۷ و ۴
شاهکاری دیگر در ادبیاتِ بختیاری
مو دِلُم گیره تَی گُلی
سوزِ کوه مو دلُم گیره تَی گُلی ، نَتَرُم اَمسال وا با
ایل بیام تَیت ولی سالی دِی حتما اِیام .
سوزِ کو تو آرمون و بهارُمی
یادگار ِ ایلِ هفت و چارُمی
زِ کِلِ زردکو که هی سَیلت کُنُم
هر جایی ، بینُم که وا دیارُمی
دِلُم هی تَش ایزنه سی دیدنت
مو خوشُم تی نا وابا او بیدَنت
قربونِ او رنگ و ریت وابا گُلا
اَرخورُم اندَشتتِه اَرسُم دِرا
دیدنت اوویده آرمونِ دِلُم
دِی بو گو ، آرمون مو کی ایورا؟
مَستُم مو وابا کاردیما مِن دِلِت
سی ریواسایی که دیسِسِن کِلِت
تو وِریس وِه خَو که باز بهار اِوی
نَم شَونم باز وه لاله زار اِوی
بو کِلوسِت بُرده هوشِن وه سَرُم
جووه سَوزِت هی ایا وَر نظروم
چِویلِ مِنِه گَرِت مندیرُمه
خوام بیام اما دلِ گُل گیرُمه
اِخومِت اَی سوزِه کوه قَدِ تیام
تو بِمَهن تا سالِ دِی تا که بیام .
دی ماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان (سِتین )
