۰

 به جرمِ عاشقی

 

دردِ  بی درمانِ  من   ،   آن  داغِ  هجرانِ  تو  بود

بیقرارت  گشت دل   ،   آنگاه  که  حیران  تو  بود

روز و شب از شوقِ رویت خواب بر چشمم نرفت

من ندانستم  که  دل  ،  در بند  و  زندان  تو بود

می کشیدی   تو مرا  هردم چو باد   اندر پی ات

این  دلِ  مجنونِ   من    دایٔم  به   فرمان  تو بود

چون کویرِ تشنه که می سوخت از سوز و عطش

دایٔما      در    انتظارِ    ،  نَم   ز    باران   تو بود

بردی  از  آن  خاطرت  نام  مرا  ، ای عشقِ  من

دوری ام  از  عشقِ تو  ،  از بهرِ  نِسیان  تو  بود

عاقبت   جمشیدیان   در  حسرتِ  روی  تو  ماند

چون که جانش  تا  ابد  ،  وابسته بر جان تو بود  .

 

مرداد ماه ۱۳۹۴ ---  سِتین