خالِ لُووات

 

دودَرِ خیـــــــــــــالِ مو ، دینُم بناتهِ

اَر نَهلی سیل بِکُنُـــــــــــم هَموتیاته

وقتِ کوچ باز وی رسی دُوارتهِ از نو

وات اِیام ، اَرنَوَریم ، عِشقُــــــم واباتهِ

آمُختـــم کِردی وِ خوت ای هَم تبارُم

نَتَــــــــــــرُم و ویر بَرُم بنَگ و صداتهِ

هی بـــــــــــریم وِ مِنِ اوج تا آسِمونا

هــــــرفَی که سیل ایکُنُم مو او پَلاتــهِ

دی بیو مِنِ دِلُــــــــــــــم سیچهِ نیایی؟

اَرنیای ، خومهِ کَـــــــــشُمَ خینُم وِ پاتهِ

تا وِکی مَنـــــــــــــدیرِ ویَدنِت بَمِهِنُم

که بِیونُم خــــــــــــــالی که زیر لُواتهِ

هر چی که گُـــــــلِ قشنگهِ سیت ایارُم

تا که هی گُـــــــل بریزُم ری شونهِ هاتهِ

آرمونِ مو یونه که هی بوبنُـــــــــم وِت

از مِنِ فَرقِ سّرت، تا زیرِ می ناتهِ

مهر ماه 1393 – داوود جمشیدیان