تی به ره

 

 

کاشکی که دی وَقتِ کوچ کِردَن بیاههِ

 

ایدونُم گُلُـــــــــم هَمَش تیش وِ راهـه

 

خــوام بِرُم وِ دیدَنِش دل بیقـــــــــراره

 

اِنگاری نِهنگُمهِ بُنگِــــــــــــش ایــاهه

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

زِ ایچو تا مالتون

 

 

دودَرِهی بَنگِت کُنُم یووا دِیاری

 

عاشِقُم کِردی خوتَم خَوَر نَداری

 

دس بِنهِ مِنِ دَسم وا یک بریم تا

 

از ایچو تا مالتون وابیقــــــراری

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

شعلۀ عشق

 

 

باز امشب من ز عشقت سوختم

 

آتشی بر جان خود افـــــروختم

 

درد بی تو بودنم ، جـانم گرفت

 

شعله بر روحم زد و افــــروختم

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

طاووسِ قَشنگِ مو

 

 

یه دودَرِینه دیدُم ، نونُم تیاش چه رنگِــــن؟

 

مَندُم مِنِش وُ نونُم از بَس تیــــــــاش قَشنگِن

 

چی طاووسی ایمَهنهِ ، که هر پَریش یهِ رَنگِ

 

تیاش رنگین کموننِ ، آخرِ هر چی رَنگِـــــن

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

کوهکن بیستونی ، کوهکن آسماری

 

 

ای عشقی که مندیه ، تو از وارگهِ پاری

هی نــــــرو وِ پَس بَرد ، بیودی وادیاری

دِلِ مو وی تی دِلِــــــــت ،کاشکی بِمَهنهِ

ایدونم تَهم جورِ خوم طـــــــاقت نَداری

هَرفی که ایای تَیم وُ کِلُــــــــــــم نِشینی

شونَم صُحوی ، که ری بَرگُـــــــم ایباری

اَر بِـــــــــــری از تی مو وُ دِی وام نَمَهنی

هرجــــــــــا ری، دینت گَردُم وا بیقراری

نَکُنهِ یهِ شوِ بری تی نا بِمَهنُــــــــــــــــــم

دِلِ مو کم طـــــــــــــــــاقتهِ خَوَر نَداری

چی فرهاد که بیستونِ کَند سی شیـــــــرین

مَم کَنُم سیت کوهِ سَختِ آسِمـــــــــــاری

هر چی گشتُم مِن گُلا ، نیدُم چی رَنگِـــــت

تو هونی که جُستُمِت ، گُلِ بَهــــــــــــــاری

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

خالِ لُووات

 

دودَرِ خیـــــــــــــالِ مو ، دینُم بناتهِ

اَر نَهلی سیل بِکُنُـــــــــــم هَموتیاته

وقتِ کوچ باز وی رسی دُوارتهِ از نو

وات اِیام ، اَرنَوَریم ، عِشقُــــــم واباتهِ

آمُختـــم کِردی وِ خوت ای هَم تبارُم

نَتَــــــــــــرُم و ویر بَرُم بنَگ و صداتهِ

هی بـــــــــــریم وِ مِنِ اوج تا آسِمونا

هــــــرفَی که سیل ایکُنُم مو او پَلاتــهِ

دی بیو مِنِ دِلُــــــــــــــم سیچهِ نیایی؟

اَرنیای ، خومهِ کَـــــــــشُمَ خینُم وِ پاتهِ

تا وِکی مَنـــــــــــــدیرِ ویَدنِت بَمِهِنُم

که بِیونُم خــــــــــــــالی که زیر لُواتهِ

هر چی که گُـــــــلِ قشنگهِ سیت ایارُم

تا که هی گُـــــــل بریزُم ری شونهِ هاتهِ

آرمونِ مو یونه که هی بوبنُـــــــــم وِت

از مِنِ فَرقِ سّرت، تا زیرِ می ناتهِ

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

بهیگ آسماری

 

 

بهیگ آسمـــــــــــــــاری ، بیودی وادیاری

 

تا بگُــــــــــــدَردیم وا یک ، ز مرزِ بیقراری

 

ای دودَرِ خیـــــــــــــالُم ، نشینُم وِ سَرِرَهت

 

بیو وِ مِن دِلُم دی ، بوگو که دوسُـــــــم داری

 

دَسِت بِنِه مِن دَسُم تا بزنیم وِِ مــــــــــــال در

 

په تا وِ کی؟ دی واهی ، آرمـــــــونُمهِ وُراری

 

هَمســـــو که ایوَنی تو پَلان ری بالِ می نات

 

تَـش ایونی و جونوم ، پَه سیچه دَنگ دِراری؟

 

مو عـاشقِ تیاتُم ، تَو کِــــــــــــــردِه لـوواتم

 

وَسی مِنِ دِلِ مو ، خــــــــــــوتَم خَوَر نَـداری

 

بُرگایِ چی کمونت ، هرفَی یان مِن خیـــــالُم

 

مونِه بَرِن مِنهِ اوج ، ای عــــــشقِ وارگِه پاری

 

هـــــــــرجا که رِی گروسی ، ایام مو هی وِ دینِت

 

حتی اَیَـــــــــــــــــر بری تا ، وِ نوکِ آسِماری

 

                                                             مهرماه 1393 – داوود جمشیدیان