دردِ بی درمون

  عاشقی   تَش   بِگِره  ،  درمون   نداره

  حال و  روزِ عاشقی   چی   شَووه  تاره

  مِن   خَزونِ   عُمر    دلِ   کم طاقته  مو

  هَمش هی  وِه عشقش گُل  مَندیر  بهاره

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَندیرِ بهار ، مَندیرِ گُل

  وِه  تِیایِ  عاشِقُم  هیچ   خَو  نیاهِه

  کاشکی  که  وا با  بهار  گُلُم  بیاهِه

  گیر وَسُم وِه مِن غُوار ، بِلا اوویدُم

  مِنِه چاسِ ظُهر ایگوی طالُم سیاهِه

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

دُنگُلِ مَی نا بِنَوش

  دُنگُلِ مَی نا بِنَوش خین وِه دِلُم کِرد

  عاشقِ    کَمونیِ    بُرگا   گُلُم   کِرد

  دلُمِه واعشقِ خوش بُرد وِه اسیری

  عاقِوَت  مِنِه غُواره عشق  وِلُم کِرد

 

  دی ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

YALDAYE BAKHTIARI

 شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ  زاگرس نشینان :

 

 به بهانهٔ فرا رسیدنِ شبِ یَلدا( طولانی ترین شبِ سال ) ،

 

  یَلدایِ عاشقانهٔ بختیاری

 

  پَه سیچه هَی توهردَم ، هَی سی مو دَنگ دراری؟

  تا  خوام  رِیته  بِووسُم  ، عُرذ و بَهونه یاری

  پَلا بَفتَت  دِراری ،  ایوَنیشون  وِه  رِی  شون

  مونه  وا  با  او  بُرگات   ،  وَنی مِن بیقراری

  هَی ناز  کُنی  سی دلْ مو ،  تِیان  بَری  اِیاری

  چی آساره ایمَهنی  ،   وِه  مِنِه   شَووه  تاری

  تا وِت ایگُم  بیَو  تَیم  ، اَرسات اِیان زِه تِی لَم

  چی اَور بهار ایمَهنی  ،  که هی  نَم نَم اِیواری

  اِسپید و نَرمِه  لاشِت ،  چی  برفْ  دِنا  ایمَهنه

  بینی  رنگین   کمونی   ،  اَی   نوگُلِ   بهاری

  دَسِت بِنِه مِن دَسُم  ،  تا  که  زَنیم زِه مال  در

  بِشینیم  وِه  کِلِ   یَک  ،  وِه  مِنِه  وارگِه پاری

  بِل تا  بیام  بِنُم  لَو  ،   وِه رِی لَو  برگِ بیدِیت

  مِن  دل  دِراز ترین  شَو   ،   یلدایِ بختیاری .

 

              شبِ یلدایِ ۱۳۹۵--- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

  

 

خرابِ تو

  با تبِ  داغِ  لبت  ،  بوسهٔ  نابم   بده

  با مَی از آن ساغرت ، حالِ خرابم بده

  کُهنه طبیبِ منی  ،  من همه بیمار تو

  نیست به دل طاقتم  ،  زود جوابم بده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

NEKHATE YAR

                 نِکهَتِ یار

 

  مستِ  مستم   از  طَنینِ   بوی  یار

  می کشاند عشق  ما  را  سوی  یار

  مَحو و سرگردان  به  دامِ  لحظه ها

  تا  که   بینم  یکدَمی  آن  روی  یار

  کاش  گیرمْ    دستِ    تقدیرِ   زمان

  تا   بَرَد   دل   را  بسویِ  کوی  یار

  در  اَمَل   ماندم  منِ  مجنون  صِفَت

  در   هَوَس   بر   دیدنِ   ابروی  یار

  بر   سرِ   آنم   که  یکدم  من  کِشَم

  شانه ای با  دست  بر آن  موی  یار

  بَه چه خوش آندم ، نَهَم یک لحظه سر!

  بر    سَرِ    نَرمیِ   آن   بازوی  یار

  از عَطَش می سوزد  این  تشنه  لبم

  بهرِ   بوسه   بر  سرِ   لیموی   یار

  نیست  ما را  خوشتر از  این  اتفاق

  همجوار   با  عشق  در  مینوی  یار

  گشت  عاشق   این  دلِ   تنهایِ  من

  با   تَبِ    تَرفندِ     داغِ   غوی   یار

  صرف  شد  عُمرِ   منِ  عاشق  همه

  بهرِ عشق  در  کارزار  و  گوی  یار

  عاقبت   گشتم    فنا    در  این   گُذر

  در  دیارِ  عاشقان  ،  در  هوی  یار .

 

                          آذر ماهِ ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

در دامِ عَطَش

  ای کاش  که  عشق  بیقرارم نکند

  آواره    میانِ    شامِ    تارم   نکند

  ما را نَکِشَد به دامنِ سوز وعَطَش

  چون سوخته گُل به لاله زارم نکند

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

هفت و چار

  کاشکی که وِه مالِ  گُل  بارون  نَواره

  تا  بِرُم    وِه   دیدنِ    عشقُم   ستاره

  شَووُروز وِه شوقِ ریش تِیم خَونداره

  گُلِ  مو   حورِ   پَریه   هَفت و   چاره

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه بالِ رَه

  عُمریه  وِه بالِ  رَه  مَندیر  نِشَسُم

  تا  بیای  دَسِت  بِنی  وِه مِنِه  دَسُم

  عشقِ تو وَس مِن دِلُم تِیم خَونَداره

  مِنِه اِی دُنیا  تَی نا  دِل وِه تو بَسُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

چی نِسَه

  تا وِه کَی وا چی نِسَه دِینِت بِگَردُم

  داغِ تو وَس مِن دِلُم ، دُنیایِ دَردُم

  کوه گِرِدُم  سی تیات  طاقت نَدارُم

  وِه   گُدار  از   تِیَلِت   بِل  بِگُدَردُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مِرزِنگ

  وا  تیرِ  مِرزِنگْ  تِیات  کِردی نِشونُم

  عشقِت چی نِسَه  وِه هر جا ایکِشونُم

  تُرخوری چی خار شُتُریوفتُم وِه دِینت

  تا  کُجِه  مونِه  کِشی  ،  یونِه  نَدونُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چون تو

  کاش من هم ، چون تو یاری داشتم

  بهرِ     وَصلَت     بیقراری   داشتم

  در   گُذر   از  این   خزانِ  عاشقی

  با    تَبِ   عشقت    بهاری   داشتم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

همسفر

  بیا  ای  دل  که هر دو رهسپاریم

  روان  بر  محفل و  مأوای  یاریم

  به عشق وصلِ  رویش  بیقراریم

  بجزوَصلش به سر شوری نداریم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مجنونِ رُخِ تو

  رفتی زمنِ عاشقِ  خود یاد نکردی

  ما را ز غمِ عشقِ خود آزاد نکردی

  مجنونِ رُخ ناز توبودم همه دَم من

  یکدم  دلِ  ناشاد  مرا  شاد  نکردی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آغوشِ آتشین

  عاشقم  من  ،  حالِ  بیتابم   بده

  گرمیِ  آغوش  در   خوابم   بده

  سوختم من ازعَطَش در این گُذر

  از    لبانت    بوسهٔ    نابم   بده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غُنچه لب

  باز کن  غُنچه لبت را ، زعَطَش سوخته ام

  بر  سرِ    تشنه   لبم    آتشی   افروخته ام

  به  لب  آمد  همه  جانم  ز  تبِ  بوسهٔ  ناب

  همه شب تا به سحر، چشم به رَه دوخته ام

 

   آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

در غُبارِ مُمتَدِ عشق

  از بهرِ وَصلِ رویَت ، هر دَم در انتظارم

  سر رفته در گریبان  ، بیتاب و بیقرارم

  ما  را رها  کن  از این  گردابِ انتظاری

  در  این  غُبارِ  مُمتَد ،  داغِ غمِ تو دارم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

تَبِ داغِ وِصال

  در  تَبِ   داغِ   وِصالِ   تو  ،  بسی  سوخته ام

  بر    دلِ   عاشقِ    خود ،   آتشی   افروخته ام

  بهرِ   دیدارِ تو  من   در  گُذر  از  این  شبِ  تار

  همه شب  تا به  سحر ، چشم به  شب دوخته ام

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

امشب خُمارِ عشقم

  پُر کن  تو ساغرم را  ،  از آن  شرابِ دستی

  تا که  رها  شوم  من  از حالِ   خود  پرستی

  جانم  به لب  رسیده  ،  امشب  خُمارِ  عشقم

  حالِ خوشی است ما را، در این هوایِ مستی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا مرزِ بیکران

  ما را غمی است بر دل ، تا مرزِ  بیکرانی

  با من بگو تو امشب،از حالِ من چه دانی ؟

   داغِ  فِراقِ هِجرش  ،   خیمه  زده  بجانم

  هوش از سرم ربوده  ، معشوقِ  مهربانی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در انتطارِ وَصل

  هوش از سرم  ربوده  ،  لیلی رُخِ خیالم

  از بَهرِ وَصلِ رویَش ، آشفته گشت حالم

  هر دَم در انتظارم  ،  در این غُبار امشب

  تا  سر رسد دوباره  ،  آن موقع  وصالم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

زَلفِ معشوق

  چشمِ  خُمارِ معشوق  ، در خوابِ ناز رفته

  گَه مستِ خوابِ نوشین ، گَه نیمه باز رفته

  زُلفَش  فِتاده  بر  رُخ  ،  تا  تارکِ  لبانش

  شوقم  ز  بهرِ  بوسه   ،  غَرقِ  نیاز  رفته

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گَنجهٔ غم

  با شَرَرِعشقِ خود ، خیمه به جانم مزن

  اینهمه با جور و  کین ، زخمِ زبانم مزن

  عُمقِ  دلم  گنجهٔ  آه و غم و  ناله  است

  با  نِگَهت  شعله  بر  دردِ   نهانم   مزن

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غمِ بیکران

  غمِ عاشق  همیشه بیکران است

  تَبِ عشقش ، هویدا و عیان است

  لبانِ  تشنه اش  در مَسلخِ  عشق

  عَطَش از بهرِ بوسه بر لبان است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فانوسِ عشق

  شهیدان  لاله هایِ  ماندگارند

  به شوقِ رب همیشه بیقرارند

  بسانِ      اخترانِ     آسمانی

  فروغ  و روشنیِ  شامِ  تارند

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در جوارِ یار

  خوش باد  دَمی  که آن  بهارم  باشی

  از   شوقِ    وِصال    بیقرارم   باشی

  با عشقِ تو من عَجین و مأنوس شوم

  تا  روزِ   اَبَد   تو   در   کنارم   باشی

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اُفُق

 کاش  می شد  تا  اُفُق   پَر می گشود

 عشق ،خواب ازهردوچشمم می ربود

 این  دلِ   مجنونِ   من   در  این  گُذر

  تا   اَبَد   بیتابِ   آن  رویِ   تو   بود

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در انتظارِ بهاران

  مَستم  نمایِ  ساقی  ،  با  بویِ عَطرِ  باران

  شوریست دوباره بر سر، از بهرِ لاله زاران

  دی رفت و  بهمن آمد ،  بیتاب گشته این دل

 با من  بگو  کی آید   ،  آن  موسمِ  بهاران  ؟

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

خونِ رَزان

  هوایم موسمِ و فصلِ خزان است

  وِصالِ لب برآن خونِ رَزان است

  قرارِ  من   در  این  دنیایِ  فانی

  ضیافت  بهرِ بزمِ  مَی پزان است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سرابِ انتظار

   دعوتِ  یک بوسه  نابم  کن  دگر

   من خرابم  ، مستِ خوابم کن دگر

   خسته ام   در  این سرابِ  انتظار

   با تبِ  عشقت  ،  جوابم  کن  دگر

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ بی حاصل

  بر سرِ  گونه رُخَمْ  ،  اشک  سرازیر شده

  به سُراغم تو نیا  ،  چونکه دگر  دیر شده

  شَرَرِ  جور و جفایت  زده خیمه  به  رُخَم

  رُخِ من گر چه جوان است ، ولی پیر شده

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در پیِ تو

  تا کی به شوقِ رویَت ، دل بیقرار بودن ؟

  از  بَهرِ  لیلیِ  خود  ،  مجنونِ  یار بودن

  سر رفته در گریبان  ،   زانو  بقل  گرفته

  غم را  به دل  نهادن  ،   در انتظار بودن

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

طَواف

  چشم  بر تاریکیِ  شب  دوختم

  آتشی  بر  جانِ  خود  افروختم

  بی امان  اندر  فِراقت  تا  سحر

  شمع گشتم ، درطَوافَت سوختم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

درعَطَشِ جُرعهْ مَی

  با  شَرارِ  عشقِ تو  دیوانه ام

  از عَطَش من راهیِ میخانه ام

  با مَی  نابت  خرابم  کن  دَمی

  تشنهٔ یک جُرعه از  پیمانه ام

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

مأنوس

  منم عاشق ،  غمِ دلدار دارم

  عَطَش ازبهرِ وَصلِ یار دارم

  عَجین گشته دلم  با بیقراری

  که عادت برتَبَش بسیاردارم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دشتِ عَطَش

  منم آن غُنچهٔ  تَشنه  به گُلزار

  عطش دارد  دلم  از بهرِ دیدار

  تنم  میسوزد   از  داغِ  فِراقت

  نمی برروی برگِ من فرود آر

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قِصهٔ زندگی

  زندگی   گنجینهٔ   درد و  غم  است

  لحظه هایش پُر  ز آه و  ماتم است

  شادی و شور و نشاط آن  کم است

   راه  آن   آبستنِ   پیچ و خم  است

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به هوایِ یار

  یک شبی این دل  هوایِ  یار کرد

  بهرِ  دیدارش  هَوَس  بسیار کرد

  تا فِتاد  نقشِ رُخَش  در چشمِ من

  دل  عَطَش  بر  لحظهٔ  دیدار کرد

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

دودَره مال

  تیام   سی  دیدنِ   گُل   خَو   نداره

   زِه داغِ  دیریش  هی اَرس ایدِراره

  عزیزه    مِن    دِلُم    دودَره   ماله

  هَمو گُلی که  مِن  ایل هفت و چاره

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

گُلِ مو ، عشقِ مو

  گُلی وِه مِن بُهوُن  چی تَش ایسوسه

  چی مَه وِه پَسه اَوور هر دَم گُروسه

  ایخوام   تا  که   بِرُم   ریشِ   بِوینُم

  خُدا کُنه  که  گُل  تا  صُحو  نَخوسه

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

سی شیرونِ سردِیارون

  زِمِسون وَی رِسی وا برف و بارون

  دلُم  تَنگِ  سی  مالِ  هَفت و چارون

  سی  بَنگ و  قَه قَهِ   کوگونه  تاراز

  سی   شیرونِ     دلیره   سَردِیارون

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

چی چُلِ سرد

  تو رَهدی و  غمت  ویده سراغُم

  غمت وَس مِن دلُم  وُ کِرده داغُم

  اویده حونه بی تو  چی چُلِ سرد

  ز دیریت کور و خاموشه چراغُم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تا بیکرانهٔ غم

  غمِ عاشق به دل ،  تا بیکران است

  قرارش  بوسه  بر رویِ  لبان است

  چنین میگفت معشوقی  به عاشق :

  که بوسه  اوجِ عشقِ عاشقان است

 

  آذر ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به شوقِ دیدارِ تو

  شبی  مجنونِ  رُخسار تو گشتم

  به شوقِ  وَصلِ دیدار  تو گشتم

  نیامد تا سحر  خوابی به چشمم

  همه دَم  عاشقِ  زار  تو  گشتم

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مُعمایِ عشق

  چیست درافکارِ تو که اینگونه نازم میکنی ؟

  با    نگاهِ    آتشین    بنده    نوازم   میکنی

  میبَری   هر دَم  مرا  تا  اوج  با  تابِ  رُخَت

  بهرِ  بوسه  بر  لَبَت   غرقِ  نیازم  می کنی

 

  آذرماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )