مرا نیز با خود ببرید

تو    رفتی    و    ،    من    ماندم   و   این   دلِ    شکسته ام

ای کاش    می دانستی    که     بپایِ    عشقت نشسته ام

به  سراغت که   می آمدم   می دیدم   آن  خمِ  ابرویِ  تو  را

که خم می شد و با اَخم می گفتی: از این عشق خسته ام

بردی      مرا      به      زندانِ      جفا      و      آتشم   زدی

می سوختم و  اما دلخوش به این بودم که از  بندِ  تو  رسته ام

انگشت   ندامتم    هر    دَم   به    کُنجِ لب  بود  و   می گفتم

نفرین   بر   منِ   عاشق  ،  که  عمری  به   تو   دل  بسته ام

ما را  چه  حاصل  از  این  عمرِ  عَبَث    در    سرابِ    زندگی ؟

که  همه اش  در خواب  می دیدم  که  از  کمندِ  تو  جسته ام

رسید   وقتِ   رفتن   و   ندیمان   همه   مُحیّای   سفر  شدند

فریاد برآوردم مرا نیز با خود ببرید،که من هم ازهمان دسته ام .

 

 

دی ماه ۱۳۹۴ --- سِتین