تیه کالِ دشت لالی

همه بیاین دیاری مِن دشتِ سُهرِ لالی

زِ مال خومون گِرِدهِ تا وِ مالِ زُوالی

یه گُل مِنِه بُهونی برچ ایزنه چی افتو

چی مَه هی ایگروسهِ دُدَرِ تیه کالی

آذرماه 1393 _ داوود جمشیدیان

سی لاله های واژگون

ای لاله های واژگـــــــــون مِن دِلِ بختیاری

زِمستون رَه پَه دی کــی ایاین دی وادیاری؟

مو مندیرِ بُــــــــــــــهارُم مِن فِرگِ لاله  زارُم

زی تر بیاین مِنِه دشـــــــــت با مُژده بُهاری

آذرماه1393 داوود جمشیدیان

سی دلِ تو

زشوقِ دیدنِت شو خَو نَـــــــدارُم

هـــــــــــــوای دیدنِ پَلاتِ دارُم

بیودی مِن دِلـــــــــم لوبرگِ بیدی

یه بوسی وا مِنهِ لووات بکـــــــارُم

دو بُرگِت کِردهِ مَستُم مواسیرم

همش عشقِن مِنِ ویرُم ایــــــــارُم

اِویدُم پــاپِتی تاتیت بِمَهَنُـــــــــم

وِ رنگ وریم نَیهر ، واحـــــالِ زارُم

ایر بِهلی بیــــــــــــــــام کنجِ دلِ تو

چی شونم مو وِری بَرگِت ایبــــــارُم

ایگــــــــــردُم مِن همه گُلای دنیــــا

که تا سیت بهترین گُلــــــــــِن بیارُم

آذر ماه 1393- داوود جمشیدیان

چه کردی وا دِلُم ؟

تا دَم صُحو مو رهُدم مِن فرگ و مِن خیالت

چه کردی وا دِلُم تو وا اوتیای کــــــــالِت؟

دَسِت بنه مِن دسُم تا بزنیم وِ مــــــــــــال در

بیودی  مِن دِلُم پَه ، مو مَندُم بیقـــــــرارِت

آذر ماه 1393- داوود جمشیدیان

دیار بختیاری

نجیبی و قشنگی بختیــــــاری

به غُّرش چون پلنگی بختیاری

شجاع و بیکرانی از شهــــامت

نمادِ رَزم و جنگی بختیــــــاری

آذر ماه 1393- داوود جمشیدیان

خیمه گاه عشق

رفتی و داغ هجرت آتش بجـــــــــــــــــان من زد

یک آتش و صد آتش بر استخــــــــــــوان من زد

در خاطرم نگنجد جز عشقِ پاکَت ای دوســـــــت

یـــــــــــــــاد تو خیمه ای بر روح و روان من زد

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

در یک شب رویایی

آن شب که خواب رفتـم ، مست و خُمار رفتم

گـه فکر یار بودم ، گه سوی یار رفتـــــــــــــم

در باور خیــــــــــــــالم ، آهی به دل کشیدم

افتاده در پی عشق ، من بیقــــــــــــــــرار رفتم

آذر ماه 1393- داوود جمشیدیان

سی دِلِ یَک

وقت کوچ اُوی بیو تادی نَمَهنیـم

زایچو وا بار کنیم وُ دِل بِکَهــنیـم

مالِمونهِ بَرف گِرهِ سَرمـــــا رسیده

دی نو سی دِلِ یَک ایچو بِمَهنیــم

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

دلِ تنهاییِ من

شعرِ من دردِ دلِ تنهـــــایی است

آن دلی که ، عاشقِ زیبــایی است

پس بخوان این قصه از دردِ دلـــم

حتم دارم قصه ام رویـــــایی است

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

نگاه عاشقانه

تو چرا شدی عزیزی که دلِ مـــرا رُبودی

دری از بهشت را بر دلِ عـــاشقم گشودی

زدی آتشی بجانم که بنام عشـــــق سوختم

چه کنم که با نگاهت منو عاشقت نمودی؟

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

دِلِ کم طاقتِ مو

آه و نالم بِگرِه ای روگــــــــــــارِ

که هیـچ وقت آرمونِ مونهِ نیوُ رارهِ

بختِ مو وِروزگــار دل خوش نداره

وِ بهونهِ گُلُــــــــــــــم هی بی قراره

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

یادگارِ عشقِ مو

عاشقُم کِرد دودَری که مِنهِ مــالِ

همش هی و کل نفت خالک ایکـــالهِ

خالکی وِ نُفت داره رَنـــگِ طلایِ

یادگارِ عِشقِ مو ، ای تیهِ کـــــــالِ

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

مالِ خَوَرکن

دودَر هی جونِ بَهوت وِ مو نظر کُن

شادینهِ سیم بیارو غَموم وِ دَر کُــــن

تو بِهیگ دِنایی   مو کُرِ مَنگَشــــت

خوام بیام مِنهِ دِلِت مالِ خَوَر کُــــــن

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

دُنگُلی وِ مالِ زوالی

دُنگُلی وَس مِن دِلُم زِمـــال زوالی

هر مِجال مِن ویرُمه تا تادیر مـجالی

بیقرارش ایمَهنُم هرفی نیــــــــاتَیم

کی دیده می نا بنوشه تیه کالی ؟

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

دل بیقرار

ری دِنا که سیل کُنُم هی برف اِباره

دودَری وِ پا دِنا دل بیقـــــــــــراره

ز ایچو تا مالِــــــشون وا گُل بریزُم

تا تَرُم گُل ایریزُم ، تا گُـــــــل بُواره

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان

اَندَش

دودَرِ خیالِ مو ، یَو وادِیـــــــــــــاری

عاشِقِت اویُدمهِ ، خَوَر نَــــــــــــداری

تا تیام بُر ایکُنه دیندات ایگــــــــــردُم

خوام بیام سی دیدَنِت ، مِن وارگهِ پـاری

هَمَش هِی شِکلِت ایا  وِ مِن خیـــــــالُم

ایدونُم تَم جورِ خوم طاقـــــــت نَداری

افتورَه پسین اووی وِ مـــــــــال نَویدی!

بُردیمه مِنهِ خِیــــــــــــــال وا بیقــراری

نا وِکی دی وا مو مَندیرت بِمَهنُــــــــم؟

که چی شو نَمی وِ رِی بَرگُــــم بِـــواری

دی بیو زِ کوه به لَم هی ناز نکُن سیـــــم

می نا سُهرِ تیهِ کال ، گُلِ بختـــــــــیاری

پَه سیچه وِ تیلِــــــــت هِی اَرس دِراری؟

نکُنِه رَهدی وِ کوه اَندَش بیـــــــــــــاری

آذرماه 1393- داوود جمشیدیان