به ضیافتِ نگاهِ تو

   یک شبی این دلِ من مست و پریشان تو بود

   تا سحر  خواب نرفت ،  یکسره حیران  تو  بود

   تا  که  خواندی  تو  به  بزمت دلِ  شیدایِ مرا

   بر  سرِ  خوانِ  نگاهت  همه  مهمان  تو   بود

 

 

                                                   داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                          فروردین 1395