشقِ که داری ؟

  که  اینگونه  غمین  و بیقراری

  مرا دردیست  در  پهنای این دل

  که چون دردِ مرا در خود نداری

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبنمِ گُلِ تو

  شبی را  تا سحر  بیدار  ماندم

  برایِ    دیدنِ   آن   یار  ماندم

  شدم چون شبنمِ افتاده بر برگ

  به  شوقِ  دیدنِ   دلدار  ماندم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

از رویِ لبانت

  شدم    مَستِ   کمانِ  اَبروانت

  بده  یک بوسه  از رویِ لبانت

  مرا سیراب کن از بوسه هایت

  که جانم را  کنم  بهر  و فدایت

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان  ( سِتین )

در تبِ عشق

  پُر کن تو ساغرم را ، تا مَست مَست  گردم

  از بهرِ بوسه ای ناب ، زُلفَت به دست گردم

  ما را فرا بخوان با ، یک جرعه مَی زساغر

  تا  از  عَطَش   سراغِ    جامِ   اَلست   گردم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شمعِ شبِ تارِ من

  چون  نمِ   شبنم   به    گُلزارم   بیا

  با    تبسّم    رویِ    رُخسارم    بیا

  همچون شمعِ روشنی در جانِ  شب

  تا  سحر   در   این   شبِ  تارم  بیا

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از مَی نابِ ساغرت

  من ز نگاهِ چشمِ تو ، مست و خراب می روم

  از مَی نابِ ساغرت ، رفته به خواب می روم

  دست  مرا بگیر که دل ، کرده هوایِ آن رُخت

  تا به سحر ز مستی ام در تب و تاب  می روم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در وَصفِ مولایم علی ( ع )

  تا  ابد   محبوب  و  مولایِ  منی

  بی بدیلْ  معشوق و همتای  منی

  یا علی! خوش آمدی در قلبِ من

  تو  عزیز  و  عشقِ  تنهای  منی

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

GOLLY

            سی دلِ گُلی

 

   دلِ  مو   چی   غُرُوِه   فَصلِ  خزونه

   هیشکی زِه حالِ  مونِه عاشق  ندونه

   هَمَش  هَی  تَی  دودَری  زِه  مالِمونه

   که عِشقِش مونِه وِه هر جا  ایکِشونه

   خَشِ   خار   حالُم   بَده  رنگُم  پریده

   نُو نُم  که  چه  وا  کُنُم  وا  با  زَمونه

   وقتِ  کوچِ  وا  که  بار  کُنیم  دُوارتِه

   گِردِه واری   بِکُنیم   حونِه  وِه حونه

   برف   اِوَی  ،  سرماگِرِه مالِ  بوومِه

   نِصفِ   ایل  وِه  گرمِسیر  مَندیرِمونه

   اَرس  اِوَی  مِنِه  تیام ، زونی بُوریمه

   چه کُنُم  که عشقِ  مو ایلاق  ایمونه؟

   عاشقی بد دردیِه  ،  کِردُم  وِه  زنجیر

   وِه   بختِ    بَدُم    دِلُم    گِرِه   بَهونه

   آهِ    سَردُم     بِگِره     پاییزِه    سالِه

   که   غُرُوِش   غَمِ   عشقِ   عاشِقونه

   ای خدا !  کاری بِکُن   ،  گُلی بیا وام

   تا کوچ و  سالی  دِیه  تَی مو  بِمونه.

 

        تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

KOCHE ASHEGHANEHYE BAKHTIYARI

    شاهکاری دیگر در ادبیاتِ بختیاری :

 

 وقت ،  وقتِ کوچ است ،  و آوایِ خوشِ کوچ  وُسعتِ ایل را  در بر میگیرد،

  پژواکِ صدایِ دالویِ( پیرزنِ) بختیاری در قلبِ زرد کوه طَنین انداز میشود،

   آنجایی که بانگ بر می آورد :  وقتِ کوچِ ، دِی وا زَرد کوه وُ برفاسِه تَی نا 

    بِنیم ، گَرمِسیرمَندیرِمونهِ .

 

   کوچِ عاشقانهٔ بختیاری

 

  بَرف  اِوَی  ،   سرما  گِرهِ  ایل  و بُهونه

  مالِمون  خوا  بار  کُنه  حونه  وِه  حونه

  خوام  بِروم  وِه گَرمِسیر  ،  دل  بیقراره

   کاش  گُلی  وا بام   بیا   ،   ایچو  نَمونِه

   یکی    وِه    بُهُونامون    ایلاق  ایمَهنِه

   عشقِ مو  مِن اِی بُهُون ، شاه  دُحدَرونِه

   دُحدَرِه  هولوو   مونِه   ،   نومِش   گُلیِه

   مو  نَونُم   وامون   اِیا  ،   یا  که ایمونِه

   پَلَلِش  بوُر   و  بُلند  ،   نُفتِش   کوچیره

   پریه ؟   فرشتهٔ ؟   ،    هیشکی    نَدونِه

   بُرگَلِش   هِلالِ   مَه   ،   لَو  بَرگِ  بیدی

   تَش  وِه  جونُم ایوَنِه  ،  هر  فَی  ایخونِه

   کَدِه  دُحدَرِه  هولووم      خیلی      بُلَندِه

   دُنگُلِ   مَی نا   سُهرُم  ،  شیرین  زَوونِه

   دلِ هو  وِه  سختیه  ،  چی  بَرد   ایمَهنِه

   دلِ  مو  رَه   تَی  دِلِ   هو   ،  عاشِقونهِ

   اینونِه  که  مو  گُدُم   ،   دَردِ   دِلُم   بی

   اَیَر که هولووم فَهمی ، سیم خَط کِشونه.

 

   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                                 تیرماه ۱۳۹۵

 

MONGASHT

  مُنگَشتِ زیبا و با صلابت ، زیبا ترین جِلوه های هُنرِ آفرینش را در ذهنِ هر

   بیننده ای تداعی میکند ، و چون نگینی در قلبِ ایذهٔ خوزستان میدرخشد .

 

                 یا شاهِ مُنگَشت

 

       کوهِ مُنگَشت

 

   سر اَفراز کوهِ جنگی   کوه  مُنگَشت

   چه سَوزی وُ  قشنگی  کوه مُنگَشت

   نَدونُم  زِه  چه  نوع  رَنگین  کَمونی

   که هر فصلی یه رَنگی کوه مُنگَشت

   گَپی ،  هر  فَی   ایوفتی   مِن  خیالُم

   غُرُمنی  ،  چی پَلَنگی   کوه مُنگَشت

   زمین   هر فَی  وِه  زیرِ  پات  ایلرزه

   صَوُری ،  چی هَوَنگی  کوه مُنگَشت

   زِمِسونا   که   بَرف  وِه  ریت  اِبارِه

   وِه اِسپیدی  ،  یرنگی کوهِ  مُنگَشت

   اَیَر کَس دُنگ  بده  هَی  وات  نَسازه

   چی تیری  وِه  تُفَنگی  کوهِ  مُنگَشت

   بهار هَر فَی  ایا   وا  قارچ و ریواس

   سی سَوز دادِن زِرَنگی  کوهِ مُنگَشت

   تو حیفی  وا  هَمَش   سی ما  بِمَهنی

   کوهِ  بی دَنگ و فَنگی   کوهِ مُنگَشت

   عزیزی   وَستی   مِن   دِلِ   بختیاری

   سِتینِ   دِلِ   تَنگی ،   کوهِ   مُنگَشت .

 

      تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

BORG KAMONI

       بُرگ کَمونی

 

  اَفتوزَی زِه پَسهِ کوه،مِن شَووِه تاری

  یه گُلی  فاش اووید وُ  وَی  وا دیاری

  رَنگِ  رُخسارِش  ایگوی رَنگِ  بهاره

  کَد  و   قامَتِش   چی   کوهِ   آسِماری

  وا تیاش مَستُم کُنه ،  مو لیوَش ایبوم

  غوغایی وِه پا کِردِه  مِن  وارگهِ پاری

  هر فَی  که  سَیلُم  کُنه ، خیلی  قشنگِه

  چی گُلی که سَوز ایبو  وِه  سوزِماری

  اَر  بِرِه  زِه  تَی  مو وُ  تَی مو  نَواسِه

  چه کُنُم  ؟  مو   ایمَهنُوم  وُ  بیقراری

  لَتِه  اَوری  راس   کُنه   وِه   آسِمونُم

  تَرسُم  که  خیسُم  کُنه   اَورِه   بُهاری

  مَی نا سُهرِ  عاشِقُم  وَندُم   مِنِه  فِرگ

   نَیدومِه  هَمچو  گُلی  ،  وِه   بختیاری.

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

ILLEH MO

   شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

                      ایلِ مو
 

 سلام  ای  ایلِ  مو  ،  ای بختیاری

 که تا   کِل آسِمون   ویدی   دیاری

 دیارِ     لاله های      پَر پَری    تو

 که   مَندهِ  نومِشون   وِه  یادگاری

 گَپ  و   هُمدایِ     نَسلِ     آریایی

 هَمو نَسلی که بخت کِرد وا تویاری

 شُکوهِت      لاله هایِ     واژگونهِ

 غُرورِت     زردکوه    وُ   آسِماری

 همه  ایگون  زِه   رسمِ  گوگَری تو

 دلاور  مردُمی  از  هفت  و  چاری

 زِ عزم و  رَزمت  ، دُنیا شوکه اُوِی

 تو  یاد دادی  وِه  مردُم سر وِداری

 ابالِه     رَهوَرِه     فرزانه    از  تو

 که هر  دَم   مردِ  جنگی   بختیاری .

 

              تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

با رُخِ یار

  در   وادیِ  عشق  بیقراری   دل  من

  با من تو بگو  غمِ که داری  دلِ من ؟

  خوش باش دلا ! ز دست تقدیر و قضا

  چون  با رُخِ دوست  همجواری دل من

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

از شَرَر نگاهِ تو

  در هَوَسِ نگاهِ تو  ،  مست و  خراب  گشته ام

  عاشق و آشفته دلی  ،  در دلِ خواب  گشته ام

  خیمه زدی   بجانِ   من  ، با  شَرَر  نگاهِ  خود

  بهرِ  وصالِ  عشقِ  تو  در تب و  تاب گشته ام

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تب و تابِ عشقِ تو

  از عشقِ تو من تا به سحر در تب و تابم

  ای کاش  رها گردم از این  رنج و عذابم

  کمتر  بزن  آن  تیرِ  غمت را  به  دل  من

  تا اینکه  بیایی  همه  شب  در دلِ  خوابم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

DODAREH MALLEMON

      

    دودَرِه  مالِمون

 

  دودَری  مِن مالِمون  ،   تَش نا  وِه  جونُم

  چه وِه  اِی  دل مو  ایخوا ؟  ، یونِه  نَدونُم

  پَلَلِن   که   بافِه   وو    وَنِه    رِی   مَی نا

  مونِه   عاشق   کُنه   وو   دینِش   کشونُم

  بُرگََلِ     هِلالیشِه       که       ایده      بالا

  چی  اَفتو   مَهنِه   ،   که  یا  مِن  آسِمونُم

  تیَلِش    که   دِر   ایده    بَرُم    مِنهِ   اوج

  مونِه   لیوه   چی    نِسَه   واباش   دَوونُم

  کَدِ   بوریکِش   مونِه    وَنِه     مِنِه   فِرگ

  هَمَش  هی  وِه عشقِ هو  مو  بیت ایخونُم

  مُردُم   بس که   هی  دِی  مَندیرِش  نِشَسُم

  کاش   زیتَر   بیا   کِلُم   ،   ای   مِهرَوونُم

  چَن شَووهِ   سی  دیدَنِش   هیچ  خَو  نَدارُم

  رَنگُم   زرد   اوویده  ، چی   برگِ  خَزونُم

  دودَرهَی   !   زِی بو  بیَو  مِن   دِلِ   داوود

  نَهل  که  درد  و  غم  گِرِه  تیر  و   نشونُم .

 

   تیرماه ۱۳۹۵--- داوود جمشیدیان( سِتین )

 

سرابِ لحظه ها

  باز بیتاب است این دل ، چون پریشانِ تو ام

  در سرابِ لحظه ها  ،  مبهوت و حیران توام

  داغِ دوری و  فِراقَت  خیمه زد  بر جانِ  من

  تا  ابد  در  حسرت و  سر  در  گریبان  توام

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

نشانی از عشق

  بهرِ   آن  لیلایِ  خود   اندر  بیابان می روم

  بی نشان از عشقِ او در شامِ تاران می روم

  با   دلی    آکنده    از  غم   در  غُبارِ  انتظار

  در پیِ  گمگشتهٔ  خود  سویِ  یاران می روم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عاشقِ آواره

  شدم  آواره  چون مجنون  ،  رها  اندر بیابانی

  تو از حالِ منِ عاشق  ، بگوجانا ! چه  میدانی ؟

  تنم  چون بید  میلرزد   ،   اسیرِ  دستِ غمهایم

  شدم بیتابِ عشقِ  تو  ، در این  سر در گریبانی

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

رازِ دلِ من

  ای  دل   تو   مزن   غمت  بجانم

  تا   جورِ   تو   را   بجان   کشانم

  در عمقِ وجودِ تو چه خُفته است ؟

  افسوس   که  من  از  آن    ندانم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

لنگرگاهِ غم

  سوختم   از  عَطَش  بیا  و باش  مَرهَمِ   دلم

  با تَبِ عشقِ خود بزن ، شعله به عُمقِ محفلم

  خیمه  زده  بجانِ  من  ، غمِ  فِراقِ  دوری ات

  بسانِ   زورقِ   شکسته ای   فتاده   در   گِلم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَرهمِ زخمِ دلم

  غُنچه گُلِ  نرگسم   ،  تو  نَمی از  شبنمی

  من همه بَحرِ غمم ،  تو همه دور از غمی

  خسته دلِ عاشقم  ،  سخت  گرفتار توست

  چون تو طبیبِ من و ،  بر دلِ من مَرهَمی

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

SAMAN

  شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ پارسی زبانان جهان :

 

              سامان

 

  قامتِ    دلنوازِ    تو   ،  بویِ   بهار  میدهد

  بر دلِ  عاشقم بسی  ،  صبر و  قرار  میدهد

  مستِ رُخَت شدم  بیا، دَمی تو  در نگاهِ  من

  به  باغِ   خاطرم   گُل  و، غُنچه  ببار  میدهد

  دستِ مرا  بگیر که این  ، دلم  شده  هواییت

  اوجِ  نگاه   تو   فَلَق ،  بر  شبِ   تار  میدهد

  ای  همهٔ  وجودِ  من ،  تو بهترین  بهانه ای

  که عشقَت اینهمه صفا  ،  به این دیار میدهد

  بسویِ خود تو بُرده ای، مرا به تارکِ عَطَش

  ای  که  طنینِ  تو  مرا  ،  ز غم  فرار  میدهد

  مرا چه چاره که این دلم ، شده اسیرِ دامِ تو ؟

  خوشا دَمی که این دلم ،  تن به شکار میدهد

  خم شده قامتم ز بس ، که مانده ام  در انتظار

  بیا    که   نِکهَتِ   رُخِ   تو   بویِ  یار میدهد

  هوا و نبضِ خاطرم ، عَجین شده به عشقِ تو

  که   یادِ  تو   مُسَکِنی  ، بر  دلِ  زار  میدهد .

 

                                      شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                               تیرماه ۱۳۹۵

 
 

ESHGHE BAKHTIARIE MAN

  

  عشقِ بختیاریِ من :

 

                                  جدید ترین غزلِ من

 

  دل  گشته   بیقرارت   ،   ای   عشقِ   بختیاری

  ما  را  بخوان  به  بزمت  ، عُذری  دگر   نیاری

  از  دوری  و   فراغت  ،   سر رفته  در  گریبان

  خو کرده   این   دلم با   ،  اندوه  و  گریه زاری

  پَر   میزند   دلِ   من   ،   در   حسرتِ   وصالت

  بیتاب    در    تبِ  تو   ،  از   شوقِ   همجواری

  میسوزم از عَطَش چون  ، دشت و کویرِ خشکی

  چون   غُنچه های  تشنه  ،  در  قلبِ  لاله زاری

  ای  ابرِ تیره  می بار  ،   در سوگِ  این  دلِ  من

  بر  بختِ  تارم  امشب  ،   باید  که  خون   بباری

  پرُ شد   دلم   از اندوه    ،   با  ماتم  و  غمِ  دَهر

  طی  شد   تمامِ  عُمرم   ،   در  اوجِ   غمگُساری

  سرد است هوایِ این دل  ،  کی میرود  زمستان ؟

  ماندم    در   انتظارت     ،    ای   موسمِ   بهاری

  اندر  فراغِ  عشقَت  ،   غمگین   مباش  داوود !

  تا    عاقبت    سر آید    ،     ایامِ     بیقراری   .

 

  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

                              تیرماه ۱۳۹۵

 

 

خرابِ ساقی

  ساقی تو پُر کن امشب ، پیمانه ام دوباره

  جز مستی ام نباشد  ، بر دل دوباره چاره

  سوزِ عَطَش  ربوده ، تاب و توانم  امشب

  ما را  خرابِ  خود کن  ،  با حادثِ  اشاره

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ نازِ من

  ای گُلِ نازِ بازِ من  ، که اینهمه  ناز میکنی

  این دلِ   عاشقِ مرا   ،   بنده نواز  میکنی

  سوختم از عَطَش بیا  ،  لب بنه بر لبانِ من

  تا به کی آغوش به رویِ من تو باز میکنی ؟

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

طنینِ بویِ گیسوی

  سحر  آمد  به  بالینم  پری روی

  که از حالِ منِ عاشق  کند جوی

  نهادم   رُخ   به   رویِ  سینهٔ او

  شدم مستِ از طنینِ بویِ گیسوی

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مرگِ غم

  خوشا آندم  که دل غم را  نبیند

  تبِ عشقِ تو  بر این دل  نشیند

  بگیرد کامِ خود را دل به مستی

  که تا از روی لب ها بوسه چیند

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مُنتظر

  آن خَمِ  ابرویِ تو  ،  جانِ مرا  سوخته

  بر دلِ  مجنونِ  من  ،  آتشی  افروخته

  دیدهٔ ما را نگر ، پُرشده از اشکِ خون

  درپیِ تو تا  سحر ،  چشم به ره دوخته

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

باغِ بوسه

  کاش نَهَم لب بر آن ، غُنچهْ لبِ داغ تو

  تا که بچینم  گُلی  ،   از دلِ آن  باغ تو

  در دلِ  شیدایِ خود  ،   باز  پناهم  بده

  عاشقِ سرگشته ام ، در گُذر از راغ تو

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

‌BARANGERD

 برای بارانگِرد( روستایی از توابع شهرستان ایذه در استان خوزستان)

  سرزمین مادری ام ، که دلم هر لحظه برای دیدنش بیتابی میکند .

 

           زادگاهِ من

 

  سلام ای خاکِ خوبِ مهربانم

  تبِ عشق است ، که سویت می کشانم

  دلم پَر می کِشد هر دَم برایت

  بُوَد نامِ تو بر وِردِ زبانم

  چه سِریست کین دلِ من گشته عاشق ؟

  من این سِر نهان را خود ندانم

   درونِ قلبِ من افتادی ای عشق

   تویی آن مونسِ روح و روانم

  درخشانی چو دُر در خاطرِ من

  تو ای مِلکِ همیشه جاودانم

  خوشم با بودنت ای سرزمینم

  کجایی تا که قَدرَت را بدانم ؟

  فدایت جانِ من ، ای بهترینم

  تو ای وادیِ پاکِ قهرمانم

  بیا جا خوش نما در قلبِ داوود

  که تا غم را از این دل من برانم .

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اسیرِ نگاهِ تو

  چشمِ من از هجرِ تو  ،  تا به سحرمی گریست

  جز غمِ تو  در دلم   ،    دردِ   دگر هیچ  نیست

  خیمه  زدی   بر  دلم   ،   گشتم   اسیرِ   رُخَت

  جز منِ عاشق تورا ، مونس و غمخوار کیست؟

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

خزان و تنهایی

  در شبِ تنهایی ام  ،   بادِ  خزان  می وزید

  زوزهٔ خود را به کین ، بر رُخِ من می کشید

  غم به درونِ  دلم  ،  رِخنه که کرد  تا سحر

  خسته دلِ عاشقم  ،  خواب به چشمش ندید

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا عَرش

  ای دلِ عاشق ، به کجا میروی؟

  چه با شتاب ،  پَیِ صدا میروی!

  بهر ضیافت  سویِ معشوقِ خود

  در  پَیِ  آن  عَرشِ  خدا  میروی

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آزرده دل

  عشق که آمد ،  دلم  آزرده شد

  یاس گُلم ، یک شبه پژمرده شد

  از شَرَر  توسَنِ جورِ  تو  ،  دل

   تا به ابد ، نیست و افسرده شد

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دنیایِ غم

  مُرغ  دلم   باز  هوای  تو   کرد

  گشت اسیر  تا که صدای تو کرد

  غم که  به شیداییِ آن  رِخنه کرد

  تا  به سحر  ناله  برای  تو  کرد

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

عشقِ جاودانی

  در دلِ من ، جز تو کسی جا نشد

  عشقِ تو ماند ، رفتی و تنها نشد

  ماند به ابد  ،  نامِ  تو  در یادِ من

  این  دل   اسیرِ   تَبِ  غمها   نشد

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فرهادِ عشقِ تو

  تو شیرین باش ، که فرهادِ تو باشم

  نشانِ  عشق   ،  در  یاد   تو  باشم

  بیا  تا که   شویم  معشوق و عاشق

  که   تا    نجوایِ   فریاد   تو   باشم

 

  تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ بوسه ها

   گشت عاشق این دلِ ما یک شبی

   تا  که   گیرد  کامِ  دل  را  از لبی

   شعله زد یکدم  هَوَس بر این  دلم

   تا سحر می سوختم  من  در  تبی

 

   تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

صُبحِ سپید

   ما تشنه چون  کویریم ، در آرزویِ باران

   خم گشته قامتِ ما  ،  کی میرسند  یاران؟

   غم لانه کرده در دل  ،  خیمه زده سیاهی

   در  انتظارِ   صُبحیم  ،   با  مژدهٔ  بهاران

 

   تیرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )