عشقِ بی بدیل

با نگــــــاهِ تو سکوتِ من شکست

روی مــاهت در دلِ من نقش بست

عشق من با نامِ تو اُلفت گــــــرفت

عاشقت شد جز به عشقت دل نسبت

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

آغازِ عشق ، پایانِ عشق

با نگاهت عشقِ من آغاز شد

با تَبسُم لحظه ها دَمســـاز شد

بوسه هایت اوجِ عشقِ ما شدند

اشکهایت در دلم غَمســــاز شد

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

باغِ گُل

بُورَنیم تی دودَر گُلــــــــــــی بچینُم

مو ایخوام زیرِ می نـــــــاشهِ هی بِوینُم

وقتی که سیل ایکُنُم زیر بالِ می نــــاش

دو گُلی سوز کِردهِ که ، چی شون نَدیدُم

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

شبِ یلدایی

مرا به بزمِ نگاهت

فراخوان،

بگذار تا

زیباترینِ رنگ ها را

در رنگین کمانِ چشمانت

پیدا کنم،

به ضیافت شَبِ یلداییِ تو

آمده ام،

ولی افسوس که

از شرابِ غروبِ دلتنگی ،

چیزی نمانده،

که با هم سرکشیم

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

عشقِ بیکران

بیقرار و مهــربانی عشقِ من

در دلم آرامِ جانی عشقِ من

نام تو افتاده در عُمقِ دلــــم

در نگاهم بیکـــرانی عشقِ من

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

غبارِ تنهایی

 

 

در غبارِ تنهاییم

بدنبال تو می گردم

آخر این مرز بیقراری کجاست؟

تنها سکوت با من ،

در این سراب همراه است.

انتظارت ،

مرا آزار می دهد

و مدام از خود می پُرسم که

تا کی؟ باید در این غبارِ تنهایی

با دلی مَحزون

بدنبالت بگردم

مرا دیگر توانِ رفتن نیست

خسته ام از این عشقِ بی حاصل

کاش هرگز عاشق نمی شدم

 

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

 

دخترِ رویایِ من

 

 

 

نازنین دلبر من ، دخترِ رویـــــایِ من است

قصة عشقِ منو ، مونسِ غم هـــایِ من است

با حضورش زده خیمه به نگـــــاهِ شبِ من

شب نشینِ شبِ من در شبِ تنهایِ من است

خیره گشتم به نگـــاهش به شگفت آمده ام

که چرا مات شده محوِ تماشــــــایِ من است

آتشِ عشقش زده شعله به اعمـــــــــاقِ دلم

بی سبب نیست که او عشقِ شکیبایِ من است

نیست در خاطــــــــــر من جز به نگاهِ رُخ او

در گلستــــــانِ جهان آن گُلِ زیبایِ من است

خیمه زد در دلـــــــم و جای گرفت در نظرم

همچو آیینة پاکـــــــیست که پیدایِ من است

در خیالم همه دم نقشِ رُخش جلوه گـر است

بــــــاورم گشت که او دیده و دنیایِ من است

 

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

بَنگِ تو

 

 

بیاد بزرگ مرد و اسطورۀ موسیقی اصیل بختیاری زنده یاد مسعود بختیاری که پژواکِ آوایِ دلنشینش تا ابد در گوشِ زمان طنین انداز است.

 

 

 

 

رَهدی و وا رَهدَنِت تش وَس وِجونُم

مَندُمهِ خومهِ و تِک ای مِهرَوُنُـــــــم

دی نیا بَنگ و صِدات وِ بختیـــــاری

چی صِدات نیدُم ومینِ هَـــــر زمونُم

کوگِ تـــارازت دیه سی کَس نیخونهِ

روزگـــــــــــار وِ رَهدَنِت دادِ تَکونُم

تَش نهــــــادی وِ دِلُم وقتی که رَهدی

خوترین آســـــــــارِ رَ وِ آسِمونُــــــم

داغِ تو مِنِ دِلُم غوغـــــــا وِ پا کِــــــرد

مو دیه واکَــــــس نیگوم ، ای هم زَوُنُم

رهدی وبَنگِت دیه نیـــــاوِ گوشُـــــــم

مَندُم دی چه گـــــوش بِدُم ، وُلا نَدونُم

روزگار تونهِ گِـــــــــرِ وِ ایل جُدا کِرد

روحِت شـــاد ، یادت وِخیر ، دَردِت وِجونُم

 

                                                                    تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

دیارِ بختیاری

 

 

 

عظیم و سربلندی بختیــاری

حدیثِ پُر ثمندی بختیــاری

پُر از گلواژه هـای عشقِ نـابی

چونابی ، بی درنگی بختیـاری

سرای لاله هــــــای واژگونی

به زیبایی قشنگی بختیـــــاری

به میدانِ نبرد درگــــــاهِ حمله

نماد تیپ و هَنگی بختیـــــاری

به گاه رزم با خصمِ ستمگـــــر

دل از رَزمَت نَکَنــــدی بختیاری

نشان از اُستواری داری هـــر دَم

تفنگِ پُر فِشنگی بختیـــــــاری

دیارت مَهدِ مـردانِ دلیــــر است

به تاختن ، چون سَمَندی بختیاری

شجاع و بیکرانی از شهـــــــامت

به غُرِش چون پلنگی بختیـــاری

ببالد رهبرِ فــــــــــــــرزانه از تو

که دائـــــــم مردِ جنگی بختیاری

 

                                                             تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

 

 

آرزویِ بزرگِ من

آرزویی بزرگ دارم ،

به بزرگی وسعتِ زمین

و به بزرگیِ تمامیِ لحظاتِ زمان ،

اگر به آن برسم

تمامیِ دنیا را

در دستانِ خود می بینم ،

آرزویم این است که:

زیباترین شاخه گُلِ دنیا را

به دستِ کودکی بدهم

که تنهایی سراسرِ وجودش را

تسخیر کرده ،

می خواهم

با زیباترین گلِ دنیا

تبسُم را

در نگاهِ معصومش

و بر لبانِ نازُک و مهربانش بیابم ،

و با تبسُمِ کودکانه اش

به آرزویِ بزرگم

دست یابم .

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

تا بیکرانۀ عشق

در بیکرانۀ عشق

به دنبالِ تو می گردم ،

اما نشانی از تو نمی یابم ،

در سراب آرزوها گم شده ام ،

نگُذار که

تلاطُم موجهای بیقراری

زورقِ تنهایی ام را

درهم شکند ،

و در گرداب عشقت

سرگردانم کند.

من از انتظار بیزارم ،

تا کی باید در غُبارِ

انتظار بدنبالت

بگردم ،

بی تابی مرا اسیر خود کرده

مرا تحملی نیست ،

آخر،

این مرزِ بیقراری

کجاست؟

که من هر چه می روم

به آن نمی رسم.

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

کویرِ تِشنگی

در کویرِ تشنگی هـــا سوختم

آتشی بر جان خود افروختــم

تشنه بودم لیک با یـــادِ تو من

چشم بر راه تو من می دوختم

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

وادیاری

شو و روزُم اُویده بیقــــراری

پَه کی دیهِ ایایی وا دیـــــاری

زنی تش وِ دِلُم وا شِلکِ ماهت

هَمَش عشقِ مِنِ ویرُم ایــــــاری

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

خیالِ مو

وِشـــــــوقِ دیدنت شوخو نَدارُم

دو بُرگِت کِردهِ مَستُم ، مو خُمارُم

نَدونُم سی چه هی ویرُم ایــــــایی

چه ایخوای؟ از دلِ تنگِ خـــــراوُم

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

گُلِ حِسرت

زِمستون بی قراری سیم ایـاره

گُلِ حِسرت مِنِ با غُم ایکــاره

پَه تا کی مِن غُوار هی وابِمَهنُم

نَدونُم کی بهارِن سیم ایـــــاره

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

اورِ بهار

دِلُــم تَنگِ بیو طاقت نَدارِ

وِشوقِ دیدنت هی بیقـــرارِ

خیالِت کِرده مَندیزُم همیشه

گِریُوم ، تَیلُــــــــــم اُورِ بُهارِ

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

هوایِ تو

بار دیگر دل هوایت کرده است

با نوای خود صدایت کرده است

زنده می گــــــردد دلم با عشقِ تو

یادی از کوی و دیـارت کرده است

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

بی تو

بی تبسُم هـای تو بیگــــانه ام

بی نگــاهت خسته و ویرانه ام

با تو بودن قصة عشق من است

بی تو بودن عــــاشقی دیوانه ام

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

لاله های عشق

شهیدان لاله هـــــای عشق هستند

پُر از گلـــــواژه های عشق هستند

به غیر از حق به کس دل را ندادند

همه دلداده هـــــــــای عشق هستند

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان

مرزِ بیقراری

بهترین حسِ عاشق حسِ گذشتن از مرزِ بیقراریست

شوقیست مرا که آیم ، در قلب و خانۀ تو

همــــــــــــواره می نوازم ، با هر ترانۀ تو

بیگــــــــانه گر شوم من با مِهرِ خوبرویان

حسی به کس ندارم جـــــــــــز با بهانۀ تو

در باورِ خیـــــــــــــــــالم از خاطرم نرفته

آنگــــــــــــــاه که در خیالم آمد زمانۀ تو

در کوی دلنـــــــــــــوازان راه گُذر نباشد

ما را گُذر ندادند جــــــــــــــــز با نشانۀ تو

دیوانه وار چو مجنون افتــــــــاده ام پیِ عشق

تا لیلی ام بیــــــــــــــــــــــــابم در آشیانۀ تو

از مرزِ بیقـــــــــــــــراری با خونِ دل گذشتم

آرامشی گــــــــــــــــــــــرفتم در بیکـرانۀ تو

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان