AMIRE MAN

 

    برا یِ تولدِ پسرم ( امیر رضا )  :

 

                  { امیرِ من }

 

   آمد یَلی به دنیا ، از مِلکِ بختیاری

   زیبایِ رُخ ،  ،  پُر  از شوُر  ، چون نوگُلِ بهاری

   رویَش چو ماهِ تابان ، قَدَش چو شاخِ شِمشاد

    با قامَتی کشیده ، چون کوهِ آسِماری

    رها شده ست این شیر ، از بیشه زارِ زاگرُس

   تا حَک کُنَد به تاریخ ، یک نامِ ماندگاری

   بعد از گُذشتِ نُه ماه ، از رَه رسیده اکنون

  رها نموده ما را  ،  از بُغضِ انتظاری

   با اِقتباس زِ نامِ ، نیکِ شَهِ خُراسان

   رضا لقب گرفته ،  این عشقِ تَهتَغاری

   دُردانه ی پدر شد ، امیر رضایِ خوش نام

   تا که ز دل بر آرَد  ،  ایامِ غمگُساری

   ما را چه حالِ خوبیست ! ، در باوَرِ زمانه

   بهتر از این چه باشد؟ ، اینگونه افتخاری

   سِتین ! ، بِبال بر خود ، در این وِلایتِ عشق

   نزدِ امامِ هشتم ( ع ) ، یک عُمر هَمجواری .

                                              

                                      شاعر مُعاصر : داوود جمشیدیان ، مُتِخلّص به سِتین

                                       تیر ماه 1399 -- خراسان رضوی ( مشهدمقدس )