دعوت حق

ز وصف خـالقم شعری بســاختم

شدم عـاشق ، به سویش من بتاختم

بپـــــــــاس دعوتش ، رفتم پی او

چه مشتاقانه ، سوی حق شتـــــافتم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

قاصد خوش خبر

باز کن پنجره ها را ، که بهـــــــار آمده است

قاصدی خوش خبر از جانب یار آمده است

باغبانا تو بیارای به گل خلـــــــــــعت عشق

چون که موسای دگر سوی دیـار آمده است

دل عشاق خمینی نکند صبــــــــــــــر و قرار

کز وجودش گل امید ببــــــــــار آمده است

نغمه فتح بر آمد ، گل شـــــــادی که شکفت

باغبان داد خبر، گل به شمـــــــــار آمده است

طی شد ایام سیــــــــــــــاه و صبح امید دمید

رهبرم روح خدا سوی دیـــــــــار آمده است

بار دیگر به تمنــــــــــــاییِ این جشن و سرور

وصف داوود دگــــــــــر باره بکار آمده است

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عشق دو عالم

شبِ میلاد مولایــــم علی است

گل بی خــارِ زیبــایم علی است

تمــــــــــام عالـــــــم و آدم  بدانند

که عشق هر دو دنیــایم علی است

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

بهترین عشق

آنگاه که ملائک و فرشتگان در آسمان و زمین بدنبال زیباترین گلواژۀ عشق می گردند ، کلمۀ (مادر) را می یابند، و آن را بر سیطرۀ زمین و آسمان حک می کنند.

تو ای مادر، رسول مهـــــــربانی

همان زیباتــــــــرین عشق جهانی

وفایت در نگاهت بیکــــران است

هم عشـق انـدر زمین ، هم آسـمانی

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

بیکران دریای عشق

پدر بعد از خدا خالق انسان است ، خالقی بی ادعا ، که اسطورۀ تلاش و مشقت است ، من به عنوان یک نویسنده و شاعرمعاصر کشور، دست  تمامی پدران ایران را می بوسم و بر این بوسه افتخار می کنم.

پدر ، تو بیکران دریای عشقی

ندانستم که از اهــــــل بهشتی

همه بر قلــب من چیزی نوشتند

ولی تو بهتــــــــرینش را نوشتی

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

واخیالت

 

 

واخیال تیلت ، چی کوگِ مَستُــــــــــم

جز وِ عشق تو ، وِکـــــــس مو دل نَبَستُم

ای که هی تاوُم ایدی ، هر جا که ایخوای

نَونی که چندی مو مندیـــــــــرت نِشَستُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

کِلوسِ دَمِ برف

چی کِلــــــــــــــوسِ دَمِ برف چَندی قَشنگی

دیدُمِت زیدی وِ دَرمَندیر نَمَنــــــــــــــــدی

ویدی وُ زیدی وِ در وردی بِهـــــــــــــــــارِ

ایوفتی مِن دِلُـــــــــــــــــــــم وقتی ایخندی

لو وَلِت چی برگِ نازُکِ کِلـــــــــــــــــوسِ

گپ که واشون ایزنی ایگــــــــــوی چی قندی

واهَنَف هـــات انگــــــــاری چی کوگِ مَستُم

مَندیرِت مَندـــــــُم که وام عهــــدی بُوَنـــدی

بُرگَلِـــــــــــــت وقتی ایــــــــرِن بالا وُ دووِن

ایونه مونــــــــهِ وِزونی چـــــی کَـــــمَنـــدی

تُرنهِ هــــــات که هی ایـــان وِ وادیــــــــاری

بَرِنُم مِــــــنِ خیـــــــــــال بَسکهِ قَشَنگــــــی

خوام بیـــــــام جـــــابگـــــــــرمُ وِ مِن دِلِ تو

خیفی تــــو که هیچ دَم از مو دِل نَکَنـــــــدی

عاشِقُم کِــــــــــردی همو وقتی که دیـــــدُم

تاز ایکـــــــــــردی وُ پَلاتِ پیش ایوَنــــــدی

کـــــاشکی کــــــه همیشه وامو هیِ بِمَهنــــــی

گوش بدی و حرفـــــمو واکَـــــس نَخَنـــــدی

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

تُرنهِ گُل

سی هَمودودَری که وقتی تُرنَش اِیاوادِیاری لیوَش ایبوم.

رَهدُمهِ مِنِ خیال وا تُرنهِ گُـــــــــل

از مِجالَ تا دیر مِجال وا تُــــرنهِ گُل

همه دَم همهِ دَمون موواش ایسوسُم

هی ایرم ری وِ زَوال وا تُرنهِ گُــــل

عــــاشِقُم کِرد هوشِنِ بُرد وِ سَرِ مو

بی خیـــــال نَه ، واخیال واتُرنهِ گُل

هر کُجهِ که هی ایــــــرُم اِیاوِ ویرُم

حتی وقتی رُم شِکـــال وا تُرنهِ گُل

از ایچو تا مــالِ گُل وِ شوقِشوم مو

مِنِ کُوه وِ مِنِ مـــــــال وا تُرِنهِ گُل

مَندیرش مَندُم اما نونُم که سی چه؟

روزِ مو کشید وِ ســــال وا تُرنهِ گُل

عــــاشق وگیزُم چی ماری که ایسُرِ

هی ایرم ایبال اوبال وا تُـــــــرنهِ گُل

آرمونِش مَند مِن دلُـــــــم تا وِ قیامت

اُویدُم اِشکندِه بـــــــــــال وا تُرنهِ گُل

اِنگاری همی دوش بی که دیدُمِش مو

قربونِ دوشِ اِیمِجـــــــال وا تُرنهِ گُل

دَس اینادُم گَــــردَنِش وایَک ایرَدیم

زای مال تا وِ او مال واتُرنهِ گُـــــــــل

یادُمِ چه خوش بیدیم وُ هی ایخوندیم

بیتِ خو وِ دی بلال واتُرنهِ گُـــــــــــل

هر چی که رَهِدُم دینش نکِرد اِفـــــاده

  بی قرارِ تیه کال واتُــــــــــــــــرنهِ گُل

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

دروِدَرِ غُوارِ عشقِ تو

مِنِ غُوارِ عشقِت هر چه اِیام وِ عشقِت نیَرسُم ، پَه تا کی وا دیندات بیایُم؟

مِنِ مال دِر ایخورُم سیت بی قـرارُم

کاشکی که وِت بِرسُم طاقت بیارُم

تا تیام بُر ایکُنه سیـــــــل ایکُنُم مو

سی چه هی نیبُنمِت ، گَل هُم دیارُم

چی مَهِ چهاردهِ شویی که ایگروسی

هی ایری وِ پس اور ای نو بُهــــارُم

غَــــــــمِ دیریتِ همه وَندیِ وِجونُم

بِنَیر وِ رنگِ ریم چه حـــــالی دارُم!

دلِ مو وِ شــــــــوقِ ریت آرومَ ندارِ

سی رسیدنِ وِ تو مو بیقـــــــــــرارُم

وقتی که عَسکِ رُخت یا مِن خیـالُم

نَشقی وِ قشنگیت ، مِن ویرُم اِیـــارُم

اَربیای چی گُـــل سُهروِدشتِ جونُم

چی اورِ بُهاروِری بَرگتِ ایبــــــارُم

آسِمونِ دلِ مو تـــــــــاریک و تارِ

دی بیو چی آســـــــاره وِشووِ تارُم

هَمقو دی تاوُم نَدهِ دنگ نَدارسیــم

هیچ نَمَند سیم غیــر زا ای دلِ زارُم

عاقِوَت تا کی؟ مِنِ غَـــوارِ عِشقِت

هی بِگردُم جُسِتو دینـــــدات بیایُم.

 

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

پریِ نازِ من

به ضیافت بزم مهربانی تو آمده ام

مرادر کُنجِ قلبِ

مهربانت جای بده

من از مرز انتظار گذشتم

تا به نگاهت رسیده ام

و می خواهم تا ابد

در قلبت بمانم

تا تاریخ پایدار است من

با تو می مانم

و در باورِ خیالم

تنها به تو می اندیشم

ای پریِ نازِ من

ای عشقِ بی بدیل من.

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

غم تنهاییِ تو

گـم شدم در بحرِ زیبـــــاییِ تو

مات ماندم در تمـاشــــــاییِ تو

عاشقت گشتم ، گُلِ لیلی رُخـم

عـاشقِ چشمِ اهــــــــــوراییِ تو

ای که در فِکر و خیالـم شده ام

در شگفتِ قدِ رعنـــــــــاییِ تو

بیقرار ، در هوسِ وصـــــلِ توام

خواهم آمد ، به تمنــــــــاییِ تو

نیست در بـــــاورِ من عشقِ کسی

جز به عشـــــــق و دلِ شیداییِ تو

کاش می گفتــــم برایت قصه ای

قصه ای از شبِ رویـــــــــایی تو

آرزویم هـــــــم این شد که شوم

مونسِ آن غمِ تنهـــــــــــــاییِ تو

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

غزلی سی دلِ تو

غزلی سی دلِ تو مو وا بِســــــــــــــــازُم

جوری وا بســــــــــازُمِش که تیت نوازُم

رنگِ ریت ایگوی که چی رنگین کَمونهِ

نونُم که چه بیتی وامو واش بِســـــــــازُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

خونیبَروم سیت

عاشقُم ، خونیبَرم ، شو خوِ ندارُم

مو اسیـــرِ عشقِتُم ، سیت بیقرارُم

هر شویی که ایایی وِمِن خیـــالُمِ

چه کنم؟ وا ای دِلُم طاقت نَدارُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

گُلِ مو

رَهدُمهِ مِن فِــــــرگِ گُـل شوخو نَدارُم

اَر بیا مِنِ دِلُـــــــــــــم خو حــالی دارُم

تا تَرُم گُل ایچینُم سی خــــــــاطِرِش مو

سی دِلش تاری پاهاش هی گُل ایکــارُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

در حَسرَتِ نگاهِ تو

در حَسرَتِ نگاهَت تا صُبح ناله کَردَم

مستی سراغم آمد ، یاد پیالهِ کَـــردَم

نقشِ نگاهت افتاد در باورِ خیــــــالم

بهرِ وصالِ رویت یادی دوباره کـردَم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عاشقی

عاشقی بد دَردیه هر کی که مُفتلاش اویی دَروِدر ایبو.

تَش بِگرِ عــــــــاشقی کِردُم وِ زنجیر

مو همیشه مَندیــــــرم ، مندیرِ ، مَندیر

وقتی که دورُم گِــــــــرِ هی بیقرارُم

دِلِ مونهِ هی ایبــــر نَزدَیک و وادیر

بعضی وقتـــــــــا ایبرم وِ اوج و بالا

ناتوونُم ایکُنه سَــــــــــرُمِ و نهِ زیر

تی به رَهم نِشونه تا دیـــــــر مِجالا

از بس که آمُختشُم واش اویدُم پیر

عاشق اُویدن هُنــــــرمَندی ایخواههِ

دل ایخوا ، دل گَپــــی عینو دِلِ شیر

عاشقی وقتی ایره مِن جِلدِ عــــــاشق

چی تُفنگی که وِ خوش دِر اینکُهِ تیـر

اَر بیــــــــــاههِ وِ مِنِ خیالِ هــر کس

نه جَوون حـــــــــالیش ایبونه آدمِ پیر

چه کُنُم؟ مو مَندُمهِ مِنِش که سی چه؟

عـــــــــــاشقی تا وِ اخیر مَهنهِ مِنِ ویر

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عاشق تر از شقایق

اگـــــــــر به ضیافتِ گُل شقایق رفتم،

                                                                               تو را نیـــــــــــز با خودم خواهم برد،

تا  برای همیشه در باورِ خیالش بگُنجد،

                                               که عاشق تر از خودش هم وجود دارد.

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

آرامگاه قلب من

به امید نگاه تو ایستـــــــــــاده ام ،

                                                                  بگــــــــــــــــذرا  سـرم را 

روی شانه هایت بگذارم ،

                                                               تا آرامشی باشد برای قلب من،

چون ، شــــــــــــــــــانه های تو ،

                                                               آرامگــــــــــــــــاه قلب من است.

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عشقِ ماندگاری

دودرهی بَنگِت کُنُم یو وادیــــــاری

ناز نکُن ایخوایم بریم باغِ انـــــــاری

خوایم بریم وا یک بشینیم تا دَمِ صُحو

غَمِنِ از مِن دِلِ مو در بیــــــــــــاری

حسِ عشقِتِ بدی وِ مونهِ عـــــــــاشق

دونُم که تَم عاشقی وُ بیقـــــــــــراری

دس بنهِ مِنِ دَسُم کـــــــــــرنجِ مشکی

دَسَلِت چی نرمیِ گُل بهــــــــــــــاری

لوبِنُم مِنِ لــــــــــــــووایِ برگِ بیدیت

یک بوسی وِت بِگِرُم سی یادگـــــــاری

کـــــــاشکی که وامو بِمهنی سی همیشه

مِنِ خاطِراتِ مو غَمِن نِیــــــــــــــــــاری

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

آشنایی

باز امشب بی قراری می کنم

ناله از درد جدایی می کنـــم

گــرچه با نامم غریبی می کنی

با غریبان آشنــــــــایی می کنم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

ساحلِ نگاهت

راهی دگر نمانده تا ســــاحلِ نِگاهت

کشتیِ من شکسته در بحر بیکــــرانت

سرگشته و پریشان از موج ها گــریزان

ماندم چه چاره سازم با عشقِ بیقـــرارت

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

نگاه ساده

قصه عشقت نگاهی ساده بود

میِ نخورده باده ام افتـاده بود

خواستم تا باده را پیدا کنــــم

باده در دستِ دلِ دلـــداده بود

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عاشق و دیوانه

تا ابد با عشــــــــــق تو دیوانه ام

جــز تو ، من با هر کسی بیگانه ام

عــــــاشقان مأوای دل دارند ولی

من فقط در این جهان بی خــانه ام

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عشقِ زردِ کوهی

تراژدی عشق بیستونی در کرمانشاه پس از سالها اینبار در زَرد کوهِ بختیاری تکرار شد.

تکرار قصۀ عشق: از بیستون تا زرد کوه

فرهاد بیستونِ کَند سی شیرین موهَم زردکونهِ ایکنُم سی تو.

چی فرهادِ کوهکن ، کـوه ایکُـنـم سیت

زردِ کونه ایکُنیم ، سی خاطــــرِ ریت

اَرتمامِ دُنیانهِ بِدِن وِ جـــــــــــــــــــا تو

نیگِــــــــرُم دُنیانهِ مو وِ جا یهِ تار میت

مِنِ خیــــــــالِ با وَرُم عشقِ تو جا وس

وقتی که مِن فِرگِـتُـــم هیچ نیخورم قیت

تَـش نهادی وِ دِلُـــــم چی تَـش ایسـوسُم

نَتَرُم طاقَت بیـــــــــــــــارُم وا جدائیت

عشـقِ تو وَس مِن دِلُم دَروِدَرُم کِــــــرد

هر دَم هی وِ ویرتُم وا یادگــــــــــاریت

اَر یه روزی رنگِ رُخســــــارِت نبینُم

چـه کنـــم؟ چه وا کنم؟ وا غــمِ دیریـت

عـــــــزیزِ مِنِ دِلُـــــم ، عشقِ مونی تو

عــاشقُم کِرد کُشتُم ای تیای رنگــــــیت

وِ هــــــوای دیدَنِت شوخَو نَـــــــــدارُم

تو انیسِ دِلُـــــمی وا آشنـــــــــــــائیـت

قصـــه عشقِ تو وَندُم وِ مِنِ فِــــــــرگ

مَندُمهِ که چه کُنُم؟ وا اِ ی قَشَنگیـــــــت

اَر که فرهاد عشقِ شیرین بی وِ بیستون

مَم ایبوم داوودِ عـشقِ زردِ کـــــــوئیـت

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

آسارۀ گاوِ مال

بازَم پسین اُوی ، بازم بیقرار و مَندیرُم وُ هی اینَیهرُم وِ آسمون که بِوینُم

 کی آسارهِ عشقِ مو ایا وادیاری.

مَندیرُم که در بیا ای آسارۀ گـــاوِ مال

تا گلـــــم بیا وِ مال وا آسارۀ گا وِ مال

هر دَم هی سیل ایکُنم وِ آسِمون تا بِدرا

مَندومهِ ، کی ایدِرا ای آسارۀ گاوِ مـال

شوقِ دیدنش وا با ای دودرِ خِیــــال مو

زی سرُم ، پَه کی ایا؟ ای آسارۀ گاوِ مال

عاشقُم هی پیت کُنم وُ هی دِلُم شور ایزَنهِ

رَهدُمِ وِ مِنِ فِرگِ آســـــــــارۀ گاوِ مال

ار بیـــــا بِوینومِش ایدونُم که هو هَم اِیا

گلُینه اِگوم ایا وا آســـــــــــارۀ گاوِ مال

دی وِ زنونی وَسومِ طاقـــــت نَمَندهِ وِ دلُم

آرمونُم کی دی وِرا وا آسارۀ گـــــاوِ مال

عاجز اوودیدم وُ هرچه سیل کنم ایبال اوبال

نَه گُلم وِ دَر اِیا ، نَه آســارۀ گــــــــــاوِ مال

وِ بخت بُدُم مو هی فِــــرگ ایکُنُـم وُ مَندُمهِ

سی چه دی نوا دِرا؟ ، ای آســــارۀ گــاوِ مال

انگاری که اَشنیدُم که همه هی مِن مال اِگون

نَه گُل مو دَرایا ، نَه آسارۀ گـــــــــــــاوِ مال

مَندُمهِ خومهِ وِ تک وا آرمونش مِن دِلُــــــم

که دیهِ هیچ نیدرا ای آســـــــــــارۀ گاوِ مال

حِسرتِ اویدَنِت همیشه مَهنهِ وِ دلُـــــــــــــم

تَرسم که نبینُمِت ای آســـــــــــــارۀ گاوِ مال

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

بیقراری

عـــــاشِقت اویدومهِ خَوَر نَداری

خوشکِلی قشنگ تَر از گُل بهاری

اَر نیایی مِنِ دِلُم جـــــــا بگری تو

چه کُنم؟ مو ایمونُم وا بیقَـــــراری

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

به ضیافت چشمان تو

میدانم

که نمی دانی

چه می خواهم ،

فقط این را می دانم ، که ای کاش می دانستی

که آنچه را که تو می خواهی

من هم می خواهم ،

تو میزبانی قلب مرا می خواهی ،

 و من  ضیافت

چشمانِ تو را ،

ضیافت چشمانی که با نگاهش به

من می گوید:

 من فقط  تو را دوست دارم.

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

رنگِ رُخسارِش

قشنگ ترین رنگی که وِ عُمرم دیدُم رنگِ رخسارِ دودَریه که هَمَش مِنِ خیالُمهِ.

چی آساره دی بیو وِ شووِ تــــــــارُم

اَر نیای تا دمِ صُحو مو خونـــــــدارُم

وقتی که وِ شوقِ ریت هی بیقـــرارُم

وِ زمستونت مو مندیرِ بهــــــــــارُم

اَر بیای مِنِ دِلُم جابِگــــــــــری تو

هر گُلی که بِهترِ موسیت اِیــــــارُم

رنگِ رُخسارِت که یوفتهِ مِن خیـالُم

بهترین رنگِ مِنِ ویــــــــــرم ایارُم

اَر اِویدی گـــــلِ مو وِ دشتِ جونُم

چی نَمِ بارون وِ ری بَرِگ ایبـــــارُم

تا وِکی مندیرِ دیدَنِت بمهنُــــــــــم

بیقرارِت مندُمِ طاقت نَــــــــــــدارُم

روز که رَ ، ما هم که رَ کشید وِسالی

دی بیومِنِ دِلُم گــــــــــــــلِ بَهارُم

آرمونِ ویدَنِـــــــــت مَند ، وِ دلِ مـو

سی همیشه ویرومی ، نیــــــری وِ یادُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

تی نا عشقِ مو

یه روزی مو عــــــــــــــــاشقِ دُدَری بیدُم

همیشه ، هر دَم ایخواست سیش گُل ایچیدُم

وِ گل بوسونی تا گُــــــــــلِ شقــــــــــایق

هر گُــــــــــــــلِ قشنگی که موهی ایدیدُم

هر دَف که سیم ناز ایکــرد خوحــالی داشتُم

وقتی که نیدیدومِش ایتــــــــــــــــــر کیدُم

دَس اینادُم مِن دَسش وا یَـک ایگَشتیـــــــم

وِ شوقش و هــــــــــــــــر جایی مو ایپریدُم

وقتی که هوتی موبی دنیـــــــــــــــانهِ داشتُم

اِنگــــــــــــاری و عشقی که خواسمُ رسیدُم

ویرُمه یه روزی که وا هم ایگَشـــــــــــــتیم

نَم نَم بارونِ ری پَلِـــــــــــــــــــــش ایدیدُم

سیل ایکردُم مِن تیـــــــــــــــاش اوهی ایمَندُم

عَسکی وازُلفِش مِنِ ویرُم کشیــــــــــــــــــدُم

فِرگ کِردُم که هـــــــــــر چی مِن دنیا موگَشتُم

هَمچـــــــــــــــــــــو هو لیلی رُخی و تی نَدیدُم

روز و شوهی ایرَهدو وایَک بیدیــــــــــــــــم ما

هـــــــــــر چی که خوشی بیدِن موهـــی ایدیدُم

یِه روزی وِ بَخت اقبــــــــــــــــــــــــــــالِ بَدِمو

خَوَری وِ مو رسید بَدجور اشنـــــــــــــــــــــیدُم

دودَرِ عشـــــــــــــــــــــقِ مونـــهِ دادِن وِشی رَ

مَندُمِ خومهِ وِتَک هی آه کشیــــــــــــــــــــدَم

چه کُنُــــــــــــــــــــم که مَندُمِ خومهِ وِ تی نــا

نونُم که سی کی دیه وا گُــــــــــــــــــل بِچینُم

ای خدامونهِ بِکُش مِن مال نَگــــــــــــــــــردُم

یادِگــــــــــــــــــــــــــــارِ عشقُمِ واکَس نبینُم

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

کَد بوریک

دینِشانِ دی بدین وِ مِنِ چـــــــــالهِ

خوایم بِریم وِ مالِ گُل واکِــل وگالهِ

دودَری چی قُرصِ مَه وِ مـــــالِ بالا

بدجوری وَس مِن دِلُم یکی دو سالهِ

کَدِ بوریکش ایگوی تَرکهِ انـــــــارِ

قصة عشقِ مو تا وِ دیر مِجــــــــــالهِ

وقتی که مَهنُم سَرِ رَهـــــــش تا بیاههِ

شـــوقِ دیدنش کِشُم وِ هـــــــر زُوالهِ

هَمســـــو کهِ وِ رَه ایرِ یُوفتُم وِ دینــِش

داغ وَنهِ مِنِ دِلُــــــــــم وا دَرد و نــالهِ

خالِ لوش وقتی اِیاهی وا دیـــــــاری

یهِ گُلِ سُهری مِنِ دَشتُم ایکـــــــــالهِ

رنگِ تیـــــــاشِ کس نونهِ چه رنگِ

مونونُم سوزِ تیاش یا تیه کــــــــــالِ

اَر بیا مِنِ دِلُـــــــــــــــم هی نَگروسِ

سَر بُرُم وِ سَـــــرِ پاش هَف میشِ کالِ

عزیزِ مِنِ دِلُـــــــــــــــم کردِه اَسیرُم

هی سی مو ناز ایکُنهِ وِ خوش ایبـــــالهِ

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

بهترین شعرِ من

نگاهت

مرا به اوج می برد،

و در اوجِ نگاهت

آرام می گیرم

بگذار تا

زیباترین شعرم را

با نگاه تو بسازم،

و در دفتر شعرم

بنویسم:

نگاهِ تو

بهترین شعرِ من است.

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

روزِ مَبعَث

روزِ مَبعَث، انتخابِ خــــــــاتم است

پاسخی اندر جوابِ خــــــــاتم است

بهترین روزِ محمد در نگاه امتش

جلوه نورِ خدایی آفتـــــابِ خاتم است

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عشقِ آریاییِ من

عقل و هوشم را ربوده عشقِ آریایی ام

راه را بر من گشوده عشقِ آریــــایی ام

آمد از بهرِ ضیافت گشته مهمانِ دلــــم

در دلم جا خوش نموده عشقِ آریایی ام

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان