معصیتِ عشق

   خواب رفتم ، خواب دیدم عاشقم

    مستم  و   با  د لبری  در     قایقم

   می گرفتم کامِ ، می دیدم به خواب

    خوار  و   افتاده   ز  چَشمِ   خالقم

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                          مهرماه 1399

وِه بالِ رَهت

  دِلِ مو پاکِ  ،  چی اَوُ چَشمه دیمه

  دِلِ تو سنگِ ، چی سنگیش نَدیمه

   نشینُم  بالِ  رَت    ،   تا  که  بیایی

   هَمی  روز  اَر نَیای  ،  روز  آخریمه

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                           مهرماه 1399

دوحدَرِه شَرقی

   سِجلدُم     صادره    از    مالِمیرِ

   دِلُم  تَی دوحدَرِه  شَرقی  اسیرِ

   یِه تار از مِیشه ، نیدُم جایِ دُنیا

   کُری  دارُم زِه هو  ، نوُمِش  امیرِ

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                           مهرماه 1399

تا سَوَق

   بِیَو    تا   که   بِریم   وِه  دشتِ  لاله

   تو سی مو کِل بِزَن ، مو سی تو گاله

   بشینیم  تا  سَوَق    پا   تَشِ   تُنگی

    بخونُم   سی   دِلِت    ،    بِیتِ  بلاله

 

                                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                   مهرماه 1399

دُنگُلِ مَی نا سُهر

   دُنگُلِ مَی نا سُهری ، تَش نا  وِه جوُنُم

   عاشقُم  کِرد  ،  عُمریه دِینِش  دَوونُم

   هر فَی که  وا   بُرگَلِش  یا  مِن  خیالُم

   حوریه ؟  ،  یا پَریه؟   ،   یونِه   نَدونُم

 

                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                مهرماه 1399

  

بَحرِ طوفانیِ عشق

  سوخت این لب از عَطَش ،گُل بوسه ی نابم بده

  در   میانِ  بَستَرَت  ،  یک لحظه ای خوابم  بده

  عاشقی سرگشته ام  ،  در  بَحرِ  طوفانیِ  عشق

  ساحلی   آرام   ،  دور   از   موج و   گردابم  بده

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                مهرماه 1399

 

در مکتبِ شهادت

   ما   از  تبارِ  نوریم  ،  اسطوره ی   رشادت

   شاگردِ  درسِ  عشقیم  در  مکتبِ شهادت

   عُمری در آرزوییم ، از بهرِ وَصلِ این عشق

   بَه بَه !چه آرزوییست ، وِصالِ  این سعادت

 

                                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                              مهرماه 1399

  

نازُک دل

   لاش اِسپید ، لَو بَرگِ بید ،  دُحدَرِ چالَنگ

   دُنگُلِ خالَک وِه نُفت  ،  دَسمالِ هف رنگ

   شَو وُ روز  وِه  عشقِ  هو   تِیم  خَو  نداره

   دلِ مو   کم طاقته  ،  سیش  ایبوُوِه  تنگ

 

                                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                 مهرماه 1399

نِگینِ زاگرُس

       بازُفت (  نِگینِ زاگرُس نشینانِ بختیاری  ) ،

     که دیدنش هر بیننده ای را به وَجد می آورد :

 

                         بازُفت

 

   بازُفت چَندی قَشنگِه ! ، مِن دلِ بختیاری

   چی اَفتویی ایمَهنِه ، که وَیدِه وا دیاری

   هر موسِمِش یِه رَنگِ ، سَوزِ ، سَفیدِ ، زَردِ

   فَصلِ دِیَّش که مَندِه ، پُر زِه گُلِ بُهاری

   مِنِه گرما تَوِسوُن ، هواش ایگوی چی بَرفِ

   فَصلِ خَزوُن که اِیا ، وا بَلگایی چی پاری

   هَر فَی وِه مِن زِمِسوُن ، بَرفی وِه ریش ایباره

   مِن ویرِت هَی ایمَهنِه ، هَمَش وِه یادگاری

    هر جاشِ که نِیَهرِی ، دیدَنی وُ مَلوُسه

   ایگردی مِنِه بازُفت ، داغِ دِلِت دِراری

    چی تو وِه تِی نَدیدُم ، ای مِلکِ هفت و چاری !

   همه دُنیا ایدونِن ، سی لُر تو  افتخاری

   بیایین بِریم وابا یَک ، تا بازُفتِ بِوینیم

   پَه مَندیرِ چه مَندِین ؟ کُنِین دِی گِردِواری

   اَی مالِ هفت و چارُم داریم اِیاییم وِه سَیلِت

   زِیتَر بِیَّو دِیاری ! مُردِیم زِه بیقراری

   سِتین بِوال وِه بازُفت ، که سرزمینِ عشقِ

    غَمِت بَرِه زِ مِن دل  ، دِیِه غَمی نَداری  .

              شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                           دی ماه 1393

بدنبالِ تو

   تَلَف شد عُمرِ من ، در جستجویت

   که آید سر رسد ،  آن وَصلِ رویت

   چنان   آواره   گشتم   در   فِراقَت

   که  نایی  نیست  تا   آیَم   بسویت

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                             مهرماه 1399

خَلوَت

  رفتی  و   دگر   تو   را  ندیدم

   فِقدانِ  تو  را  به جان خریدم

   در کُنجِ سرای و ، خَلوَت خود

   صد آه   از   این  دلم  کشیدم

 

                                    شاعرمعاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                          مهرماه 1399

عاصیِ عشق

   در مَحضَرِ دوست  ، ماگُنَهکار شدیم

   عاشق نشده  ، ز عشق  بیزار شدیم

   رفتیم  به  خوابِ  یار   با  نیّت  وَصل

    اما که چه حیف ! ،  زود بیدار شدیم

 

                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                               مهرماه 1399

از گُلشَنِ جماران

   بِشکُفت غُنچه نازی ، درموسمِ بهاران

   تا  سر رسد ز وَصلَش  ،  ایامِ  انتظاران

   مَستم ز بوی عِطرَش ، این غُنچه چیست نامش ؟

   روحِ خدا  خمینی  ،  از  گُلشنِ جماران

 

                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                  مهرماه 1399

تنها ، تویی