شِکوه دارم از دلِ دیوانه ام
از جفایش عاشقی بی خانه ام
از عَطَش میسوزم ولب تشنه ام
در هَوَس بر جرعهٔ پیمانه ام
بیقرار از بهرِ معشوقم نمود
آن خُمارِ عشق در میخانه ام
حالِ مارا خوش نباشد هر دَمی
تا ابد با عشق من بیگانه ام
ناله سر دادم ز دستِ جورِ او
گوشه گیرِ خُفته در ویرانه ام
خواستم تا اینکه نازی را خَرَم
جای آن دادم همه بیعانه ام
بردلِ برگِ فَلَک حَک شد شبی
قِصهٔ ناباور و افسانه ام
در عجب ماندم ز خویم تا ابد
از طَنینِ شاخِصِ رندانه ام
نوروز ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین
برای شهیدانِ وطن ، همانهایی که منِ شاعر نفس کشیدن و امنیت و آرامشم را مدیون ایثار و از خود گذشتگیِ آنها میدانم و تا ابد شرمنده آنها هستم . برای همیشه در قلبِ من جای دارند ، روحشان شاد و یادشان گرامی باد .
بیادِ مردانِ خدا
ای شمع ها بسوزید ، اندر فراغِ یاران
اشکی ز دیده بارید ، چون قطره های باران
بهرِ ضیافتِ حق ، تا عرش پر گشودند
از خاکشان برویید ، انبوهِ لاله زاران
فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین
ای کاش رسد دَمی که آزاد شوم
از دل بِبَرَم غم تو را ، شاد شوم
در دفترِ شعرِ من تو شیرین شَوی و
من تیشه زنِ عشقِ تو ، فرهاد شوم
هرگز نَکَنم دل ز تو هر جا که رَوی
اُفتم پی ات و ، در پِیِ تو باد شوم
شوقی نَبوّد بجز وِصالِ رُخِ تو
شاداب به دشتِ تو که آباد شوم
شاگردِتو ام ،نشسته در مکتبِ عشق
مجنونَِ نگاهِ مَستِ استاد شوم
فکر و هَمِ من ، همیشه دیدارِ تو بود
آندم که در آغوشِ تو دلشاد شوم
عاشق بِشَوم ، به شوقِ وصلِ رُخِ تو
تا عشقِ تو و فتاده در یاد شوم
فروردین ماه۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به ِسِتین
به بهانهٔ فرا رسیدنِ نوروز و سال جدید ،
تقدیم به تمامیِ هموطنانِ عزیزم :
خَوَر بَرین وِه مِنهِ مال ، که موسمِ بهار اِوَی
شقایق و باوینه باز وِ کِلِ لاله زار اِوَی
سی دلِ بووِه عطرِ کوه، دِلُم هوایی اوویده
کِلوسِ سوز وِه زیر برف دُوارته باز وِه بار اِوَی
برفا همه اَو اوویدِن وَستِن وِ رَه وِ مِنِه گَر
جوش و خروشِ زردِکو وِ دِلِ چَشمه ساراِوَی
وا هَنَفِ بهارِگُل ، وِ لِشکِ حُشکِ مِنِه دشت
گُل و شکوفه های واز وِ کِل و بالِ خار اِوَی
وِ بَنگِ تاتِمون نوروز ، زمین دُوارتهِ مار اَوَی
بهارِ دلنشینِ گُل سی دلِ بیقرار اِوَی
همه بیاین تا که بِریم مِنِه بُهون وِ سَیلِ گُل
چی اَفتویی وِ پَسِ اَوُر ، گُلِ مو وا دِیار اِوَی
رِسی بهارِ عاشِقون،چه خُو اِوی وو شاداِوَی
که عشقِ مو آساره باز واکوچِ هَفت وچاراِوَی
داوود بِوال وِ روزگارکه وَی سراغت حالِ خوش
که بختِ تو چی قُرصِ مَه وِ مِنِه شَووهِ تار اِوَی .
نوروز ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به ِسِتین
همه شب تا سحر نازت کشیدم
حَلاوت از لبِ بازت کشیدم
شدم آن مَحرَمِ رازِ دلِ تو
ز اعماقِ دلت رازت کشیدم
اسفندماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین
آه و نالَم بِگِره دُدَرهِ مالهِ
دُنگُلِ خالَک وهِ نُفتِ تیهِ کالهِ
هَمو که وا با تیاس تَش نا وهِ جونُم
تا اَوَد وا آهِ سَردُم هی بنالهِ
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
کاشکی که وه آسِمون اوری بیاهه
اَرسِ خین بِواره از اوره سیاههْ
سی هو که مَندیرِشُم وو تِی وه رَهشُم
دُنگُلی که تا اَوَد دِی تَیم نیاهه
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
ای گُلِ سُهرُم بیو سوز کُن وه دشتُم
تا خُروسخُون مَندیر و وه رَهت نیَّشتُم
بیقرارُم کِردی وُ سیت کوه گِرِدُم
چی مَهی مِن شَووه تار هَمَش وه گَشتُم
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
ز مِجال تا دیر مِجال مَندیرِتُم مو
وه تیام هیچ خَو نیا وه ویرِتُم مو
چی شِکال که یوفته مِن دامِ شکال چی
وَسومِه وه دامِتو اسیرِتُم مو
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
کردم هَوَس طعمِ لبان تو را
تا بِچِشَد این لبم ، شهدِ زبان تو را
کاش نَهی بر لبم ، داغیِ رویِ لبت
تا که بَرَد کامِ دل ، تاب و توان تو را
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
همه عُمرم پریشان تو بودم
ندانستم به زندان تو بودم
زدی آتش به جانم با جفایت
به نامِ عشق حیران تو بودم
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
شهیدان نغمهٔ حق را سرودند
رهِ مولا علی را طی نمودند
بجا ماند نامشان در دفترِ عشق
بسویِ عرشِ خالق پر گشودند
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
دِلُم خینه زِ دَسِ اِی زمونه
دِلِ زومبَستهٔ مو بی زَوونه
گروسهِ چی نِسَه وَنُم وه دینِس
مونه هر جا که ایخوا ایکِشونه
اَیر که دُنگ بِدی وات ساز نیاره
وه بی رحمی ایگوی چی کافرونه
هر چی بُنگ ایکُنی فایده نداره
زه حال و روزت کس هیچی نَدونه
نه رَه پیش داری و نه ره وَرگشت
زورت اِیا که کس حرفِت نخونه
ایر کٌر و دُردَر کُنِن مُرافه
همه حٌکما وِ نَعفه دودَرونه
هو که پیل داره وو پارتی خدایه
هو که هیشکین نداره بی امونه
خدایا مون بِکُش اینون نبینم
که لاشُم دِی مِنِه دُنیا نَمونِهِ.
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
قسم بر خالِ مژگانت
شدم مبهوت و حیرانت
بیا در قلبِ من امشب
که دل گشته پریشانت
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
عشق از رویِ هَوَس کردن خطاست
راه و رسمِ عاشقی ، عهد و وفاست
آشناییِ لبان معصیت است
کامِ دل از راهِ نیکویش رواست
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
می تَپَد قلبِ من از پژواکِ آن مُژگان تو
چون غزال افتاده ام در بند و در زندان تو
میکِشی هردم مرا تا بیکران مرزِ جنون
نیست ما را طاقتی از بهرِ آن جولان تو
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
شبی مجنونِ دیدار تو بودم
به نازت من ، خریدار تو بودم
تبِ عشقت بزد آتش بجانِ
منِ عاشق که بیمار تو بودم
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
شدم عاشق ،که حیرانم توکردی
به جرم عشق ، ویرانم تو کردی
به زندانِ جفایت حَبس کردی
زدی بر دار و بیجانم تو کردی
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
غزلی خواهم ساخت ،
نامِ تو قافیه اش
بروزنِ طپشِ قلبِ تو
هر ردیف بیتِ آن
به تعدادِ زدنِ پلک هایت ،
پلک هایی که با هر بار زدن
هم حرفِ دلِ تو را میزنند
وهم به من یاد میدهند
که تنها تو را بپرستم،
ای فرشتهٔ مهربانی ،
و
ای عشقِ من .
زمستان ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان متخلص به سِتین
ای که زدی تیرِ غم ، بر دلِ تنهای من
داغِ فراغِ تو شد ، غُصه و غمهای من
در هوس رویِ تو ، آمده جانم به لب
ای که شده عشقِ تو ، مقصدِ فردای من
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
سوخت لبم در عَطَشِ آن لبت
تا به سحر در هَوَس و در تبت
کرد دلم باز هوایِ تو را
کاش نبینم منِ عاشق غمت
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
در یک شب از زمستان ،من بودم و غمِ تو
اشکم روان ز دیده ، از بهرِ ماتم تو
تیر غمت در آن شب ، بنشست بر دلِ من
شیدا دلی که خود بود ،مأنوس و محرم تو
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
دلِ من از کسی فرمان ندارد
بجز وصلِ رُخَت درمان ندارد
بیا که از بهرِ رویت بیقرارم
که دل جز دیدنت سامان ندارد
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
جانِ من آمد به لب ، از خمِ ابروی تو
بر دلِ من خیمه زد ، آن تَبِ جادوی تو
از شَررِّ عشقِ تو ، سر به گریبان شدم
کاش نبینم دگر ، یکدم از آن روی تو
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
رفتی و با رفتنِ تو سوختم
آتشِ غم بر دلم افروختم
در اَمَلِ لحظه ای از دیدنت
تا به سحر چشم به شب دوختم
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
ای شبنمی که داری ، در سر هوایِ گُلزار
بر برگِ من تو ننشین ، بنشین به برگِ آن یار
امشب که دلبرِ من ، در خوابِ ناز رفته
ای کاش او نگردد ، از خوابِ ناز بیدار
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
به بزمِ نگاهِ من بیا ،
تا قشنگ ترین نگاهم را به تو ببخشم،
در غُبارِ انتظار بیقرار توام ،
ای دخترِ خیالِ من ،
در باغِ نگاهِ من
شکوفه ها هم برای دیدنت بیتاب اند ،
چه ائتلافِ قشنگی !!!
ائتلافِ من و تو و شکوفه ها .
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان (سِتین )
در قلب پرچمِ من ، نامی قشنگ و زیباست
ذکرش همیشه بر لب ، آرامشی به دلهاست
همراه با رسولش ، با اقتدار شیرش
گُلواژه های عشق و ، اوجِ شکوهِ دنیاست
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
عشقِ مو وا کوچِ ایل از سمتِ ایلاق ایرِسه
نوگُلِ مو چی گُلِ بوسونی مِن باغ ایرِسه
از سرِشَو تا دَمِ صُحو مو هَمَش مَندیرِشُم
تیه کالِ دُنگُلُم اِمشو وِ چار طاق ایرِسه
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
نفس در سینه می لرزد ، ه شوقِ دیدنِ رویت
منم عاشق ، فرا خوانم به بزم ِ خطِ ابرویت
شده منظرگه چشمم ، قدِ رعنایِ شِمشادَت
بیا یکدم خرابم کن ، به زیبا تابِ گیسویت
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
در گذر از عشق بیتابم مکن
عاشقِ آشفته در خوابم مکن
در عَطَش می سوزم از بهرِ لبت
بیقرارِ بوسهٔ نابم مکن
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
شدم من عاشقِ رویت ، نشستم بر لبِ بامت
گرفتارم به دامِ تو ، رهایم کن از این دامت
خرابم کرد عشقِ تو ، عَطَش دارد لبانِ من
بده از ساغرت امشب ، به من از جُرعهٔ نابت
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
دیده ام از داغِ تو اشکش چکید
چون ز فِراقت غمِ سنگین بدید
مرغِ دلم از لبِ بامِ دلت
لاجرم از تارکِ عشقت پرید
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
از چه سبب جانِ مرا سوختی ؟
بر دلِ من آتشت افروختی
داغِ فراقَت به تنم شعله زد
خَلعتِ مِشکین به تنم دوختی
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
بُلبُلی دیدم که بس افسرده بود
در عزایِ یک گُل پژمُرده بود
گفتمش بُلبُل بِنال بر این دلم
بر دلی که بهرِ او غم خورده بود
اسفندماه ۱۳۹۴ --- سِتین
تَش نا وِه مِنِه جونوم ، یه گُلِ بختیاری
وِه داغِش وا وَنوم لَم ، خومِن وِه آسِماری
وا او پَلای بورِش ، اِیا وِه خَو مو هر شَو
ایرُم وا با تیاش مو ، وِه اوجِ بیقراری
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
هر فَی اِیای وِه ویروم ، تَش ایوَنی وِه جونوم
زِه حالِ مو چه ایخوای؟ ، وُلا یونهِ ندونوم
بیو وِه مِن دلُم دی ، پَه سیچه دَنگ دراری ؟
اَی دُدَره خیالُم ، که بُردیه ژ اَمونُم
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
تَو کِردُمه سی عشقِه یه گُلِ تیِه کالی
دلُم بُرده اسیری ، دودَر مالِ زووالی
هَمَش مَندیر ایمَهنُم که تا بیا وِه کِل مو
دِیه طاقت ندارُم کِشی روزم وِه سالی
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
همه فَصلاش بهاره دشتِ شیمبار
سی ایلمون افتخاره دشتِ شیمبار
بیاین تا که بریم وایَک وِه سَیلِش
که دل سیش بیقراره دشتِ شیمبار
اسفند ماه ۱۳۹۴ --- سِتین
خسته ام زین عشق جانا ، ترک و آزارم مکن
در پی ات گمگشته ای ، در این شبِ تارم مکن
ناز کم کن نازنینا ! از طنینِ عِشوه ات
من گران نازت خریدم ، اینچنین خوارم مکن
کرده ای دل را اسیرت ، چون غزالِ دامِ خود
در میانِ دامِ خود ، آشفته اینبارم مکن
گشته ام حیرانِ رویت در غُبارِ انتظار
در گذر از انتظار ، محرومِ دیدارم مکن
تو طبیبِ عشقی و من عشقِ بیمارِ تو ام
از شفایِ خود دگر اینگونه بیزارم مکن
چون نَمِ شبنم بشین بر خُشک برگِ تشنه ام
از عَطَش می سوزد این دل ، ترکِ گُلزارم مکن
ای که مجنونِ توام ، معشوق و لیلایِ مَنی
عاشقِ محکوم و سربررفته بر دارم مکن
من به خوابت رفته ام ، امشب در آغوشِ توام
بَه چه نوشینْ خوابِ خوبی !!! هیچ بیدارم مکن .
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین
فوریه 2016 --- ایروان ( جمهوری ارمنستان )
برای استادم : کسی که شاعری و سرودن شعر ( در تمامی قالب ها ) را در محضر و محفل انس او فرا گرفتم و در شعر پارسی پیرو سبک او هستم ، گرچه باور خیلی ها بر این است که شعر و شاعری هنری ذاتی و خدادادیست و اکتسابی نیست ، اما نظر من بر این باور است که من بعنوان شاگرد وی هنر شاعری ام را مدیون تخصص و مهارتی میدانم که در نهاد وی بوده و از وی به من انتقال یافته است
برای استادم
ای که در شعر و ادب همواره استاد منی
مایهٔ فخر من از هر لحظهٔ شاد منی
تو به من آموختی ، تا شاعری نامی شدم
تا ابد در فکر و در اندیشه و یاد منی
شاعر معاصر : داوود جمشیدیان متخلص به سِتین
زمستان ۱۳۹۴
