((( )))
جمعه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۷:۵۴ ق.ظ
شاهکاری دیگر درشعر وادبیاتِ مُعاصرِ زاگرس نشینان( بختیاری ) :
((( وَیلونِ غُوارِ عشق )))
مو بَلگِ لِشکِ حُشکُم ، تو بارونِ بهاری
سُخ کِردُمه وِ تِشنی،پَه کی وِه ریم اِیباری؟
تَو کِردُمِه زِ دیریت ، بِوار وِه دَشتِ جونُم
اِخوام بِگوم ز دردُم ، تَرسُم طاقت نیاری
هر شَو گِرُم وِه دَسُم ، هر دوتا زونیامِه
وِه حال ِ زار و بختُم ، مَیَر خَوَر نداری ؟
وا با دل اَنجِنیدَم ، هَمش رَهنِه ایپاهوم
وَیلون و عاشِقُم مِن ، غووارِ انتظاری
دلِ مو کوه گِرِهدِه ، سی پَل و تِی و بُرگات
پَه سیچه وا دلُم هَی،ایجوری دَنگ دِراری؟
پِسین رِسی ، شَواَووِی،مو دِی طاقت نَدارُم
تا کی دِیِه اِیایی ، آرمونُمِه وورارِی ؟
لَووایِ بَرگِ بیدیت ، تَش ایوَنِن وِه جونُم
هَی وَنِنُم دووارته ، وِ یادِ وارگِه پاری
بو هَنَفِت ایگوی که ، عَطرِ کِلوسِِ سَوزِه
چی کوگِ دَر ایمَهنی، که هَی بَنگ ایدِراری
مُردُم دِیه بِیو پَه ، روزُم کِشی وِسالی
زِیتر بِیو دِیاری ، اَی عشقِ بختیاری .
شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان ( سِتین )
۹۶/۰۲/۲۲