NEKHATE YAR
يكشنبه, ۲۸ آذر ۱۳۹۵، ۰۱:۳۲ ق.ظ
نِکهَتِ یار
مستِ مستم از طَنینِ بوی یار
می کشاند عشق ما را سوی یار
مَحو و سرگردان به دامِ لحظه ها
تا که بینم یکدَمی آن روی یار
کاش گیرمْ دستِ تقدیرِ زمان
تا بَرَد دل را بسویِ کوی یار
در اَمَل ماندم منِ مجنون صِفَت
در هَوَس بر دیدنِ ابروی یار
بر سرِ آنم که یکدم من کِشَم
شانه ای با دست بر آن موی یار
بَه چه خوش آندم ، نَهَم یک لحظه سر!
بر سَرِ نَرمیِ آن بازوی یار
از عَطَش می سوزد این تشنه لبم
بهرِ بوسه بر سرِ لیموی یار
نیست ما را خوشتر از این اتفاق
همجوار با عشق در مینوی یار
گشت عاشق این دلِ تنهایِ من
با تَبِ تَرفندِ داغِ غوی یار
صرف شد عُمرِ منِ عاشق همه
بهرِ عشق در کارزار و گوی یار
عاقبت گشتم فنا در این گُذر
در دیارِ عاشقان ، در هوی یار .
آذر ماهِ ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )
