KOCHE ASHEGHANEHYE BAKHTIYARI

    شاهکاری دیگر در ادبیاتِ بختیاری :

 

 وقت ،  وقتِ کوچ است ،  و آوایِ خوشِ کوچ  وُسعتِ ایل را  در بر میگیرد،

  پژواکِ صدایِ دالویِ( پیرزنِ) بختیاری در قلبِ زرد کوه طَنین انداز میشود،

   آنجایی که بانگ بر می آورد :  وقتِ کوچِ ، دِی وا زَرد کوه وُ برفاسِه تَی نا 

    بِنیم ، گَرمِسیرمَندیرِمونهِ .

 

   کوچِ عاشقانهٔ بختیاری

 

  بَرف  اِوَی  ،   سرما  گِرهِ  ایل  و بُهونه

  مالِمون  خوا  بار  کُنه  حونه  وِه  حونه

  خوام  بِروم  وِه گَرمِسیر  ،  دل  بیقراره

   کاش  گُلی  وا بام   بیا   ،   ایچو  نَمونِه

   یکی    وِه    بُهُونامون    ایلاق  ایمَهنِه

   عشقِ مو  مِن اِی بُهُون ، شاه  دُحدَرونِه

   دُحدَرِه  هولوو   مونِه   ،   نومِش   گُلیِه

   مو  نَونُم   وامون   اِیا  ،   یا  که ایمونِه

   پَلَلِش  بوُر   و  بُلند  ،   نُفتِش   کوچیره

   پریه ؟   فرشتهٔ ؟   ،    هیشکی    نَدونِه

   بُرگَلِش   هِلالِ   مَه   ،   لَو  بَرگِ  بیدی

   تَش  وِه  جونُم ایوَنِه  ،  هر  فَی  ایخونِه

   کَدِه  دُحدَرِه  هولووم      خیلی      بُلَندِه

   دُنگُلِ   مَی نا   سُهرُم  ،  شیرین  زَوونِه

   دلِ هو  وِه  سختیه  ،  چی  بَرد   ایمَهنِه

   دلِ  مو  رَه   تَی  دِلِ   هو   ،  عاشِقونهِ

   اینونِه  که  مو  گُدُم   ،   دَردِ   دِلُم   بی

   اَیَر که هولووم فَهمی ، سیم خَط کِشونه.

 

   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                                 تیرماه ۱۳۹۵