دروِدَرِ غُوارِ عشقِ تو

مِنِ غُوارِ عشقِت هر چه اِیام وِ عشقِت نیَرسُم ، پَه تا کی وا دیندات بیایُم؟

مِنِ مال دِر ایخورُم سیت بی قـرارُم

کاشکی که وِت بِرسُم طاقت بیارُم

تا تیام بُر ایکُنه سیـــــــل ایکُنُم مو

سی چه هی نیبُنمِت ، گَل هُم دیارُم

چی مَهِ چهاردهِ شویی که ایگروسی

هی ایری وِ پس اور ای نو بُهــــارُم

غَــــــــمِ دیریتِ همه وَندیِ وِجونُم

بِنَیر وِ رنگِ ریم چه حـــــالی دارُم!

دلِ مو وِ شــــــــوقِ ریت آرومَ ندارِ

سی رسیدنِ وِ تو مو بیقـــــــــــرارُم

وقتی که عَسکِ رُخت یا مِن خیـالُم

نَشقی وِ قشنگیت ، مِن ویرُم اِیـــارُم

اَربیای چی گُـــل سُهروِدشتِ جونُم

چی اورِ بُهاروِری بَرگتِ ایبــــــارُم

آسِمونِ دلِ مو تـــــــــاریک و تارِ

دی بیو چی آســـــــاره وِشووِ تارُم

هَمقو دی تاوُم نَدهِ دنگ نَدارسیــم

هیچ نَمَند سیم غیــر زا ای دلِ زارُم

عاقِوَت تا کی؟ مِنِ غَـــوارِ عِشقِت

هی بِگردُم جُسِتو دینـــــدات بیایُم.

 

مرداد ماه 1393 – داوود جمشیدیان