وا تو ایمَهنُم

   زِ پِسین تا وِه سَوَق  ، قِیتی نَخَردُم

   تِیَلُم ایدوُم وِه تو ،خوم کور ایگردُم

    اَیَر که چی هیوِه ای ، تَش نِن وِه لاشُم

    تا هَنَف مِن تِشنیمِه ، وِت نیگُدَردُم

 

                                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین