KHONE KHODA

  در وَصفِ مولایم حسین ( ع ) ، عزیزترین بندهٔ خدا :

 

               فصلِ غمِ عاشقان

 

  در  گُذر از  لحظه ها   ،  داغِ   فراقَت  بجان

  غم  به دلِ  شیعیان   ،   گشته  دوباره  عیان

  نالهٔ   جبریل   رفت  ،  بر دل و  گوشِ فلک

  تا که به تارَک  رسید ، داد به عرشش  تکان

  رویِ عَطَش شد خِجِل ، با سرِ تیری به مَشک

  در  دلِ  تاریخ  ماند  ،  تا  به  ابد  این  نشان

  خونِ خدایی  حسین  !  ،  سید و  سالارِ  دین

  نامِ  قشنگت  چنین  ،   مانده  به  رویِ  زبان

  تو  همه  جانِ  منی   ،  روح و  روانِ  منی

  عاشقم  از  بهرِ تو   ،  در  دلِ  زارم   بمان

  بر همه  گیتی و  دهر ،  نیست چنین  حادثی

  بَه که چه شوریست این ! ، فصلِ غمِ عاشقان .

 

                                            شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

                                      مهرماه ۱۳۹۵

تَبِ تنهایی

  در  تَبِ  تنهاییِ  خود  سوختم

  بر  دلِ  خود   آتشی  افروختم

  آمدی و  خیمه  زدی  بر  شبم

  تابه سحر چشم به شب دوختم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- دالوود جمشیدیان ( سِتین )

عطرِ نَمِ شَبنَم

  درشبِ تنهایی ام عشقِ منی

  خیمه  به اعماقِ دلم  میزنی

  برسرَ برگِ گُلِ عشقم  بشین

  ای که توعطرِنمِ هر  شبنمی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

سوگندِ عشق

  من از  داغِ  فراغِ  تو ،  بسی  سر در گریبانم

  چرا از  بهرت حیرانم ؟  دلیلش  را   نمی دانم

  غمِ  دوریِ  تو   امشب  زده  خیمه  بجانِ  من

  قسم بر عشقِ تو هرگز ، در این دنیا نمی مانم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

MANDIRE GOL

   شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

               مَندیرِ گُل

 

  هَمباز  دوُارته   ،  خَزون   اِویده

  دِلِ  مو   تَنگه   ،   اَرسام  دِریدِه

  چالَنگ وهَف لَنگ،زِه رَه رسیدِن

  پَه سیچه  وا کوچ  ،  گُلُم نَویدِه ؟

  چی  کوگِ  بی لُف  ، مو بیقرارُم

  آمُختِیوم    مو  ،  وا    دِلِ  زارُم

  وا ایل  ایمَهنُم ، جا  وارگه  پاری

  تا   سالِ   دِیه  ،  مَندیر    بهارُم

  مو مَندُمه  تَک ، وا  غم  و دَردُم

  هَی رُم مِنِه فِرگ، سی مَینا زَردُم

  اَر     تَیم    نیاره ،   فَلَک    گُلُمه

  دَینُم  وَنُم  ناش ،   وِه  آهِ  سَردُم

  اِی دلِ عاشق ، سیش  کوه  گِرِدِه

  بوگوین بیا  تا ،  دورِش  بِگَردُم .

 

         مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تَبِ رُخسارِ تو

  در تَبِ رُخسارِ تو  من سوختم

  بر  دلِ  خود   آتشی  افروختم

  بهرِ وصالت همه شب تا سحر

  چشم  به تاریکیِ شب  دوختم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَرحَم دل

  در  گُذر  از  عشق  ،  بهار منی

  تا   به  اَبَد   صبر و   قرار  منی

  نیست  به دل  جز تو  طبیبی دگر

  مَرحَمِ    زخمِ    دلِ     زار   منی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

AKHARIN VEDAE

           آخرین وِداع

 

  نگاهی تو بر اشک هایم نکردی

  ز گردابِ  غم ها  رهایم  نکردی

  نَهادی  غمت  را به عمقِ دلِ من

  به  گاهِ   شَعف   آشنایم  نکردی

  همه دَم پُر از عِشوه بودی و اما

  به غَمزه  تو نازی برایم نکردی

  نشستی تو برفرشِ کِبروغُرورت

  نظر   بر  دلِ   بینوایم    نکردی

  تنِ  عاشقم   سوخت اندر  تَبِ تو

  طبییب بودی اما   دوایم  نکردی

  هم آغوش بودیم من و آه وغمها

  ز بَندش  تو هرگز جدایم نکردی

  ز داغِ  فِراقت شکست  قامتِ من

  وفا    بر   دلِ   باوفایم   نکردی

  به سویِ اُفُق  پَرگشودی و رفتی

  برفتی  و   اما   صدایم  نکردی .

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

آغوشِ خیالی

  به شوقِ جُرعه مَیْ نابی ، سر از بستر کشیدم من

  میانِ  ساغری  مَی بود   ،  ولی  مَی را  ندیدم من

  به کامِ دل  نهادم من    ،   دَمی لب رویِ لب هایت

  گَهِ بختِ بَدم  رو شد  ،  ز  خوابِ خود  پریدم  من

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

ز بویِ عَنبرین زُلفَت

  گرفتارم  منِ عاشق  ،  به  زُلفِ  عَنبرین  تارت

  چه خوش باشد مرا آندم ، نگاه بر چشمِ بیمارت

  عَطَش دارد دلم امشب ،   رها گشته ز دستِ من

  شتابان در غُبارِ عشق ،  به شوقِ وصلِ دیدارت

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تُرکِ شیرازی ، تُرکِ تبریزی

  اگر آن  تُرکِ تبریزی  بدست  آرَد  دلِ  ما را

  ز قلبش  میکنم بیرون  تمامِ  آه و  غم ها را

  به نازش گر نَهَد یک دَم قَدَم بر بزمِ شعرِ من

  گُذارَم بر سرِ چشمم  به منّت  آن  قدم ها  را

 

                                           داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

آه از غمِ جدایی

  پشیمانم      ز      روزِ   آشنایی

  ندانستم     که   عشقِ    بیوفایی

  ندیدم روزِ خوش هرگز به چشمم

  فتادم   من    به   گردابِ   جدایی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

 

سیرابِ بوسه ها

  دوچشمِ عاشقم خوابی ندارد

  بجز  عشقِ تو بیتابی  ندارد

  اگر هر دَم  نَهَم لب بر لبانت

  ز طعمِ بوسه  سیرابی ندارد

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

در قلبِ تو

  تو شیرین باش ، که تا فرهاد باشم

  دَمی    از    بندِ   غم   آزاد   باشم

  بگیرم   جای    در   قلبت   همیشه

  که    تا  روز  ابد   در  یاد   باشم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

در پیِ دل

  گفتم  که دلا  غمِ  تو دارم

  از  بهرِ  غمِ  تو   بیقرارم

  گفتا که بیا  تو در پیِ  من

  آواره به کوی و هر دیارم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فقط با تو

  کاش  میگفتم  پریشان  تو ام

  عاشق و آشفتهْ ، حیران توام

  گر نباشی   درکنارم لحظه ای

  در گُذر از عشق ، ویران توام

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

GEREFTARE TO

           گرفتارِ تو

 

  به عشقِ  خود  گرفتارم  تو کردی

  اسیر و عاشق ، اینبارم  تو کردی

  زدی    خیمه    بجانم   با  نگاهت

  روان  در هر  شبِ  تارم  تو کردی

  شدم  آواره چون مجنون به صحرا

 عَطش چون گُل به گُلزارم  تو کردی

  من  از   روزِ   ازل  عاشق  نبودم

 هم  آغوشِ   دلِ   زارم    تو  کردی

  به چشمم  بس نمودی ناز و عشوه

  به  نازِ  خود   خریدارم   تو  کردی

  بهاری   داشتم   من   در  زمستان

  خزان بر رنگِ  رُخسارم  تو  کردی

  به نیکی   نامِ   خوبی   داشتم   من

  نشانِ  بد   به   َانظارم   تو   کردی

  غمِ   عالم    نهادی    بر    دلِ   من

  به  تقدیرش  سزاوارم  تو   کردی .

 

                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، مُتِخَلِص به سِتین

 

                                                 خزانِ ۱۳۹۵

  

 

امامِ عصرِ ما ، ولیِ امرِ ما

  امامِ  ما   گُلِ  باغِ   حسینی  است

  رُخَش آغُشته ازبویِ خمینی است

  نشانِ    نایبی    دارد    ز  مهدی

  عزیزِ فاطمه ، نورِ دو عینی است

 

  مهرماه ۱۳۹۵ ---  داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

اسیرِ خالِ مِشکینَت

   به کُنجِ چشمِ تو خالیست ، که من دیوانهٔ آنم

   نمی دانم چرا هر دَم ،  چنین آشُفته حیرانم ؟

   به دامِ خالِ مِشکینَت  ،  گرفتارم  مَنِه عاشق

   رها کن  این دلِ مارا  ،  از  این حالِ  پریشانم

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

تَسَلایِ دل

  عاشقم بهرِرُخَت ،چون که تو رعنای منی

  مونس و همدم من  ،  در شبِ تنهای منی

  ناز کم کن تو دگر، عِشوه مکن  با دلِ من

  ای که معشوقِ من و  ،  اوجِ تسلای منی

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

BAHARAN

                   بهاران

 

   مُژده ای دل ، که بهاران می رسد

   شَبنَمی   بر  لاله زاران  می رسد

   چَه چَهِ   بُلبُل    ،  نوایِ   قُمریان

   از   میانِ     گُلعُذاران    می رسد

   می خروشد  آبِ برف  از کوهسار

   بر  فَرازِ  چشمه ساران  می رسد

   نِکهت و  بویِ خوشِ  گُلْ یاسْ ها

   همزمان   با بویِ  باران  می رسد

   شادی و  شور و  شَعف   بارِ  دگر

   بر   جوارِ   غَمگُساران   می رسد

   غُنچهٔ  بِشکُفته  در  بُستان و  باغ

   بر کنار  و  کُنجِ  خاران   می رسد

   می رود    بارِ   دگر    فصلِ   شِتا

   گاهِ   ختمِ    شامِ   تاران   می رسد

   غم مخور  ای دل  که می آید بهار

   موقعِ  عُسرت   بپایان   می رسد .

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                         مهرماه ۱۳۹۵

  

بُن بَستِ حیرانی

  به زخمِ تیرِ مُژگانت ، چکیده خون زرُخسارم

  در این بُن بَستِ حیرانی ، به دامِ  تو گرفتارم

  گَهی  بیتاب می گردم  ،  گَهی  سردر گریبانم

  نیاید خواب بر چشمم ،  غمِ عشقِ تو را دارم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

آخرین وداع

 رفتی  و   مرا  صدا  نکردی

 با عشق   تو   آشنا   نکردی

 بر این دلِ عاشقم  تو یک دَم

 افسوس   که   اعتنا  نکردی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

سَوز و سُهر

  عزیزِ   مِن   دلُم   مَی نا   بِنوشِه

  بَهیگِ    خُشکِلِ    کوهِ    تِنوشه

  رُخِش ایگوی همو رنگین کَمونِه

  بِنازُم   هُنَرِ    داش   و   بَهوشه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چی اَنگِشتی وِه چاله

  چی اَنگِشتِ چالِه ،  دلُم  هَی  ایسوسِه

  چی  مَه  وِه  پَسِ  اَور، گُلُم ایگُروسِه

  چه خو  هِمسو که  گُل بیا  مِن دلِ مو

  لَووام رِی لَوواشه ،هَمَش هَی بِووسِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

کِلِ غَم

  دلُم تنگِ ، مو دِی طاقت ندارُم

  کِلِ غم وَسُمِه، مِن شَووِه تارُم

  پَه تا کَی وا مو مَندیرِت بِمَهنُم

  بیو زیتر که مو سیت  بیقرارُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

غُرووِه غَم

  بیو  زیتر   که  تا   رَهنه   بپاهُم

  وِه مو  گودی که حُکما شَو ایاهُم

  پِسین وِه رَه رِسی ، اَفتو گُروهدِه

  هَنی تِی وِه رَهت مِن شو  سیاهُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

تیه کالِ مو

  دلُم   پُر  زِه   غمِ    بِهلُم  بنالُم

  نیایِ کس  وِه بختِ بد  وِه بالُم

  کُرو زیدِه دِلُم  سیزن  نَزَن وِش

  دِلُم  تَنگِه  سی  یارِ   تِیه  کالُم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

دلِ معشوق

  یک شب به جُرمِ عشقت ،  در دامِ غم فتادم

  داغِ  فِراغت  ای یار ! ، بر این  دلم  نهادم

  شب  آمدی  به خوابم  ، کردی  طلب دلم را

  ای کاش این دلم را  ،  هرگز  به  تو  ندادم

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین)

MANCAN YA HOR

            مانکَن یا حور

 

  کَمون و تاوِه بُرگات ، تَش ایوَنِه وِه جونُم

  یِه دَم اووَر کِشونُم  ،   یِه دَم  ایوَر کِشونُم

  نَونُم عروسکی تو   ،  یا که  حورِ بهشتی

  وِه او خدا  ،  وِه دینت ، یونِه هرگز ندونُم

  هرفَی ریتِه ایبینُم ،   وِه عشقِت  وَرهِلاسُم

  هَی خوام بُنگِت کُنُم مو، بَند ایبووه زَوونُم

  لَووام که نوم رِی لَووات  ، گُرایگِرِن دوتا لَوم

  دل و  دَسُم  ایلَرزِه   ،  تیات  ایدِن  تَکونُم

  پَلات که یان دِیاری  ،  غَش ایکُنُم  ایوفتُم

  چی تیر وِه دلِ پازَن  ،   تیات گِرِن  نشونُم

  دلِم هَی تَنگ ایبو سیت ،  تو سِتینه  دِلُمی

  ایخوام بیام وِه دینِت ، اَی عشقِ مهرَوونُم

  یِه تار  زِه او میاته  ،  نیدوم و جا  یه دنیا

  همه دارو نَدارُم  ،   غیرا  پَن  تیر  پَرونُم.

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

حیران ، به جُرم عشق

  به خوابِ خود  پریشانم تو کردی

  عَطَش بر بویِ  بارانم  تو  کردی

  به پایِ   دارِ  محکومم   کشاندی

  به جُرمِ عشق ،  حیرانم تو کردی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین)

باغِ اناری

  گُلِ مو  چی اَفتووِی  ویده  دِیاری

  کاش  بیا  تا که  بریم  باغِ  اناری

  دَس بِنِه  مِنِه دَسُم  گُل دودَره مال

  لَو بِنِه مِنِه لَووام  مِن  سوزِماری

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عاشقِ لو بُردِه

  چه خووه فصلِ بهار ، وابا ستاره

  بِرِوِی وِه سیلِ گُل ، هَمباز دوواره

  بیاهِه  وِه مِن دلِت  دُنگُلِ  تِی کال

  مِن  دلِ  عاشقی  که  طاقت  نداره

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه بختِ بَدُم

  بختِ مو چی شَووه تار ایگوی سیاهِه

  هر چی که   بُنگ ایزَنُم  ،   گُلُم نیاهِه

  تَش وَسِه  مِنِه دلُم  ،  اینی   ایسوسُم

  بِرِوین  وِه گُل  بِگویین   تا  که  بیاهِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

پَل بُلندِ مالِمون

  آه  و   نالم   بِگِره   خالک  طلانِه

  تیه کال  ،  لَو بَرگِ بیدِه  بی بَفانه

  تَش وِنِه  مِنِه دلُم  هَمسو که گَردِه

  ایوَنه  وِه رِی شوناش دوتا  پَلانِه

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با بالهایِ خونین

  امشب غمیست بر دل ،  از لاله هایِ پَرپَر

  از عشق  بیکرانند   ،  از نِکهَتش   مُعطر

  تا  اوج   پَرگشودند  ،  با  بالهایِ  خونین

  رفتنند   تا  بماند   ،   ایثارشان   به  دفتر

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

هُنرِ دستگاهِ آفرینش

  ستایش   آن  خدایِ  مهربان  را

  که خلقت کرد خاکِ این جهان را

  هنرمندی  که بر دنیا  عَلَم کرد :

  زمین ، خورشید وماه وآسمان را

 

   مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

از فرش تا عرش

  شهیدان با خدا  پیمان ببستند

  به نزدیکیهٔ عرشِ او نشستند

  بنوشیدند  مَی  از  ساغرِ  او

  بُتِ شِرک و تعلُق را شکستند

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

نگاهِ عاشقانهٔ من

  ز بس  ما را  بدنبالت  کشاندی

  غمت را  در دلِ زارم   نشاندی

  نگاهِ من به عشقت بیکران بود

  ولی هرگز  نگاهم را  نخواندی

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به بهانه ی از راه رسیدنِ فصلِ پاییز

              خَزان و رَزان

 

  مُژده  که بارِ دگر ،  فصلِ خزان می رسد

  بر دلِ بستان و دشت ، بادِ وزان می رسد

  موسمِ گرما  برفت   ،  در  گذرِ  لحظه ها

  گاهِ  مَیِ ناب با  ،   تاک و رزان  می رسد

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان (سِتین )

در خلوتِ بزمِ شاعرانه ام

                         

                             در بزمِ شاعرانهٔ من

 

 

              منم عاشق

 

                                                              ولی شاعر ،

 

                                          قلم دارم

 

           برای این دلِ تنگم ،

 

                                 در این ماتمکده 

 

                                       من شعر می گویم ،

 

                                                                     نه معشوقی کنارم هست

 

               نه عشقِ کس به دل دارم

 

                                                  میانِ خلوت و در انتهایِ شب

 

                     من و شمعی  کنارِ هم

 

                                                                        بسی جانانه میسوزیم

 

                                                                                                                        دلِ من در فراغِ یار میسوزد

 

                                                               ولی افسوس نمیدانم

 

                   که شمع مَحفلِ شعرِ منه عاشق

 

                                                                       ز هجرانِ که میسوزد ؟

 

                                     صدایِ تیک تیک ساعت

 

                                                                        سکوتم را قُرُق کرده ،

 

 

                                             برای گفتنِ شعرم 

 

                                                                        نه وَزنی هست

 

                                                       نه آهنگی

 

                                                          نه مونس با دلِ تنگی ،

 

                          در این بن بستِ تنهایی

 

                                 

                                                                                                                          بجز شعر و غزل

 

                                                                 تنها ، 

      

                                                                             دلِ تنگم

 

                                                                                

 

                                                               فقط یک ساز میخواهد .

 

 

                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                       ( مهرماه ۱۳۹۵)

 

BESANE SAGHARE POR MAY

                                     بسانِ ساغرِ پُر مَی

 

 

    لبانم بوسه می خواهد ،

          

                 ز رویِ آتشین لب ها ،

 

                             لبانم بوسه می خواهد ،

 

                                           میانِ خلوتِ شب ها

 

                       عَطَش دارد لبانِ من ،

 

       عَطَش بر بوسهٔ نابی

 

                     که گیرد کامِ این دل را

 

                            از آن لب غنچهٔ های ناز و پُر احساس

 

                   مرا حالِ خوشیست آندم

 

                 

   که از آوارِ هر بوسه ،

 

 

                 چِکد گُل قطره های خون

 

 

                                    بسانِ ساغر پُر مَی

 

 

   که لبریز است از سُرخی و عَطرِ 

 

 

                                        آن شرابِ نابِ شیرازی  .

 

 

 

                شاعرِ مُعاصر :

                                 داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

                                          (   مهرماه ۱۳۹۵  )

 

 

کوچهْ باغِ شعر

  مرا از دستِ غم امشب رها کن

  دلم  را   با  نگاهت   آشنا   کن

  کنارِ    کوچهْ   باغِ   شعرِ   نابم

  برایم   محفلِ   شادی   بپا   کن

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

بر گوشِ فلک

  من   بودم   و  بیقراری  من

  اشک و غم و غمگساری من

  بر  گوشِ  فلک  صدا  نپیچید

  جز   ناله و   گریه زاری  من

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ غمگینیِ من

  شب بود و من و مَه و ستاره

  عاشق شده بود  دلم   دوباره

  بیچاره    دلِ     شکستهٔ  من

  جز  آه  نداشت   راه و  چاره

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

LOVE

      معشوقِ من

 

  ای گُلِ نازی که بهار منی

  روشنیِ مَحفلِ تار منی

  ناز مکن با دلِ شیدایِ من

  تو همهٔ صبر و قرار منی

  سوخت لبم در عَطَشِ بوسه ای

 در گذر از عشق تو یار منی

  بهرِ وصالِ  تو پریشان شدم

  قبله گاه این دلِ زار منی

  نیست گُلی همچو رُخِ نازِ تو

  نِکهت خوش رو به دیار منی

  مستِ دو چشم و رُخ و زُلفَت منم

  جلوه گاه چشمِ خُمار منی

  با تبِ عشقِم تو مَحَک میخوری

  ای که در این گوی قُمار منی

  جز تو نباشد به دلم آرزو

  مونس و همراه و جوار منی

  آمده پایَت به درون دامِ من

  غزالِ زیبای ! ،  شکار منی .

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان (سِتین )

بارگَه جُنون

  ای دلِ من که رنگِ تو، سُرخ چو رنگِ خون شده

  از  غمِ   یار    قامَتَت  ،   چو  لاله  واژگون  شده

  میکِشدَم   فِراغِ   تو ، بر  سر  و   تارکِ   عَطَش

  از   تَبِ   عشق    حالِ   تو،  بارگَه    جنون  شده

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)

آتشینْ عشق

  نگاهِ  مستِ تو  امشب  ،  زده   خیمه  بجان من

  بِنِه   بر  لب   لبانت  را ،  که میسوزد لبان  من

  لبانم بوسه میخواهد ،   عَطَش دارم مَنِه عاشق

  مَزَن  با آتشین  عشقت ، شَرَر  بر  استخوان من

 

  مهرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین)