(*)
عشقِ بختیاری
بیَو بِشین رِی بَرگُم،پَه سیچه دَنگ دِراری؟
خین کِردی مِن دِلِ مو ، بیو دِی وا دِیاری
یو چَن شَووه وه عِشقِت ، تاصُحو خَو نَدارُم
زه حالِ زارُم اَمشو ، مَیَر خَوَر نَداری ؟
مو چی کَویرِ تِشنه ، تو چی اَوره بهاری
وه مِنِه دشتِ جونُم ، پَه دیه کَی اِباری ؟
بیو وه مِن دِلُم دِی ، که مو طاقت نَدارُم
دَسِت بِده وه دَسُم ، تا رِیم وِه سوزماری
هرچی گُلِ قشنگه ، سی دلِت وا بِچینُم
ای تیِه کالِ چالَنگ ، دُنگُلِ بختیاری !
تِی وِه رَهِت ایمَهنُم ، تا که بیای ستینُم
بریم وِه سیلِ گُلزار ، رِی کوهِ آسِماری
ای غمِ عشق و دیریت،تَش نا وِه مِنِه جونُم
آرمونِه ای دِلُمه ، پَه دِیِه کَی وورارِی ؟
موکُرِ تَشِ هَفتُم ،سُخ کِردُمه سی لاشِت
تو دودَره خیالُم ، زه ایلِ تَشِ چاری
بیو عشقِ هم اووُیم چی عشقِ بیسِتونی
که عِشقمون تا اَوَد ، مَهنهِ وِه یادگاری .
فروردین ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان متخلص به سِتین
