از جان گذشته

  رهایم  کن  مرا   امشب ،  از این  سردر گریبانی

  به دل داغِ  تو  را دارم  ،  نمی دانم  که  میدانی ؟

  به لب  آمد  همه  جانم  ،  مرا  راه  گریزی نیست

  بسی خو کرده ام با غم ، در این بُن بستِ حیرانی

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فقط با عشقِ تو

  ای کاش به رویِ بَرگت ای گُل،چون شبنم صُبح می نشستم

  با  حادثِ  عشق  می گرفتم  ،  آن  زُلف  تو را  میانِ  دستم

  عاشقْ دلِ من  بجز تو یک دَم ، میلی به وِصالِ کس نمیکرد

  آن عهد که با تو بست این دل  ،  هرگز به جفا نمی شکستم

 

                                                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

دستِ سرنوشت

  به لب رسیده جانِ من ، غمم بسرنمی شود ؟

  از این هوایِ حالِ من ،  کسی خبر نمی شود

  خزان شده بهارِ من، در این سرایِ بی کسی

  چرا شبِ سیاهِ من  ،  دگر  سحر نمی شود ؟

 

             شاعر معاصر :

                 داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

بیادِ مردانِ خدا

  ما به شوقِ دوست  ، یاران داده ایم

  هدیه    بر    پیرِ   جَماران  داده ایم

  بهرِ    فَخر    و   سرَفَرازیِ    وطن

  ما    شهیدانِ      فراوان    داده ایم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

KHABE NOOSHIN

    

                                       کامِ دل

 

  یک شبی دلبر دلِ ما را ربود

  چترِ آغوشش به رویِ ما گشود

  چون زدم دستی به تابِ زُلفِ او

  از تبِ زُلفش برون شد بویِ عود

  خیره گشتم در میانِ سینه اش

  تُحفه ای دیدم که مثلِ آن نبود

  لب  نهادم  بر  لبانِ  نازُکش

  طَعمی از شَهدِ لبَش برلب نمود

  در گُذر از آزمونِ سختِ عشق

  خالقْ ، ایمانِ مرا می آزمود

  مرحبا! بر شاهکارِ خِلقتَش

  بر هُنرمندیِ نقاشش درود

  ناگهان از خوابِ نوشینِ سحر

  باز شد چَشمانِ مستِ من چه زود!

  دور شد از دیده ام این اتّفاق

  قصهٔ ما را بجز خوابی نبود.

 

                  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

حضور بر آرامگاه حافظ و قلمی در وصف او :

  حافظا  ! برخیز که داوود  آمده

  شاعری  با شمع و با عود آمده

  آمده  تا  گُل  نَهد   بر  خاکِ  تو

  راه او دور است، ولی زود آمده

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

ESHGHI DEGAAR

                            عشقی دگر

 

  عشقِ مرا یار خریدار نیست

  شوقِ دگر بر دلم اینبار نیست

  از شَررت تا به سحر سوختم

  طاقت و نایی به دل زار نیست

  خیمه زدی بر دلِ مجنونِ من

  عاشقم اما ، هَوَسِ یار نیست

  در گُذر از حادثِ این لحظه ها

  فکرِ مرا لحظه دیدار نیست

  ای که طبیبی  به دلِ عاشقم

  آمده جان بر لب و بیمار نیست

  در دلِ تاریکیِ مأوایِ من

  نورِ چراغی به شبِ تار نیست

  تابِ رُخَت بُرد مرا تا جُنون

  جور و جفا کردی و انکار نیست

  سوی کسی رَو که دلت میرود

  آمدنت سویِ من اجبار نیست

  پا بِنِه داوود به راهی دگر

  راهِ تو سهل است ، که دشوار نیست .

 

                                       شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

بَنگِ کِل ، بَنگِ گالِه

  زَیدِه اَفتو  زِ پَسِ کوه   ،  بِنیَهر  که وَی  دیاری

  بخت یاری کِرد   گَویَل  ،  خوش وِحالِ بختیاری

  اوویده  دِلُم  هوایی  ،  مَستِ مَستُم   که  دُوارتِه

  بَنگِ کِل  وا گالِه  اِیا ،  وِه  دِیارِ  هفت و  چاری

 

  اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶--- داوودِ جمشیدیان( سِتین )

((( )))

 شاهکاری دیگر درشعر وادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان(  بختیاری ) :

 

 (((  وَیلونِ غُوارِ عشق  )))

 

  مو بَلگِ  لِشکِ حُشکُم ،  تو بارونِ بهاری

  سُخ کِردُمه وِ تِشنی،پَه کی وِه ریم اِیباری؟

  تَو کِردُمِه  زِ دیریت ، بِوار وِه دَشتِ  جونُم

  اِخوام بِگوم  ز دردُم ،  تَرسُم  طاقت نیاری

  هر شَو گِرُم  وِه  دَسُم  ، هر دوتا  زونیامِه

  وِه حال ِ زار و  بختُم  ،  مَیَر خَوَر نداری ؟

  وا با  دل اَنجِنیدَم  ،  هَمش  رَهنِه  ایپاهوم

  وَیلون و  عاشِقُم  مِن   ،   غووارِ انتظاری

  دلِ مو کوه گِرِهدِه ،  سی پَل و تِی و بُرگات

   پَه سیچه وا دلُم هَی،ایجوری دَنگ دِراری؟

  پِسین رِسی ، شَواَووِی،مو دِی طاقت نَدارُم

  تا  کی  دِیِه  اِیایی  ،   آرمونُمِه  وورارِی ؟

  لَووایِ بَرگِ بیدیت  ، تَش ایوَنِن  وِه  جونُم

  هَی  وَنِنُم  دووارته  ،  وِ  یادِ  وارگِه  پاری

  بو هَنَفِت ایگوی که  ، عَطرِ  کِلوسِِ  سَوزِه

  چی کوگِ دَر ایمَهنی، که هَی بَنگ ایدِراری

  مُردُم  دِیه  بِیو  پَه  ،  روزُم  کِشی  وِسالی

  زِیتر  بِیو  دِیاری  ،   اَی  عشقِ بختیاری .

 

  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )                        

گنجِ بیقراری

  دلم   گنجینه ای   از  بیقراری  است

  به رویِ گونه هایم اشک جاری است

  رها    کردی    مرا     با    خاطراتت

  تمام ِ  حال  و  روزم   بیقراری  است

 

   اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ ---  داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

غُبارِ غم

  رفتی و  به  دل  غمِ  تو دارم

  آواره  و  خسته   در   غُبارم

  من ماندم و  خاطراتِ عشقت

   تا کی  غمِ تو  به دل گُذارم ؟

 

                                      شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان

                                               بهار ۱۳۹۶

از نگاهِ معشوق

  دلْ پُر از غم شد ، پریشانش مکن

  با  نگاه  خود ،  تو حیرانش مکن

  ای که معشوقی و  دل را  می بری

  عاشقِ   سر  در   گریبانش  مکن

 

   اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

عدالت یعنی = ضَربِ شمشیرِ مولایم امام علی ( ع )

  عدالت ، ضربِ شمشیرعلی بود

  تمامِ   کُفر  ،  درگیر    علی بود

  گشایش هرچه بود در کار احمد

  ز  طراحی  و  تدبیر    علی بود

 

                                 شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

در دامِ تو ، در بندِ غم

  اسیرم من به دستِ غم ،  در این  بُن بستِ تنهایی

  مَبَر در این شبِ ظُلمت ، مرا با خود به هر جایی ؟

  ز تو دردیست  اندر دل  ،  که درمانش ندارد  کس

  مرا با تو  چه اُلفت که ؟ ، تو خود مولودِ غمهایی

 

  اردیبهشت ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )