مرزِ بیقراری

بهترین حسِ عاشق حسِ گذشتن از مرزِ بیقراریست

شوقیست مرا که آیم ، در قلب و خانۀ تو

همــــــــــــواره می نوازم ، با هر ترانۀ تو

بیگــــــــانه گر شوم من با مِهرِ خوبرویان

حسی به کس ندارم جـــــــــــز با بهانۀ تو

در باورِ خیـــــــــــــــــالم از خاطرم نرفته

آنگــــــــــــــاه که در خیالم آمد زمانۀ تو

در کوی دلنـــــــــــــوازان راه گُذر نباشد

ما را گُذر ندادند جــــــــــــــــز با نشانۀ تو

دیوانه وار چو مجنون افتــــــــاده ام پیِ عشق

تا لیلی ام بیــــــــــــــــــــــــابم در آشیانۀ تو

از مرزِ بیقـــــــــــــــراری با خونِ دل گذشتم

آرامشی گــــــــــــــــــــــرفتم در بیکـرانۀ تو

تیر ماه 1393 – داوود جمشیدیان