KHABE ROKHE NAZE TO

 

   خوابِ رُخِ نازِ تو

 

  دیشب رُخَت باز ، آمد به خوابم

  دل را به کامِ ، عشقِ تو دادم

  رویَم به شوقَت ، آغوش بُگشود

  هر دو لبانم ، رویِ لبت بود

  تا صُبح باتو ، من مست بودم

  زُلفِ تو را من ، در دست بودم

  بُرد آن خیالت ، هوش از سر من

  عِطر تو پیچید ، در بستر من

  رفتی زخوابم ، دیوانه گشتم

  بی تو اسیرِ ، پیمانه گشتم

  از من گرفتی ، عِطرِ تنت را

  بر دل نَهادی  ، اوجِ غمت را

  از خوابِ نازم ، ناگه پریدم

  اشکِ غمت را ، بر گونه دیدم

  از وَصلِ عشقَت ، من دل بُریدم

   مانندِ این خواب ، هرگز ندیدم .

  

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

                                                           شب یلدای ۱۳۹۶