E4

E3

E1

D9

D8

D7

D5

D4

D3

D2

D1

SHABNAM VA GOL

         شَبنَم و گُل

 

  سحر ، یک شَبنمِ صُبحِ بهاری

  روان شد سویِ دشتِ لاله زاری

  چنین گفت با عَطَش آن گُلِ به شَبنَم

  خبر از حالِ زارِ من نداری

  مرا داغیست ز هِجرِ غُنچه ای ناز

  که میسوزد چو من در هَمجواری

  ندارم شوقِ وَصل از بهرِ رویَت

  که نَم بر بَرگِ خُشکِ من بِیاری

  برو ما را رها کن با غمِ خود

  به دیدارت ندارم چشمِ یاری

  عَطَش دارم ولی از نَم گذشتم

  دلم خو کرده با این غَمگُساری

  گُلی پژمُرده ام در دشتِ تِشنه

  شِگردَم طاقت است و پایداری

  ستایِش مُختَصِ پروردگاریست

  که دارد حِکمَتی در هر دیاری .

 

                      شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                              بهارِ ۱۳۹۶

 

 

C8

C7

C6

وِصالِ عشق

  مَستِ مَستَم  ، از طَنینِ بوی تو

  عاشقم  کرده ،  خَمِ  ابروی  تو

  آرزویم   گشته   بر  دل  تا زنم

  یکدَمی دستی بر آن گیسوی تو

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به ضیافتِ بزمِ من

  خوش بوَد آندم ،که حیرانم شوی

  همدمِ      حالِ    پریشانم    شوی 

  تا که خوانم من تو را دربزمِ خود

  با تَبِ  عشقَت  تو  مهمانم  شوی

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

غمِ تو

  روان شده ست بَحرِ خون، به رویِ هر دو دیده ام

  به عمر خود  چنین  غمی ،  به  این  دلم  ندیده ام

  نبودی   و    ندیده ای    ،    فغان   و   نالهٔ   مرا

  که  از   فِراقِ  دوری ات  ،  چه  دردها   کشیده ام

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

وِه سَیلِ مُنگَشت و قارون

  دووارته     وَی      رسیده ،    بهارِ    بختیاری

  کِلوس   سَوز   و   اَندش  ،   اِویدِن   وا  دیاری

  دلِ مو کوه گِرِهدِه  ،  سی مُنگشت و سی قارون

  بیَو  بریم  وِه ناشون   ،   ای گُلِ  هفت و  چاری

 

     خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عاشقْ دلْ

  یک شبیْ عاشق دلمْ بیتاب شد

  بیقرارِ    لحظه های    ناب   شد

  لَبْ نهادم  بر  لَبِ  معشوقِ  خود

  تا  لَبم  از بوسه ها  سیراب  شد

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

C5

C4

C3

C1

B9

B8

B7

B4

B3

B2

A8

تَبِ عشق

  در  گُذر  از  خاطرات ،  نامِ  تو را  یافتم

  با   دلِ   بیتابِ  خود  ،   قافیه ای   بافتم

  وَصفِ رُخَت تا سحر، داغِ  مرا تازه  کرد

  کاش که این شعر را ،  کاش نمی ساختم

 

                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                                     بهار ۱۳۹۶

بویِ تنِ تو

  بُرد  مرا  در  عَطَش ،  نِکهتی از بوی تو

 نیست به دل طاقتم  ،  تا که رِسَم  سوی تو

 هوش  رُبود  از سَرَم  ، شوقِ وِصالِ رُخَت

  در هَوَسَم تا زَنَم  ،  دست  به  گیسوی  تو

 

                                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

شبِ تنهاییِ من

  نقشِ تو افتاد در  ،  چشمِ اهورایی ام

  در عَطَشَت سوختم ، ای مَهِ زیبایی ام

  باز شد از وصفِ تو، دفترِ شعرم دَمی

  یک غزلی ساختم ، در شبِ تنهایی ام

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

وِ کِلِ مو

  مِنِه اِی دِلُم  هَمَش ، شوقِ تو دارُم

  عاشقُم  رَحمی بُکُن  وِه  حالِ زارُم

  اَر  بیای  وِ  کِلِ  مو  گُلِ  مو اُووی

  چی نَمِ شَونم ، سَوَق وِه ریت اِبارم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

مَنظَرگه نگاهِ من

  مَنظرِ  زیبایِ   نگاهِ  منی

     خیمه به پَهنایِ دلم  میزنی

        من عَطَشِ  اوجِ  وِصالِ تو ام

           از چه سبب دل ز دلم می کنی ؟

 

                                شاعرِ مُعاصر: داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

VARGHEYE ESHGH

 شاهکاری دیگر در ادبیاتِ زاگرس نشینان :

 

      وارگهٔ عشق

 

  یِه دودَرِه قشنگی ، زِه ایلِ بختیاری

  وِه زیرِ بالِ مَی نا ، پَلاش وَیدِن دِیاری

  وا او بُرگا کمونیش ، تَش ایوَنِه وِه جونُم

  چی گُلِ سُهر ایمَهنِه ، مِن دِلِ سَوزماری

  ناز که کُنِه اِی دودَر ، سی دلِ عاشقِ مو

  مونِه وَنِه دووارتِه ، وِه یادِ وارگِهْ پاری

  تِیاش یکی یِه چَنگِن ، لَوواش چی بَرگِ بیدِن

   خالکْ طِلا رِی نُفتِش ، وَنُم مِن بیقراری

   دلِ مو کوه گِرِهدِه ، سی گُلْ  لَچَک ریالیم

   چی رِی گُلِش نَدیدُم ، وِه مالِ هفت و چاری

   قِر که ایدِه وِه تومبوُن ، ایرومِه اِی دلِ مو

   بِرچ ایزَنه چی مَهی ، وِه مِنِه شَووِه تاری

   جا بیستون کنُم سیش ،  دِنا و زَردِکونه

   وا سی دِلش بِچینُم  ،  هِزار گُلِ بهاری

   تو سِتینِ دِلومِی ، ایخوام ریته بِوینُم

   تا کی مَندیر بِمَهنوم ، مِن اِی شَووِه غوواری ؟

   بِیَو وِه مِن دلُم دِی ، گُلِ مَی نا بِنَوشُم

   مو عاشقِ تیاتُم ، مَیّرر خَوَر نَداری؟.

 

          شاعرِمُعاصِر: داوودِ جمشیدیان( سِتین )

یادِ یاران

  ما را غمی است بر دل  ، اندر فِراقِ یاران

  بر گونه ها سرازیر، اشکی چو سیلِ باران

  تا عرش   پَر  گشودند   ،  افلاکیانِ عاشق

  سَرزد  ز خاکِ آنان  ،  گُلْ لالهْ  در بهاران

 

                                       شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

رِچ ( یخ )

  چُم وَندِه وِ رِی لاشُم  ، رِچ کِردِه دَسُم

  مِنِه  اِی  همه  دُدَر  ،   دیندا تو وَسُم

  تا اَوَد  وِه  عشقِ  تو ،  مو دل ایبندُم

  ایمَهنُم  وِ رِی عَهدی  که  وا تو  بَسُم

 

   خرداد ماه ۱۳۹۶ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

A7

A6

A4

A3

A2

A1

BAHAR

  توصیفِ فصلِ بهار در شعرِ شاعرانِ پارسی زبان:

 

               بهار

 

  بهار آمد زِ رَه بر ما گُذر کرد

  بسویِ کوه و صحراها نظر کرد

  وقوعِ واپسین بادِ زمستان

  زمان را از وصالِ آن خبر کرد

  تَبِ داغیِ خورشیدِ طلایی

  یخ و کولاک را زیروزِبَر کرد

  زمین از بهرِ مِهمانیِ خورشید

  زخود نقش و نگاری را به در کرد

  مُهاجر عَندلیبی عاشقانه

  دَمی گُلبانگِ شادیْ باروَر کرد

  سِپیدی از زمین چون رَخت بربَست

  طبیعت جامهٔ سبزی بسر کرد

  به تکرارِ کُهن آیینِ  نوروز

  گُل و لاله به شوقِ آن ثمر کرد

  بِبال بر طبعِ شعرِخود تو داوود

  که وَصفَت بر دلِ یاران اثر کرد .

 

                                  شاعرِ مُعاصر : داوودِ جمشیدیان

 

                                                  بهارِ ۱۳۹۶

 

یوزهای پارسی

  ما یوزهای پارسی ، از نسلِ آریاییم

  پیروِ  دینِ احمد  ،   اشرفِ  انبیاییم

  شیعهٔ  مولا علی  ،  دلدادهٔ  حسینیم

  مُنتظرانِ مهدی ،  آن  حُجتِ خداییم

 

   خرداد ماهِ ۱۳۹۶ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین  )