معشوقِ سفر کرده

  رفت از کنارِ من  او   ،  از او  نشان ندارم

  غم لانه کرده  در دل ، دیگر  توان ندارم

  با کاروان  سفر کرد  ،  معشوقِ  جانیِ  ما

  افسوس که من خبر از ،آن کاروان ندارم

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                 زمستان ۱۳۹۶

                             

دردِ نَهان

  داغِ فِراقَت  امشب  ،  آتش  زده  بجانم

  می سوزد این تنِ من ، تا مغزِاستخوانم

  بُرد از کفم غمِ تو ، سر رفته در گریبان

  ماندم که تا چه گویم  ، از دردِ آن نهانم

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           زمستان ۱۳۹۶

سرایِ خاموش

  بارِ  غمِ  تو امشب  ،  افتاده  بر دل من

  تاریک و  تار  کرده ، مأوا و محفل من

  خَم گشت قامتم از  ،  داغِ  فِراقِ  رویَت

  درنای مانده خاموش ، این آه باطل من

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           دی ماه ۱۳۹۶

غارتگرانِ بی شَرم

  دیشب که مست بودم ، جام مَی ام ربودند

  بردند  ساغرم  را  ،  خُنیاگران   شهودند

  غارتگرانِ  بی شَرم  ، در  آستانِ  مستی

  بر چشمِ  ما  دری از ،  یغماگری  گشودند

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                   زمستان ۱۳۹۶

از عطرِ گیسوانت

  پُر کن تو ساغرم را ، از پیکِ ناب جانت

  مستم نما تو امشب  ،   با عَطرِ گیسوانت

  میسوزد ازعَطش لب ، مارارها کن ازغم

   بگذار تا  بگیرم  ،  کامی  از  آن  لبانت

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                           زمستان ۱۳۹۶

من و دل ، دل و من

  ای  دلِ عاشق ، غمت از بهرِ چیست ؟

  در  نظرم   مثلِ   غمت   هیچ   نیست

  چون  شَبَحی    در  پی  و   همراهمی

  جز تو  مرا مونس و غمخوار کیست ؟

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                             دی ماه ۱۳۹۶

 

MAHE MAN

 

 روایتی از عشق در یک غروبِ سرد و غم انگیزِ پاییزی :

 

                     ماهِ من

 

 ای ماهِ من کجایی ؟ امشب غمِ تو دارم

  در حَسرتِ نگاهت ، بیتاب و بیقرارم

  ما را رها نمودی ، با این غم فراوان

  سرگشته و پریشان ، افتاده در غبارم

  هوش از سرم رُبوده ، تابِ نگاهِ مَستَت

  کی میرود زمستان ، سر میرسد بهارم ؟

  میسوزدازعَطش لب،ازبهرِ بوسه ای ناب

  تا کی غمِ تو را من ، بر این دلم گذارم ؟

  از پیکِ آن لبانت ، پُر کُن تو ساغرم را

  در اِمتدادِ مَستی ، بی آن مَی ات خمارم

  عاشق شدم  دوباره بشکست این دلِ من

  جز دیدن رُخَت من ، دیگر غمی ندارم

  من ماندم و غمِ تو ، با خاطراتِ عشقت

  آواره و گریزان ، در شامِ سردِ تارم .

  

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                                زمستان ۱۳۹۶

 

KHABE ROKHE NAZE TO

 

   خوابِ رُخِ نازِ تو

 

  دیشب رُخَت باز ، آمد به خوابم

  دل را به کامِ ، عشقِ تو دادم

  رویَم به شوقَت ، آغوش بُگشود

  هر دو لبانم ، رویِ لبت بود

  تا صُبح باتو ، من مست بودم

  زُلفِ تو را من ، در دست بودم

  بُرد آن خیالت ، هوش از سر من

  عِطر تو پیچید ، در بستر من

  رفتی زخوابم ، دیوانه گشتم

  بی تو اسیرِ ، پیمانه گشتم

  از من گرفتی ، عِطرِ تنت را

  بر دل نَهادی  ، اوجِ غمت را

  از خوابِ نازم ، ناگه پریدم

  اشکِ غمت را ، بر گونه دیدم

  از وَصلِ عشقَت ، من دل بُریدم

   مانندِ این خواب ، هرگز ندیدم .

  

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           شب یلدای ۱۳۹۶

 

 

SHARABE ESHGH KHARABE ESHGHG

 

  شاهکاری جدید در شعر و ادبیاتِ پارسیْ زبانان :

 

   تقدیم به روحِ شاد و مُطهرِ حافظ ، اُسطورهٔ بی بَدیلِ شعرِ پارسیِ جهان  :

 

     

        شرابِ عشق ،

 

               خرابِ عشق

                            

 پُر کن تو ساغرم را ، امشب خراب عشقم

  باز است هر دو چشمم ، اما به خواب عشقم

  آمد رُخَش به یادم ، مجنون شدم دوباره

  در امتدادِ مَستی ، دادم جواب عشقم

  گشتم دَمی پریشان ، سر رفته در گریبان

  در باغِ آن نگاهش ، اندر سراب عشقم

  در بزمِ یار رفتم ، دستی زدم به زُلفش

  دریافتم که با او ، در آب و تاب عشقم

  در این تَبِ خُماری ، از دردِ بیقراری

  در حَسرتم که نوشم ، جُرعهْ شراب عشقم

  عابد شدم در آندم ، رو کردْه قبلهٔ عشق

  خوکرده با نیایش ، بهرِ تراب عشقم

  دردی کشیده ام  بس ، من از فِراق رویَش

  بر خود غمی بدیدم ، از اِضطراب عشقم

  رفت و هنوز یادش ، در خاطرم بجا ماند

  تا جاودانه ماَند ، در این کتاب عشقم

  غم آمده سُراغم ، از دیده بُرده خوابم

  کی میشوم رها من ، از این عذاب عشقم ؟.

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      زمستان ۱۳۹۶

                                          

لاله هایِ عاشق

  شهیدان شمع های شامِ تارند

   به شوقِ  دعوتِ حق  بیقرارند

   میانِ    لاله زارِ   خطهٔ   عشق

   طنینِ    نِکهتِ    عِطرِ   بهارند

 

                              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                   زمستان ۱۳۹۶

عاشقِ سر در گریبان

  با نِگَهَت عاشق و حیران شدم

  بهرِ  وِصالِ  تو   پریشان  شدم

  تابِ رُخَت هوش  ربود  از سرم

  تا  به  ابد  سر به  گریبان شدم

 

                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                زمستان ۱۳۹۶

وداع

  برفتی و  از  پیشِ من   دل بریدی

  تَبِ اشکِ غم را  به چشمم  ندیدی

  ندارم  دگر شوقِ  وَصلِ  تو را من

  که  یک   دلبرِ   دیگری  برگزیدی

 

                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                 زمستان ۱۳۹۶

 

 

قرارِ عشق

  قراری   داشتم   با  دلربایی

  که با او  کرده بودم  آشنایی

  شدم عاشق ولی ترسیدم از آن

  که آید سر رسد  روزِ جدایی

 

                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                    زمستان ۱۳۹۶

در انتظارِ یار

  امشب  دلم گرفته  ،  در  انتظارِ  یارم

  از بهرِوَصلِ رویَش ،  بیتاب و  بیقرارم

  خو کرده این دلِ من ، با غم دوباره امشب

  تا کی غمِ فِراقَش ، بر این دلم گذارم؟

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                   دی ماه ۱۳۹۶

عِطر تنِ تو

  غمت را نهادی تو برجان من

  که تا  غم  بگیرد  گریبان من

  برفتی  و   پیچید   بویِ  تَنَت

  میانِ   کُهن کُلبهْ  ویران  من

 

                            شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                             زمستان ۱۳۹۶

قِساوت

  دلِ عاشقم شکسته ، ز طنینِ آن جفایت

  همه دَم سکوت کردم ، ز شَرارَت صدایت

  به دلم  غمی نَهادی   ،  غمِ  بَحرِ   بیکرانه

  به قِساوت و به کینَت ، که فِتاد از نگاهت

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                      دی ماه ۱۳۹۶

دِلبری دگر

  روان شده ست اشکِ غم ، به کُنجِ هر دو دیده ام

  نبودی  و    ندیده ای   ،    چه   دردها   کشیده ام

  به ضربِ   تیرِ   غم  مرا   ،  برون  نمودی   از  دلت

  برو  ز  پیشِ   من   دگر   ،   که   دلبری   گُزیده ام

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                         دی ماه ۱۳۹۶

بر تُربتِ من

  مُردَم اگر  ، مرا جهانی کنید

  قبرِ مرا  ،  نور  فشانی  کنید

  شور   بپا  کنید   بر    تُربَتم

  یادی ازآن عَهدِ جوانی کنید

 

                             شاعر معاصر :

                                      داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                        دی ماه 1396

غمِ فِراقِ تو

  دیشب  غمِ  فِراقَت  ،   افتاد در  دل من

  آتش نهاد تا صُبح ، بر جان و محفل من

  از سر ربود هوش و ، از دیده بُرد خوابم

  تا عرش  شد  روانه  ،  آن  آهِ  باطل من

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                 دی ماه ۱۳۹۶

شوقِ وِصال

  امشب  دلم گرفته  ،  شوقِ رُخِ  تو دارد

  جز تو غمِ کسی را  ،   بردل  نمی گذارد

  سر رفته در گریبان  ،  در انتظارِ  وَصلم

  ای کاش وِصال رویَت ،  ازدل غمم برآرد

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                          دی ماه ۱۳۹۶

چون نیلِ پُر خروش

  تقدیم به روح بلند و پرفتوح امام عزیزمان خمینی کبیر ( ر ه ) :

 

  در جوشش و شهامت ، همچون خُروشِ نیلی

  در    کارزارِ     بُت ها     ،     ابراهیمِ  خلیلی

  جز  تو  دلم  ندارد  ،   شوقِ  وِصالِ  کس  را

  در  قلبِ  عاشقِ  من   ،   معشوقِ   بی بدیلی

 

                                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     دی ماه ۱۳۹۶

BAHARAN

  به بهانه و پیشوازِ سالروز ورودِ امام خمینی ( ر ه ) به میهنِ اسلامی

   و پیروزیِ شکوهمندِ انقلابِ اسلامیِ ایران  :

 

                      بهاران

 

  مُژده که ای عاشقان ، باز بهار آمده

  غنچهٔ شادی شکُفت ، شوُر ببار آمده

  بُلبُل مستیْ ز شوق ، نغمه چنین داد سر:

  عمرِ زمستان گذشت ، گُل به شمار آمده

  نرگس نو خاسته ، ناز ز خود کاسته

  بهرِ تماشای این وَصلِ نگار آمده

  تیغِ فَلق شد رها ، شد ز کمانش جدا

  بر دلِ تاریکی و ، بر شبِ تار آمده

  پنجره ها باز شد ، موسمِ آواز شد

  روحِ خدا را ببین ، سویِ دیار آمده

  آمده از سویِ نور ، بُت شکنِ پیر ما

  که از قدمش بارِقی بر دلِ زار آمده

  حُسنِ جمالش نِگر ، نقش و نِگارش نِگر

  مَظهرِ آرامش و گاهِ قرار آمده

  شاعرِ این وَصف را ، فُرصَتِ دیگر رسید

  نغمهٔ جمشیدیان ، باز بکار آمده .

 

                                شاعر مُعاصر :

                                 داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

عاصی

  آنشب  که مَست بودم  ،   باده بدست  بودم

  توغرقِ عشق بودی ، من مَستِ مَست بودم

  غافل شدم  ز معبود  ،  در آن  هوایِ مستی

  عاصی بُدم درآندم  ،  چون مَی پرست بودم

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                              زمستان ۱۳۹۶